จากรั้วบ้านของฉัน - บทกวีโดย Tran Cao Duyen

ภาพประกอบ: ตวน อันห์

ฉันจำฤดูหนาวเมื่อหลายปีก่อนได้

แม่กลับมาจากทุ่งนาด้วยความหนาวเย็น

ไม้ระแนงบนรั้วเสียดสีไปมาตามสายลม

แต่ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นในเสื้อกันฝนของแม่

เหมือนรู้จักกลิ่นซุปปูทุ่งโคลน

กลิ่นผักรวมที่แม่เก็บจากคูน้ำอย่างรีบเร่ง

กลิ่นหอมของฟืนลอยฟุ้งผ่านมือแม่

ปีนั้น ดอกไม้สามดอกร่วงหล่นเป็นสีขาวบนระเบียง

เมฆยังมีสีขาวและมีน้ำตาอยู่ที่มุมฟ้า ส่งแม่ไป

ทุ่งนกกระสาบินอย่างเฉื่อยชาเป็นจังหวะเดียว

ต้นธูปสองข้างทาง

ลมพัดเข้าสู่ใจแต่ใบไม้ไม่สั่นไหว

แสงสว่างของแม่คืบคลานเข้ามาในชีวิตของฉันในฤดูหนาว

ให้ทุกช่วงของแสงแดดอันอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิ

จากรั้วบ้านของฉันเปิดขอบฟ้ากว้าง

ขอบฟ้ามีแม่เสมอ

ในวัดใจฉันไม่เคยขาดแม่