โจ๊กบ้านๆใส่เครื่องในจากตลาดบ้านนอก

ผักและน้ำปลาที่เสิร์ฟพร้อมโจ๊กได้รับการปรุงอย่างพิถีพิถันโดยเจ้าของร้าน

ท่ามกลางความหนาวเย็นของเมืองใหญ่ อาหารจานอร่อยที่ทำให้ฉันตื่นนอนขึ้นมาก็คือโจ๊กร้อนๆ สักชาม วัตถุดิบหาซื้อง่าย วิธีทำก็ไม่ยุ่งยาก คุณแม่มักจะทำโจ๊กให้ลูกทานเป็นอาหารเช้าเพื่อให้ลูกไปโรงเรียนทันเวลา

บ้านฉันอยู่ใกล้ร้านขายหมูของคุณนางบ้อง ในตอนเช้าตรู่ แม่ของฉันแบกตะกร้าข้ามถนนในหมู่บ้านเพื่อซื้อไส้หมูสดและแก้มหมูสักชิ้นมาทำโจ๊ก

แม่เปิดขวดหยิบข้าวเหนียวหอมขึ้นมาหนึ่งกำมือผสมกับข้าวตามฤดูกาลเพื่อให้โจ๊กนุ่มและมีกลิ่นหอม หลังจากล้างลำไส้ด้วยเกลือหยาบและมะนาวให้สะอาดแล้ว คุณแม่ก็ใส่ผักลงในหม้อน้ำเดือดบนเตาไม้ คุณแม่ใช้โอกาสนี้ไปที่มุมบ่อน้ำเพื่อเก็บผักชีลาว เก็บกล้วยดิบ ขุดขิง เก็บพริกเขียวและพริกแดงแล้วล้าง

คุณแม่ทุบขิงสดชิ้นหนึ่ง เปิดฝาแล้วหย่อนลงในหม้อเครื่องในที่กำลังเดือดเพื่อให้มีกลิ่นหอม เมื่อลำไส้สุกแล้วให้ตักออกจากเตาและสะเด็ดน้ำ โจ๊กก็ขยายตัวขึ้นด้วย แม่จึงเติมขมิ้นลงไปและปรุงรสตามชอบ

ขั้นตอนการทำน้ำจิ้มก็ต้องทำอย่างถูกวิธีนะคะ แม่บอกว่าถ้าไม่มีขิง ไม่มีความเผ็ดของพริก ไม่มีรสเปรี้ยวหวานของมะนาวกับน้ำตาล รสชาติจะไม่สมบูรณ์ค่ะ ใช้สมุนไพรชนิดใดก็ได้ที่หาได้ มาเจอกล้วยเขียวๆ หั่นเป็นชิ้นๆ กินคู่กัน อร่อยมากครับ

ในวันที่ฉันเดินตามแม่ไปตลาดในช่วงฤดูฝนที่แสนหนาวเย็นและได้กินโจ๊กเครื่องในร้อนๆ ของแม่ ฉันคิดถึงแม่มากจนรู้สึกโหยหา มุมตลาดในชนบทจึงกลายเป็นที่น่าจดจำสำหรับคนเมือง

บ่ายนี้ลมแรง ฉันส่งรูปน้ำจิ้มขิงพริกอุ่นๆ สักชามกับโจ๊กสักชามไปให้ มีคนอุทานด้วยความคิดถึง ปู่และย่าของฉันขายโจ๊กที่ตลาดกลางมานานหลายสิบปีแล้ว เมื่อตอนเด็กๆ ฉันตามแม่ไปตลาดเพื่อช่วยขายโจ๊ก

ร้านอาหารแห่งนี้มีหลังคาฟางและไม้ไผ่ซึ่งผ่านการเปลี่ยนแปลงมามากมาย เด็กหญิงตัวน้อยที่เคยเสิร์ฟโจ๊กร้อนๆ บนโต๊ะอาหาร ตอนนี้ก็ได้ออกจากชนบทไปอยู่ในเมืองแล้ว เมนูบ้านๆ ที่มุมตลาด โอ้พระเจ้า ฉันคิดถึงมันจัง!

ฉันและพี่สาวมักจะหอบข้าวต้มไปที่ทุ่งนาเพื่อช่วยแม่ทำมื้อเช้าเพื่อเกี่ยวข้าว ก่อนออกไปทุ่งนาตอนเช้าๆ แม่ของฉันจะทำหม้อต้มโจ๊กแล้วเอาไปใส่ขี้เถ้าบนเตา

คืนก่อนหน้านั้น แม่บอกให้ฉันและน้องสาวรอถึงเวลาที่เหมาะสมจึงจะนำโจ๊กไปที่ทุ่งนา ถนนในทุ่งนาต่ำและสูงไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร หม้อข้าวต้มแม้จะเอียงเพราะฝีเท้าเล็กๆ แต่ยังคงสภาพดีให้สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีแลกกับการเก็บเกี่ยวข้าว

การมองหารสชาติเก่าๆ การคิดถึงมันก็เป็นความพยายามที่ดีเช่นกัน ในช่วงอากาศหนาวเย็นของการเปลี่ยนฤดูกาล ฉันแวะร้านโจ๊กที่สี่แยกน้ำฟืก ร้านเปิดเฉพาะช่วงบ่าย โดยตั้งอยู่ระหว่างบ้านเรือนในเมืองที่มีผู้คนคับคั่ง แต่คึกคักไปด้วยลูกค้า ต้องรีบไปนะ ถ้าไปสายก็จะกลับมือเปล่า” เจ้าของร้านกล่าว เมื่อมองไปที่โจ๊กที่เสิร์ฟ ลูกค้าก็รู้ว่าเธอไม่ได้พูดเกินจริง โจ๊กเลือดเนื้อเนียนนุ่ม จานเครื่องในกับน้ำจิ้มและผักก็อร่อยถูกปากจริงๆ

อาหารท้องถิ่นก็ประทับใจ ไม่ว่าจะเป็นตรอกเล็กๆ แผงขายของเรียบง่ายหัวมุมตลาด หรือร้านอาหารหรูหรา เชฟก็ยังคงเตรียมอาหารตามประสบการณ์ที่สั่งสมมาหลายปี

เช่นเดียวกับโจ๊กที่อยู่ตรงหน้าฉัน สีสันของอาหารสร้างความดึงดูดใจเป็นพิเศษ ไม่ใช่ในร้านอาหารหรูหรา แต่เป็นอาหารพื้นบ้านที่ผสมผสานกับชีวิตชีวาที่หยั่งรากและแผ่กิ่งก้านสาขาออกไป

แล้วบทสนทนาบางช่วงเกี่ยวกับบ้านเกิดก็ผุดขึ้นมาว่า “คุณนายนามยังขายโจ๊กในตลาดอยู่ไหม” “ฝนตกแล้ว สงสัยว่าคุณนายเบย์ยังทำปอเปี๊ยะสดขายอยู่ไหม” “หนาวจัง แต่ฉันอยากกินซุปหวานหน้าร้อนร้อนๆ สักถ้วย”...

บ้านเกิดไม่ไกลนัก เรามีเวลาดีๆ มากมายนั่งเล่านิทานเรื่องจานเก่าๆ กัน จากนั้นมองหน้ากัน คิดถึง และโหยหากัน...

ที่มา: https://baoquangnam.vn/dan-da-chao-long-cho-que-3144013.html