ผู้ที่เก็บรักษาเครื่องรางไว้บริเวณเชิงคลื่น

มึนเมาด้วยความมีเสน่ห์

ฤดูใบไม้ผลินำความสุขมาสู่ชนบททางตอนใต้ของกวางงาย อารมณ์พุ่งพล่านขึ้นเมื่อชมกลุ่มที่พักอาศัย Tan Diem (แขวง Pho Thanh เมือง Duc Pho จังหวัด Quang Ngai) แสดงศิลปะรูปแบบหนึ่งที่ถ่ายทอดต่อกันมาหลายชั่วรุ่น

ในวัย 65 ปี คุณไฉ (หัวหน้าทีม) เลอ โค ยังคงมุ่งมั่นกับการทำเครื่องราง แม้จะมีความกังวลมากมายก็ตาม เมื่อคิดย้อนกลับไป เขาผูกพันกับพระเครื่องนี้มานานกว่าครึ่งศตวรรษแล้ว เขาบอกว่าตอนเด็กๆ เขาชอบดูการร้องเพลงและการเต้นรำของคาถาอาคมในช่วงฤดูใบไม้ผลิ เพราะเมื่อก่อนชนบทไม่ค่อยกังวลเกี่ยวกับสงคราม...

การแสดงเครื่องรางที่ซาหวินห์

มือด้านๆ ของนายไฉ หลังจากที่ต้องพายเรือ ทอดแห หรือทำงานหนักในทุ่งเกลือมาหลายวัน ก็สามารถตีกลองได้อย่างชำนาญ นักดนตรีเล่นเครื่องดนตรีตบมือไม้ได้อย่างชำนาญเหมือนศิลปินจริงๆ เงินในมือของชายหนุ่มสั่นสะเทือนสร้างเสียงดังวุ่นวายผสมผสานกับเพลงพื้นบ้านของชนบท

เมื่ออายุได้ 13 ปี นายโคและเพื่อนๆ ได้ติดตามผู้อาวุโสของหมู่บ้านไปเที่ยวฤดูใบไม้ผลิพร้อมกับเต้นรำเครื่องราง ในช่วงบ่ายแก่ๆ คณะนาฏศิลป์วิเศษจะมาที่โรงละครเพื่อเต้นรำตามคำขอของคนในท้องถิ่น เพลงแรกเป็นเพลงเปิดที่มีเนื้อเพลงพื้นบ้านว่า "เปิดประตู เปิดประตู/วงแหวนด้านบนยังคงเกลียวอยู่/หมุดด้านล่างยังคงล็อคอยู่... "

จากนั้นเจ้าของบ้านก็เปิดประตู ใบหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยความสุขขณะที่เขาเชิญคณะนักร้องเข้ามาในบ้าน หลังจากร้องเพลงและเต้นรำ สวดมนต์บูชาบรรพบุรุษ และอวยพรเจ้าของบ้านแล้ว ทีมร้องเพลงจะได้รับโบนัสและคำขอบคุณ จากนั้นจึงไปให้บริการบ้านหลังต่อไปตามที่เจ้าของบ้านร้องขอ

ลมจากท้องทะเลพัดเข้าสู่ฝั่ง ล่องลอยไปตามถนนในหมู่บ้านในคืนฤดูใบไม้ผลิที่หนาวเย็น อย่างไรก็ตามมีคนจำนวนมากติดตามชมอย่างกระตือรือร้น พวกเขาสนุกสนานไปกับการเต้นรำที่สง่างามของนายโคและเพื่อนๆ พร้อมทั้งการร้องเพลงที่ผสมผสานกับดนตรีที่สนุกสนาน

นายเล โก (เสื้อแดง) และคณะนักร้องและนาฏศิลป์จังหวัดซักงู แสดงในงานประเพณีตกปลา

โคมไฟระยิบระยับอ่อนๆ ที่เต้นรำในความมืดสร้างฉากอันมหัศจรรย์ที่ดึงดูดใจผู้ชม บางคนตั้งใจดูมากจนเชิญคณะนักมายากลมาแสดงที่บ้านของตนหน้าแท่นบูชาบรรพบุรุษของตน

“ชาวบ้านมีความสุขมากในช่วงเทศกาลเต๊ด ชาวบ้านจำนวนมากที่ชื่นชอบเครื่องรางเชิญเราไปที่บ้านของพวกเขาเพื่อร้องเพลงและเต้นรำเพื่ออวยพรให้โชคดี เงินเดือนของพวกเขาไม่มากนัก แต่การได้ให้บริการชาวบ้านก็เป็นเรื่องน่ายินดี” นายโคเล่า

“ส่งต่อคบเพลิง” สู่คนรุ่นใหม่

กว่าสิบปีมาแล้ว คุณ Co ได้รับบทบาทเป็นคุณ Cai ในทีมงานสร้างเครื่องรางแทนผู้อาวุโส เขากังวลว่าพระเครื่องจะสูญหายไปในยุคปัจจุบันที่มีเทคโนโลยีสารสนเทศเปิดและวิธีการทางภาพและเสียงต่างๆ มากมาย ดังนั้นเขาและเพื่อนสนิทของเขา เหงียน หุ่ง เลียม จึงคิดวิธีที่จะ "รักษาไฟ" แห่งเสน่ห์เอาไว้ให้กับวัยรุ่นในทีม โดยสร้างเงื่อนไขให้พวกเขาได้ร้องเพลงและเต้นรำทุกครั้งที่มีโอกาส

เมื่อใกล้ถึงเทศกาลตรุษจีน ชายทั้งสองและลูก ๆ ของพวกเขาก็ฝึกซ้อมกันอย่างขยันขันแข็ง คุณโคให้คำแนะนำเด็กๆ ในแต่ละท่าเต้นอย่างกระตือรือร้น คำแนะนำในการร้องเพลงโดยใช้เสียงสั่นและเน้นเสียงเพื่อสร้างเนื้อเพลงที่นุ่มนวลที่ดึงดูดใจผู้ฟัง ผ่านไปไม่กี่ปีเมื่อเด็กๆ ต้องไปเรียนที่ไกลๆ เขาจึงชักชวนสมาชิกใหม่ให้เข้าร่วมทีมและให้คำแนะนำพวกเขาอย่างกระตือรือร้น

“ในช่วงแรก การเรียนร้องเพลงและเต้นรำซักบัวเป็นเรื่องยากมาก แต่ลุงโคก็คอยให้กำลังใจและสอนพวกเราอย่างกระตือรือร้น ดังนั้นเราจึงพยายามฝึกซ้อม เราร้องเพลงกันเยอะมากจนชิน ขอบคุณลุงที่ทำให้เราร้องเพลงเป็นและรักซักบัว...” โง ทิ เตวเยต งานสารภาพ

คุณเล โก (ขวา) และคุณเหงียน หุ่ง เลียม ร่วมกันเรียบเรียงเนื้อเพลงบทเพลงมนต์สะกด

ในเช้าวันแรกของวันตรุษจีน ทีมงานได้รวมตัวกันที่ลานบ้านวัฒนธรรมในละแวกใกล้เคียงเพื่อเคารพธงชาติในตอนต้นปี หลังจากฟังจดหมายปีใหม่ของประธานาธิบดีแล้ว ทีมงานทั้งหมดก็แสดงทำนองที่สนุกสนานเพื่อเฉลิมฉลองการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิ หลังจากการแสดงร้องเพลงและเต้นรำวิเศษ ก็มีเสียงปรบมือยาวนาน

ในวันที่สามของเทศกาลตรุษจีน ทีมงานทั้งหมดแต่งตัว ร้องเพลง และเต้นรำในงานเทศกาลตกปลาที่ปากแม่น้ำซาหวิน ทุกคนต่างเฝ้าดูการเต้นรำที่สง่างามอย่างตั้งใจ พร้อมฟังเพลงไพเราะภายใต้แสงแดดในยามเช้า บทเพลงนี้ชักชวนให้ชาวประมงหันเรือประมงของตนออกไปสู่ทะเล...

นักท่องเที่ยวจำนวนมากมาที่ซาหวินเพื่อเพลิดเพลินกับทัศนียภาพอันงดงามและงดงาม เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมซาหวินที่มีมายาวนานกว่า 3,000 ปี และเพลิดเพลินกับอาหารจานอร่อยที่ทำจากอาหารทะเลที่เพิ่งจับมาจากทะเล พวกเขาตื่นเต้นที่จะได้สัมผัสประสบการณ์การทำงานของคนงานทำเกลือในทุ่งเกลือซาหวีญ ผู้คนจำนวนมากพักที่นี่และบอกว่าพวกเขาสนใจที่จะชมการเต้นรำวิเศษมาก...

“ค่าธรรมเนียมการแสดงนั้นเพียงพอที่จะพาเด็กๆ ออกไปกินซุปหวานหรือโจ๊กตอนดึกๆ เท่านั้น แต่ก็สนุกมาก ด้วยวิธีนี้ เราจึงมีโอกาสแนะนำดินแดนและผู้คนของซาหวินห์ให้กับนักท่องเที่ยวจากที่ไกลๆ ได้รู้จัก...” นายโคเผย

นายเล มินห์ ฟุง รองประธานคณะกรรมการประชาชนแขวงโพถัน กล่าวว่า นายเล โก และนายเหงียน หุ่ง เลียม ได้ร่วมกันอนุรักษ์ศิลปะการทำเครื่องรางของขลังอย่างแข็งขัน นายโคได้ค้นคว้าและแต่งเพลงที่มีเนื้อร้องใหม่ด้วยความขยันขันแข็ง โดยสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงของบ้านเกิดของเขาได้ทันท่วงที

“บทเพลงของเขาช่วยสร้างกำลังใจให้กับผู้คนหลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน โดยมีส่วนช่วยอนุรักษ์เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมท้องถิ่น นายโคและทีมงานของเขาส่งเสริมวัฒนธรรมพื้นเมืองให้กับนักท่องเที่ยว มีส่วนร่วมในกิจกรรมชุมชนในการปกป้องสิ่งแวดล้อม อนุรักษ์นาเกลือแบบดั้งเดิม... ผลงานของเขาเป็นที่ไว้วางใจและชื่นชมจากทั้งเจ้าหน้าที่และประชาชน” นายฟุงกล่าว

บทเพลงที่กระตุ้นใจผู้คน

ตามคำบอกเล่าของผู้อาวุโสในเขตโฟถัน ไม่ชัดเจนว่ายันต์นี้ถือกำเนิดขึ้นเมื่อใด พวกเขารู้เพียงว่า “ศิลปินคันทรี่” ที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีแดง สีน้ำเงิน หรือสีเหลือง จะต้องร้องเพลงและเต้นรำอย่างกระตือรือร้น เพื่อสร้างความสนใจให้กับผู้ชม จะมีการจัดแสดงพระเครื่องในงานเทศกาลต่างๆ เพื่อแนะนำดินแดนและผู้คนในซาหวินห์ และร้องเพลงเพื่อเฉลิมฉลองการเริ่มต้นฤดูใบไม้ผลิเพื่อให้บริการนักท่องเที่ยว เนื้อเพลงถูกปรับให้เหมาะสมกับการเปลี่ยนแปลงของชีวิต

เนื้อเพลงกระตุ้นให้ชาวประมงยึดมั่นกับทะเล เพื่อช่วยปกป้องอธิปไตยเหนือทะเลและหมู่เกาะของปิตุภูมิ: "ที่นี่คือฮวงซา - ที่นั่นคือจวงซา/หมู่เกาะสองแห่งของประเทศเราที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน/เรือแล่นออกสู่ทะเล/จับอาหารทะเลในทะเลและท้องฟ้าอันกว้างใหญ่/ฮวงซาอยู่ใกล้กับจวงซามาก/นี่คือหมู่เกาะที่สืบทอดต่อกันมาจากบรรพบุรุษของเรา... วันนี้ปีใหม่เริ่มต้นขึ้น/ขอให้หมู่เกาะมีสันติภาพชั่วนิรันดร์"

ที่มา: https://thanhnien.vn/nguoi-luu-giu-sac-bua-ben-chan-song-185250128104648142.htm