แล้วฉันก็สงสัยว่าถ้าฉันอยู่ที่นั่น ฉันจะสั่งเครื่องดื่มอะไร?
แน่นอนว่าจะเป็นกาแฟดำเย็นไม่ใส่น้ำตาล
ฉันคงไม่เคยรู้มาก่อนว่ากาแฟจะดีได้ขนาดนี้ โดยเฉพาะกาแฟที่พิเศษขนาดนี้ หากไม่มีการระบาดของโควิด-19
ก่อนเกิดโรคระบาด ชีวิตที่ยุ่งวุ่นวายและเร่งรีบมักจะเข้ามาครอบงำฉัน แม้แต่ตอนที่ฉันเดินเข้าไปในร้านกาแฟ ฉันก็ยังเห็นความวุ่นวายชัดเจนในวิธีที่ฉันสั่งเครื่องดื่ม อะไรที่รวดเร็วและสะดวกผมจะโทรไป กาแฟไม่เคยเป็นตัวเลือกของฉันเลย
แต่เมื่อเกิดโรคระบาด ฉันก็เปลี่ยนไป
ในช่วงหลายวันที่ต้องอยู่บ้านต่อสู้กับโรคระบาด ตอนแรกฉันก็แค่ชงกาแฟเพื่อฆ่าเวลา และปล่อยให้กลิ่นหอมของกาแฟฟุ้งกระจายเพื่อช่วยให้จิตใจฉันแจ่มใสขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป สำหรับฉัน การชงกาแฟทุกเช้ากลายมาเป็นนิสัย ความหลงใหล และแทบจะเป็นพิธีกรรมเลยทีเดียว…
เมื่อกาแฟหยดสุดท้ายตกลงมา ฉันจึงยกถ้วยกาแฟไปที่มุมห้องทำงานใกล้หน้าต่าง จิบกาแฟอย่างช้าๆ รสขมค่อยๆ ปรากฏบนปลายลิ้น จากนั้นจึงค่อยเปลี่ยนเป็นรสหวาน พลางดื่มด่ำกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่กระจายไปทั่ว จิตใจล่องลอยไปกับเสียงอันแจ่มใสของเช้าตรู่
แล้วฉันก็คิดกับตัวเองว่า ถ้าไม่ได้เกิดโรคระบาดนี้ขึ้น ฉันคงจะได้ยินเสียงนี้หรือไม่ ฉันรู้ได้อย่างไรว่ากาแฟสามารถมีรสชาติดีได้ขนาดนี้
เพียงเท่านี้ฉันก็ผ่านช่วงโรคระบาดไปด้วยจิตใจที่แจ่มใสและสงบ
สำหรับฉันแล้วกาแฟก็เหมือนเพื่อนสนิท ฉันใช้ชีวิตช้าลง รักตัวเองมากขึ้น และยังคงรักษานิสัยนี้ไว้ในช่วงฤดูโรคระบาด
วันใหม่ของฉันเริ่มต้นด้วยกาแฟดำเย็นโรบัสต้า 100% ไม่ใส่น้ำตาล ทุกๆ ครั้งที่ฉันจิบกาแฟ ฉันก็นึกถึงแสงแดดยามเช้าที่ส่องเข้ามาจากช่องว่างของประตู และเสียงนกกระจอกร้องเจื้อยแจ้วบนหลังคาระเบียง ในช่วงวันที่มีโรคระบาด...
(ส่งผลงานเข้าประกวด “ภาพความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” ภายใต้โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยเหล่าดอง)
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)