เหตุการณ์ที่ครูคนหนึ่งถูกล็อคอยู่ที่ประตูและถูกนักเรียนปารองเท้าแตะเข้าหน้าจนเป็นลมที่เตวียนกวาง ดูเหมือนว่าจะขาดสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งไป นั่นก็คือเสียงและคำสารภาพ (ไม่ใช่รายงานหรือการวิจารณ์ตนเอง) ของนักเรียน ของจิตวิญญาณที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของพวกเขา
หากขาดการรับฟังและความเห็นอกเห็นใจ ครูและนักเรียนจะต้องเข้าสู่ “สงครามอันตราย” ซึ่งทำลายสภาพแวดล้อมที่เจริญในโรงเรียน การกล่าวหา การตำหนิ การแก้แค้น และการลงโทษจะเป็นวัฏจักรอันโหดร้ายที่ก่อให้เกิดมลภาวะต่อสภาพแวดล้อมทางการศึกษา
การฝึกฝนจิตวิญญาณที่ดุร้าย
ในผลงานที่มีชื่อเสียงสองเรื่องคือ The Adventures of Tom Sawyer และ The Adventures of Huck Finn นักเขียน Mark Twain ได้บรรยายถึงเด็กชายสองคน คือ Tom และ Huck ว่ามีพฤติกรรมซุกซนและก่อกวนมากมายจนอาจทำให้ผู้สอนปวดหัวและยอมแพ้ได้ หากจะต้องจำแนกเด็กชายสองคนนี้ตามความประพฤติ ก็ต้องเป็นเด็กที่อ่อนแอที่สุดเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ภายใต้เปลือกที่กบฏนั้น มีจิตวิญญาณที่อ่อนไหว เต็มไปด้วยความรักและความเมตตา คนที่ตระหนักถึงเรื่องนั้นก็คือป้าพอลลี่ของทอม ด้วยความอดทน ความอดกลั้น และการให้อภัยอันเหลือเชื่อ ป้าพอลลี่จึงสามารถฝึกเด็กหนุ่มจอมซ่าส์ทั้งสองให้เชื่องได้
ครูและนักเรียนจำเป็นต้องมีความเห็นอกเห็นใจในสภาพแวดล้อมของโรงเรียน
ภาพประกอบ: เดา ง็อก ทัช
ถ้าฉันสามารถย้อนเวลาได้ ฉันจะฟังนักเรียนของฉัน
ตลอดหลายปีที่เป็นครู ฉันได้พบนักเรียนหลายคนที่ไม่เชื่อฟังหรือแม้แต่หยาบคาย (ตามการประเมินของฉันเองในขณะนั้น) ฉันได้ใช้มาตรการลงโทษ ลงโทษทางวินัย และลดตำแหน่งให้เป็นไปตามระเบียบแล้ว
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เมื่อคิดย้อนกลับไป ฉันมักจะรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจเหล่านั้น และสงสัยว่าเด็กๆ จะต้องเผชิญกับอะไรบ้างหลังจากถูกลงโทษ ถ้าฉันต้องทำมันอีกครั้ง ทางเลือกของฉันอย่างแน่นอนคือฟังและให้อภัยเด็กๆ เหล่านั้น
สถานการณ์เช่นนี้ต้องอาศัยความเคารพและความร่วมมือจากทุกฝ่าย ผู้ปกครองและครูควรแสดงความอดทนและความมีน้ำใจอย่างชาญฉลาด ถอนตัวจากความขัดแย้งอย่างจริงจัง และส่งเสริมความร่วมมือที่กระตือรือร้นจากนักเรียน
ปล่อยให้เด็กแสดงออกถึงตัวเอง ตระหนักถึงความผิดพลาดและความรับผิดชอบ จากนั้นผู้สอนจะแก้ไขและปรับปรุง
ครูจะต้องสร้างเงื่อนไขให้เด็กนักเรียนได้แสดงออก ตระหนักถึงความผิดพลาดของตน และรับผิดชอบ
ภาพประกอบ: เดา ง็อก ทัช
ด้วยวิธีนี้ การดิ้นรนเพื่อแย่งชิงอำนาจจะไม่เกิดขึ้น และห้องเรียนจะไม่กลายเป็นสนามรบของความสัมพันธ์ระหว่างครูและนักเรียนที่พังทลาย ซึ่งทำลายจิตวิญญาณของทุกฝ่าย
ปล่อยให้ความรักรักษาบาดแผลเหล่านั้นและสร้างสภาพแวดล้อมที่มีอารยธรรมในโรงเรียน
เพราะดังที่อดีตประธานสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ นางสาววิชยา ลักษมี ปัณฑิต (ค.ศ. 1900-1990) เคยกล่าวไว้ว่า “เป้าหมายของการศึกษามิใช่การสอนให้หาเลี้ยงชีพหรือให้เครื่องมือในการสร้างความมั่งคั่ง แต่เป็นเส้นทางที่นำจิตวิญญาณของมนุษย์ไปสู่การเข้าถึงความจริงและฝึกฝนความดี”
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)