แก้วกาแฟที่ระลึก
ฉันขับรถไปตามเส้นทางเล็กๆ ที่นำไปสู่บาร์ กลิ่นกาแฟที่ออกมาจากเครื่องกรองมีกลิ่นที่ไม่แรงหรืออ่อนเกินไป มันยังคงบิดจมูกต่อไป เป็นครั้งคราว. ฉันตื่นเต้นมาก.
ใต้ร่มเงากุหลาบหนาทึบ หลังจากนั้นเราก็จิบกาแฟและคุยกันถึงเรื่องกิจกรรมจิตอาสาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อเช้านี้ เสียงอันใสแจ๋วของเด็กๆ ที่ร้องว่า “...ไม่มีดวงตาอีกต่อไป ฉันมองเห็นชีวิตด้วยหัวใจ” สร้างความเห็นอกเห็นใจและชื่นชมในใจของฉัน
ในขณะที่ฉันกำลังเหม่อลอยอยู่ ก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายฉันด้วยภาษามือและส่งข้อความหวานๆ ว่า "ขอให้มีชีวิตที่ยืนยาวและมีความสุข!" ฉันสะอื้นอยู่ในใจแล้วตอบกลับด้วยท่าทีว่า “ ฉันรักคุณ!” ทันใดนั้นความอบอุ่นและความสุขก็ปรากฏขึ้นรอบตัวฉัน
เมื่อมองดูแสงอาทิตย์สีทองที่สาดส่องผ่านใบไม้ลงมากระทบเท้า ฉันรู้สึกว่าทุกครั้งที่ปั่นจักรยาน ฉันก็จะรู้สึกเบาสบายขึ้น และเต็มไปด้วยความหวังท่ามกลางชีวิตที่เร่ร่อน
การจิบกาแฟแบบนักเรียนก็ลองตั้งแต่ดีไปจนถึงแย่ ลองเครื่องดื่มหลายประเภทแต่กลิ่นและรสชาติของกาแฟผสมกับโกโก้และนมยังคงติดค้างและประทับใจอยู่เสมอ ประทับใจคนแถวนี้มาก กาแฟถึงแม้จะขมแต่ก็ยังมีรสหวานติดก้นแก้ว ดีเยี่ยมเลยครับ ประทับใจไม่รู้ลืม
ผู้เขียนกำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่มุมร้านกาแฟที่คุ้นเคยแห่งหนึ่ง
ที่ร้านไม่มีราคาชากาแฟนะครับ ลูกค้าจะส่งความพึงพอใจมาให้ในกล่องไม้ครับ นั่นคือจุดพิเศษ อย่างไรก็ตามในช่วงนี้ทางร้านได้เปลี่ยนเมนูเป็นแบบเสียเงินเพื่อหลีกเลี่ยงการแสวงกำไรและการขาดทุน แม้ว่ารูปแบบและพื้นที่ของร้านจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่ฉันก็ยังคงเลือกทานอาหารที่คุ้นเคยและนั่งใต้ต้นกุหลาบที่คุ้นเคยทุกครั้งที่มาเยี่ยมเยียน
เมื่อพวกเราเดินออกจากร้านเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นสนสีเขียว ก็ค่อยๆ จางหายไปในหมอกสีขาว แต่กลิ่นของความคิดถึง ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึก และลายมือที่เขียนอย่างประณีตยังคงตราตรึงอยู่ในใจของฉัน
(ส่งผลงานเข้าประกวด “ภาพความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” ภายใต้โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยเหล่าดอง)
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)