แตงกวาดองมะเขือยาวด้วยรักของแม่

แตงกวาดองน้ำปลาคือรสเค็มของความรักแม่ ภาพโดย : ง็อก นู

เมื่อมาถึงดินแดนใหม่ พ่อแม่ของฉันไม่ได้มีเงินมากมาย มีเพียงมือที่ทำงานหนักและความมุ่งมั่นที่จะสร้างชีวิตใหม่ แทบทุกมื้อในสมัยนั้นจะต้องมีน้ำปลา ผักดอง และมะเขือยาว

ในช่วงฤดูแล้ง แม่ของฉันจะจัดแสดงตะกร้าแตงโม มะเขือยาว และมะละกอที่สวนหลังบ้าน จากนั้นล้าง สะเด็ดน้ำ และหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ เมื่อเสร็จแล้วคุณแม่ก็ใส่ลงในตะกร้าแล้วเขย่าจนน้ำหมด แม่บอกว่าไม่ว่าจะเตรียมวัตถุดิบอะไร ยิ่งเตรียมอย่างพิถีพิถันมากเท่าไหร่ ส่วนผสมที่อยู่รวมกับน้ำปลาก็จะยิ่งอยู่ได้นานขึ้นเท่านั้น เมื่อพูดเสร็จแล้ว คุณแม่ก็นำผักที่สะเด็ดน้ำแล้วมาโรยให้ทั่วบนตะกร้าไม้ไผ่เพื่อตากให้แห้ง

แตงกวาจะนำไปตากจนสลดเล็กน้อยเพื่อให้สามารถดูดซับรสชาติของน้ำปลาได้ง่าย ควรปิดฝาขวดผักดองให้แน่นและค่อยๆ รับประทานภายใน 5 ถึง 7 วัน ทุกครั้งที่หมดแม่ก็จะมาทำใหม่

ฉันยังคงจำภาพจักรยานของพ่อแม่ที่มีขวดน้ำปลาสองขวดห้อยอยู่ทุกครั้งที่ไปทุ่งนา บนถนนดินแดง เสียงหัวเราะของปู่ย่าตายายผสมผสานกับเสียงลมจากที่สูง

ในช่วงเดือนฝนตกทิวทัศน์รอบบ้านจะถูกปกคลุมไปด้วยสีเทาเย็นตา ความเย็นแทรกซึมผ่านผนังกระท่อม เข้าไปในห้องครัว และทำให้ต้นมะละกอในสวนหลังบ้านร่วงผลออกมาจำนวนมาก แม่เก็บมะละกอมาเตรียมไว้ตามปกติ

ฉันรีบขูดเมล็ดแตงโม ปอกเปลือกกระเทียม ทุบพริก หรือหยิบขวดน้ำตาลและขวดน้ำปลาที่เตรียมไว้อยู่แล้วออกมา ฝนตกหนักตลอดทั้งวัน ทุ่งนาเป็นโคลน และการทำงานในทุ่งนาก็ต้องหยุดชะงัก

อากาศหนาวๆแบบนี้ ผักดองกับน้ำปลาของแม่ยิ่งมีค่ามากขึ้นไปอีก เป็นเมนูที่ช่วยให้ครอบครัวของฉันรับมือกับวันฝนตกได้ เพียงแค่ข้าวสวยร้อนๆ สักถ้วยพร้อมน้ำปลา แตงกวาดอง และมะเขือยาว ก็เพียงพอที่จะอุ่นหัวใจคุณได้แล้ว

ทุกครั้งที่แม่ทำน้ำปลา แม่จะเล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับบ้านเกิดของเธอที่จังหวัดกวางนาม ซึ่งปู่และย่าของฉันอาศัยอยู่ ของขวัญจากบ้านเกิดอย่างน้ำปลากระป๋อง แตงโมกระป๋อง หรือมอลต์กระป๋อง ล้วนมีค่ามากสำหรับพ่อแม่ของฉัน

ในเวลานั้นรถยนต์มีไม่มาก ดังนั้นการเดินทางระหว่างที่ราบสูงตอนกลางและกวางนามจึงไม่ใช่เรื่องง่าย ทุกครั้งที่เราได้รับของขวัญจากบ้าน ทั้งครอบครัวก็มีความสุขและซาบซึ้งใจ อาหารบ้านเกิดช่วยให้เด็ก ๆ ที่อยู่ห่างไกลคลายความคิดถึงบ้านเกิดได้

เวลาผ่านไป และถึงเวลาที่ฉันต้องออกจากบ้านเล็กๆ ของฉันในไฮแลนด์ตอนกลางเพื่อไล่ตามความฝันของฉัน ทุกๆ ครั้งที่ฉันกลับบ้านและได้กลิ่นน้ำปลาและผักดอง ฉันจะรู้สึกถึงอารมณ์ที่ไม่สามารถบรรยายได้ มันไม่ใช่แค่เรื่องอาหาร แต่มันคือความทรงจำ พวกเขาทำให้ฉันรู้สึกขอบคุณในช่วงเวลาที่ยากลำบาก สอนให้ฉันรู้จักเก็บออมและเห็นคุณค่าในสิ่งที่ฉันมี

เมื่อมองดูแม่กำลังทำน้ำปลา ฉันก็เห็นภาพของอดีตขึ้นมา ความทรงจำของฤดูร้อนที่แดดร้อนจัด สายฝนที่ตกไม่หยุด พ่อแม่ที่ทำงานหนัก และโถผักดองที่แขวนอยู่บนจักรยานเก่ายังคงไม่บุบสลาย

ที่มา: https://baoquangnam.vn/mam-dua-ca-man-ma-tinh-me-3146396.html