ถ้วยกาแฟเก่าๆ ในวัยเด็ก

(ส่งผลงานเข้าประกวด “ภาพความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” ภายใต้โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยเหล่าดอง)

การดื่มกาแฟกับครอบครัวตอนเย็นกลายเป็นนิสัยที่ฉัน “เลิก” ได้ยาก หลังจากทำงานหนักมาทั้งวัน ครอบครัวของฉันก็รวมตัวกัน รอให้น้องสาวชงกาแฟให้ทุกคน

กลิ่นหอมของกาแฟลอยมาตามที่นั่ง ทำให้ทุกคนรู้สึกหัวใจเต้นแรง พ่อของฉันมักจะพูดว่า “ไม่ว่าเธอจะเหนื่อยแค่ไหน แค่ได้กลิ่นหอมของกาแฟก็จะทำให้ตื่นได้”

ฉันไม่ชอบนั่งเงียบๆ ในร้านกาแฟ เพราะฉันชอบความรู้สึกเหมือนได้นั่งกับครอบครัวและฟังเรื่องราวต่างๆ มากมาย เพราะฉันรู้ว่าไม่มีกาแฟไหนจะดีเท่ากับกาแฟของฉันเอง

เมื่อตอนผมเป็นเด็ก กาแฟถือเป็นสิ่งฟุ่มเฟือย เด็กในวัยเดียวกับเราไม่เคยได้ดื่มกาแฟดีๆ สักแก้วเลย ส่วนใหญ่ต้องยืมผู้ใหญ่มาดื่ม บางครั้งฉันก็โชคดีที่ได้ไปดูหนังกับพ่อและดื่มกาแฟกับเขาสักถ้วยที่ร้านกาแฟ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาผมก็ติดมันเลย

เพราะรู้ว่าพ่อและฉันชอบดื่มกาแฟ แม่จึงเก็บเงินมาซื้อกาแฟบ้าง เช้าตรู่ผมต้องขึ้นเรือขายน้ำแข็งเพื่อรอซื้อน้ำแข็งปริมาณเล็กน้อยเพื่อเก็บไว้ดื่มกาแฟ เมื่อก่อนนี้แม่จะต้มน้ำชงกาแฟตอนเช้าอยู่เสมอ ฉันยังจำแววตาลังเลของแม่ที่คิดว่าจะซื้อกาแฟหรือข้าวเพิ่มดี

ฉันและพี่สาวได้ดื่มกาแฟแย่ๆ บ้าง หลังจากใช้น้ำรอบแรกชงกาแฟให้พ่อแล้ว คุณแม่จะเติมน้ำเดือดเพิ่มลงไปในกระดาษกรองกาแฟเพื่อให้ได้กาแฟที่อ่อนลง น้องสาวคนที่สองหยิบแก้วใหญ่มาชงกาแฟให้ทั้งครอบครัวดื่ม ฉันและพี่สาวได้กลิ่นกาแฟ มีวันหนึ่งที่อากาศร้อนมาก ฉันกับพี่ชายดื่มกาแฟเก่าเป็นครั้งที่สามและยังคงรู้สึกเสียใจอยู่

ตอนนี้ฉันสามารถดื่มกาแฟอร่อยๆ ราคาแพงๆ ได้หลายชนิดแล้ว แต่ฉันยังไม่สามารถลืมรสชาติกาแฟถ้วยนั้นที่ฉันเคยดื่มตอนเด็กๆ ได้...