Gen Z สันติภาพและความรักชาติ

Kể chuyện hòa bình - Ảnh 1. — คนรุ่น Gen Z ออกเดินทางเพื่ออนุรักษ์และพัฒนาเอกลักษณ์ของเครื่องแต่งกายประจำชาติเวียดนามในแบบฉบับของตนเองที่สร้างสรรค์และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว - ภาพโดย: THANH HIEP

เด็กสมัยนี้รู้จักเพียงการเล่นโทรศัพท์ ติดตามเทรนด์ และไม่คุ้นเคยกับประวัติศาสตร์และรากเหง้าของตนเอง ที่เขาเกิดมาก็สงบสุข แต่ไม่รู้จักรักษาคำว่าสงบสุขไว้...ก็ไม่เถียงครับ แต่ก็ไม่เห็นด้วยนัก เพราะหากสังเกตดีๆ จะเห็นว่าคน Gen Z ก็มีความรักชาติในแบบของตัวเอง

ฉันเกิดตอนที่ประเทศยังสงบสุขอยู่ สำหรับฉัน สงครามไม่ใช่แค่เสียงกระสุนปืนและระเบิดที่พุ่งทะลุผ่านสายลมอีกต่อไป แต่เป็นเรื่องราวอันน่าประทับใจที่เล่าขานโดยปู่ย่าตายายของฉัน

หน้าหนังสือประวัติศาสตร์เป็นหน้าใหม่ที่น่าสัมผัส หรือว่าอดีตยังคงเต้นระรัวเงียบอยู่ในทุกคำ นี่คือภาพถ่ายขาวดำในพิพิธภัณฑ์ Son My Remnants ใบหน้าเบลอแต่ดวงตายังคงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด พวกมันเป็นรูปปั้นหินสูงตระหง่าน ยกมือขึ้นไปบนท้องฟ้า ราวกับกำลังยึดเกาะอะไรบางอย่างที่ล่องลอยไป

ไม่มีกลิ่นดินปืนแต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่เข้าใจ ผมก็คิดว่านั่นก็เป็นความท้าทายเช่นกัน เพราะสิ่งที่คุณไม่เคยสัมผัสมาก่อน กลับกลายเป็นเรื่องแปลกได้ง่าย สิ่งที่ไม่เคยถูกเสียสละก็มักจะถือเป็นเรื่องปกติ

50 ปีแห่งสันติภาพคือการเดินทาง การเดินทางของคนรุ่นต่อไป ผู้ที่ไม่เคยรู้จักสงคราม แต่กำลังสืบทอดคุณค่าที่บรรพบุรุษทิ้งเอาไว้ทุกวัน เรื่องราวแห่งความสันติ ไม่ใช่แค่เพียงอดีตเท่านั้น แต่ยังรวมถึงปัจจุบันด้วย

ผู้คนพูดว่าเด็กสมัยนี้ไม่ชอบประวัติศาสตร์และไม่สนใจสิ่งเก่าๆ อีกต่อไป แต่มีใครเคยเห็นเด็กๆ นั่งเงียบๆ ดูหนังสงคราม หรือคนหนุ่มสาวทำงานหนักเพื่อสร้างพ็อดแคสต์ที่บอกเล่าเรื่องราวทางประวัติศาสตร์บ้างไหม?

มีใครเคยเห็นเด็กๆ ที่ไม่เขียนประวัติศาสตร์ลงในสมุดบันทึก แต่ทำวิดีโอเพลงแร็ปเกี่ยวกับสงครามในช่วงหลายปีที่ผ่านมาบ้าง? พวกเขาไม่ได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ในแบบเก่า แต่พวกเขาอนุรักษ์วัฒนธรรมผ่านคอลเลกชันภาพถ่ายศิลปะ กระแส TikTok ที่สร้างเครื่องแต่งกายโบราณขึ้นมาใหม่ และวิดีโอที่สร้างความทรงจำทางประวัติศาสตร์โดยใช้เทคโนโลยี CGI

มีใครเคยเห็นทัวร์ค้นพบทางประวัติศาสตร์ที่ได้รับการออกแบบใหม่เพื่อดึงดูดใจคนรุ่นเยาว์มากขึ้นบ้างไหม?

พิพิธภัณฑ์ไม่ได้เป็นแค่ห้องจัดแสดงอันเงียบสงบอีกต่อไป แต่เป็นพื้นที่มัลติมีเดียแบบโต้ตอบหรือไม่? หนังสือประวัติศาสตร์ถูกเขียนใหม่ในรูปแบบนิยายภาพ เพื่อให้เรื่องราวเก่าๆ ใกล้ชิดกับผู้อ่านรุ่นเยาว์มากขึ้น

เด็กๆ ไม่ได้แขวนคำขวัญหรือตะโกนคำเสียงดัง แต่พวกเขาก็ยังคงดิ้นรนอยู่บ้าง บางครั้งขณะกำลังแบกเป้ไปเที่ยวที่ไหนสักแห่ง ฉันเห็นแม่น้ำกำลังถูกบุกรุก และฉันก็คิดถึงธรรมชาติ เกี่ยวกับแผ่นดิน เกี่ยวกับประเทศที่ฉันอาศัยอยู่

ความรักชาติไม่มีวันตาย มันแค่เปลี่ยนรูปแบบเท่านั้น และความสงบสุขก็เช่นกัน ไม่เพียงเป็นรัฐที่ไม่มีสงครามเท่านั้น แต่ยังเป็นการสานต่อสิ่งดีๆ ที่เราอนุรักษ์ไว้ทุกวันอีกด้วย

มีคนรุ่น Gen Z คนหนึ่งที่เย็บเข็มแต่ละเข็มลงบนชายกระโปรงของชุดอ่าวตั๊กและอ่าวนัทบิ่ญอย่างพิถีพิถัน ซึ่งเป็นชุดที่ครั้งหนึ่งเคยคิดว่ามีอยู่แค่ในหนังสือเท่านั้น แต่ปัจจุบันกลับปรากฏให้เห็นอย่างภาคภูมิใจบนท้องถนนและในการถ่ายภาพ

มีคนรุ่น Gen Z นั่งอยู่หน้าจอโทรศัพท์และเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับนายพลในสมัยโบราณด้วยความหลงใหลจนผู้คนต้องหยุดและฟัง มีคนหนุ่มสาวจำนวนมากที่ขยันขันแข็งค้นคว้าและสร้างซอฟต์แวร์เพื่อช่วยรักษาเสียงและทำนองเพลงพื้นบ้านที่ค่อยๆ จางหายไปตามกาลเวลา

และยังมีแคมเปญช่วยเหลือภาคการเกษตร เริ่มต้นจากจุดเล็กๆ แล้วขยายออกไปสู่รถบรรทุกที่บรรทุกผลไม้แห่งความเมตตาอันแสนหวาน พวกเขาไม่ได้เรียกมันว่า “การรักษาสันติภาพ” พวกเขาเพียงแค่ยิ้มและบอกว่า "ผมชอบมัน" แต่ในรักนั้นมีบ้านเกิดอยู่

ความสงบ-ไม่ต้องพิสูจน์ เพียงแค่รู้สึก เพราะในทุกยุคทุกสมัยย่อมมีคนที่ไม่ใส่ใจและคนมีน้ำใจ

สันติภาพคือเมื่อเด็กสามารถไปโรงเรียนได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องสงครามในวันพรุ่งนี้ คือเมื่อความฝันไม่ถูกขัดขวางด้วยความขัดแย้งและความเกลียดชัง

เด็ก ๆ ในปัจจุบันอาจไม่ค่อยพูดถึงสันติภาพมากนัก นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่รู้สึกขอบคุณ บางทีเราอาจไม่มีความอดทนที่จะฟัง

ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ส่งผลงานเข้าร่วมประกวดเล่าเรื่องสันติภาพ

เนื่องในโอกาสครบรอบ 50 ปีแห่งสันติภาพ การประกวดเรียงความเรื่องสันติภาพ (จัดโดยหนังสือพิมพ์ตุยเทร ร่วมกับ Vietnam Rubber Group) เปิดโอกาสให้ผู้อ่านส่งเรื่องราวที่ซาบซึ้งใจและน่าประทับใจของแต่ละครอบครัวและแต่ละคน ตลอดจนความคิดเกี่ยวกับวันแห่งการรวมชาติเมื่อวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2518 เกี่ยวกับ 50 ปีแห่งสันติภาพ

การแข่งขันเปิดรับชาวเวียดนามทุกคนทั้งในประเทศและต่างประเทศ โดยไม่มีข้อจำกัดด้านอายุหรืออาชีพ

Peace Stories ยอมรับบทความที่มีความยาวสูงสุด 1,200 คำเป็นภาษาเวียดนาม พร้อมรูปถ่ายและวิดีโอประกอบ โดยส่งไปที่อีเมล [email protected] ยอมรับบทความผ่านทางอีเมลเท่านั้น ไม่รับผ่านทางไปรษณีย์ เพื่อป้องกันการสูญหาย

ผลงานที่มีคุณภาพจะถูกคัดเลือกเพื่อตีพิมพ์บนผลิตภัณฑ์ Tuoi Tre และรับค่าลิขสิทธิ์ และผลงานที่ผ่านการคัดเลือกรอบเบื้องต้นจะถูกพิมพ์ลงในหนังสือ (ไม่ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ - จะไม่มีการจำหน่าย) ผลงานจะต้องไม่เคยส่งเข้าประกวดในประเภทการเขียนอื่นใด และจะต้องไม่เคยโพสต์ลงในสื่อหรือเครือข่ายสังคมใดๆ

ผู้เขียนมีหน้าที่รับผิดชอบต่อลิขสิทธิ์ของบทความ ภาพถ่าย และวีดีโอที่ส่งเข้าประกวด เราไม่ยอมรับภาพถ่ายและวิดีโอประกอบที่ถ่ายจากเครือข่ายโซเชียลที่ไม่มีลิขสิทธิ์ ผู้เขียนจะต้องระบุที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ อีเมล หมายเลขบัญชี และหมายเลขประจำตัวประชาชน เพื่อให้คณะกรรมการจัดงานสามารถติดต่อและส่งเงินค่าลิขสิทธิ์หรือรางวัลให้แก่พวกเขาได้

ณ วันที่ 2 เมษายน การประกวดการเขียนเรื่องเล่าสันติภาพได้รับผลงานจากผู้อ่าน 300 ชิ้น

พิธีมอบรางวัลและเปิดตัวหนังสือ Peace Stories

คณะลูกขุน ซึ่งประกอบด้วยนักข่าวชื่อดัง บุคคลสำคัญทางวัฒนธรรม และตัวแทนจากหนังสือพิมพ์ Tuoi Tre จะพิจารณาและมอบรางวัลจากผลงานที่ส่งเข้าประกวดเบื้องต้น และเลือกที่จะมอบรางวัลให้กับผลงานที่ดีที่สุด

พิธีมอบรางวัล เปิดตัวหนังสือ Peace Stories และฉบับพิเศษของหนังสือพิมพ์ Tuoi Tre ฉบับที่ 30-4 คาดว่าจะจัดขึ้นที่ถนนหนังสือโฮจิมินห์ซิตี้ในช่วงปลายเดือนเมษายน 2568 การตัดสินใจของคณะกรรมการจัดงานถือเป็นที่สิ้นสุด