ฉันคิดถึงพ่อมากนะที่รัก

Minh họa: ĐẶNG HỒNG QUÂN — ภาพประกอบ : ดังหงกวน

ตอนนี้ผ่านมา 3 ปีแล้วนับตั้งแต่พ่อเสียชีวิต ฉันคิดว่าฉันคงไม่มีน้ำตาจะร้องไห้อีกแล้ว แต่แล้ววันหนึ่งสามีของฉันไปทำงาน วิ่งไปจนสุดซอย แล้วส่งรูปมาให้ฉันทันทีผ่าน Zalo รูปนี้ถ่ายตอนรีบๆขับรถเลยเบลอๆ ฉันถามเขาว่าเขาถ่ายรูปอะไร? เขากล่าวว่า: "นั่นคือพ่อ!" จู่ๆ น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาเป็นสายทันที

ผู้ชายตัวเล็ก ผอม ผมขาว ในรูปถ่าย มีลักษณะเหมือนพ่อของฉันทุกประการ และยังมีเสียงเหมือนกันด้วย บ้านของเขาอยู่ละแวกเดียวกัน ตรงหัวถนนเลย แต่ฉันแทบไม่เคยเห็นเขาเลย

ฉันไปทำงาน กลับบ้านดึกทุกคืนพร้อมกับงานบ้านที่ฉันไม่รู้ชื่อมากมาย ดังนั้นฉันจึงแทบจะไม่เคยออกไปที่ตรอกซอกซอยเพื่อ "พูดคุย" เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ

ผมเจอลุงคนนี้แค่ครั้งเดียวตอนปีโควิด-19 ตอนที่เราไปเข้าซอยที่ยังอยู่ช่วงล็อกดาวน์ที่เครียดๆ เพื่อรับเงินช่วยเหลือโควิด-19 ฉันจำการเดินที่ผอมบางแต่คล่องแคล่วของเขาได้เสมอ การเดินของเขาเหมือนคนที่เคยใช้แรงงานมือ

ตอนนั้นทุกคนต้องใส่หน้ากากและเว้นระยะห่าง แต่พอได้ยินเสียงลุงตอบเจ้าหน้าที่ประจำวอร์ด หัวใจฉันก็หยุดเต้นไปเลย เสียงของคุณเหมือนพ่อฉันเลย! ฉันบอกสามีแล้วเขาก็พยักหน้า บนโลกใบนี้การที่มีคนหน้าตาเหมือนกันถือเป็นเรื่องปกตินะที่รัก แต่คุณรู้ไหมว่าลึกๆ แล้วฉันคิดถึงพ่อ

ครั้งล่าสุดผมไปเยี่ยมบ้านน้องชายที่เมืองกู๋จี เมื่อฉันเข้าไปในบ้านและพบพ่อของเธอ ฉันแทบจะแข็งค้าง รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ตรงหน้าพ่อของตัวเอง เขามีลักษณะเหมือนพ่อของฉันทุกประการ ตั้งแต่รอยยิ้มเหี่ยวๆ ไปจนถึงใบหน้าที่อ่อนโยน ดวงตาที่สดใส ท่าทางที่คล่องแคล่ว ผมสีขาว และเสียงที่ชัดเจน

ฉันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ เลยขออนุญาตลุงและพี่ชายให้เรียกฉันว่าพ่อโดยไม่พูดอะไร! ฉันอยากถ่ายรูปกับเขา เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันก็ส่งให้น้องชาย พร้อมข้อความว่า "ผมคิดถึงพ่อมากนะที่รัก!" บางทีคุณอาจไม่รู้ว่าตอนที่ฉันส่งข้อความไป ฉันร้องไห้

หลายปีผ่านไป แต่ความปรารถนานั้นไม่เคยจางหาย แม้ว่าฉันจะพยายามหลีกเลี่ยงไม่พูดถึงเรื่องนั้น เพื่อให้ฉันเข้มแข็งเพียงพอที่จะเอาชนะความเศร้าโศกได้ เบื้องหลังของฉันมีครอบครัวและลูกๆ เล็กๆ ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความเศร้าโศกใดๆ ฉันวางวินัยและหลักการเหล่านี้ไว้กับตัวฉันเอง แต่หัวใจก็มีเหตุผลของมันเอง

การคิดถึงใครสักคน - โดยเฉพาะการคิดถึงคนที่คุณรักมากที่สุดในชีวิต - เป็นสิ่งที่ไม่อาจลืมได้ แต่ยังคงรู้สึกสดใหม่ทุกครั้งที่คุณพบใครสักคนที่มีลักษณะเหมือนพ่อของคุณ

เมื่อวานมีเพื่อนโพสต์ข้อความที่ทำเอาฉันอึ้งไปเลย คุณบอกว่าคุณเพิ่งคุยกับพ่อของคุณเมื่อวานนี้ แต่เช้านี้เขากลับบินไปสวรรค์แล้ว

ฉันมักจะกลัวที่จะอ่านข่าวที่เงียบเหงาจนน่าเจ็บปวดเช่นนี้เสมอ เพราะฉันก็เคยเป็นแบบนั้น ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน เมื่อบ่ายวันนั้นฉันโทรหาพ่อเพื่อถามว่าจะกินอะไรเพื่อจะได้ทำอาหารไปส่งโรงพยาบาล มื้อสุดท้ายของพ่อคือการนั่งกินข้าวกับน้องชายอย่างเงียบๆ ที่โรงพยาบาล ไม่ใช่ที่บ้าน

ฉันไม่รู้ว่าจะปลอบใจเพื่อนของฉันอย่างไร นอกจากคำแสดงความเสียใจที่พบบ่อยที่สุด เพราะแม้คำพูดปลอบใจนับพันคำ ก็ไม่อาจบรรเทาความปรารถนาที่เกิดจากการพลัดพรากนั้นได้ ความทรงจำนั้นจะคงอยู่ไปอีกนานแสนนาน...

บางครั้งฉันจะผ่านชีวิตนี้ไปและยังคงไม่หยุดคิดถึง