ความทรงจำในวัยเด็ก

1. นางสาวเหงียน เถา หลี่ - ทำงานที่ FPT

เมื่อคิดย้อนกลับไปถึงเมืองดานังในยุคปี 2000 ตอนที่ฉันอายุ 5 ขวบ ฉันก็เห็นภาพเมืองที่เงียบสงบและเรียบง่าย ถนนเล็กๆ ที่เรียงรายไปด้วยต้นไม้ ช่วงบ่ายที่มีลมพัดแรงริมแม่น้ำฮัน หรือช่วงเวลาที่พ่อขี่จักรยานพาฉันไปเล่นที่ท่าเรือบัคดัง

ในสมัยนั้นตัวเมืองไม่ได้คึกคักเท่าตอนนี้ แต่ธรรมชาติที่อ่อนโยนและเรียบง่ายของผู้คนที่แห่งนี้ยังคงฝังแน่นอยู่ในความทรงจำวัยเด็กของฉัน ในเวลานั้นไม่มีสะพานข้ามแม่น้ำฮันมากมายเหมือนในปัจจุบัน

จากนั้นดานังก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก โดยมีรูปลักษณ์ใหม่ทุกวัน สะพานสมัยใหม่ เช่น สะพานมังกร สะพาน Tran Thi Ly สะพาน Thuan Phuoc เชื่อมโยงสองฝั่งแม่น้ำ เช่นเดียวกับที่เมืองนี้เชื่อมโยงอดีตและอนาคต แต่ไม่ว่าจะพัฒนาไปมากเพียงใด เมืองนี้ก็ยังคงเป็นที่ที่ฉันอยู่ เป็นที่ที่เก็บความทรงจำที่สวยงามที่สุดในวัยเด็กและความฝันที่เติบโตขึ้นตามกาลเวลา

ฉันรักเมืองดานังไม่เพียงแค่เพราะสิ่งที่เมืองนี้มีในทุกวันนี้ แต่ยังรวมถึงการเดินทางที่ผ่านมาด้วย จากเมืองเล็กๆ กลายมาเป็นหนึ่งในสถานที่ที่น่าอยู่ที่สุดแห่งหนึ่งในเวียดนาม

2. นางสาววอ เล มินห์ อันห์ – ครูที่โรงเรียนมัธยมเหงียน วัน โถย

เด็กๆ อย่างฉันยังคงจดจำเมืองที่สงบสุข ไม่ได้วุ่นวายเหมือนตอนนี้ ในเวลานั้น ดานังยังไม่มีตึกระฟ้าหรือสะพานที่ประดับไฟส่องสว่างทุกค่ำคืน แต่ในสายตาของเด็กๆ ที่นี่ถือเป็นสวรรค์ในวัยเด็ก

ถนนเช่นถนนเหงียนวันลินห์และเลดวนในสมัยนั้นไม่ได้หนาแน่นไปด้วยรถราและผู้คนเหมือนทุกวันนี้ สะพานแม่น้ำฮันยังคงเป็นความภาคภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมือง โดยทุกครั้งที่สะพานหมุนก็จะเป็นเหตุการณ์ที่เด็กๆ เฝ้ารออย่างกระตือรือร้นเสมอ

เมื่อก่อนชายหาดหมีเควยังไม่พลุกพล่านไปด้วยนักท่องเที่ยว เด็กๆ ต้องการเพียงทุ่นเป่าลมหรือกระป๋องน้ำอัดลมเพียงไม่กี่กระป๋องเพื่อเล่นได้ตลอดบ่าย

ความทรงจำในวัยเด็กยังเกี่ยวข้องกับช่วงบ่ายที่ใช้เวลาเดินเล่นกับแม่ที่ตลาดฮันและตลาดคอน ซึ่งมีของว่างอร่อยๆ มากมาย เช่น ปอเปี๊ยะทอด หอยทาก และเยลลี่ทับทิม ร้านค้าเล็กๆ ริมถนนเป็นสถานที่พบปะของเด็กผู้ชายหลังเลิกเรียน ในขณะที่เด็กผู้หญิงต่างก็หลงใหลไปกับแผงขายหนังสือการ์ตูนริมถนน

ในสมัยนั้นเมืองดานังก็เต็มไปด้วยวันฤดูร้อนที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ มีช่วงเย็นที่ไฟดับและฉันนั่งที่ระเบียงเพื่อรับลมเย็น หรือช่วงเวลาที่รอแม่กลับมาจากตลาดพร้อมกับถุงเค้กที่มีกลิ่นหอม แม้ว่าเมืองนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่เด็ก ๆ ในสมัยนั้นยังคงรักษาความเป็นเมืองดานังที่คุ้นเคยและน่าจดจำไว้ในใจ

3. คุณดิงห์ วัน นานห์ – พนักงานขาย

ฉันเกิดเมื่อปีพ.ศ.2540 เติบโตในเมืองดานังซึ่งอยู่ในช่วงการเปลี่ยนแปลง ในเวลานั้น เมืองที่ฉันเรียกว่าบ้านเพิ่งได้รับการจัดตั้งเป็นเมืองที่มีการปกครองแบบรวมศูนย์อย่างเป็นทางการ ซึ่งถือเป็นก้าวสำคัญด้านการพัฒนาและนวัตกรรม

สำหรับฉัน เมืองนี้ไม่ได้มีแค่ถนน สะพาน หรือชายหาดเท่านั้น แต่ยังเป็นสักขีพยานของวัยเด็กของฉัน ย้อนวันวานอันไร้เดียงสาที่วิ่งไปตามทางเท้าที่ไม่ลาดยาง และย้อนคืนแห่งการยืนตากลมบนถนน Bach Dang รอจนถึงเที่ยงคืนเพื่อดูสะพานเลี้ยว

เมืองเติบโตขึ้น และฉันก็เติบโตขึ้นตามการเปลี่ยนแปลงแต่ละก้าว ถนนกว้างขวางขึ้น บ้านเก่าๆ ค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยอาคารสมัยใหม่ แต่ที่ไหนสักแห่ง ในร้านกาแฟริมถนน ในเสียงตะโกนของพ่อค้าแม่ค้าริมถนนในยามดึก ในตรอกซอกซอยเล็กๆ ที่แอบซ่อนอยู่ท่ามกลางถนนที่พลุกพล่าน ฉันยังคงเห็นเมืองดานังในอดีต

ไม่ว่าจะไปที่ไหน หัวใจของฉันก็ยังคงอยู่ที่แห่งนี้ ดานังที่เรียบง่ายและคุ้นเคย ทุกๆ มุมถนน ทุกๆ สายลมทะเลมักจะกระซิบบอกเรื่องราวเก่าๆ เสมอ เล่าให้ฉันฟังถึงวัยเด็กที่แสนไกลแต่ไม่เคยสูญหายไป

4. นางสาวทราน อันห์ ทู – พนักงานโรงแรมมินห์ ตวน โอเชียน

ฉันจำได้ว่าช่วงบ่ายแก่ๆ เหล่านั้น เมื่อพระอาทิตย์ตกดินยังสะท้อนอยู่บนแม่น้ำฮัน แม่ของฉันขับรถมอเตอร์ไซค์ดรีมเก่าๆ ให้ฉัน ขับผ่านไปตามถนนเล็กๆ ในเมืองดานังในสมัยนั้น

ถนนหนทางยังไม่พลุกพล่าน ตึกสูงๆ หาดูได้ยาก และวิถีชีวิตก็ดำเนินไปช้าลงกว่าปัจจุบัน ทุกๆ ครั้งที่แม่พาฉันเล่นริมแม่น้ำ สิ่งที่ฉันชอบมากที่สุดก็คือการมองดูสะพานแม่น้ำฮันที่สะท้อนบนผืนน้ำอันเงียบสงบ ไฟสีเหลืองกระพริบบนถนน และเสียงของคลื่นที่ซัดสาดเข้าฝั่งอย่างแผ่วเบา

เมื่อโตขึ้นเล็กน้อย ฉันเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงในเมือง ในปี พ.ศ. 2551 เป็นครั้งแรกที่เมืองดานังจัดการแข่งขันดอกไม้ไฟระดับนานาชาติ ฉันยังจำความตื่นเต้นเมื่อฉันไปชมสถานที่นี้กับครอบครัวได้อย่างชัดเจน ท่ามกลางฝูงชนที่กระตือรือร้นที่ไหลบ่าเข้าสู่ทั้งสองฝั่งแม่น้ำฮัน คืนนั้นท้องฟ้าเมืองดานังสดใสกว่าที่เคย ดอกไม้ไฟระเบิดออก สีสันของดอกไม้ไฟสะท้อนบนผิวน้ำ ก่อให้เกิดฉากมหัศจรรย์ที่ไม่มีใครเคยพบเห็นมาก่อน เสียงโห่ร้องดังขึ้นทุกหนทุกแห่ง และฉันซึ่งเป็นเด็กในตอนนั้น ก็รู้สึกถึงบางอย่างที่พิเศษมากในทันใด นั่นคือ ดานังกำลังเปลี่ยนไป

ทุกวันนี้ ทุกครั้งที่ดอกไม้ไฟขึ้นสู่ท้องฟ้า ฉันไม่ได้เห็นเพียงการแสดงที่สวยงามเท่านั้น แต่ยังได้เห็นการเดินทางพัฒนาของเมืองจากเมืองชายฝั่งทะเลอันสงบสุขในอดีต กลายมาเป็นจุดที่สดใสบนแผนที่การท่องเที่ยวโลกอีกด้วย

5. นางสาวเหงียน กือ มินห์ ทู ทำงานที่ FPT

สำหรับฉัน ดานังเป็นเมืองที่เงียบสงบและเรียบง่าย มีถนนเล็กๆ เรียงรายไปด้วยต้นไม้ และช่วงบ่ายหลังเลิกเรียนก็จะใช้เวลาไปกับการทานอาหารว่างกับเพื่อนๆ ฉันจำได้ว่าตอนตามพ่อแม่ไปตลาดฮัน ตอนเช้าๆ ฉันเห็นเรือเล็กๆ ล่องไปตามแม่น้ำฮัน ในเวลานั้น เมืองดานังไม่มีสะพานข้ามแม่น้ำมากนัก และยังไม่มีชุมชนที่อยู่อาศัยที่ทันสมัยและกว้างขวางด้วย

เมื่อเป็นผู้ใหญ่ ฉันพบว่าเมืองดานังเปลี่ยนแปลงไปทุกวัน สะพานที่สร้างขึ้นใหม่ไม่เพียงแต่เชื่อมต่อสองฝั่งแม่น้ำเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของการพัฒนาที่แข็งแกร่งของเมืองอีกด้วย ถนนที่พลุกพล่าน ตึกสูงทันสมัย ​​และแหล่งท่องเที่ยวที่มีชีวิตชีวา ส่งผลให้เมืองดานังเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เมืองนี้ไม่เพียงแต่มีรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไปเท่านั้น แต่ยังพัฒนาไปอย่างเข้มแข็งทั้งในด้านวิถีการดำเนินชีวิต จังหวะชีวิตที่คึกคัก แต่ก็ยังคงไม่สูญเสียความงดงามของอดีตไป ดานังได้กลายมาเป็นสถานที่ที่ไม่เพียงแต่จะน่าจดจำเท่านั้น แต่ยังน่าภาคภูมิใจอีกด้วย

ที่มา: https://www.danang.gov.vn/web/guest/chinh-quyen/chi-tiet?id=63079&_c=3