Ly Hoai Xuan ແລະການເກັບກໍາຂໍ້ວິຈານແລະບົດຄວາມ "ການກໍານົດຮູບແບບໂດຍຜ່ານການເຮັດວຽກ"

(QBĐT) - ຊື່ເກີດຂອງ Ly Hoai Xuan ແມ່ນ ຫງວຽນກວກດວນ, ເກີດວັນທີ 26/12/1954, ຢູ່ຕາແສງ Tan Ninh, (ກວາງນິງ). ເຂົ້າຮ່ວມໃນເດືອນພຶດສະພາ 1972, ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການຊ້ອມຮົບຢູ່ສະໜາມຮົບກວາງຈີ, ຂະບວນການໂຮ່ຈີມິນໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງປີ 1975. ພາຍຫຼັງການໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ, ລີຮ່ວາຍຊວນໄດ້ເສັງເຂົ້າມະຫາວິທະຍາໄລຮ່າໂນ້ຍ. ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບມະຫາວິທະຍາໄລ, ໄດ້ຮັບການມອບໝາຍໃຫ້ໄປເຮັດວຽກຢູ່ພະແນກຍຸຕິທຳແຂວງ ບິ່ງທ້ຽນທຽນ, ໂຮງຮຽນການເມືອງ ການປົກຄອງ ກວາງບິ່ງ, ພະແນກຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ ກວາງບິ່ງ ຈົນຮອດບຳນານ.

Ly Hoai Xuan ເຂົ້າຮ່ວມສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ໃນປີ 2003 ແລະ ມາຮອດປະຈຸບັນໄດ້ຈັດພິມບົດປະພັນ 12 ບົດ, ບົດກະວີ 1 ບົດ, ບົດປະພັນ 6 ບົດ ແລະ 1 ບົດກະວີ. ກ່ຽວກັບລາງວັນວັນນະຄະດີ, ເລຮ່ວາຍຊວນ ໄດ້ຮັບລາງວັນວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະ C ຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງສະຫະພັນວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະຫວຽດນາມ ໃນລາຍການສະສົມບົດກະວີ “ລະຫວ່າງສອງປະເທດ”. ສອງຄັ້ງ B-Luu Trong Lu ລາງວັນສໍາລັບການລວບລວມບົດກະວີ "Sand Wind" ແລະ "Daylight". ລາງວັນ A, ການເຄື່ອນໄຫວສ້າງສັນກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ “ສຶກສາຄຸນສົມບັດສິນທຳ ໂຮ່ຈີມິນ” ໂດຍຄະນະປະຈຳພັກແຂວງ ກວາງບິ່ງ ຈັດຕັ້ງໃຫ້ປື້ມ “ໂຮ່ຈີມິນ - ແຫຼ່ງກຳລັງໃຈອັນບໍ່ຢຸດຢັ້ງ” ແລະ ລາງວັນອື່ນໆອີກຫຼາຍລາງວັນ.

“ການກຳນົດຮູບຄົນຜ່ານບັນດາຜົນງານ” - ປື້ມຕຳລາວິຈານ ແລະ ບົດວິຈານຂອງສຳນັກພິມ ຈ່າງຮ່ວາ ພິມຈຳໜ່າຍໃນທ້າຍປີ 2024 ແມ່ນປື້ມທີ່ພິມຈຳໜ່າຍ ເນື່ອງໃນໂອກາດວັນຄ້າຍວັນເກີດຂອງ ລີຮ່ວາຍຊວນ ຄົບຮອບ 70 ປີ.

ໃນບົດແນະນຳ “ການຈຳແນກຮູບຖ່າຍດ້ວຍບັນດາຜົນງານ” , ຕາມນັກປະພັນແລ້ວ, “ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບຊີວິດການເປັນຢູ່ ແລະ ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງຂອງນັກປະພັນ, ນັກປະພັນ, ນັກດົນຕີແຕ່ລະຄົນ… ສ່ວນລຸງໂຮ່ ແລະ ແມ່ຊູດ, ຜ່ານບົດປະພັນຂອງນັກກະວີລ້ວນແຕ່ສາມາດໄດ້ຮັບກຽດ ແລະ ຍ້ອງຍໍ”. ພາບຂອງລຸງໂຮ່ໃນບົດກະວີຂອງ ຕູ່ຮືວ ແລະ ຈ່າລານວຽນ ມີຄວາມສວຍງາມ ແລະ ເຄື່ອນທີ່ໂດຍ Ly Hoai Xuan ຈື່ໄວ້ວ່າ: “ລະນຶກເຖິງຜູ້ເຖົ້າທີ່ມີສາຍຕາສົດໃສ/ ເສື້ອສີນ້ຳຕານ ແລະ ຖົງຜ້າ, ສວຍງາມຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ”, “ລຸງໂຮ່ ຈູດຄວັນຢາສູບ/ ໜ້າຜາກຂອງລາວແມ່ນໃຫຍ່ຫຼວງ, ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງ ລຸງໂຮ່”. ຄຳເວົ້າທີ່ໜ້າຮັກ/ຊີວິດມີຄວາມສຸກ, ສຽງຂອງລຸງອົບອຸ່ນທຸກບ້ານ” (ຕາມຮອຍຕີນຂອງລຸງໂຮ່), “ໂອລຸງ, ຫົວໃຈຂອງເຈົ້າມະຫາສານ/ ກອດລູກທັງປະເທດ, ຊີວິດມະນຸດທັງປວງ” (ໂອ້ລຸງ!)...

ຮູບໜ້າປົກຂອງປຶ້ມ "ການກຳນົດຮູບຄົນຜ່ານວຽກງານ".

ຖ້ານັກກະວີ To Huu ເບິ່ງລຸງໂຮ່ຈາກຫຼາຍມຸມເພື່ອຂຽນກ່ຽວກັບລາວດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກຈິງໃຈ ແລະ ລຽບງ່າຍ, Che Lan Vien ມີວິທີການຂູດຮີດຂອງລາວຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ເລິກເຊິ່ງ. ບັນດານັກກະວີມັກຈະເຈາະເລິກເຂົ້າໄປໃນໂລກພາຍໃນຂອງລຸງໂຮ່ ເພື່ອຄົ້ນພົບຄວາມງາມຂອງອຸດົມການ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ມະນຸດສະທຳ: “ປະເທດມີຄວາມສວຍງາມທີ່ສຸດ. ແຕ່ລຸງໂຮ່ຕ້ອງຈາກໄປ/ໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄື້ນຢູ່ໃຕ້ກຳປັ່ນທີ່ເຫັນເພິ່ນອອກໄປ”, “ພາບພົດຂອງພັກໄດ້ຝັງຢູ່ໃນພາບປະເທດ/ນາທີທຳອິດຂອງການຮ້ອງໄຫ້ແມ່ນນາທີທີ່ລຸງໂຮ່ໄດ້ຍິ້ມ” (ຜູ້ຊອກຫາຮູບພາບປະເທດ). ລຸງໂຮ່ແມ່ນຕົວລະຄອນແຫ່ງຄວາມງາມ, ນັກກະວີແຕ່ລະຄົນລ້ວນແຕ່ມີທັດສະນະ ແລະ ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າລ້ວນແຕ່ກໍ່ສ້າງຮູບປັ້ນໂຮ່ຈີມິນ ດ້ວຍພາສາກະວີທີ່ຈິງໃຈ, ເລິກເຊິ່ງ ແລະ ມີລັກສະນະວິວັດທະນາການ.

ໃນບົດປະພັນ “ມີອະນຸສອນສະຖານເຖິງແມ່ຊູດ” , ເລຮ່ວາຍຊວນໄດ້ວິເຄາະຮູບແມ່ຊູອວດໃນບົດກະວີຂອງ ໂຕຮຸຍ, ເຈື່ອງຈີ, ຫງວຽນດິງຮົ່ງ, ເຈີ່ນເຍີດທູ, ຮຸຍແຄ໋ງ, ເລດຶກທ້ວ, ເຈີ້ລານວຽນ, ຊວນຮ່ວາງ, ກມໄລ, ວັນລໍ່… ດ້ວຍພາສາທີ່ແທ້ຈິງ. ຮູບປັ້ນແມ່ຊູດເຂົ້າໄປໃນຫນ້າຂອງບົດກະວີແລະຫົວໃຈຂອງປະຊາຊົນດ້ວຍຄວາມຮັກແລະຄວາມເຄົາລົບ.

ນັກຂຽນ Voltaire ເວົ້າວ່າ: "ຄືກັນກັບໃບຫນ້າ, ພາສາ, ແລະການກະທໍາສະເພາະສາມາດຮັບຮູ້ສັນຊາດຂອງບຸກຄົນ ... ". ໃນອາຊີບສ້າງສັນຂອງພວກເຂົາ, ນັກສິລະປິນແຕ່ລະຄົນອອກຈາກເຄື່ອງຫມາຍຂອງຕົນເອງ. ນັ້ນແມ່ນທ່ານ Ly Hoai Xuan ອະທິບາຍຜ່ານບັນດານັກປະພັນຄື: “ຟາມກວກກາແມ່ນຜູ້ສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍມຸ່ງໜ້າໄປສູ່ຂອບເຂດທີ່ເປີດກວ້າງ”, “ຮ່າໂນ້ຍ ກໍ່ມີ ບຸ່ຍຫວຽດມີ”. ພິເສດແມ່ນກັບບັນດານັກປະພັນທີ່ມີສາຍພົວພັນກັບແຂວງ ກວາງບິ່ງ ເຊັ່ນ: ຊວນກວກ, ເລທິພຶດ, ລີຮ່ວາຍຊວນ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄັດເລືອກ ແລະ ໄຈ້ແຍກບັນດາຜົນງານທີ່ມີເອກະລັກສະເພາະຂອງຕົນ. ແນະນຳນັກດົນຕີ Pham Tuyen ໃນສະໄໝຢູ່ ກວາງບິ່ງ, “ດຳລົງຊີວິດຢູ່ທ່າມກາງສຽງລົມ ແລະ ແສງຕາເວັນ” ຮ້ອງເພງກັບຊາວປະມົງ “ລົມແຮງ, ປ່ອຍເຮືອຂອງພວກເຮົາອອກສູ່ທະເລ/ທະເລກວ້າງໃຫຍ່, ຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍກວ້າງເທົ່າທະເລ ແລະ ທ້ອງຟ້າ…” (ຍຶດໝັ້ນກັບທະເລບ້ານເກີດ), ອາລົມຈິດອັນແຮງກ້າຈາກຊີວິດໄດ້ຫັນເຂົ້າສູ່ສຽງເພງ “Cha Lo”. ຫຼື “ກວາງບິ່ງໃນບົດເພງ ເຈີ່ນຮ່ວານ” ດ້ວຍບັນດາບົດເພງທີ່ມີຊື່ສຽງຄື: Ve Phong Nha, Son Nu Ca, Duong Rung, Ve Dong Le, Loi Co Gai Le Ninh, Nho Nhat Le, Duong Len Quy Dat… ລ້ວນແຕ່ມີແບບຢ່າງຂອງຕົນເອງ ດ້ວຍບົດເພງທີ່ງາມ, ບໍລິສຸດ, ແງ່ດີ, ອາລົມຈິດ.

ພ້ອມກັບບັນດານັກສິລະປິນທີ່ມີຊື່ສຽງໃນທົ່ວປະເທດທີ່ມີຄວາມຮັກແພງຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ແຂວງ ກວາງບິ່ງ, ທ່ານ ລີຮ່ວາຍຊວນ ກໍ່ມີຄວາມສົນໃຈເປັນພິເສດເຖິງບັນດານັກກະວີ, ນັກປະພັນ, ນັກດົນຕີທີ່ເປັນລູກຫຼານຂອງບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ໄດ້ເກີດ ແລະ ເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ດິນແດນແຫ່ງແສງແດດ ແລະ ລົມຄື: “ຮວ່າງໄທເຊີນ”, “ມາຍວັນຮ່ວານ - ຊະຕາກຳຂອງບົດກະວີ, ໂຊກຊະຕາຂອງຄົນ”, ບົດເພງ “ຮ່ວາງຮ່ວາ”, ນັກປະພັນເພງ ບາເຕິນ ຮວ່າງ. (ຮວ່າງບິ່ງຈຶງ), “ຫງວຽນທິກຳຖາກ, ນັກປະພັນຄົນທຳອິດຂອງກວາງບິ່ງ”...

ເຄີຍມີບາງຄົນເວົ້າວ່າ ການຂຽນບົດວັນນະຄະດີ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນັກຂຽນຕ້ອງຍົກຕົນເອງຂຶ້ນສູ່ລະດັບຂອງຄົນທີ່ຂຽນ. ພຽງເທົ່ານີ້ ບົດຄວາມກໍສາມາດມີຄວາມຮອບຄອບ, ເຂົ້າໃຈ ແລະ ຄົ້ນພົບຈຸດເດັ່ນທີ່ຜູ້ຂຽນໄດ້ເລືອກເຟັ້ນຢ່າງດຸເດືອດ, ຊ່ວຍໃຫ້ວຽກງານສິລະປະກ້າວເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ ແລະ ເຂົ້າສູ່ຊີວິດ. ໃນນັ້ນມີບົດຂຽນ “ໄຈ້ແຍກບັນດາຮູບແບບຜ່ານວຽກງານ” ຂອງ ລີຮ່ວາຍຊວນ, ເຊິ່ງທ່ານໄດ້ໃຊ້ເວລາຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ເຫັນອົກເຫັນໃຈໃນພາສາວິເຄາະ ແລະ ໃຫ້ຄຳເຫັນ. ສະນັ້ນ, ປຶ້ມດັ່ງກ່າວບໍ່ພຽງແຕ່ລະບຸຮູບແຕ້ມຂອງນັກປະພັນ, ນັກກະວີ, ນັກດົນຕີຜ່ານບັນດາຜົນງານຂອງລາວເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຜູ້ອ່ານຍັງເຫັນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບຮູບແຕ້ມຂອງນັກວິຈານວັນນະຄະດີທີ່ມີພອນສະຫວັນໃນແຕ່ລະຄໍາສັບ.

ເຈີ່ນດິ່ງ

ທີ່ມາ: https://www.baoquangbinh.vn/van-hoa/202502/ly-hoai-xuan-va-tap-phe-binh-tieu-luan-nhan-dien-chan-dung-qua-tac-pham-2224548/