เยาวชนสีเขียวกลางป่า

เดือนมีนาคมมาถึงเนินเขาที่สูง ซึ่งมาพร้อมกับแสงแดดสีเหลืองสดใสและลมพัดอ่อนๆ ผ่านทุ่งกาแฟและทุ่งข้าวโพดสีเขียวชอุ่ม ในสีสันของท้องฟ้าและโลกในเดือนมีนาคม มีสีที่โดดเด่น เรียบง่ายแต่สวยงาม นั่นก็คือสีเสื้อสีเขียวอาสาสมัคร เป็นสีสันแห่งความเยาว์วัย ความกระตือรือร้น และก้าวเดินอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยบนเส้นทางแห่งการปลูกฝังความรักและความหวังในหมู่บ้านห่างไกลบนถนนขรุขระ

ในทุกฤดูกาลของอาสาสมัคร เสื้อสีเขียวจะปรากฏตามถนนทุกสายในพื้นที่สูง ตั้งแต่พื้นที่หินบะซอลต์สีแดงไปจนถึงลำธารใสที่คดเคี้ยวผ่านป่าอันกว้างใหญ่ เท้าของเด็กๆ เต็มไปด้วยความตื่นเต้น หัวใจเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะมีส่วนร่วม พวกเขามาที่นี่ไม่ใช่เพื่อแสวงหาสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่มาเพื่อให้เพียงเท่านั้น เพื่อมอบความเยาว์วัย ความกระตือรือร้น รอยยิ้มที่อบอุ่น และความฝันอันงดงามของชีวิตที่ร่วมกัน

ถนนสู่หมู่บ้านเล็กๆ คดเคี้ยวผ่านเนินเขาชาสีเขียวขจีและไร่กาแฟที่อุดมสมบูรณ์ มีบางส่วนที่เป็นหลุมเป็นบ่อและเป็นโคลนหลังจากฝนตกกะทันหันในป่า แต่สำหรับอาสาสมัครรุ่นเยาว์ ความยากลำบากทุกอย่างเป็นเพียงความท้าทาย ไม่ใช่อุปสรรค พวกเขาดำเนินไปด้วยจิตวิญญาณของคนรุ่นใหม่: "ที่ไหนมีความต้องการ ที่นั่นก็มีเยาวชน ที่ไหนมีความยากลำบาก ที่นั่นก็มีเยาวชน"

หยุดอยู่ที่โรงเรียนเล็กๆ แห่งหนึ่งกลางหมู่บ้านห่างไกล โดยที่เด็กๆ เอเด บานา และมนอง มองออกมาจากหลังประตูไม้เก่าๆ ดวงตาแจ่มใสของพวกเขาจ้องมองแขกที่สวมเสื้อเชิ้ตสีเขียวด้วยความเขินอายเล็กน้อย นั่นเป็นช่วงเวลาที่คนหนุ่มสาวตระหนักได้ว่ามีดินแดนที่ความสุขเล็กๆ น้อยๆ อาจเป็นเพียงแค่หนังสือใหม่ กระเป๋าที่ยังสมบูรณ์ หรือเพียงแค่มือที่ลูบหัวพวกเขาอย่างอ่อนโยน

ห้องเรียนขนาดเล็กถูกสร้างขึ้นใต้ร่มเงาของป่า บนพื้นดินยังคงมีกลิ่นหญ้าป่าอยู่ เสียงสะกดคำและเสียงหัวเราะก้องไปทั่วภูเขาและป่าไม้ ทำให้บรรยากาศอบอุ่นอย่างประหลาด แต่ละจดหมายที่ได้รับมาไม่ได้เป็นเพียงความรู้เท่านั้น แต่ยังเป็นความหวังและแรงบันดาลใจให้เด็กๆ ที่นี่รู้ว่าโลกภายนอกนั้นกว้างใหญ่ และจดหมายคือสะพานที่พาพวกเขาไปสู่ขอบเขตใหม่ๆ

วันอาสาสมัครไม่เพียงแต่เป็นวันสอนหนังสือเท่านั้น แต่ยังเป็นการลงพื้นที่กับคนในท้องถิ่น ช่วยพวกเขาสร้างรั้วที่พังถล่มหลังพายุ ขุดบ่อน้ำให้หมู่บ้านที่ขาดแคลนน้ำสะอาด หรือเพียงแค่ช่วยผู้สูงอายุซ่อมหลังคาที่ทรุดโทรมของพวกเขา มือที่เคยจับปากกาตอนนี้เปื้อนโคลน ไหล่ที่เคยรับภาระงานโรงเรียนตอนนี้ต้องแบกรับภาระหนักและความยากลำบากของผู้คนในเขตภูเขา

มีอยู่วันหนึ่งที่ฉันปลูกต้นไม้บนเนินเขาสูง มือของฉันเปื้อนดินแดง แต่ดวงตาของฉันกลับสดใสด้วยความสุข เพราะพวกเขารู้ดีว่าต้นไม้แต่ละต้นที่ปลูกในวันนี้จะเป็นเพียงร่มเงาในวันข้างหน้า จะเป็นชีวิตที่งอกเงยจากดิน เช่นเดียวกับความปรารถนาของเยาวชนที่ปรารถนาที่จะได้ปลูกและเติบโตขึ้นไปพร้อมกับบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา แต่สิ่งที่สวยงามที่สุดเกี่ยวกับทริปเหล่านี้อาจไม่ใช่แค่เพียงโครงการที่ทำเสร็จแล้วเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความผูกพันที่แน่นแฟ้นระหว่างผู้คนและหัวใจที่รู้จักแบ่งปันและรักอีกด้วย

มีบางครั้งที่เด็กๆ นั่งอยู่ข้างกองไฟที่กำลังสั่นไหวอยู่กลางป่า และมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและฟังเสียงกระซิบของสายลมในป่า พวกเขาเข้าใจว่าความเยาว์วัยไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป แต่สิ่งที่พวกเขาทำในวันนี้จะคงอยู่ตลอดไป สักวันเมื่อพวกเขาออกจากวันอาสาสมัคร พวกเขาจะนึกถึงดวงตาไร้เดียงสาของเด็กๆ นึกถึงมือที่ด้านชาของผู้คนที่เคยจับมือพวกเขาและกล่าวคำขอบคุณ พวกเขาจะจดจำถนนที่มีแดดและเนินเขาสีเขียวเข้ม ซึ่งพวกเขาได้เห็นรอยเท้าของเยาวชนที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและความหลงใหล

การเป็นอาสาสมัครไม่ใช่แค่การเดินทางเท่านั้น แต่ยังเป็นเรื่องของทัศนคติต่อชีวิตด้วย การใช้ชีวิตเพื่อผู้อื่น การใช้ชีวิตด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง และความรับผิดชอบ เดือนมีนาคมจะผ่านไป การเดินทางอาสาสมัครอาจสิ้นสุด แต่สิ่งดีๆ ที่คนรุ่นใหม่ได้หว่านลงบนผืนดินที่สูงนี้จะคงอยู่ตลอดไป เหมือนหน่อไม้เขียวที่งอกออกมาจากดินสีแดง เหมือนความฝันที่ยังคงเติบโตในใจของผู้ที่ยังอยู่ และที่ไหนสักแห่งบนถนนในบ้านเกิดของเรา เสื้ออาสาสมัครสีเขียวจะยังคงเปล่งประกายในฐานะสัญลักษณ์ที่งดงามที่สุดของความเยาว์วัย

เพราะวัยหนุ่มสาวมิใช่เพียงระยะเวลาที่เรามีชีวิตอยู่เท่านั้น แต่ยังหมายถึงสิ่งที่เราได้มอบให้ด้วย

ที่มา: http://baolamdong.vn/van-hoa-nghe-thuat/202503/thanh-xuan-xanh-giua-dai-ngan-b6564ff/