เป็นวันที่น่าเศร้าในขณะที่ฉันและสามีกำลังเตรียมตัวรับประทานอาหารเย็นมื้อสุดท้ายก่อนหย่าร้าง แสงไฟสลัวๆ ในร้านอาหารยิ่งสะท้อนให้เห็นความเหงาของเราแต่ละคนในชีวิตแต่งงานครั้งนี้ ฉันคิดว่านี่คงจะเป็นจุดจบของครอบครัว แต่จู่ๆ ในวินาทีสุดท้าย สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเพราะมีโทรศัพท์เข้ามา
วันก่อนที่เราจะไปศาลหย่า ฉันและสามีได้นัดกันทานอาหารเย็นอำลากันที่ร้านอาหารที่คุ้นเคยแห่งหนึ่ง สถานที่และอาหารยังคงเหมือนเดิม รสชาติยังคุ้นเคย แต่เสียงหัวเราะในอดีตไม่มีอีกต่อไปแล้ว อาหารทั้งมื้อเต็มไปด้วยความเงียบ หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความเสียใจ เมื่อรับประทานอาหารเสร็จสามีของฉันก็ไปจ่ายเงิน ส่วนฉันก็รออยู่ที่โต๊ะ
ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะของเขาก็ดังขึ้น เมื่อมองไปที่หน้าจอ ฉันก็เห็นโทรศัพท์จากแม่สามี ฉันนึกว่าเขาคงจะเดือดร้อนกับแม่เพราะการหย่าร้าง จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแทน
“แม่” ฉันพยายามทำให้เสียงของฉันสงบลง
“เทียวหมาน ตอนนี้เจ้าอยู่ไหน” เสียงแม่ถามอย่างเร่งด่วนเล็กน้อย
“เราอยู่ที่ร้านอาหารแล้วก็จะเสร็จเร็วๆ นี้” ฉันตอบ
“เหมือนว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่บ้านอย่างกะทันหัน คุณกับกวางดีจะกลับบ้านเร็ว ๆ ได้ไหม” เสียงแม่สามีเต็มไปด้วยความกังวล
ฉันสับสนมากเลย. บ้านแม่สามีฉันอยู่ห่างจากบ้านเราประมาณ 2 ชั่วโมงโดยรถยนต์ ต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ ในบ้านแน่ๆ ฉันก็ตอบตกลงในที่สุด หลังจากวางสายฉันรีบบอกสามี เขาลังเลแต่ก็ตัดสินใจกลับบ้านกับฉัน
เมื่อเรากลับถึงบ้าน เราพบแม่สามีกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าของเธอซีดเผือก และมีห่อของวางอยู่ข้างๆ เมื่อเธอเห็นเรากลับมา เธอก็ลุกขึ้นทันทีแล้วยื่นพัสดุให้สามีของเธอ
“นี่คืออะไร?” สามีของฉันถามด้วยความสงสัย
“นี่คือกุญแจห้องฮันนีมูนที่ฉันเตรียมไว้ให้คุณตอนที่พวกคุณสองคนกำลังจะแต่งงานกัน แต่หลังจากแต่งงานแล้ว พวกคุณทั้งสองก็ย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองทันที ตั้งแต่นั้นมา คุณก็ไม่เคยค้างคืนที่บ้านอีกเลย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา.. “ฉันรู้ว่าพวกคุณพยายามหาเลี้ยงชีพมาโดยตลอด แต่ไม่เคยได้ไปที่นั่นเลย ฉันหวังว่าพวกคุณจะกลับมาที่ห้องฮันนีมูนอีกครั้ง” แม่สามีพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนเล็กน้อย
เมื่อมองดูกุญแจตรงหน้าเรา ฉันกับสามีก็ตะลึงไปเลย ณ จุดนี้ ฉันรู้ว่าเราขัดแย้งกันและต้องการหย่าร้างเพราะความเห็นแก่ตัวของเรา แต่เรากลับละเลยความสำคัญของครอบครัวนี้ เมื่อเข้าไปในห้องฮันนีมูนในวันนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม ภาพถ่ายแต่งงานอันแสนสุข เฟอร์นิเจอร์ยังคงเหมือนเดิม เราเพิ่งนึกขึ้นได้ถึงเหตุผลที่เรามารวมตัวกัน ความทรงจำที่มีความสุขที่เรามีร่วมกัน… แล้วทำไมทุกอย่างต้องพังทลายลงแบบนี้ล่ะ?
“แม่ เราเข้าใจผิดแล้ว แม่เป็นห่วงเรามากขนาดนี้” ฉันอดร้องไห้ไม่ได้และกอดแม่สามีแน่น
“ครับแม่ ตอนนี้เราเข้าใจแล้ว เราจะใช้ชีวิตกันอย่างดีแน่นอน” ดวงตาของสามีแดงก่ำ เขาโอบกอดทั้งแม่และฉัน
เย็นวันนั้น ทั้งคู่ใช้เวลาคุยกันถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เราเข้าใจกันมากขึ้นและเข้าใจความสัมพันธ์นี้มากขึ้น เราเลิกคิดเรื่องการหย่าร้างแล้วเริ่มต้นใหม่ แม้ว่าชีวิตจะยังคงยากลำบาก แต่เราก็เรียนรู้ที่จะชื่นชมซึ่งกันและกันและดูแลครอบครัวของเราด้วยหัวใจทั้งหมด
ที่มา: https://giadinh.suckhoedoisong.vn/vo-chong-cung-di-an-bua-cuoi-cung-truoc-khi-ly-hon-bong-nhien-co-mot-cuoc-dien-thoai- เครื่องฟังมีการตัดสินใจที่ไม่คาดคิด-172240622231345616.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)