ร้านค้าพิเศษในย่านที่ร่ำรวยของนครโฮจิมินห์ คนจนเข้ามาซื้ออย่างต่อเนื่อง

ย่านคนร่ำรวยอย่างเทาเดียนมีร้านค้าพิเศษแห่งหนึ่ง ที่นี่ นักช้อปสามารถค้นหาสินค้าที่เป็นที่นิยม บางครั้งอาจเป็นสินค้าที่มีตราสินค้าได้ด้วย

สถานที่พบปะของคนรวย

เมื่อทราบว่าแขวงเทาเดียน (เมืองทูดึ๊ก เมืองโฮจิมินห์) มีร้านค้าปลอดภาษี คุณลินห์จึงอาศัยอยู่ในแขวงอันฟู เมืองโฮจิมินห์ ทู ดึ๊ก นำของเก่ามาบริจาค 3 กระสอบ ถุงเหล่านั้นเต็มไปด้วยของเล่นเด็กที่สะอาดและมีกลิ่นหอม ผ้าห่ม เสื้อผ้า ตุ๊กตาหมี...

หลังจากที่คุณลินห์ มีคนจำนวนหนึ่งขับรถจักรยานยนต์มา จอดหน้าประตู และแจกถุงบริจาคให้กับอาสาสมัครของร้าน แม้ว่าอาสาสมัครจะถามชื่อและที่อยู่ แต่พวกเขาก็ส่ายหัวและออกไปอย่างรวดเร็ว

ตัวแทนของร้านค้าปลอดภาษีที่ได้รับเงินบริจาคจากนางสาวลินห์ คือ นางสาวเล ทิ อุเยน งา (อายุ 69 ปี)

คุณงาไม่ได้เป็นอาสาสมัคร แต่มีส่วนช่วยเหลือมากมาย และได้รับการขอให้ช่วยรับบริจาคเมื่อร้านว่าง

บ้านของนางงาอยู่ห่างจากร้านไปเพียงไม่กี่ก้าว ในเวลาว่าง เธอมักไปที่ร้านค้าเพื่อช่วยอาสาสมัครคัดแยกสิ่งของเก่าๆ ดังนั้นเธอจึงเข้าใจทั้งการดำเนินงานและเรื่องราวเสริมของร้านซีโร่ดองด้วย

ร้านค้าพิเศษในย่านที่ร่ำรวยของเมืองโฮจิมินห์ คนจนเข้ามาซื้อของกันไม่หยุด ภาพที่ 1

ชายคนนั้นส่งกระเป๋าให้กับคุณนายงาแล้วรีบออกไป ภาพโดย : ง็อก ไหล

นางสาวงา เล่าว่า “ของมือสองที่ร้าน 0 ดอง ในเขตเทาเดียน เป็นของคุณภาพดีและสวยงาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลายคนให้เสื้อผ้าที่ยังใหม่ 90% หรือยังมีป้ายอยู่

เขตเทาเดียน ใกล้แม่น้ำไซง่อน สภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ ครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวยจึงมักเลือกสถานที่นี้ในการตั้งถิ่นฐาน

ทุกครั้งที่พวกเขาย้ายบ้าน พวกเขาจะเรียกอาสาสมัครจากร้านค้าเพื่อมารับบริจาค บางทีก็แจกเสื้อผ้า รองเท้า ฯลฯ ยี่ห้อเก่าไปให้ด้วย

นาย Pham Duc Hung (อายุ 35 ปี) ประธานสภากาชาดเขต Thao Dien เป็นผู้จัดการร้านค้าปลอดภาษีในเขตนี้

ร้านค้านี้ก่อตั้งโดยสภากาชาด คณะกรรมการแนวร่วมปิตุภูมิเวียดนาม และสหภาพเยาวชนเขตเทาเดียน ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2565 ร้านค้าเปิดทำการและบำรุงรักษาโดยมุ่งหวังที่จะช่วยเหลือคนงานที่เผชิญกับความยากลำบากหลังจากการระบาดของโควิด-19

ในช่วงแรกร้านเปิดให้บริการตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันเสาร์ทุกสัปดาห์ ต่อมาอาสาสมัครบางคนก็ยุ่งอยู่ ร้านก็ขาดแคลนพนักงาน และสามารถให้บริการได้เพียง 3 วันต่อสัปดาห์เท่านั้น

สินค้าศูนย์เหรียญที่นี่มีความหลากหลายมาก โดยมีสินค้าจำเป็นทุกประเภท นอกจากเสื้อผ้าที่กินพื้นที่ไปมากแล้ว ในร้านยังมีรองเท้า, ของใช้จำเป็น, ของเล่นเด็ก, หม้อ, กระทะ, จานชาม...

อาสาสมัครของร้านเป็นผู้หญิงที่เป็นอาชีพอิสระหรือเกษียณอายุแล้ว พวกเขาทำงานโดยสมัครใจและไม่ได้รับการสนับสนุนทางการเงินใดๆ

“อาสาสมัครร้านซีโร่ดองทำงานหนักมาก ถึงแม้จะไม่มีเงินสนับสนุนหรือน้ำดื่มก็ตาม

ปัจจุบันทางร้านมีอาสาสมัครอยู่ 4 คน โดยคุณเล ทิเฮียน (อายุ 46 ปี) ทำงานเป็นแม่บ้าน ส่วนคุณบ้อง และคุณง็อก มีส่วนร่วมในงานในท้องถิ่น

อาสาสมัครสาวที่ดูแลหนังสือของร้านมักมาทำงานในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์

เมื่อใดก็ตามที่มีเวลา อาสาสมัครจะมาที่ร้านเพื่อแยกประเภทสิ่งของ ซักผ้า และนำไปวางบนชั้นวาง...

บางครั้งผู้คนก็แจกเสื้อผ้าที่ไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป มีเชื้อราหรือมีกลิ่น อย่างไรก็ตาม อาสาสมัครผู้สูงอายุไม่ได้สนใจงานหนักและความสกปรก พวกเขาทำความสะอาดทุกที่” นายหุ่งกล่าว

แขกต่างชาติเข้าออกไม่หยุดหย่อน

แขวงเทาเดียนมีชื่อเสียงเพราะเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของคนรวยจำนวนมาก ดังนั้นหลายคนจึงสงสัยว่าการเปิดร้านขายของเบ็ดเตล็ดในบริเวณนี้ดูไม่จำเป็นหรือไม่

อย่างไรก็ตาม ร้านขายของปลอดภาษีในเขตเทาเดียนไม่ได้ให้บริการเฉพาะคนยากจนในพื้นที่เท่านั้น ประชาชนในเขตพื้นที่ใกล้เคียงหรือต่างจังหวัดก็สามารถเข้ามารับสินค้าไปใช้งานได้

คุณหุ่งเล่าว่า “ไม่ว่าร้านค้าปลอดภาษีจะตั้งอยู่ที่ใด ก็ยังมีคุณค่าบางประการอยู่” ไม่เพียงแต่คนงานยากจน ผู้ขายลอตเตอรี่ คนงานก่อสร้าง…เท่านั้นที่มองหาสินค้ามือสอง ผมเห็นชาวต่างชาติบางคนผู้มีฐานะยังเดินทางมาที่นี่เพื่อแสวงหาสิ่งของที่ไม่มีการผลิตแล้วและยากที่จะซื้อแม้จะมีเงินก็ตาม

นอกจากลูกค้าชาวเวียดนามแล้ว ร้านนี้ยังคับคั่งไปด้วยลูกค้าชาวต่างชาติอีกด้วย ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่เข้ามาทำงานเป็นแม่บ้านให้กับครอบครัวชาวต่างชาติและเศรษฐีชาวเวียดนามในนครโฮจิมินห์...

ก่อนหน้านี้ทางร้านจะให้ทุกคนเข้ามาหยิบได้อย่างอิสระโดยไม่จำกัดจำนวน แต่ลูกค้าหลายคนก็มากันเยอะเกินไป

เนื่องจากต้องการเก็บรักษาสินค้าที่ดีที่สุดไว้สำหรับสินค้าที่จะมาถึงในภายหลัง ทางร้านจึงได้ติดประกาศเป็นภาษาเวียดนามและภาษาอังกฤษเพื่อควบคุมจำนวนสินค้าที่แต่ละคนจะได้รับ

ทั้งนี้ 1 ท่านสามารถนำสิ่งของ (เสื้อผ้า, ของเล่น, หนังสือ, รองเท้า ฯลฯ) เข้ามาได้เพียง 10 ชิ้นเท่านั้น ในเวลาเดียวกัน ร้านค้ายังแบ่งออกเป็นคลังสินค้าสองแห่ง แห่งหนึ่งเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าได้ และอีกแห่งเปิดเฉพาะสำหรับผู้ขัดสนที่เข้ามาในภายหลังเท่านั้น คุณภาพสินค้าของทั้ง 2 โกดังมีคุณภาพเท่าเทียมกัน

นายหุ่ง เล่าว่า “ชาวบ้านต่างอำเภอต่างจังหวัดต้องเดินทางไกลเพื่อมาขอของเก่า แต่ถ้าไม่มีของดีเหลือก็เสียหายหนัก” ดังนั้นเราจึงกระจายสินค้าอย่างทั่วถึงเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมกับทุกคน

หลายๆ คนมาที่ร้านในช่วงวันหยุด เพียงแค่โทรหาฉัน แล้วอีกไม่กี่นาทีต่อมาจะมีอาสาสมัครมาเปิดประตู”

ก่อนหน้านี้หลายคนมักจะแจกของเก่าในรูปแบบการ “ทำความสะอาดบ้าน” แจกข้าวของและเสื้อผ้าที่ไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป ในกรณีเช่นนี้อาสาสมัครต้องใช้เวลาในการคัดกรอง แต่ผลลัพธ์ไม่ค่อยมีประสิทธิผลมากนัก

“ในอนาคต เราขอความกรุณาผู้บริจาคโปรดเลือกสิ่งของที่ยังสามารถใช้งานได้หากบริจาคสิ่งของเก่า เพื่อหลีกเลี่ยงการเสียเวลากับอาสาสมัครรุ่นเก่าและไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมกำจัดขยะเพิ่มเติม”

จนถึงขณะนี้สถานการณ์ดังกล่าวลดลง คนที่มีน้ำใจก็มีความเลือกมากขึ้น แม้กระทั่งซักผ้าให้สะอาดก่อนจะมอบให้คนอื่น” นายหุ่งกล่าว

ร้านค้าพิเศษในย่านคนรวยของนครโฮจิมินห์ คนจนมาซื้อกันไม่หยุด ภาพที่ 2

คนจำนวนมากมาซื้อเสื้อผ้าที่ร้านศูนย์เหรียญ ภาพโดย : ดึ๊ก หุ่ง

อาสาสมัครไม่ค่อยจะค้นพบทองคำและสิ่งของมีค่าในถุงบริจาคหลายครั้งนัก มีหลายกรณีที่ผู้คนใส่รองเท้าและกระเป๋าใหม่ลงในกระเป๋าเก่าโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อพบความผิดพลาด เจ้าของร้านจึงรีบโทรเรียกคุณหุ่งมาเก็บให้ทางร้าน

เพื่อป้องกันสถานการณ์เหล่านี้ อาสาสมัครจะรอประมาณ 1-2 วันก่อนที่จะนำเงินบริจาคออกไป

เมื่อปลายเดือนเมษายน พ.ศ.2567 ร้าน 0 ดอง ในเขตเทาเดียน ประสบเหตุผู้บริจาคลืมทองคำมูลค่ากว่า 2 แท่งไว้ในถุงของใช้มือสอง เมื่อพบทองคำแล้ว นางเหียนจึงรีบแจ้งให้มิสเตอร์หุ่งทราบ

จากนั้นร้านค้าได้ส่งมอบให้คณะกรรมการประชาชนแขวงเทาเดียน เพื่อรอให้เจ้าของทองมารับไป อย่างไรก็ตามเจ้าของทองก็ยังไม่มารับทั้งที่ร้านได้แจ้งให้ทราบอย่างกว้างขวางแล้ว

หลังจากพ้นกำหนดแล้ว หากไม่มีใครมาขอรับทอง ก็สามารถนำไปบริจาคเข้ากองทุนการกุศลเพื่อช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสได้

ร้านค้าพิเศษในย่านคนรวยของนครโฮจิมินห์ คนจนมาซื้อกันไม่หยุด ภาพที่ 3

คุณครูเฮียนใส่ถุงเท้าให้เด็กนักเรียนที่มาร่วมซื้อสินค้าด้วยความกระตือรือร้น ภาพโดย : ง็อก ไหล

นอกจากนี้ ในวันที่ 1 และ 15 ของทุกเดือน อาสาสมัครจะแจกอาหารมังสวิรัติมากกว่า 100 มื้อให้กับผู้ด้อยโอกาสเป็นประจำ

ร้าน 0 ดอง ในเขตเทาเดียน ยึดหลัก “คนมีเหลือก็มาให้ คนมีพอก็มาเอา” มาเกือบ 2 ปีแล้ว นี่เป็นการยืนยันว่า ไม่ว่าที่ใด ความเมตตาเป็นสิ่งที่จำเป็นเสมอ และความรักก็ไม่มีวันเกินจำเป็น