เรื่องราวของ Xuan Pha ส่องประกายบนมรดกทางวัฒนธรรมของดินแดน Thanh

ละคร Xuan Pha ซึ่งตั้งอยู่ในดินแดนประวัติศาสตร์ Tho Xuan ซึ่งเป็นบ้านเกิดของการลุกฮือที่มีชื่อเสียงของกลุ่ม Lam Son ละคร Xuan Pha ในหมู่บ้าน Xuan Pha ตำบล Xuan Truong อำเภอ Tho Xuan จังหวัด Thanh Hoa ได้กลายมาเป็นส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้ของกระแสวัฒนธรรมระดับชาติ ตามที่นักวิจัยได้กล่าวไว้ การแสดงนี้ปรากฏขึ้นในสมัยราชวงศ์ดิงห์ (ค.ศ. 968 - 980) และรุ่งเรืองในสมัยราชวงศ์เลโซ การเต้นรำซวนผาเป็นการแสดงการเต้นรำพื้นเมือง 5 รูปแบบที่เป็นสัญลักษณ์ของ “ห้าประเทศเพื่อนบ้านที่ส่งเครื่องบรรณาการ” ได้แก่ การเต้นรำฮวาหลาง (อาณาจักรเกาหลี), ตูฮวน (หกฮั่น), ไอเหล่า (ชาวไทย-ลาว), โงก๊วก (ประเทศโบราณในจีน) และเจียมทาน (ชาวเผ่าจัมปา) การเต้นรำแต่ละประเภทไม่เพียงแต่แสดงให้เห็นถึงเทคนิคทางศิลปะและสุนทรียศาสตร์เท่านั้น แต่ยังถ่ายทอดเรื่องราวทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ผ่านเครื่องแต่งกายและการเคลื่อนไหวทางการแสดงอีกด้วย

ทุกๆ ปี ระหว่างวันที่ 10 ถึงวันที่ 12 ของเดือนจันทรคติที่สอง จะมีการแสดงละครซวนฟาขึ้นที่โบราณสถานวัดซวนฟา ซึ่งถือเป็นเทศกาลเฉพาะตัวของดินแดนโทซวน ช่างฝีมือในหมู่บ้านจะผลัดกันแสดงการละครต่างๆ ตั้งแต่บทละคร Chiem Thanh ที่ลึกลับและงดงาม บทละคร Tu Huan ที่ขบขัน ไปจนถึงบทละคร Ai Lao ที่นุ่มนวลและทรงพลัง ละคร Xuan Pha ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นจุดสูงสุดในการผสมผสานระหว่างการเต้นรำของราชวงศ์และศิลปะการแสดงพื้นบ้าน แสดงให้เห็นถึงสุนทรียศาสตร์และจิตวิญญาณแห่งความคิดสร้างสรรค์ของชาวเวียดนามได้อย่างชัดเจน มรดกนี้ยังคงรักษาความน่าดึงดูดใจไว้ได้ตลอดหลายพันปีและยังคงเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติต่อไป ละครซวนฟาเป็นการแสดงที่ผสมผสานระหว่างราชสำนักและนิทานพื้นบ้านเวียดนาม การเต้นรำอันเป็นเอกลักษณ์เหล่านี้ทั้งละเอียดอ่อนและลึกลับ สะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดด้านสุนทรียศาสตร์ของชาติและแสดงออกถึงจิตวิญญาณแห่งความเป็นชนบทและความคิดสร้างสรรค์ของชาวนา

ช่างฝีมือจากหมู่บ้าน Doai ตำบล Xuan Truong (Tho Xuan - Thanh Hoa) ได้สร้างสรรค์การเต้นรำแบบ Champa ที่มีรูปลักษณ์ที่สดใสและเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เสื้อผ้าของท่านลอร์ดทำจากผ้าไหมย้อมสีแดง และเครื่องแบบทหารทำจากถั่ว โดยออกแบบอย่างพิถีพิถัน ท่านลอร์ดและกองทัพของพระองค์สวมผ้าพันคอสีแดงทรงสี่เหลี่ยม เสื้อคอลึก และกระโปรงที่พันรอบร่างกาย สร้างรูปลักษณ์ที่สง่างามและโอ่อ่า

ระหว่างการเต้นรำ พระเจ้าแผ่นดินจะอ่านคำเทศนาศพอย่างเคร่งขรึม โดยมีรูปปั้น 2 ตัวจุดธูปอย่างเคารพ ซึ่งผสมผสานกับจังหวะการเต้นรำของกองทัพที่สวมหน้ากากไม้ที่มีรูปร่างประหลาด ท่วงท่าการเต้นรำชวนให้นึกถึงท่วงท่าของรูปปั้นโบราณ อันเป็นลักษณะเฉพาะของวัฒนธรรมจำปา

ช่างฝีมือจากหมู่บ้าน Thuong ตำบล Xuan Truong (Tho Xuan - Thanh Hoa) นำเสนอการแสดงอันมีชีวิตชีวาผ่านการเต้นรำ Hoa Lang ละครเรื่องนี้มีตัวละครต่างๆ เช่น ปู่ หลานชาย ย่า และทหาร 10 นาย โดยแต่ละคนสวมเครื่องแต่งกายที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว

เครื่องแต่งกายของตัวละครที่แสดงละครฮัวหลาง ได้แก่ ชุดอ่าวได หมวกทรงสูงทำจากหนังวัว พัดในมือซ้าย และไม้พายในมือขวา โดยเฉพาะตัวละครจะสวมหน้ากากหนังวัวทาสีขาวและมีดวงตาเป็นขนนกยูง หมวกของท่านลอร์ดแกะสลักอย่างประณีตด้วยรูปมังกร ในขณะที่หมวกของทหารมีลวดลายพระจันทร์ สร้างรูปลักษณ์ที่สง่างามและเปี่ยมไปด้วยวัฒนธรรมแบบดั้งเดิม

ศิลปินแสดงละครฮัวลาง

ตามคำบอกเล่าของช่างฝีมือในชุมชน Xuan Truong ละคร Xuan Pha ทั้ง 5 เรื่องนั้นมีสีสันเครื่องแต่งกายที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของตัวเอง ในการแสดงฮัวลาง ศิลปินจะสวมเสื้อสีน้ำเงินกรมท่า เกมจำปาจะมีชุดสีแดงเป็นหลัก ในขณะเดียวกันเกมของ Luc Hon จะแสดงด้วยเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินคราม คณะละครโงก๊วกสวมเครื่องแต่งกายสีฟ้า ในขณะที่คณะละครไอลาวมีความพิเศษด้วยกางเกงขายาว เสื้อเบลาส์สีขาว กางเกงเลกกิ้งสีคราม และผ้าไหมลาวที่ทอเป็นลวดลายที่พาดจากไหล่ขวาไปจนถึงสะโพกซ้าย สร้างความงามที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวให้กับการแสดงแต่ละครั้ง

เกมลาว

การแสดงเต้นรำอ้ายลาวโดยช่างฝีมือจากหมู่บ้านเอียน ตำบลซวนเตรือง (โทซวน-ทานห์ฮวา) ในรูปแบบที่มีชีวิตชีวาและน่าดึงดูดใจ การแสดงมีทหาร 10 นาย พร้อมด้วยช้างและเสือ ทั้งหมดเคลื่อนไหวไปพร้อมกับเสียงฉาบไม้ไผ่ที่ถูกตีอย่างต่อเนื่อง ท่าเต้นไม่เพียงแต่เป็นสัญลักษณ์ของพลังการล่าสัตว์เท่านั้น แต่ยังแสดงถึงความสง่างามและความอ่อนโยนทางศิลปะอีกด้วย

ในการเต้นรำพระเจ้าจะทรงสวมหมวกที่มีปีกแมลงปอและเสื้อคลุม แสดงถึงความสง่างาม ทหารสวมหมวกที่ทำจากรากต้นไทรพันรอบไหล่ สวมเลกกิ้ง และถือเสาไม้ไผ่ พวกเขาเรียงแถวกันเป็นสองแถว ทำท่าทางเลียนแบบฉากการล่าสัตว์และเก็บของป่า สะท้อนถึงวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์และอุดมสมบูรณ์ของดินแดนแห่งนี้ได้อย่างชัดเจน

การเต้นรำแห่งอาณาจักรอู่

ช่างฝีมือจากหมู่บ้านด่ง ตำบลซวนเตรือง (Tho Xuan - Thanh Hoa) ร่วมกันแสดงการเต้นรำโงก๊วกอย่างมีเสน่ห์และเป็นศิลปะ ละครนี้มีนางฟ้า 2 คน เจ้าหญิง 1 คน และทหาร 10 นาย ซึ่งทุกคนสวมหมวกทหาร สวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน และถือไม้พาย การเปิดเรื่องเริ่มต้นด้วยตัวละครรอง เช่น หมอผี ผู้ขายขนม และนักธรณีวิทยา โดยแต่ละคนจะแสดงการเต้นรำด้นสดที่มีชีวิตชีวา จากนั้นเวทีก็ถูกมอบให้แก่เหล่านางฟ้า เจ้าหญิง และกองทหาร เพื่อสร้างบรรยากาศอันเคร่งขรึมและหลากสีสัน

การแสดงของโงก๊วกจบลงด้วยการเต้นรำบนเรือและเนื้อเพลงที่ไพเราะและติดหู: ลมพัดใบเรือออกสู่ท้องทะเล/ เขาหวนคืนสู่ภาคเหนือ ฉันหวนคืนสู่อันนาม/ ที่ใดก็ตามที่ฝนตก ฟ้าแลบก็ผ่าลงมา/ ฝนตกไปทั่วหล้างถัน เมฆสีฟ้านับพันก้อนลอยกระพริบ

ช่างฝีมือจากหมู่บ้าน Trung ตำบล Xuan Truong (Tho Xuan - Thanh Hoa) แสดงการเต้นรำ Tu Huan (Luc Hon Nhung) ด้วยความมีชีวิตชีวาและเป็นเอกลักษณ์

  ทูฮวนวาดภาพคุณย่าทวด แม่ และลูกๆ อีก 10 คน ที่มีฟัน 5 คู่ ตั้งแต่เด็กไปจนถึงผู้สูงอายุ โดยมีฟัน 1, 2... 5 ซี่ หมวกสานไม้ไผ่กลับด้านพร้อมแถบไม้ไผ่เพื่อให้ผมดูสีเทา สวมทับผ้าสี่เหลี่ยมสีแดงเพื่อคลุมศีรษะ เมื่อได้ยินเสียงกลองตี ชายชราและคนรับใช้ถือพัดเดินวนไปรอบลานบ้านสองครั้งแล้วโค้งคำนับ แม่ตีฆ้องและเต้นรำตามจังหวะของสามคนใกล้แท่นบูชาโดยคุกเข่าลงและสวดมนต์

เมื่อเสียงกลองตีขึ้น เด็กทั้ง 10 คนที่แสดงละครทูฮวนก็แบ่งออกเป็นคู่ๆ เดินไปข้างหน้าและข้างหลังตามจังหวะการเต้นของแม่ แม่ตีฉาบและเต้นรำตามจังหวะสามเสียงใกล้แท่นบูชา ขณะคุกเข่าสวดมนต์ตามพิธีกรรม การประสานงานที่กลมกลืนและเนื้อหาอันลึกซึ้งของบทละครสร้างการแสดงที่มีอารมณ์ชวนให้นึกถึงความงามทางวัฒนธรรมพื้นบ้านอันเป็นเอกลักษณ์ของชาติ

ศิลปินแสดงละครซวนฟา

ร่องรอยทางศิลปะเปล่งประกายอย่างสดใสผ่านการแสดงของ Xuan Pha แต่ละครั้ง การเต้นรำซวนผาไม่เพียงแต่เป็นรูปแบบการแสดงเท่านั้น แต่ยังเป็นผลงานศิลปะชิ้นเอกที่ผสมผสานความเคร่งขรึมของการเต้นรำของราชวงศ์และความเรียบง่ายและความอิสระของการเต้นรำพื้นบ้านเข้าด้วยกัน นี่คือการตกผลึกของความสามารถทางด้านความคิดสร้างสรรค์ ความภาคภูมิใจในชาติ และความลึกซึ้งทางประวัติศาสตร์ นำมาซึ่งความดึงดูดอันเป็นเอกลักษณ์ ข้ามผ่านขีดจำกัดของพื้นที่และกาลเวลา

การเต้นรำแต่ละชุดในงาน Xuan Pha เปรียบเสมือนภาพที่มีชีวิตชีวา ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงฉากการทูตและวัฒนธรรมที่หลากหลายระหว่าง Dai Co Viet และประเทศเพื่อนบ้าน การเต้นรำไม่เพียงแต่เป็นการเคลื่อนไหวทางศิลปะที่เรียบง่ายเท่านั้น แต่ยังถ่ายทอดเรื่องราวของความสามัคคี ความสามัคคี และการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม แสดงให้เห็นถึงสติปัญญาและความสามารถของชาวเวียดนามอีกด้วย ด้วยดนตรีที่มีชีวิตชีวา เครื่องแต่งกายอันวิจิตรบรรจง และท่วงท่าการเต้นรำที่สง่างาม Xuan Pha วาดภาพโลกที่ทั้งเคร่งขรึมและลึกลับ แต่ก็มีชีวิตชีวาและเจิดจ้า แต่ละการเต้นรำ แต่ละเสียงล้วนมีความหมายที่ลึกซึ้ง กระตุ้นความภาคภูมิใจและความรักต่อบ้านเกิด ดังนั้น การละครซวนฟาจึงไม่เพียงแต่เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้อันทรงคุณค่าของเวียดนามเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์แห่งความยั่งยืนของศิลปะพื้นบ้าน ซึ่งเป็นสมบัติล้ำค่าที่สมควรได้รับการอนุรักษ์และให้เกียรติบนแผนที่วัฒนธรรมโลกอีกด้วย ที่มา: https://dangcongsan.vn/multimedia/mega-story/tich-tro-xuan-pha-toa-sang-di-san-van-hoa-xu-thanh-687432.html