ความจำคือความสามารถในการเก็บข้อมูลจากสภาพแวดล้อมภายนอกที่ส่งผลต่อร่างกายโดยผ่านประสาทสัมผัสที่บันทึกและจัดเก็บโดยร่างกาย สถานที่หลักในการจัดเก็บข้อมูลอยู่ที่โครงสร้างของสมอง ข้อมูลเหล่านี้จะถูกสร้างซ้ำ ใช้ประโยชน์ และใช้โดยร่างกายเมื่อจำเป็น
แก่นแท้ของความทรงจำคือการสร้างการเชื่อมต่อของเซลล์ประสาทชั่วคราวในสมอง พื้นฐานทางสรีรวิทยาของความจำคือกระบวนการสร้าง จัดเก็บ รวบรวม และฟื้นฟูการเชื่อมต่อของเซลล์ประสาทชั่วคราว
หน่วยความจำมีอยู่หลายประเภท ผู้คนสามารถจำแนกความจำตามการก่อตัวของความจำ (ตามการจำแนกประเภทนี้ ความจำรวมถึง: ความจำสัญลักษณ์ ความจำการเคลื่อนไหว ความจำอารมณ์ ความจำทางภาษาและตรรกะ) หรือจำแนกความจำตามระยะเวลาของความจำ (ตามการจำแนกประเภทนี้ ความจำรวมถึงความจำระยะสั้น ความจำระยะยาว)
ปัจจัยที่ส่งผลต่อความจำ
ปัจจัยหลายประการมีอิทธิพลต่อความจำ ได้แก่ ปัจจัยภายนอก สิ่งแวดล้อม และภายใน ในทางกลับกัน ปริมาณข้อมูล เนื้อหา และรูปแบบของข้อมูลที่ได้รับ ก็เป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยให้เกิดความจำได้ง่ายและยาวนานเช่นกัน
การรับประทานอาหารที่เหมาะสมและการใช้ชีวิตอย่างมีสุขภาพดีจะส่งผลให้มีสภาพร่างกายและจิตใจที่ดีที่สุด
นิสัยการโภชนาการและการใช้ชีวิตที่ดีช่วยปรับปรุงความจำ
ในชีวิตประจำวันเราอาจลืมสิ่งของต่างๆ เช่น กุญแจ หรือวางแว่นตา ปากกา หรือโทรศัพท์ไว้ที่ไหน ปรากฏการณ์นี้สามารถจำกัดได้หากมีการเก็บรักษาสิ่งของเหล่านั้นให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและมีสถานที่ที่กำหนดไว้เสมอ นอกจากนี้ยังสามารถฝึกให้มีความจำที่ดีได้โดยการวางแผนงาน การจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
การที่จะมีความจำที่ดีนั้นต้องส่งเสริมทั้งปัจจัยภายในและภายนอก ทั้งในการฝึกให้ดำรงชีวิตให้เป็นระเบียบเรียบร้อย และในการจัดการทำงานอย่างเป็นวิทยาศาสตร์และมีแผน
โภชนาการที่ดีสำหรับสมอง
การรับประทานอาหารที่เหมาะสมจะทำให้ร่างกายของเราได้รับพลังงาน สารอาหารที่มีประโยชน์ และสารออกฤทธิ์ที่มีบทบาทสำคัญต่อความจำ เช่น โอเมก้า 3 เพียงพอ โอเมก้า-6; ฟอสโฟลิปิด กรดอะมิโน
ไขมันจำเป็น (โอเมก้า 3 และโอเมก้า 6): เป็นไขมันจำเป็นที่เป็นองค์ประกอบพื้นฐานของเซลล์ประสาท สมองยังต้องการไขมันอิ่มตัวและคอเลสเตอรอลเช่นกัน แต่เนื่องจากร่างกายสามารถสังเคราะห์เองได้ จึงไม่ขาดแคลน โอเมก้า-3 และโอเมก้า-6 ขาดได้ง่าย ดังนั้นจะต้องได้รับจากภายนอกผ่านทางอาหาร ไขมันจำเป็นเหล่านี้พบได้ในปลาที่มีไขมันและถั่ว
ไขมันฟอสฟอรัส (ฟอสโฟลิปิด): เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของความทรงจำ ไขมันล้อมรอบเส้นประสาทและส่งเสริมการส่งสัญญาณไปยังสมองได้อย่างราบรื่น แม้ว่าร่างกายจะสามารถสร้างฟอสโฟลิปิดได้เอง แต่การเสริมอาหารก็มีประโยชน์ ฟอสโฟลิปิดมีมากในไข่แดงและเครื่องในสัตว์
กรดอะมิโน: เป็นองค์ประกอบพื้นฐานของสารสื่อประสาท (สารที่ส่งสัญญาณจากเซลล์ประสาทหนึ่งไปยังอีกเซลล์หนึ่ง) ดังนั้นจึงมีความจำเป็น กรดอะมิโนเหล่านี้มีมากในอาหารที่มีโปรตีนสูง เช่น เนื้อ ปลา ไข่ นม ถั่วเหลือง และถั่วชนิดอื่นๆ
นอกจากนี้สารอาหารรองหลายชนิดยังช่วยเสริมและรักษาความจำโดยตรงหรือโดยอ้อม เช่น ธาตุเหล็ก ซึ่งเป็นสารอาหารรองที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการสร้างเลือด เราจะไม่สามารถดูดซับข้อมูลได้ดีหากร่างกายของเราเหนื่อยล้าและง่วงนอนอยู่เสมอเนื่องจากภาวะโลหิตจางจากโภชนาการ
เมื่อเราเข้าใจถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการสร้างและการรักษาความจำแล้ว เราจะทำการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องนิสัยการกินและวิถีชีวิต เพื่อรักษาสุขภาพที่ดีและจิตใจที่แจ่มใสอยู่เสมอ นั่นคือเงื่อนไขพื้นฐานที่จะช่วยให้คุณมีความจำที่ดี
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)