เขาบอกว่าเขาได้หารือเรื่องนี้กับภรรยาของเขาแล้ว วันนั้นเธอจะไปเล่นและนอนค้างบ้านยายของเธอ ฉันสามารถไปได้ตามสะดวก เพราะเกรงว่าฉันจะยังคงลังเลอยู่ เขาจึงเน้นย้ำว่านั่นเป็นความปรารถนาของลูกสาวเขา ฉันไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ดังนั้นฉันจึงตอบว่า “ฉันจะไป”
ฉันกับสามีหย่ากันมาสามปีแล้ว มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันรักเขามากจนลืมไปว่าฉันต้องการให้การแต่งงานของเราเป็นมากกว่าแค่ความรัก
ฉันเป็นคนที่มองโลกในแง่จริง เพราะฉันเติบโตมาในสถานการณ์ที่พ่อแม่ต้องดิ้นรนกับปัญหาทางการเงินและการทะเลาะวิวาท ฉันรู้ว่าเงินไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ว่ามันสามารถทำให้คนมีความสุขได้
แล้วเขาก็เข้ามาบดบังความคิดของฉัน ในงานวันเกิดของเพื่อนร่วมหอพักปีสุดท้ายของเขา เขามาพร้อมเพื่อนอีกคน โดยนำกีตาร์มาด้วย การเล่นและการร้องเพลงของเขาทำให้ฉันหลงใหล
พวกเราทั้งสามคนไม่ได้รับประทานอาหารมื้อใหญ่ร่วมกันอย่างมีความสุขมานานแล้ว (ภาพประกอบ: Freepik)
ฉันเริ่มจีบเขาซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยทำมาก่อนในความสัมพันธ์ ฉันแค่กลัวว่าถ้าฉันไม่ไล่ตามเขา เขาจะวิ่งหนีไปอีกทาง
หลังจากเรียนจบ ทั้งสองก็แต่งงานกัน โดยมีสิ่งเดียวที่พวกเขามีคือความรักและความเชื่อมั่นในอนาคตที่มีความสุข แต่ความฝันของความรักก็ถูกทำลายลงอย่างรวดเร็วเพราะความกังวลเรื่องการหาเลี้ยงชีพ โดยเฉพาะเมื่อเด็กหญิงตัวน้อยเกิดหรือป่วย รายได้ของทั้งคู่ก็ไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายและการดูแล
ฉันหารือกับสามีเรื่องการลาออกจากงานและออกไปทำธุรกิจ คนเรายังพูดว่า “ไม่มีธุรกิจก็ไม่มีทรัพย์สมบัติ” ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ใครจะรู้ว่าชีวิตจะดีขึ้นเมื่อไหร่
เขากล่าวว่าไม่ใช่ทุกคนจะสามารถทำธุรกิจได้ และยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่มีทุนหรือประสบการณ์ด้วยซ้ำ ตราบใดที่ฉันทำหน้าที่ของฉันอย่างดีและใช้จ่ายอย่างชาญฉลาด ชีวิตก็คงไม่เลวร้ายเกินไป ที่จริงแล้วชีวิตที่มีอาหารและเสื้อผ้าเพียงพอไม่ใช่ชีวิตที่ฉันฝันถึง
เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ราคาที่ดินก็พุ่งสูงขึ้น เพื่อนร่วมงานผู้หญิงคนหนึ่งชวนฉันไปซื้อที่ดินแปลงหนึ่งด้วยกันแล้วขายต่อทำกำไร เนื่องจากฉันอยากร่ำรวย ฉันจึงปกปิดเรื่องนี้จากสามีและถอนเงินออมทั้งหมดมาทำธุรกิจ โดยไม่คาดคิดข้อตกลงนั้นก็ประสบความสำเร็จ ฉันได้เงินก้อนใหญ่เหมือนความฝัน
ฉันตัดสินใจเข้าสู่ธุรกิจนายหน้าอสังหาริมทรัพย์ หลังเลิกงานผมรีบออกไปหาที่ดินค้นหาทุกที่ ตกลงกันได้สำเร็จ เงินที่ผมได้รับก็มากกว่าเงินเดือนที่ได้จากการทำงานขยันเป็นข้าราชการหลายเท่าตัว ฉันไม่มีเวลาให้กับครอบครัว ไม่สนใจสามีและลูกๆ ความสัมพันธ์สามีภรรยาไม่ได้ดีเหมือนเมื่อก่อน เพราะฉันมองว่าสามีของฉันเป็นคนไม่เอาไหนและไม่มีความสามารถ
ความสัมพันธ์ขยายตัว การพบปะก็เพิ่มมากขึ้น และฉันก็ทำผิดพลาดอย่างไม่อาจให้อภัยด้วยการมีเรื่องชู้สาว ฉันกลายเป็นผู้หญิงแบบที่ฉันเกลียดที่สุด
เมื่อเขารู้เรื่องนี้สามีของฉันก็ไม่ได้ด่าทอ ตำหนิ หรือวิพากษ์วิจารณ์เลย ในสายตาของเขามีแต่ความเจ็บปวดและความสิ้นหวัง: "สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ไม่ว่ามันจะเป็นความผิดของฉันหรือของคุณ ฉันคิดว่าฉันยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้" แล้วเราก็หย่าร้างกัน ลูกสาวของฉันซึ่งอายุเกิน 6 ขวบในขณะนั้นเลือกที่จะอยู่กับพ่อของเธอ
3 ปีหลังจากการหย่าร้าง ฉันยังคงโสด และเขาก็แต่งงานใหม่เมื่อปีที่แล้ว ภรรยาของเขาก็มีความสัมพันธ์ที่พังเช่นกัน ลูกสาวของฉันชมแม่เลี้ยงของเธอว่าเป็นคนใจดีและตามใจผู้อื่น ฉันรู้สึกปลอดภัยมาก.
ฉันถือของขวัญที่เตรียมไว้หลายวันก่อน ยืนอยู่หน้าประตูด้วยความลังเลใจเป็นเวลานาน ก่อนจะกดกริ่ง มันก็ยังคงเป็นบ้านหลังเดิม บ้านที่ฉันเลือกที่จะจากไป เพราะในเวลานั้น ฉันสามารถซื้ออพาร์ทเมนท์ใหม่ให้ตัวเองได้ พื้นที่เก่าแต่สไตล์การตกแต่งเปลี่ยนไป ลูกสาวทักทายฉันด้วยรอยยิ้มสดใสในชุดสีเหลือง ฉันอวดชุดใหม่ที่แม่ซื้อให้
อดีตสามีของฉันเดินออกมาจากห้องครัวโดยยังสวมผ้ากันเปื้อนอยู่ และถือจาน 2 ใบในมือ ใบหนึ่งมีปลากะพงราดซอสมะเขือเทศ อีกใบมีซี่โครงเปรี้ยวหวาน ฉันดูเขาจัดวางอาหารลงบนโต๊ะ โดยตระหนักในใจอย่างเงียบๆ ว่านั่นคือจานโปรดสองจานของฉัน
“ที่ตลาดไม่มีปลากะพงขาว ต้องให้เพื่อนร่วมงานสั่งจากชนบทมาแทน ตอนนี้ยังชอบเมนูนี้อยู่ไหม นั่งลงก่อน เมนูนี้อร่อยที่สุดเมื่อกินร้อนๆ” ฉันมองดูเขา พยักหน้า พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง
เป็นเวลานานแล้วที่เราทั้งสามคนไม่ได้กินอาหารอิ่มและมีความสุขร่วมกันแบบนี้ ความสุขที่สุดก็ยังคงเป็นลูกสาว เขาถามฉันว่างานของฉันเป็นอย่างไรบ้าง และชีวิตส่วนตัวของฉันมีอะไรใหม่ๆ บ้าง ฉันตอบว่าทุกอย่างก็ดี ความรักก็ดี ปล่อยให้มันเป็นไป
เมื่อเราแยกจากกัน อดีตสามีและลูกสาวของฉันก็มาส่งฉันที่ประตู ฉันขอให้คุณขอบคุณภริยาของคุณ เธอเป็นคนมีไหวพริบและเข้าใจมาก ลูกสาวจับมือเธอไว้แล้วร้องไห้ “วันเกิดของแม่ พ่อกับฉันจะมาทานอาหารเย็นที่บ้านแม่” ฉันพยักหน้า จูบลูกสาว และรีบขึ้นรถแท็กซี่ที่รออยู่
ผ่านประตูกระจกฝ้า ฉันเห็นพ่อและลูกชายจับมือกันและกลับเข้าไปในบ้าน ภาพดังกล่าวทำให้ฉันไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้ มีสิ่งบางอย่างที่เมื่อสูญเสียไปแล้วจะไม่มีวันกลับมาหาได้อีก
หลังวันเพ็ญเดือนมกราคมค่าโดยสารจะปรับขึ้น
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)