ผู้เขียน Vien Nguyet Ai แบ่งปันเรื่องราวเกี่ยวกับการประกวดการเขียนเรื่อง "พ่อและลูกสาว" ว่า "เมื่อทราบเกี่ยวกับการประกวดนี้ ฉันก็พบสถานที่ที่เต็มไปด้วยความรักที่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกและความทรงจำที่ฉันมีต่อพ่อได้
ฉันเป็นผู้เข้าแข่งขันการเขียนเรื่อง "พ่อและลูกสาว" ครั้งที่ 2 ในปีพ.ศ. 2567 และรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับรางวัลพร้อมทั้งความสุขและความรู้สึกซาบซึ้ง ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงความทรงจำนี้ ความรู้สึกขอบคุณภายในตัวฉันก็เพิ่มขึ้นราวกับว่ามันเป็นสิ่งใหม่
ฉันยังคงจำคำพูดของนักข่าวโฮจิมินห์ เจียน บรรณาธิการบริหารนิตยสาร Vietnam Family หัวหน้าคณะกรรมการจัดงานประกวดเขียนเรียงความในพิธีมอบรางวัลการประกวดเรียงความ “พ่อกับลูกสาว” ครั้งที่ 2 ได้ “ความรักระหว่างพ่อกับลูกสาวไม่มีวันเก่า จะเป็นสายสัมพันธ์ทางอารมณ์อันศักดิ์สิทธิ์ที่เชื่อมโยงคุณค่าอันดีไว้เสมอ ซึ่งหากไม่แสดงออกมาผ่านหน้าหนังสือ ก็ยากที่จะเข้าถึงได้”
ศิลปินแห่งชาติ ฮวง กุก ยังได้แบ่งปันว่า “เมื่อฉันได้ยินเกี่ยวกับการประกวดการเขียนเรื่อง "พ่อและลูกสาว" ฉันก็เขียนทันที เพราะเพียงแค่เอ่ยถึงพ่อ ความทรงจำก็ย้อนกลับมาเหมือนภาพยนต์สโลว์โมชั่น ทำให้ความรู้สึกต่างๆ ไหลมาสู่หน้ากระดาษ”
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เสียงแห่งความรักและเรื่องราวความรักระหว่างพ่อกับลูกสาว โดยเฉพาะระหว่างพ่อกับลูกสาว มักเป็นเสียงที่เงียบสงบเสมอ เหมือนกับสายน้ำที่ไหลเอื่อย ๆ ไปสู่แหล่งความรักอันกว้างใหญ่ที่สามารถสัมผัสได้จากส่วนลึกของหัวใจของผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง บางครั้งฉันอยากจะพูดมันออกมาดังๆ แต่ว่ามันยากมากและมันยิ่งใหญ่มาก
หากคุณเป็นคุณพ่อที่มีลูกสาวหรือเป็นลูกสาวของพ่อ ทุกคนคงเคยรู้สึกเขินอายเมื่อต้องแสดงความห่วงใย ความรัก และความขอบคุณจากใจจริงต่อกันในบางสถานการณ์ที่ทำให้พวกเขาต้องแสดงออก
ฉันเองก็เป็นเหมือนกัน เขินที่จะอ้าปากบอกว่า "หนูขอบคุณพ่อมาก หนูรักพ่อนะ" ถึงแม้จะรักพ่อมากก็ตาม แต่ฉันก็เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ไม่รู้ว่าพ่อรู้สึกหรือเปล่า แต่เมื่อพ่อจากไป... ฉันก็แปลกใจที่รู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสได้แสดงออกอะไรกับพ่ออีกแล้ว ดังนั้นเมื่อฉันพบกับการประกวดการเขียน "พ่อและลูกสาว" ที่จัดทำโดยนิตยสาร Vietnam Family ฉันรู้สึกเหมือนได้พบกับพื้นที่ที่เต็มไปด้วยความรักที่สามารถแสดงความรู้สึกและความทรงจำที่ฉันมีต่อพ่อได้ และได้แบ่งปันเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความรักของพ่อและลูกสาวที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในความทรงจำของฉัน...
การแข่งขันครั้งนี้เต็มไปด้วยความหมายและไฮไลท์ในภาพและเรื่องราวระหว่าง “พ่อกับลูกสาว” ที่ทำให้ฉันตระหนักว่าความรักที่ไม่เปลี่ยนแปลงนี้ไม่เพียงแต่ทำให้ผู้ที่เข้าร่วม (ผู้เข้าแข่งขัน) รู้สึกสงบและมั่นคงเมื่อเผชิญกับพายุและความยากลำบากเท่านั้น แต่ยังทำให้ผู้ที่อยู่นอกกลุ่ม (ผู้อ่าน) หลายคนรู้สึกซาบซึ้งกับความผูกพันอันแน่นแฟ้นและสูงส่งของความรักในครอบครัว รวมถึงการมีอยู่ของ “พ่อกับลูกสาว” ที่ลึกซึ้งอย่างยิ่งซึ่งแทบทุกคนจำได้
ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงแห่งความสุขของพ่อที่ไหลล้นออกมาเมื่ออ่านบทความของ Trinh Dinh Nghi: "คืนนั้น เมื่อคุณเกิด ฝนตกและมีลมแรง นอกจากหมอตำแยแล้ว ก็มีเพียงพ่อและแม่ของคุณเท่านั้น ดังนั้น เมื่อคุณเกิด พ่อของคุณจึงเป็นคนแรกที่อุ้มลูกสาวไว้ในอ้อมแขน เสียงร้องไห้ของคุณยังหมายถึงความสุขของเขาที่ระเบิดออกมาด้วย ความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้นั้นติดตามเขาไปตลอดชีวิต"
และราวกับเป็นพยานในวินาทีสำคัญที่พ่อให้การสนับสนุนลูกสาวอย่างเต็มที่ ความเจ็บปวดที่ยังคงค้างคาของลูกชายที่ยังไม่มีโอกาสได้เปล่งประกายอย่างเจิดจ้าก่อนที่พ่อจะกลับมาเป็นผงธุลีอีกครั้ง: "หลายสิบปีผ่านไป แต่ฉันยังคงจำได้อย่างชัดเจนถึงสิ่งที่พ่อพูดเมื่อท่านรู้ว่าฉันชนะการประกวดร้องเพลง: "ฉันต้องไปแล้ว ออกจากบ้านแล้วไป มีเพียงศิลปะเท่านั้นที่สามารถปลดปล่อยจิตวิญญาณของฉันได้ ฉันสามารถอยู่เป็นตัวเองได้ พ่อของฉันเสียชีวิตก่อนที่เขาจะได้เห็นการเติบโตทางศิลปะของฉัน บางทีนั่นอาจเป็นสิ่งที่น่าเสียดายที่สุดที่ชีวิตทำให้ฉันต้องทุกข์ทรมาน” (ศิลปินแห่งชาติ ฮวง กุก)
ฉันอ่านหนังสือเรื่อง “พ่อและลูกสาว” อย่างเต็มที่ อ่านบทความต่างๆ มากมาย และสวมบทบาทเป็นผู้อ่านที่สัมผัส “เสียงจากหัวใจ” ของผู้เขียนเมื่อพูดถึงพ่อและลูกๆ ของพวกเขา ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งและอุทานในใจถึงเรื่องราวที่สวยงามเกี่ยวกับความรักที่ลึกซึ้ง หลงใหล และหลากสีสันของ “พ่อและลูกสาว” มีทั้งความสุขและความยินดี มีทั้งรอยยิ้มและน้ำตา มีความโศกเศร้า ทรมาน อดทนและปลอบโยน... อารมณ์เต็มที่ที่เต็มไปด้วยคำในแต่ละคำยังทำให้จิตวิญญาณของฉันอ่อนโยนลงในท่ามกลางการหมุนเวียนของชีวิตที่เร่งรีบอีกด้วย
มีข้อความหนึ่งที่ผมจำได้ลางๆ ว่าเคยได้ยินที่ไหนสักแห่งเมื่อนานมาแล้ว: "พ่อคือฮีโร่คนแรกของลูกสาว และลูกสาวคือความรักชั่วนิรันดร์ของพ่อ" ฉันยังคงเข้าใจถึงความหมายของความรู้สึกมหัศจรรย์นั้น แต่จนกระทั่งฉันจับปากกาเขียนลงบนกระดาษและเข้าร่วมการแข่งขันที่มีความหมายเป็นพิเศษนี้ ฉันจึงได้เปิดอารมณ์ของตนเองอย่างแท้จริง มีโอกาสที่จะเปิดใจ และเข้าใจมากขึ้นในหัวข้อ "พ่อและลูกสาว" เพื่อซาบซึ้งถึงคุณค่าอันศักดิ์สิทธิ์นั้นอย่างเต็มที่
ขอบคุณนิตยสาร Vietnam Family! ขอบคุณโครงการ “พ่อ-ลูก” ที่เป็นสะพานเชื่อมเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความรัก!
ที่มา: https://giadinhonline.vn/tim-thay-noi-gui-gam-thuong-nho-ve-cha-tu-cuoc-thi-viet-cha-va-con-gai-d204984.html
การแสดงความคิดเห็น (0)