เมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน คณะกรรมการประชาชนจังหวัดลัมดงกล่าวว่าได้ส่งเอกสารไปยังกระทรวงคมนาคมและสำนักงานการรถไฟเวียดนามแล้ว เพื่อขอให้พิจารณาและสั่งการให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องดำเนินการลงทุนและปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานทางรถไฟโดยเร็วที่สุด ดาลัต - ตรัยมัต ทั้งนี้ เพื่อประกันความปลอดภัยให้กับรถไฟ ดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเยี่ยมชมเมืองดาลัตโดยเฉพาะ และจังหวัดลัมดงโดยทั่วไป และพร้อมกันนั้นก็สร้างเงื่อนไขให้จังหวัดลัมดงสามารถบรรลุเป้าหมายตามมติที่ 04-NQ/TU ได้สำเร็จ (พฤศจิกายน) (12 พ.ย. 2564) ของคณะกรรมการถาวรพรรคคอมมิวนิสต์จังหวัดลัมดง (วาระที่ 1) ว่าด้วยการพัฒนาเมืองดาลัตในช่วงปี 2564 - 2568 แนวทางถึงปี 2573 และวิสัยทัศน์ถึงปี 2588
สถานีรถไฟดาลัต อนุสรณ์สถานแห่งชาติ
เส้นทางรถไฟดาลัต-ตรัยมัตสร้างขึ้นในสมัยฝรั่งเศสและได้รับการบูรณะในปี 1991 (รวมถนนสายหลัก 6.7 กม. ถนนสถานี 0.81 กม. ทางออก 9 จุด และท่อระบายน้ำ 380 ม.) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการบูรณะ บูรณะทับ เส้นทางรถไฟสายจาม-ดาลัต
อย่างไรก็ตามจากการตรวจสอบของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง พบว่าเส้นทางรถไฟสายดาลัต-ตรัยมัตเสื่อมโทรมอย่างหนัก บางพื้นที่ถูกน้ำท่วม ถูกกัดเซาะตามพื้นที่ น้ำเสียและขยะทำให้เกิดความไม่ปลอดภัย การจราจรติดขัด และยังส่งผลกระทบต่อนักท่องเที่ยวและคนในพื้นที่เป็นอย่างมาก
ทางรถไฟสายดาลัต-ไตรมัตมีช่วงหนึ่งผ่านพื้นที่อยู่อาศัย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพื้นผิวเส้นทางมีส่วนโค้งต่อเนื่องหลายส่วน ซึ่งไม่มีราวกั้น เส้นทางจะผ่านพื้นที่ภูเขาซึ่งมีเนินยาวค่อนข้างมาก โดยเฉพาะเนินหน้าสถานีไตรมัต (เส้นทางจากดาลัตไปไตรมัต)
ทางรถไฟในปัจจุบันมีความกว้างเฉลี่ยประมาณ 5 เมตร มีการขุดลึกและคันดินสูงมากมาย บริเวณทางรถไฟส่วนใหญ่เป็นเนินเขาและภูเขา ทุกครั้งที่ฝนตกหนัก น้ำจากเชิงเขาก็จะไหลลงสู่พื้นทางรถไฟพร้อมพาเอาดินและหินไปด้วย ทำให้น้ำท่วมทางรถไฟสูง 20-50 เซนติเมตร ส่งผลกระทบต่อการเดินรถไฟเป็นอย่างมาก
สถานีไตรมัต
รางส่วนใหญ่เป็นราง P26, L = 12 ม. บนหมอนคอนกรีตผสมกับหมอนเหล็กฝรั่งเศสที่สึกหรอและชำรุด หมอนมีความหนาแน่นโดยเฉลี่ย 16 เส้นต่อสะพานราง L = 12 ม. เครื่องบันทึกมีการสึกหรอเกินกว่ามาตรฐาน จึงไม่มีชิ้นส่วนทดแทน ไม่มีสะพานตลอดเส้นทาง แต่มีท่อระบายน้ำเพียง 19 แห่งเท่านั้น ในปัจจุบันทั้ง 2 ฝั่งเส้นทางมีบางส่วนมีระบบระบายน้ำตามยาว และบางส่วนมีระบบระบายน้ำตามแนวนอน แต่ส่วนใหญ่ถูกหินและดินกลบไว้ จึงมักเกิดน้ำท่วมถึงเป็นบริเวณกว้าง
บนเส้นทางรถไฟดาลัต-ไตรมัต ยังคงมีงานสถาปัตยกรรมโบราณ โดยเฉพาะสถานีดาลัต ซึ่งเป็นสถานีที่เก่าแก่ที่สุดในอินโดจีน (ได้รับการยกย่องให้เป็นมรดกสถาปัตยกรรมทางวัฒนธรรมของชาติในปี พ.ศ. 2544) นอกจากนี้ อาคารสถานีที่เกี่ยวข้อง เช่น โกดังเก็บรถจักร โรงเก็บรถจักรและตู้รถจักร และอุโมงค์ซ่อมรถจักรก็มีสภาพทรุดโทรมลงเช่นกัน
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)