(NLDO) - หลายๆ คนบอกว่านักท่องเที่ยวที่มาเยือนเกาะกงโคแต่ไม่เคยได้ทานหอยนางรมฟันเลื่อยยักษ์ก็ไม่เคยมาที่นี่
หอยนางรมฟันเลื่อย (ชื่อทางวิทยาศาสตร์คือ Hyotissa hyotis (Linnaeus, 1758) เป็นหอยชนิดหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มหอยสองฝา หอยชนิดนี้มีขนาดลำตัวที่ใหญ่โตมาก เนื้อมีสารอาหารอุดมสมบูรณ์ โดยมีปริมาณโปรตีนในกล้ามเนื้อคิดเป็น 67.8% - 89.6%
ในจังหวัดกวางตรี มีการบันทึกว่าหอยนางรมฟันเลื่อยมีการกระจายตัวในบริเวณเกาะกงโก และบริเวณแนวปะการังห่างจากชายฝั่งประมาณ 2 ไมล์ทะเล ในตำบลวินห์ไท อำเภอวินห์ลินห์
สาเหตุที่เรียกว่าหอยนางรมฟันเลื่อยยักษ์ก็เพราะว่าปากของมันมีลักษณะคล้ายฟันเลื่อย หอยนางรมแต่ละตัวอาจมีน้ำหนักเกิน 3 กิโลกรัม และมีวงจรชีวิตได้นานถึงหลายทศวรรษ หอยนางรมฟันเลื่อยเป็นอาหารยอดนิยมในปัจจุบัน และเป็นเมนูที่ขาดไม่ได้สำหรับนักท่องเที่ยวที่มาเยือนเกาะกงโก
บนเกาะกอนโค ฤดูเก็บหอยนางรมคือเดือนมีนาคมถึงกันยายนของทุกปี หอยนางรมฟันเลื่อยโดยทั่วไปจะเก็บเกี่ยวด้วยมือหรือใช้เครื่องมือ เช่น ค้อนขนาดเล็ก งัด และมีดดำน้ำ หอยนางรมส่วนใหญ่จะถูกนำมาทำอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการทางอาหารของเกาะกงโก และมีเพียงจำนวนเล็กน้อยที่ถูกส่งกลับไปยังแผ่นดินใหญ่เพื่อบริโภคเป็นของขวัญ
ภาพระยะใกล้ของหอยนางรมฟันเลื่อยบนพื้นทะเลของ Con Co
ตั้งแต่ปี 2017 หอยนางรมฟันเลื่อยบนเกาะกงโคและพื้นที่ใกล้เคียงถูกนำไปใช้ประโยชน์อย่างมากเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่จะมาเยือนเกาะ ปัจจุบันหอยนางรมฟันเลื่อยแต่ละตัวจะถูกขายโดยชาวประมงให้กับร้านอาหารบนเกาะในราคาตั้งแต่ 25,000 - 45,000 ดองต่อหอยนางรมสดหนึ่งตัว หลังจากแปรรูปแล้ว ร้านอาหารจะขายให้นักท่องเที่ยวได้ในราคาตัวละ 70,000 - 100,000 ดอง หอยนางรมฟันเลื่อยสามารถแปรรูปเป็นเมนูอร่อยๆ ได้มากมาย เช่น หอยย่าง หอยนึ่ง หอยต้ม...
เมื่อเร็วๆ นี้ อาจารย์ Tran Khuong Canh รองผู้อำนวยการคณะกรรมการบริหารพื้นที่คุ้มครองทางทะเล Con Co (MPA) และเพื่อนร่วมงานได้ดำเนินโครงการวิจัยเพื่อประเมินสถานะการใช้ประโยชน์และการกระจายหอยนางรมฟันเลื่อยในปัจจุบันในเขต MPA ของ Con Co ผลการศึกษาพบว่าความหนาแน่นของหอยนางรมฟันเลื่อยที่กระจายตัวอยู่ในบริเวณทะเลนี้ค่อนข้างสูง โดยเฉลี่ยอยู่ที่ 0.13 ตัว/ตร.ม. และจำนวนมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามความลึก ปริมาณสำรองหอยนางรมฟันเลื่อยที่มีเปลือกหอยขนาด 5 ซม. หรือยาวกว่านั้นที่กระจายอยู่ในเขตพื้นที่คุ้มครองทางทะเลคอนโคประมาณ 5 ล้านตัว ณ เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2566 อยู่ที่ประมาณ 5 ล้านตัว
ในปัจจุบัน ความต้องการหอยนางรมฟันเลื่อยที่เพิ่มมากขึ้น ส่งผลให้การแสวงหาหอยชนิดนี้ในเขตรักษาพันธุ์ชีวมณฑล Con Co มีแรงกดดันมากขึ้น การพัฒนาวิธีการจัดการและการใช้ประโยชน์จากหอยนางรมฟันเลื่อยอย่างยั่งยืนในพื้นที่นี้ถือเป็นประเด็นเร่งด่วน
เรือสำราญนำนักท่องเที่ยวสู่เกาะคอนโค
เขตอนุรักษ์ชีวมณฑลกอนโค ถือเป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชีวภาพสูงแห่งหนึ่ง จนถึงปัจจุบันมีการบันทึกชนิดทะเลไว้ 954 ชนิด ประกอบด้วย แพลงก์ตอนพืช 133 ชนิด แพลงก์ตอนสัตว์ 97 ชนิด ปะการัง 136 ชนิด ปลาปะการังแนวปะการัง 182 ชนิด สัตว์พื้นทะเล 302 ชนิด สาหร่ายทะเล 96 ชนิด หญ้าทะเล 1 ชนิด และพืชชายเลน 6 ชนิด
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)