ท้องฟ้าอันสงบสุขในตัวฉันคือภาพความทรงจำในวัยเด็กที่บ้านเกิดของแม่ มีทุ่งนาที่มีดอกไม้บานสะพรั่งใต้พระอาทิตย์ตกดิน มีเสียงขลุ่ยว่าว และควายอ้วนๆ นอนเล่นชิลๆ ข้างรั้วไม้ไผ่ วัยเด็กของฉันหมดไปกับการวิ่งไล่ตั๊กแตนและตั๊กแตนไปทั่วชนบท เหงื่อออกชุ่มโชกแต่ก็ยังไม่ลืมกลิ่นข้าวใหม่
จำวันเวลาที่ผมเดินตามเขาไปดึงตาข่าย แม้ว่าตัวจะเปื้อนโคลน แต่ผมก็ยังตั้งตารอคอยอย่างตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ยกตาข่ายขึ้นมาเพื่อดู "สมบัติที่ปล้นมาจากสงคราม" ของเขา มีปลาและกุ้งทั้งตัวใหญ่และตัวเล็กกระโดดไปมาอยู่ในตาข่าย ฉันจึงจะได้รับประทานอาหารมื้อใหญ่แสนอร่อยจากเขาในตอนบ่าย

ภาพประกอบ: baolongan.vn
ความทรงจำในวัยเด็กของฉันรวมถึงวันที่สงบสุขกับคุณยาย พร้อมกับอาหารมื้อง่ายๆ ที่ตราตรึงอยู่ในใจฉัน จนถึงขนาดว่าแม้ว่าฉันจะโตขึ้น ฉันก็ยังคงไม่สามารถลืมรสชาติที่อร่อยและเย็นของอาหารเหล่านั้นได้
คุณยายของฉันฉลาดมาก เธอทำให้แน่ใจว่าเราจะกินอาหารครบมื้อเสมอ ตอนที่ฉันถูกส่งกลับไปบ้านเกิดของยาย อาหารมื้อต่างๆ ของฉันในวัยเด็กไม่ได้มีปริมาณมากเท่าทุกวันนี้ มีเพียงซุปใสสักถ้วย กุ้งสักสองสามตัว ปลาแห้งสักสองสามชิ้น หรือเต้าหู้สักสองสามชิ้น แต่เมื่อผ่านมือของยาย รสชาติเหล่านั้นก็ตามติดฉันมาจนผมของฉันหงอก
ฉันมักจะนึกถึงความทรงจำตอนที่อยู่กับคุณย่า เวลาทานอาหารกับคุณยายบนเสื่อหน้าบ้าน คุณยายจะตักข้าวอะไรก็ตามที่มีให้ และขณะตักข้าว คุณยายจะพูดเสมอว่า “กินข้าวเถอะลูก!” คุณย่าของฉันรู้ว่าฉันต้องอยู่ไกลจากบ้านและพ่อแม่ของฉัน ดังนั้นบางทีเธออาจจะตามใจฉันมากกว่าน้องๆ ลุงและป้าของฉันเสียอีก เมื่อมีมันฝรั่งหรือมันสำปะหลัง คุณยายของฉันมักจะเก็บไว้ให้ฉันก่อนเสมอ
หลังจากจบมหาวิทยาลัยแล้ว ฉันและน้องสาวยังคงปั่นจักรยานกลับบ้านเกิดบ่อยๆ บางครั้งป้าของฉันก็ให้มันฝรั่งกับฉันบ้าง บางครั้งลุงของฉันก็ให้ปลากับฉันบ้าง ข้าวไม่กี่กิโลกรัมบ้าง ซึ่งนั่นช่วยให้ฉันและพี่สาวเอาชนะความยากลำบากและความอดอยากหลายๆ อย่างได้ และ "ปลุก" ความทรงจำของบ้านเกิดฝั่งแม่ในตัวฉันขึ้นมา
กลิ่นหอมของชนบททำให้ผู้คนยิ่งยุ่งวุ่นวายก็ยิ่งอยากกลับมาอีกครั้ง ท้องฟ้าแจ่มใสมีทุ่งนาสีเขียว และเมื่อดอกข้าวบาน ท้องทุ่งทั้งหมดก็จะกลายเป็นสีเหลืองทอง
ทุ่งนายามบ่ายท่ามกลางหมอกควันสีน้ำเงินในยามบ่ายกลายเป็นกลิ่นอายของบ้านเกิดในใจฉัน หลังจากหลายปีที่อยู่ห่างบ้าน ทุกครั้งที่เห็นทุ่งนาอันกว้างใหญ่ กลิ่นของบ้านเกิดก็หวนกลับมาอีกครั้ง กลิ่นของบ้านเกิดยังคงอบอวลอยู่ใน "ซอกหลืบ" ของความทรงจำของฉัน เราตระหนักได้ทันทีว่าช่วงวัยเด็กคือช่วงเวลาแห่งความสงบสุขของทุกๆ คน...
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)