สนามโรงเรียนที่มีแดดส่องถึง

เช้านี้พระอาทิตย์กลับมาที่สนามโรงเรียนอีกครั้ง

ทุกเช้าที่ฉันก้าวผ่านประตู ฉันรู้สึกเหมือนกำลังก้าวเข้าไปในภาพวาดอันงดงาม ซึ่งพระอาทิตย์เป็นศิลปินผู้เงียบงันที่วาดภาพแต่ละสีลงบนทิวทัศน์ที่คุ้นเคย ฉันรักแสงแดด รักที่แสงแดดส่องสีทองบนอิฐสีแดง ลอดผ่านต้นไทรสีเขียว และรักความรู้สึกของแสงแดดที่ส่องกระทบผิวของฉันทุกเช้า ดวงอาทิตย์ไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว แม้ว่าฉันจะยืนดูอยู่เงียบๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำก็ตาม บางทีดวงอาทิตย์ก็ฟังสิ่งที่ฉันกระซิบกับตัวเองเหมือนกันนะ

ฤดูนี้แสงแดดไม่แรงจนเกินไปและไม่อ่อนแรงเหมือนช่วงปลายฤดูหนาว แสงแดดเพียงพอที่จะทำให้ผมของฉันที่ยังมีน้ำค้างอยู่แห้ง และช่วยให้มือของฉันที่ยังคงเย็นอยู่จากลมในตอนเช้าอบอุ่นขึ้น เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาบนสนามโรงเรียน ทำให้บรรยากาศสดใสขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่พลุกพล่าน พระอาทิตย์เต้นรำบนชุดอ่าวหญ่ายสีขาว เปล่งประกายระยิบระยับเหมือนฝุ่นละอองสีทองของวัยเยาว์ จากนั้นดวงอาทิตย์ก็เอียงตัวพิงจักรยานอย่างเงียบๆ ในมุมสนามหญ้า ฟังเสียงจั๊กจั่นจิ๊กร้องและความฝันของเด็กๆ ภายใต้แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าตรู่ เราพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้นเกี่ยวกับความฝันและอนาคตที่รออยู่ข้างหน้า ไม่มีใครอยากให้แสงแดดเผาผิวหนัง แต่เราก็ไม่อาจทนที่จะจากวันเหล่านั้นไปพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ เช่นนี้ได้

แสงแดดไม่เพียงแต่เป็นแสงสว่างเท่านั้น แต่ยังเป็นความทรงจำอันอบอุ่นในช่วงเวลาหนึ่งอีกด้วย ในตอนบ่ายของวันเรียน แสงแดดสาดส่องผ่านต้นไม้ ส่องลงบนใบหน้าที่กระตือรือร้น ทำให้เกิดรอยยิ้มแจ่มใสในสนามโรงเรียนที่มีลมแรง ดวงอาทิตย์ยังเป็นแสงอาทิตย์ที่อ่อนโยน คอยซับน้ำตาจากสมัยเรียนอย่างเงียบๆ และเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน สิ่งที่หลงเหลืออยู่ก็คือความทรงจำอันอบอุ่นที่ยังคงอยู่ในใจ

ครั้งหนึ่งฉันได้ยินเพื่อนฉันถอนหายใจว่า "ด้วยแดดแบบนี้ ใครๆ ก็ต้องตกหลุมรักแน่นอน!" ใช่แล้ว ด้วยแสงแดดแบบนี้ มันคงจะแปลกถ้าฉันไม่รักคุณ เราจะไม่รักได้อย่างไรเมื่อพระอาทิตย์ส่องแสงลงมายังลานบ้าน ทำให้แม้แต่ความฝันที่ยังไม่สำเร็จแห้งเหือดไป? เราจะไม่ตกหลุมรักได้อย่างไร เมื่อแสงแดดกระทบรอยยิ้มของใครสักคน จนทำให้หัวใจเราเต้นแรงโดยไม่ได้ตั้งใจ รู้สึกสูญเสียกับอารมณ์แรกของชีวิต? ผู้คนกล่าวกันว่าวัยหนุ่มสาวทุกคนต่างมีท้องฟ้าให้จดจำ และดวงอาทิตย์ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ความทรงจำเหล่านั้นเปล่งประกายมากยิ่งขึ้น เหมือนกระจกที่สะท้อนวันเวลาอันสวยงาม

บ่ายวันหนึ่งที่อากาศแจ่มใส ฉันและเพื่อนๆ ยืนพิงอยู่บนราวบันไดชั้นสอง มองออกไปยังสนามโรงเรียน ทุกคนต่างเงียบงัน แต่เราทุกคนรู้ดีว่าวันหนึ่ง เราจะไม่สามารถยืนอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป ไม่สามารถรู้สึกถึงแสงแดดอันอ่อนโยนนี้ได้อีกต่อไป แต่เราไม่ได้เศร้า เพราะเราได้ใช้ชีวิตในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอย่างเต็มที่ - ปีแห่งแสงแดด มิตรภาพ และความฝันอันสดใสที่สุด และตราบใดที่ฉันยังคงรักแสงแดด ตราบใดที่ฉันยังคงมีแสงสว่างในหัวใจ ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน ฉันจะพกส่วนหนึ่งของวัยเยาว์ติดตัวไปด้วยเสมอ

อายุ 16 ปียังสวยงามดั่งเช้าวันสดใส คุณและฉันก็เหมือนดอกไม้ที่เพิ่งบาน ซึ่งต่างก็กระตือรือร้นที่จะคว้าแสงสว่าง แต่ในขณะเดียวกันก็หวาดกลัวลมแรงแห่งชีวิต เรามีความฝันอันยิ่งใหญ่ เรามีความปรารถนาอันสดใสดั่งดวงอาทิตย์ แต่บางครั้งท่ามกลางวันอันสดใสเหล่านั้น ฉันก็รู้สึกถึงความกลัวคลุมเครือที่ผุดขึ้นมาในหัวใจเช่นกัน กลัวว่าวันหนึ่งพระอาทิตย์จะดับไป ฉันกลัวว่าปีเหล่านี้คงเป็นเพียงความทรงจำอันเลือนลาง คงเหลืออยู่เพียงในสมุดบันทึกและรูปถ่ายเก่าๆ

แล้ววันหนึ่งเมื่อฉันต้องออกจากโรงเรียนจริงๆ ฉันจะคิดถึงแสงแดดมาก นึกถึงแสงแดดอันอบอุ่นในช่วงวันแรกๆ ของปี นึกถึงแสงแดดที่ส่องลงมาเป็นทางยาวในโถงทางเดินห้องเรียน และนึกถึงแสงแดดจ้าบนเสื้อของใครบางคนหลังเลิกเรียน แล้วฉันจะสงสัยนะว่าพระอาทิตย์จำฉันได้ไหม

บางทีดวงอาทิตย์อาจจะไม่จดจำ พระอาทิตย์ยังคงส่องแสงสีทองบนสนามโรงเรียน และยังคงส่องประกายบนผมของนักเรียนชั้นถัดไป ฉันเท่านั้นที่จะเป็นคนที่ระลึกถึงช่วงเวลาอันสดใสของวัยเยาว์ที่ไม่มีวันกลับคืนมา

แต่ฉันเชื่อว่าถึงแม้เราจะเติบโตและแยกย้ายกันไป ตราบใดที่ยังมีวันสดใส เราจะจดจำกันและกัน จดจำช่วงวัยเยาว์ที่เปี่ยมไปด้วยความรักภายใต้ท้องฟ้านี้ ดวงอาทิตย์ยังคงอยู่ที่นั่น ยังคงส่องแสงอยู่บนทางเดินยาว ยังคงพักอยู่บนไหล่เสื้อเชิ้ตสีขาว ยังคงนอนนิ่งเงียบอยู่บนขั้นบันไดที่เราเคยนั่งอยู่ และฉันจะรักดวงอาทิตย์เสมอ เหมือนอย่างที่ฉันรักวันที่สวยงามที่สุดในชีวิตของฉัน ไม่ว่าชีวิตจะพาฉันไปที่ไหน ไม่ว่าปีจะผ่านไปไกลแค่ไหน ฉันจะจดจำแสงแดดในวัย 16 ปีของฉันเสมอ สดใส แจ่มใส และเต็มไปด้วยความฝัน

ที่มา: http://baolamdong.vn/van-hoa-nghe-thuat/202502/nang-san-truong-3a44a5c/