ກັບຄືນໄປຫວຽດນາມ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມໂຄງການລະດູບານໃໝ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ທ່ານນາງ ຫງວຽນທິລຽນ, ຮອງປະທານສະມາຄົມແມ່ຍິງ ຫວຽດນາມ ປະຈໍາ ມາເລເຊຍ ແລະ ຫົວໜ້າສະໂມສອນພາສາຫວຽດນາມ ປະຈໍາ ມາເລເຊຍ ໄດ້ໃຫ້ສໍາພາດກັບນັກຂ່າວຈາກໜັງສືພິມ ດ່າວັນເກື່ອງ ກ່ຽວກັບເລື່ອງສ້າງແຮງບັນດານໃຈຮັກແພງພາສາຫວຽດນາມ ໃຫ້ແກ່ຊາວຕ່າງປະເທດ.
PV: ທ່ານນາງໃນຖານະເປັນປະທານສະໂມສອນຫວຽດນາມ ປະເທດມາເລເຊຍ, ມີ ເຫດຜົນອັນໃດແດ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ ທ່ານອຸທິດຕົນເພື່ອ ຈັດຕັ້ງການສອນພາສາຫວຽດໃຫ້ຊາວຫວຽດນາມຢູ່ທີ່ນີ້?
ທ່ານນາງ ຫງວຽນທິລຽນ: - ເມື່ອສິບກວ່າປີກ່ອນ, ທັງຄອບຄົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍ້າຍມາອາໄສຢູ່ Kuala Lumpur, ປະເທດມາເລເຊຍ. ຢູ່ປະເທດ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຈົບວິທະຍາໄລວັນນະຄະດີນະຄອນຮ່າໂນ້ຍ ແລະ ມີປະສົບການ 12 ປີເປັນຄູສອນຢູ່ໂຮງຮຽນສູງ. ຂ້ອຍເສຍໃຈຫຼາຍທີ່ອອກຈາກໂຮງຮຽນ.
ຢູ່ມາເລເຊຍ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ມີໂອກາດຫຼາຍຢ່າງເພື່ອສອນຫວຽດນາມ ແລະ ຖືວ່ານີ້ແມ່ນວຽກງານທີ່ຊ່ວຍຜ່ອນຄາຍຄວາມຄິດເຖິງວຽກງານເກົ່າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ດ້ວຍຄວາມຮູ້ຄວາມຊ່ຽວຊານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ທ່ານນາງ ເຈິ່ນທິຈາງ, ປະທານສະມາຄົມແມ່ຍິງຫວຽດນາມ ຢູ່ ມາເລເຊຍ ໄດ້ມາຫາຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຂໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຊ່ວຍຊຸມຊົນຈັດຕັ້ງຫ້ອງຮຽນພາສາຫວຽດໃຫ້ເດັກນ້ອຍຫວຽດນາມ ຢູ່ທີ່ນີ້. ໃນເວລານັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຂ້ອນຂ້າງລັງເລເພາະວ່າມັນເປັນການເລີ່ມຕົ້ນທີ່ທ້າທາຍ. ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່ານີ້ແມ່ນວຽກທີ່ມີຄວາມຫມາຍຫຼາຍ, ເຫມາະສົມກັບຄວາມຊ່ຽວຊານແລະຄວາມສົນໃຈຂອງຂ້ອຍ, ດັ່ງນັ້ນຂ້ອຍຈຶ່ງຍອມຮັບ. ພ້ອມກັບບັນດາສະມາຊິກສະມາຄົມແມ່ຍິງຫວຽດນາມ ຢູ່ ມາເລເຊຍ, ພວກເຮົາເລີ່ມຊອກຫາວິທີຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ. ວັນທີ 16/10/2016, 2 ຫ້ອງຮຽນທຳອິດຂອງສະໂມສອນຫວຽດນາມ ປະເທດ ມາເລເຊຍ ໄດ້ເປີດຢ່າງເປັນທາງການ.
ມາດາມ, ປະຊາຄົມຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ມາເລເຊຍ ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການຮຽນພາສາຫວຽດນາມບໍ່? ເຈົ້າ ສາມາດ ບອກພວກເຮົາໄດ້ບາງວິທີທີ່ ເຈົ້າ ໄດ້ນຳໃຊ້ເພື່ອບົ່ງບອກຄວາມຮັກແພງພາສາຫວຽດນາມ ແລະ ຄວາມຮັກແພງຫວຽດນາມ ໃຫ້ແກ່ລູກຫຼານຊາວຫວຽດນາມ ອາໄສຢູ່ຕ່າງປະເທດ ?
- ການສອນພາສາຫວຽດນາມໃຫ້ຄົນຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດບໍ່ຄືກັບການສອນພາສາຫວຽດນາມໃຫ້ນັກຮຽນໃນປະເທດ. ນັກຮຽນມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍສະນັ້ນວິທີການສິດສອນຍັງປ່ຽນແປງໄດ້ຂຶ້ນກັບຄວາມສາມາດ ແລະ ເປົ້າໝາຍຂອງນັກຮຽນ. ມັນໃຊ້ເວລາຫຼາຍແລະຄວາມພະຍາຍາມຂ້າພະເຈົ້າເພື່ອກະກຽມບົດຮຽນ, ໂດຍສະເພາະສໍາລັບນັກສຶກສາໄວຫນຸ່ມ. ໃນໄລຍະປີທຳອິດຂອງຂ້ອຍຢູ່ກົວລາລຳເປີ, ຂ້ອຍພົບວ່າບໍ່ມີຄົນຫຼາຍຄົນເອົາພາສາຫວຽດນາມຢ່າງຈິງຈັງເມື່ອເວົ້າເຖິງການສອນລູກຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພຽງແຕ່ສອງສາມຄອບຄົວທີ່ມີແຜນຈະສົ່ງລູກກັບຄືນໄປຮຽນຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງບັນຫານີ້. ແຕ່ຫລາຍຄອບຄົວຍັງຕັດສິນໃຈວ່າ, ເມື່ອພໍ່ແມ່ກັບຄືນປະເທດ, ເຂົາເຈົ້າຈະສົ່ງລູກໄປຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນສາກົນ ແລະ ຖ້າຫາກເຂົາເຈົ້າຕັ້ງໃຈໃຫ້ລູກເກີດມາຢູ່ທີ່ນີ້, ແມ່ນຫຼີກລ່ຽງບໍ່ວ່າເດັກນ້ອຍຈະບໍ່ຮູ້ພາສາຫວຽດນາມ ຫລື ບໍ່ສາມາດໃຊ້ພາສາຫວຽດນາມໄດ້ດີ. ສຳລັບຄອບຄົວທີ່ມີຊາວຫວຽດນາມ ແຕ່ງງານກັບຄົນພື້ນເມືອງ, ເດັກນ້ອຍຕ້ອງຮຽນຫຼາຍພາສາ ເພາະມາເລເຊຍເປັນປະເທດທີ່ເວົ້າໄດ້ຫຼາຍພາສາ. ເດັກນ້ອຍໄດ້ຮຽນພາສາອັງກິດ, ມາເລ, ແລະຈີນຢູ່ໂຮງຮຽນ ນອກຈາກນັ້ນ, ເຂົາເຈົ້າຍັງຮຽນພາສາຮົກກຽນ, ກວາງຕຸ້ງ ແລະ ອື່ນໆ, ຕາມບ້ານເກີດຂອງພໍ່, ເດັກນ້ອຍຊາວມຸດສະລິມຕ້ອງຮຽນພາສາອາຣັບ ແລະ ອື່ນໆ. ໂດຍທົ່ວໄປ, ຫວຽດນາມ ມີໂອກາດໜ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ຈະຖືກລວມເຂົ້າໃນຕາຕະລາງຂອງເດັກ. ສະນັ້ນ, ໃນໄລຍະເລີ່ມຕົ້ນຂອງການເປີດຫ້ອງຮຽນ, ພວກເຮົາຍັງຕ້ອງໄດ້ຊຸກຍູ້ ແລະ ຮຽກຮ້ອງບັນດາຄອບຄົວໃຫ້ລູກຫຼານເຂົ້າຮ່ວມ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ, ທັດສະນະຂອງຊາວ ຫວຽດນາມ ກໍ່ປ່ຽນໄປ. ການປະກົດຕົວຂອງບັນດາຫ້ອງຮຽນໃນສະໂມສອນຫວຽດນາມ ຍັງເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຫວນຄືນເຖິງບົດບາດຂອງຊາວ ຫວຽດນາມ. ໃນແຕ່ລະວັນບຸນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ, ວັນເດັກນ້ອຍ 1/6, ໃນວັນບຸນກຸດຈີນ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຈັດຕັ້ງໃຫ້ລູກຫຼານດຳເນີນການສະແດງອາໄລຫາ, ສະແດງສິລະປະ ແລະ ການລະຫຼິ້ນພື້ນເມືອງ. ເມື່ອເຫັນເດັກນ້ອຍຮ້ອງເພງຫວຽດນາມ, ເບິ່ງຄືໜ້າຮັກໃນຊຸດອາພອນຂອງຫວຽດນາມ, ກະຕືລືລົ້ນໃນການແຂ່ງຂັນກະສອບ, ຈູດເສິກ, ຕີໝໍ້ຜ້າຕາ... ເຮັດໃຫ້ຄົນທັງຫຼາຍມີຄວາມຜາສຸກ, ຄວາມປາດຖະໜາຢາກໃຫ້ລູກຮູ້ຈັກຄົນດີຫວຽດນາມຄ່ອຍໆເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນໃນໃຈພໍ່ແມ່. ເຊັ່ນດຽວກັນ, ຖານະຂອງພາສາຫວຽດນາມ ກໍ່ນັບມື້ນັບແໜ້ນແຟ້ນໃນປະຊາຄົມຊາວ ຫວຽດນາມ ຢູ່ ມາເລເຊຍ.
ໃນລະຫວ່າງຂະບວນການສິດສອນ, ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຕົ້ນຕໍຂອງ ການເຮັດວຽກ ຂອງນາງ ແມ່ນ ຫຍັງ ? ເຈົ້າ ສາມາດ ບອກພວກເຮົາຄວາມຊົງຈໍາຂອງການສອນແລະການຮຽນຮູ້ ພາສາຫວຽດນາມຢູ່ມາເລເຊຍ?
- ໃນໄລຍະກວ່າ 8 ປີແຫ່ງການພັດທະນາຂອງສະໂມສອນຫວຽດນາມ, ມີສອງຄັ້ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືວ່າເປັນສິ່ງທ້າທາຍ, ນັ້ນແມ່ນການເປີດຫ້ອງຮຽນ ແລະ ການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19. ຂັ້ນຕອນທຳອິດແມ່ນດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, ແຕ່ເມື່ອໂລກລະບາດ Covid-19 ໄດ້ແຜ່ລະບາດ, ມາເລເຊຍໄດ້ວາງລະບຽບປິດລ້ອມ ແລະຫ້ອງຮຽນພາສາຫວຽດຕ້ອງຢຸດຕິການ. ແຕ່ເມື່ອໂຮງຮຽນໄດ້ຮັບຮອງເອົາການຮຽນຮູ້ອອນໄລນ໌, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປຶກສາຫາລືກັບສະມາຊິກຂອງສະໂມສອນແລະຕັດສິນໃຈທົດລອງ. ໂຊກດີ, ພວກເຮົາໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກພໍ່ແມ່ແລະຄູອາຈານແລະນັກສຶກສາແມ່ນຄ່ອຍໆໄດ້ຮັບການນໍາໃຊ້ກັບຮູບແບບໃຫມ່ຂອງການຮຽນຮູ້. ໃນລະຫວ່າງການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດ, ຕົວເລກນັກຮຽນຂອງພວກເຮົາເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ໂດຍສະເພາະ, ພວກເຮົາດຶງດູດນັກສຶກສາຈາກລັດທີ່ຢູ່ໄກຈາກນະຄອນຫຼວງທີ່ປົກກະຕິບໍ່ສາມາດເຂົ້າຫ້ອງຮຽນດ້ວຍຕົນເອງ.
ຖ້າທຽບໃສ່ການສອນພາສາຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ, ໂດຍທົ່ວໄປ, ຄູອາຈານຕ້ອງລົງທຶນທັງເວລາ ແລະ ຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍໃນການກະກຽມບົດຮຽນ ເພາະວ່ານັກຮຽນມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍດ້ານອາຍຸ ແລະ ຄວາມສາມາດໃຊ້ພາສາຫວຽດນາມ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຮົາຕ້ອງແບ່ງອອກເປັນກຸ່ມນ້ອຍ. ແຕ່ລະກຸ່ມນຳໃຊ້ແຜນບົດຮຽນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເປັນຫົວຂໍ້ດຽວກັນ.
ມີຄວາມຊົງຈໍາຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບການສອນເດັກນ້ອຍ. ເດັກນ້ອຍແມ່ນຫນ້າຮັກແລະບໍລິສຸດ, ສະນັ້ນຄວາມຜິດພາດຂອງພວກເຂົາໃນການນໍາໃຊ້ພາສາຫວຽດນາມແມ່ນຫນ້າຮັກ. ແຕ່ບາງທີຊ່ວງເວລາທີ່ໜ້າຈົດຈຳທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍແມ່ນຕອນທີ່ຂ້ອຍນ້ຳຕາຂອງຫລານໆຕອນທີ່ຂ້ອຍຫຼິ້ນເພງກ່ຽວກັບແມ່ຂອງເຂົາເຈົ້າ. ນ້ຳຕາເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າເດັກນ້ອຍສາມາດເຄື່ອນທີ່ດ້ວຍເນື້ອເພງຫວຽດນາມ ແລະຂ້ອຍເຫັນຄວາມໝາຍຂອງວຽກງານຂອງຂ້ອຍ. ຄວາມຊົງຈຳທີ່ສວຍງາມອີກອັນໜຶ່ງແມ່ນເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າກັບເມືອເຮືອນເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມພິທີມອບລາງວັນເອກອັກຄະລັດຖະທູດຫວຽດນາມ ປະຈຳຕ່າງປະເທດປີ 2023 ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ນອກຈາກຄວາມສາມາດໃນການນຳໃຊ້ພາສາຫວຽດນາມ, ເພາະວ່າມັນເປັນການປະກວດທັງການຂຽນ ແລະ ການເວົ້າ, ການເດີນທາງສອນພາສາຫວຽດນາມ ຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ໄດ້ຮັບການເຄົາລົບ ແລະ ຮັບຮູ້.
ຕາມທ່ານນາງແລ້ວ, ສະພາບການຮ່ຳຮຽນພາສາຫວຽດນາມໃນຊຸມຊົນຫວຽດນາມໃນປະຈຸບັນໄດ້ຮັບການປັບປຸງຫຼາຍປານໃດເມື່ອທຽບໃສ່ກ່ອນນີ້? ເພື່ອໃຫ້ຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດຮັກສາພາສາ ແລະ ວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ, ຕ້ອງມີວິທີການປະຕິບັດແນວໃດ?
- ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າ ພັກ ແລະ ລັດຂອງພວກເຮົາໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການຮັກສາພາສາຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ແລະ ຄະນະກຳມະການແຫ່ງລັດຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ ສົມທົບກັບບັນດາອົງການຕາງໜ້າປະຕິບັດຫຼາຍລາຍການສະເພາະ, ແທດຈິງ ແລະ ມີຄວາມໝາຍຄື: ຈັດຕັ້ງຊຸດອົບຮົມພາສາຫວຽດນາມ, ຈັດຕັ້ງການແຂ່ງຂັນຊອກຫາເອກອັກຄະລັດຖະທູດ ຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ປະຕິບັດບັນດາລາຍການສອນພາສາຫວຽດນາມ ທາງໂທລະພາບ, ໂຄງການຊາວໜຸ່ມ ຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ... ແລະ ມີການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍຢ່າງເພື່ອຊຸກຍູ້ການເຄື່ອນໄຫວສິດສອນພາສາຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ອາດເປັນເຫດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ ການສອນພາສາຫວຽດນາມຢູ່ປະເທດອື່ນພັດທະນາດີເມື່ອທຽບໃສ່ຫຼາຍປີກ່ອນ. ຢູ່ ມາເລເຊຍ, ສະຖານທູດ ຫວຽດນາມ ກໍ່ມີຄວາມສົນໃຈ ແລະ ຍາມໃດກໍ່ໄປຄຽງຂ້າງ ແລະ ໜູນຊ່ວຍບັນດາການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະໂມສອນຫວຽດນາມ.
ເພື່ອໃຫ້ຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດຮັກສາພາສາ ແລະ ວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງບາງຈຸດ. ກ່ອນອື່ນໝົດ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຄວນເພີ່ມທະວີການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳໃນຊຸມຊົນຄືຈັດຕັ້ງບຸນປີໃໝ່ປະຈຳຊາດ, ວັນສິ້ນຊີວິດຂອງກະສັດ Hung, ບຸນກາງລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ... ທີ່ບັນດາເຫດການດັ່ງກ່າວ, ຄວາມຮັກແພງຕໍ່ພາສາ ແລະ ວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ ຈະໄດ້ຮັບການປຸກລະດົມ ແລະ ບຳລຸງສ້າງໃຫ້ແກ່ຄົນລຸ້ນເຮົາ ແລະ ຄົນລຸ້ນຫຼັງ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຕ້ອງຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມບັນດາບຸກຄົນທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມການສິດສອນຢ່າງກ້ວາງຂວາງຢູ່ບັນດາເຂດທີ່ຊາວ ຫວຽດນາມ ອາໄສຢູ່ ແລະ ຈັດຕັ້ງບັນດາຫ້ອງຮຽນພາສາຫວຽດນາມ ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ສິ່ງທີ່ສຳຄັນອີກຢ່າງໜຶ່ງເພື່ອປົກປັກຮັກສາຫວຽດນາມໃຫ້ແກ່ລຸ້ນໜຸ່ມແມ່ນບົດບາດຂອງພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ. ເພາະວ່າພວກເຂົາເປັນຄົນທີ່ໃກ້ຊິດແລະມີອິດທິພົນທີ່ສຸດຕໍ່ເດັກນ້ອຍ. ເມື່ອຊາວຫວຽດນາມທຸກຄົນມີສະຕິຮັກສາພາສາແມ່ຂອງຕົນໃຫ້ລູກຫຼານຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ, ແລ້ວຊາວຫວຽດນາມຈະມີມູນເຊື້ອອັນແຮງກ້າໃນປະຊາຄົມຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດຢ່າງແທ້ຈິງ.
“ເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມໂຄງການລະດູບານໃໝ່ແຫ່ງຊາດ, ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ສຶກພິເສດ, ເພາະວ່າປີນີ້, ຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມຫຼາຍກວ່າເກົ່າ. ຜ່ານການເຄື່ອນໄຫວຄືດັ່ງນີ້, ພວກເຮົາໄດ້ມີໂອກາດປະກອບສ່ວນແນວຄວາມຄິດນ້ອຍໆຂອງພວກເຮົາເຂົ້າໃນການພັດທະນາປະເທດ. ສະນັ້ນ, ລາຍການໂຮມຊຸມນຸມບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນງານພົບປະຄັ້ງທຳອິດເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນສັນຍາລັກແຫ່ງຄວາມສາມັກຄີ, ເປັນເອກະພາບຂອງຊາວຫວຽດນາມຢູ່ທຸກແຫ່ງຫົນ. ດ້ວຍການຮ່ວມມືຂອງຊາວຫວຽດນາມ ອາໄສຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ຫວຽດນາມ ສາມາດຍາດແຍ່ງເອົາກຳລັງສະໝອງ, ແຫຼ່ງກຳລັງ ແລະ ນ້ຳໃຈຮັກຊາດເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງແຮງໃນຍຸກແຫ່ງການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ພັດທະນາ. ສະນັ້ນ, ທຸກຄັ້ງທີ່ກັບຄືນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈທີ່ໄດ້ເຫັນປະເທດຕົນມີການປ່ຽນແປງ ແລະ ຊີວິດຂອງປະຊາຊົນໃນປະເທດນັບມື້ນັບດີຂຶ້ນ,” ນາງ ຫງວຽນທິລຽນ ແບ່ງປັນ.
ທີ່ມາ: https://daidoanket.vn/can-them-nua-nhung-nguoi-nhom-lua-tinh-yeu-tieng-viet-10298604.html
![[ຮູບພາບ] ທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ຟ້າມມິງຈິ້ງ ເປັນປະທານກອງປະຊຸມລັດຖະບານກັບທ້ອງຖິ່ນກ່ຽວກັບການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ](https://vstatic.vietnam.vn/vietnam/resource/IMAGE/2025/2/21/f34583484f2643a2a2b72168a0d64baa)
(0)