มึนเมาด้วยความมีเสน่ห์
ฤดูใบไม้ผลินำความสุขมาสู่ชนบททางตอนใต้ของกวางงาย อารมณ์พุ่งพล่านขึ้นเมื่อชมทีมเต้นรำและร้องเพลงแบบดั้งเดิมของกลุ่มพักอาศัย Tan Diem (เขต Pho Thanh เมือง Duc Pho จังหวัด Quang Ngai) แสดงศิลปะรูปแบบที่สืบทอดกันมาหลายชั่วรุ่น
ในวัย 65 ปี คุณไฉ (หัวหน้าทีม) เลอ โค ยังคงมุ่งมั่นกับการทำเครื่องราง แม้จะมีความกังวลมากมายก็ตาม เมื่อคิดย้อนกลับไป เขาผูกพันกับพระเครื่องนี้มานานกว่าครึ่งศตวรรษแล้ว เขาบอกว่าตอนเด็กๆ เขาชอบดูการร้องเพลงและการเต้นรำของคาถาอาคมในช่วงฤดูใบไม้ผลิ เพราะเมื่อก่อนชนบทไม่ค่อยกังวลเกี่ยวกับสงคราม...
การแสดงเครื่องรางที่ซาหวินห์
มือด้านๆ ของนายไฉ หลังจากที่ต้องพายเรือ ทอดแห หรือทำงานหนักในทุ่งเกลือมาหลายวัน ก็สามารถตีกลองได้อย่างชำนาญ นักดนตรีเครื่องเป่าลมไม้เล่นเครื่องตบมือได้อย่างชำนาญเหมือนศิลปินตัวจริง เงินในมือของชายหนุ่มสั่นสะเทือนสร้างเสียงดังวุ่นวายผสมผสานกับเพลงพื้นบ้านของชนบท
เมื่ออายุได้ 13 ปี นายโคและเพื่อนๆ ได้ติดตามผู้อาวุโสของหมู่บ้านไปเที่ยวฤดูใบไม้ผลิพร้อมกับเต้นรำเครื่องราง ในช่วงบ่ายแก่ๆ คณะนาฏศิลป์วิเศษจะมาที่โรงละครเพื่อเต้นรำตามคำขอของคนในท้องถิ่น เพลงแรกเป็นเพลงเปิดที่มีเนื้อเพลงพื้นบ้านว่า "เปิดประตู เปิดประตู/วงแหวนด้านบนยังคงเกลียวอยู่/หมุดด้านล่างยังคงล็อคอยู่... "
จากนั้นเจ้าของบ้านก็เปิดประตู ใบหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยความสุขขณะที่เขาเชิญคณะนักร้องเข้ามาในบ้าน หลังจากร้องเพลงและเต้นรำ สวดมนต์บูชาบรรพบุรุษ และอวยพรเจ้าของบ้านแล้ว ทีมร้องเพลงจะได้รับโบนัสและคำขอบคุณ จากนั้นจึงไปให้บริการบ้านหลังต่อไปตามที่เจ้าของบ้านร้องขอ
ลมจากท้องทะเลพัดเข้าสู่ฝั่ง ล่องลอยไปตามถนนในหมู่บ้านในคืนฤดูใบไม้ผลิที่หนาวเย็น อย่างไรก็ตามมีคนจำนวนมากติดตามชมอย่างกระตือรือร้น พวกเขาสนุกสนานไปกับการเต้นรำที่สง่างามของนายโคและเพื่อนๆ พร้อมทั้งการร้องเพลงที่ผสมผสานกับดนตรีที่สนุกสนาน
นายเล โก (เสื้อแดง) และคณะนักร้องและนาฏศิลป์จังหวัดซักงู แสดงในงานประเพณีตกปลา
โคมไฟระยิบระยับอ่อนๆ ที่เต้นรำในความมืดสร้างฉากอันมหัศจรรย์ที่ดึงดูดใจผู้ชม บางคนตั้งใจดูมากจนเชิญคณะนักมายากลมาแสดงที่บ้านของตนหน้าแท่นบูชาบรรพบุรุษของตน
“ชาวบ้านมีความสุขมากในช่วงเทศกาลเต๊ด ชาวบ้านจำนวนมากที่ชื่นชอบเครื่องรางเชิญเราไปที่บ้านของพวกเขาเพื่อร้องเพลงและเต้นรำเพื่ออวยพรให้โชคดี เงินเดือนของพวกเขาไม่มากนัก แต่การได้ให้บริการชาวบ้านก็เป็นเรื่องน่ายินดี” นายโคเล่า .
“ส่งต่อคบเพลิง” สู่คนรุ่นใหม่
กว่าสิบปีมาแล้ว คุณ Co ได้รับบทบาทเป็นคุณ Cai ในทีมงานสร้างเครื่องรางแทนผู้อาวุโส เขากังวลว่าพระเครื่องจะสูญหายไปในยุคปัจจุบันที่มีเทคโนโลยีสารสนเทศเปิดและวิธีการทางภาพและเสียงต่างๆ มากมาย ดังนั้น เขาและเพื่อนสนิทของเขา เหงียน หุ่ง เลียม จึงหาวิธีที่จะ "รักษาไฟ" แห่งความรักให้ลุกโชนอยู่ในตัวชายหนุ่มในทีม โดยสร้างเงื่อนไขให้พวกเขาได้ร้องเพลงและเต้นรำทุกเมื่อที่มีโอกาส
เมื่อใกล้ถึงเทศกาลตรุษจีน ชายทั้งสองและลูก ๆ ของพวกเขาก็ฝึกซ้อมกันอย่างขยันขันแข็ง คุณโคให้คำแนะนำเด็กๆ ในแต่ละท่าเต้นอย่างกระตือรือร้น คำแนะนำในการร้องเพลงโดยใช้เสียงสั่นและเน้นเสียงเพื่อสร้างเนื้อเพลงที่นุ่มนวลที่ดึงดูดใจผู้ฟัง ผ่านไปไม่กี่ปีเมื่อเด็กๆ ต้องไปเรียนที่ไกลๆ เขาจึงชักชวนสมาชิกใหม่ให้เข้าร่วมทีมและให้คำแนะนำพวกเขาอย่างกระตือรือร้น
“ในช่วงแรก การเรียนร้องเพลงและเต้นรำซัคบัวเป็นเรื่องยากมาก แต่ลุงโคก็คอยให้กำลังใจและสอนพวกเราอย่างกระตือรือร้น ดังนั้นเราจึงพยายามฝึกซ้อม เราร้องเพลงกันเยอะมากจนชิน ขอบคุณลุงโคที่ทำให้เราเรียนรู้การร้องเพลงและเต้นรำซัคบัวได้ รัก สักบัว..." โง ทิ เตว็ต งาน สารภาพ
คุณเล โก (ขวา) และคุณเหงียน หุ่ง เลียม ร่วมกันเรียบเรียงเนื้อเพลงบทเพลงมนต์สะกด
ในเช้าวันแรกของวันตรุษจีน ทีมงานได้รวมตัวกันที่ลานบ้านวัฒนธรรมในละแวกใกล้เคียงเพื่อเคารพธงชาติในตอนต้นปี หลังจากฟังจดหมายปีใหม่ของประธานาธิบดีแล้ว ทีมงานทั้งหมดก็แสดงทำนองที่สนุกสนานเพื่อเฉลิมฉลองการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิ หลังจากการแสดงร้องเพลงและเต้นรำวิเศษ ก็มีเสียงปรบมือยาวนาน
ในวันที่สามของเทศกาลตรุษจีน ทีมงานทั้งหมดแต่งตัว ร้องเพลง และเต้นรำในงานเทศกาลตกปลาที่ปากแม่น้ำซาหวิน ทุกคนต่างเฝ้าดูการเต้นรำที่สง่างามอย่างตั้งใจ พร้อมฟังเพลงไพเราะภายใต้แสงแดดในยามเช้า บทเพลงนี้ชักชวนให้ชาวประมงหันเรือประมงของตนออกไปสู่ทะเล...
นักท่องเที่ยวจำนวนมากมาที่ซาหวินเพื่อเพลิดเพลินกับทัศนียภาพอันงดงามและงดงาม เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมซาหวินที่มีมายาวนานกว่า 3,000 ปี และเพลิดเพลินกับอาหารจานอร่อยที่ทำจากอาหารทะเลที่เพิ่งจับมาจากทะเล พวกเขาตื่นเต้นที่จะได้สัมผัสประสบการณ์การทำงานของคนงานทำเกลือในทุ่งเกลือซาหวีญ ผู้คนจำนวนมากพักที่นี่และบอกว่าพวกเขาสนใจที่จะชมการเต้นรำวิเศษมาก...
“ค่าธรรมเนียมการแสดงนั้นเพียงพอที่จะพาเด็กๆ ออกไปทานซุปหวานหรือโจ๊กในตอนดึกๆ เท่านั้น แต่ก็สนุกมาก ด้วยวิธีนี้ เราจะได้มีโอกาสแนะนำดินแดนและผู้คนของซาหวินห์” แก่ผู้มาเยือนจากแดนไกล..." นายโคทาม ฯ
นายเล มินห์ ฟุง รองประธานคณะกรรมการประชาชนแขวงโพถัน กล่าวว่า นายเล โก และนายเหงียน หุ่ง เลียม ได้ร่วมกันอนุรักษ์ศิลปะการทำเครื่องรางของขลังอย่างแข็งขัน นายโคได้ค้นคว้าและแต่งเพลงที่มีเนื้อร้องใหม่ด้วยความขยันขันแข็ง โดยสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงของบ้านเกิดของเขาได้ทันท่วงที
“บทเพลงของเขาสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คนหลังจากชั่วโมงการทำงานที่เหน็ดเหนื่อย โดยมีส่วนสนับสนุนในการอนุรักษ์เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมท้องถิ่น คุณโคและทีมงานของเขาส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่นให้กับนักท่องเที่ยวโดยมีส่วนร่วมในกิจกรรม “กิจกรรมชุมชนในการปกป้องสิ่งแวดล้อม อนุรักษ์นาเกลือแบบดั้งเดิม... ผลงานของเขาได้แก่ ได้รับความไว้วางใจและชื่นชมจากทั้งข้าราชการและประชาชน” นายปุง กล่าว
บทเพลงที่กระตุ้นใจผู้คน
ตามคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ในแขวงโพถัน ไม่ชัดเจนว่าเครื่องรางนี้ถือกำเนิดขึ้นเมื่อใด พวกเขารู้เพียงว่า “ศิลปินพื้นบ้าน” ที่สวมชุดสีแดง สีน้ำเงิน หรือสีเหลือง จะร้องเพลงและเต้นรำอย่างกระตือรือร้นเพื่อดึงดูดผู้ชม จะมีการจัดแสดงพระเครื่องในงานเทศกาลต่างๆ เพื่อแนะนำดินแดนและผู้คนในซาหวินห์ และร้องเพลงเพื่อเฉลิมฉลองการเริ่มต้นฤดูใบไม้ผลิเพื่อให้บริการนักท่องเที่ยว เนื้อเพลงถูกปรับให้เหมาะสมกับการเปลี่ยนแปลงของชีวิต
เนื้อเพลงกระตุ้นให้ชาวประมงยึดมั่นกับทะเลเพื่อช่วยปกป้องอธิปไตยของทะเลและหมู่เกาะของปิตุภูมิ: "นี่คือฮวงซา - มีจวงซา/หมู่เกาะสองแห่งของประเทศเรามาหลายชั่วอายุคน/เรือแล่นออกสู่ทะเล/เพื่อจับปลา ปลา อาหารทะเล ทะเลกว้างใหญ่และท้องฟ้า/ฮวงซาอยู่ใกล้มาก เติงซาอยู่ใกล้มาก/นี่คือหมู่เกาะที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของเรา... วันนี้ปีใหม่เริ่มต้นขึ้น/ขอให้ทะเลและเกาะต่างๆ สงบสุขชั่วนิรันดร์"
ที่มา: https://thanhnien.vn/nguoi-luu-giu-sac-bua-ben-chan-song-185250128104648142.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)