พ่อตาของฉันและเครื่องกรองกาแฟสุดสัปดาห์

พ่อตาของฉันเป็นพันเอกกองทัพที่เคยเข้าร่วมในปฏิบัติการโฮจิมินห์เพื่อปลดปล่อยภาคใต้ ประเทศได้รวมกันเป็นหนึ่งแล้ว เขาจึงเดินทางกลับไปยังฮานอยเพื่อกลับไปอยู่กับครอบครัว

สามีของฉันมักจะเล่าให้ฉันฟังว่าในช่วงหลายปีหลังปี พ.ศ. 2518 ทุกเช้าวันอาทิตย์ ทันทีที่เขาตื่นขึ้นมา เขาจะมีกลิ่นหอมของกาแฟกรองที่ผสมกับควันบุหรี่ Dien Bien ซองเงิน

เขาชอบดื่มกาแฟ เธอจึงค้นหาสถานที่ที่แขวนป้ายว่า “คั่วและบดกาแฟ” ซึ่งหายากมากในสมัยนั้น เธอกล้าซื้อเพียงครั้งละ 1 ออนซ์ และดื่มเฉพาะเช้าวันอาทิตย์เท่านั้น ตัวกรองอลูมิเนียมดูไม่สวยและบุบ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ตักกาแฟคั่วบด 2 ช้อนชาแล้วเทน้ำต้มสุกจากเตาลงไป การเคลื่อนไหวแต่ละอย่างจะต้องอาศัยความชำนาญ ความแม่นยำ และไม่มีการรั่วไหล นี่ก็เป็นความสุขอันหรูหราในเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์เช่นกัน

ในช่วงที่ได้รับเงินอุดหนุนซึ่งทุกอย่างกำลังขาดแคลน กลิ่นหอมของกาแฟกรองกลับหรูหราอย่างมาก ภาพครอบครัวที่อบอุ่น มีความสุข และสงบสุข หลังจากสงครามอันโหดร้ายหลายปี และไม่มีพ่อ ยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของครอบครัวอย่างลึกซึ้ง วันอาทิตย์จะเป็นวันที่สำคัญของการ “เพิ่มผลผลิต” ทั้งครอบครัวจะมารวมตัวกันทอผ้า ปิดผนึกซอง และปอกถั่วลิสง บนพื้นที่เกือบยี่สิบตารางเมตรที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของกาแฟ...

เมื่อฉันคลอดลูกคนแรก ปู่ของฉันก็เต็มใจที่จะเลิกสูบบุหรี่เพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อหลานๆ ของเขา แต่เขาก็ยังคงนิสัยดื่มกาแฟอยู่ เนื่องจากเขาอายุมากแล้วเขาจึงชอบกาแฟสำเร็จรูป เขาชอบทุกยี่ห้อ แต่ที่ชอบมากที่สุดคือกาแฟนมของ VinaCafe ทุกเช้า เขาหยิบซองหนึ่งมาผสมกับน้ำเดือด ดื่มพร้อมกับจิบกับหนังสือพิมพ์สองสามฉบับ

เขาเพิ่งจากไป จิตใจของฉันยังคงเต็มไปด้วยความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับเขา ฉันจำได้ว่าตอนที่เขาตื่นเช้ามาทำยาสมุนไพรให้ฉันเอาไปกินที่ทำงาน จำได้ว่าเขาเอารถมอเตอร์ไซค์ไปจากฉันแล้วช่วยฉันเข็นขึ้นเนินไปในบ้านเพราะมันหนักเกินไป ฉันจำได้ว่าเขาใช้ชี่กงกดหน้าผากฉันเพื่อรักษาอาการปวดหัว และภาพที่น่าจดจำที่สุดคือภาพเขาที่นั่งอยู่ทุกเช้าพร้อมคนชงกาแฟที่โต๊ะกลม ดูสงบและเงียบสงบมาก

(ส่งผลงานเข้าประกวด “ภาพความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” ภายใต้โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยเหล่าดอง)