ชาวประมงร้องช่วยแก้กฎหมายห้ามจับปลาทูน่าท้องแถบขนาดไม่เกิน 500 มม.
หลังจากที่ธุรกิจหยุดรับซื้อปลาทูน่าสายพันธุ์ท้องน้อยที่มีขนาดต่ำกว่า 50 ซม. ชาวประมงในกวางงาย บิ่ญดิ่ญ และอีกหลายจังหวัดชายฝั่งทะเลก็ตกอยู่ในภาวะสับสนและสูญเสียทางเศรษฐกิจอย่างร้ายแรง
ล่าสุดเจ้าของเรือประมงกว่า 50 รายจากจังหวัดกวางงายและเจ้าของเรือประมง 20 รายจากจังหวัดบิ่ญดิ่ญ ร่วมลงนามและส่งคำร้องเพื่อขอความช่วยเหลือไปยังหน่วยงานต่าง ๆ รวมถึงกระทรวงเกษตรและพัฒนาชนบท
เจ้าของเรือแสดงความปรารถนาที่จะทบทวนกฎระเบียบที่กำหนดว่าสามารถจับปลาทูน่าท้องแถบได้เฉพาะขนาดความยาวขั้นต่ำที่อนุญาตคือ 500 มม. เท่านั้น เป็นส่วนหนึ่งของภาคผนวก V พระราชกฤษฎีกา 37/2024/ND-CP มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 19 พฤษภาคม 2024
จากการที่ชาวประมงระบุว่า ตามกฎระเบียบดังกล่าว ล่าสุด บริษัทที่ซื้อ แปรรูปและส่งออกปลาทูน่าในประเทศได้ประกาศหยุดซื้อปลาทูน่าท้องแถบที่มีขนาดต่ำกว่า 50 ซม. ในช่วงฤดูกาลปลาทูน่าท้องแถบสูงสุด ส่งผลให้ประสบปัญหาทางเศรษฐกิจมากมาย
“เมื่อจะลงทุนซื้อเรือ ชาวประมงอย่างเราต้องจำนองทรัพย์สินไว้ ตอนนี้ฤดูกาลตกปลาทูน่าสายพันธุ์ท้องลายมาถึงแล้ว แต่เราไม่สามารถตกปลาได้ เนื่องจากบริษัทต่างๆ หยุดซื้อสินค้าแล้ว” คำร้องของเจ้าของเรือ 20 ลำในจังหวัดบิ่ญดิ่ญระบุ
 |
| การควบคุมไม่จับปลาทูน่าท้องแถบขนาดไม่เกิน 50 ซม. ทำให้ชาวประมงในจังหวัดชายฝั่งทะเลเกิดความสับสนและวิตกกังวล |
จากประสบการณ์ในทะเลหลายสิบปี ชาวประมงเชื่อว่าปลาทูน่าสายพันธุ์โอสกิส่วนใหญ่เป็นปลาอพยพที่ว่ายตามกระแสน้ำและไม่อยู่ในบริเวณใดบริเวณหนึ่งของทะเล อัตราการมีปลาโตเต็มวัยขนาด 50 ซม. ขึ้นไป มีเพียงประมาณ 2-3% ในแต่ละเที่ยวทะเลเท่านั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งความจริงที่ว่าธุรกิจต่างๆ หยุดรับซื้อปลาทูน่าสายพันธุ์ท้องแถบนั้นส่งผลกระทบอย่างมากต่อรายได้ของชาวประมง เนื่องจากเรือประมงแต่ละลำจะมีสมาชิกอยู่ 14-16 คน และด้านหลังสมาชิกแต่ละคนก็มีครัวเรือนอยู่ด้วย
ตัวแทนเจ้าของเรือจากกวางงาย กล่าวเสริมด้วยว่า ชาวประมงจาก 12 จังหวัดชายฝั่งที่หาปลาทูน่าท้องแถบโดยทั่วไปมีความสับสนมาก "ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับการจับปลาอย่างไร ไม่รู้ว่าจะหารายได้มาชดเชยค่าใช้จ่ายได้เท่าไร"
ในปัจจุบัน จังหวัดกวางงายมีเรือประมงที่จดทะเบียนทำการประมงอวนล้อมเบามากกว่า 355 ลำ ซึ่งส่วนใหญ่ทำประมงปลาทูน่าท้องแถบ ตามบันทึกท้องถิ่นตั้งแต่ต้นปี 2566 ถึงกลางปี 2567 เรือประมงแต่ละลำสามารถจับปลาได้ประมาณ 20 - 30 ตัน/เดือน และต้นทุนในการออกเรือประมงแต่ละเที่ยวอยู่ที่ประมาณ 250 - 300 ล้านดอง/เดือน
“นั่นไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมต้นทุนการปฏิบัติการในทะเล (การกำกับดูแลไม่จับปลาทูน่าท้องลายขนาดไม่เกิน 50 ซม.) สร้างความสูญเสียมหาศาลให้กับ 12 จังหวัดที่มีเรือประมงจำนวนมากในปัจจุบันที่จับปลาทูน่าท้องลาย” เจ้าของเรือวิเคราะห์
ชาวประมงส่วนใหญ่ยึดรายได้จากทะเลเป็นรายได้หลักเพื่อสร้างความมั่นคงในชีวิตและพัฒนาเศรษฐกิจ หากขนาดขั้นต่ำของปลาทูน่าสายพันธุ์นี้ส่งผลกระทบต่อรายได้และทำให้เรือประมงไม่สามารถดำเนินการได้ แล้วใครจะรู้ว่าจะมีผลลัพธ์เลวร้ายรอชาวประมงอย่างเราอยู่อีกมากเพียงใด
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเรียกร้องความช่วยเหลือพร้อมกันไปด้วยและยื่นคำร้องต่อผู้นำทุกระดับให้พิจารณาและยกเลิกกฎระเบียบเกี่ยวกับขนาดขั้นต่ำของปลาทูน่าสายพันธุ์ท้องดำจากรายการพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 37 เพื่อให้ชาวประมงรู้สึกปลอดภัยในการทำธุรกิจของตนเอง และยังได้มีส่วนร่วมในการปกป้องอำนาจอธิปไตยเหนือท้องทะเลและหมู่เกาะในบ้านเกิดของพวกเขาอีกด้วย
การแสดงความคิดเห็น (0)