ส.ก.พ.
“หลังจากพ่อเสียชีวิต ทุกครั้งที่ได้ยินสามีเรียกฉันว่า ‘พ่อ’ น้ำตาฉันก็ไหลออกมา” คำสารภาพจากใจของ ส.ส. ทำให้หลายคนคิด
 |
1. พ่อตาของนาง ส.ส. เสียชีวิตเมื่อต้นเดือนพฤษภาคม หลังจากป่วยหนักมาระยะหนึ่ง ฉันนึกว่าชีวิตนี้เป็นของไม่เที่ยง คนแก่ทุกคนก็ต้องตายตามกฎธรรมชาติ แต่หัวใจของคนรักมันไม่ง่ายอย่างนั้น “เราจะเข้าใจถึงความเสียใจจากการสูญเสียคนที่เรารักได้ก็ต่อเมื่อน้ำตาไหลเท่านั้น” เธอเขียนข้อความอารมณ์เหล่านี้ลงในโซเชียลมีเดีย บางทีคนที่เคยอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น เคยมีประสบการณ์ความรู้สึกสูญเสียคนที่รักมาบ้าง จะเข้าใจและแบ่งปันความรู้สึกนี้ แต่แม้กระทั่งคนนอก หากโชคดียังมีพ่อแม่ ก็อาจรู้สึกหวาดกลัว เพราะสักวันทุกคนจะต้องเผชิญกับเรื่องแบบนี้
แทนที่จะเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นสีดำหรือดอกบัวสีขาว หน้าส่วนตัวของ MY กลับใช้รูปที่ถ่ายกับพ่อของเธอตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ ความเจ็บปวดมาอย่างกะทันหันเมื่อพ่อของเธอเสียชีวิตกะทันหันก่อนอายุ 70 ปี หลังจากพ่อของเธอเสียชีวิต เธอได้เขียนบทกวีอันยาวเหยียดเกี่ยวกับความทรงจำในช่วงที่เขายังมีชีวิตอยู่ นั่นคือภาพของเขาที่กำลังดื่มชาและพูดคุยกับญาติๆ หน้าบ้านของเขา เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขกับลูกๆ หลานๆ ด้วยเสียงหัวเราะที่ไม่สิ้นสุด เป็นวันที่ต้องรอคอยลูกๆ ที่ต้องทำงานอยู่ไกลและได้กลับบ้านหลังจากไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน ใครจะรู้ล่ะว่าคนที่จากไปมีความกังวลหรือวิตกกังวลอะไรบ้าง? มีแต่ผู้ที่อยู่ต่อเท่านั้นที่ยังคงเจ็บปวด เพราะความว่างเปล่าที่ไม่อาจเติมเต็มได้ ก็คงจะเป็นไปได้ว่าทุกคนคงอยากจะหวังว่า “ชาติหน้าพ่อจะได้กลับมาหาลูก” เช่นเดียวกับคุณเอ็มวายนั่นเอง
ครั้งแรกที่ฉันได้เห็นญาติพี่น้องเสียชีวิตคือคุณยายของฉัน วันนั้นเป็นวันที่ในเดือนพฤษภาคม ดวงอาทิตย์แผดเผาอย่างร้อนแรงในชนบทอันยากจน แม่ของฉันลากเท้าตามรถนำศพเพื่อพายายไปที่สุสาน เท้าเปล่าเกาะติดกับถนนคอนกรีตร้อนๆ หลายช่วงเผยให้เห็นกรวดและหิน แต่ในเวลานั้นไม่มีความเจ็บปวดใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่าความเจ็บปวดจากการสูญเสียแม่ จากนั้นขาเหล่านั้นก็ดูเหมือนจะสูญเสียวิญญาณ และตกลงไปในหลุมของแมนดาริน แม่ของฉันนอนขดตัวอยู่บนพื้นดินเย็นๆ ตามธรรมเนียมที่ยังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้
เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่เห็นรอยเท้าแม่ที่กำลังเร่งรีบและยุ่งวุ่นวายเหมือนเช่นเคยอีกต่อไป
2. ทุกคนเข้าใจกฎแห่งการเกิด-แก่-เจ็บ-ตาย กันดีอยู่แล้ว พ่อแม่ไม่ว่าจะมีชีวิตอยู่นานเพียงใดก็ตาม วันหนึ่งก็ต้องจากเราไป แล้ววันหนึ่งเมื่อเรามีลูกและแก่ตัวลง วัฏจักรนี้ก็เกิดขึ้นซ้ำอีก ไม่เปลี่ยนแปลงและไม่สามารถบังคับใช้ได้ ฉันรู้เรื่องนั้น แต่ฉันยังคงกลัวเมื่อฉันคิดถึงเรื่องนั้น มันเป็นความรู้สึกของการสะกดรอย เป็นความกลัวที่มองไม่เห็นซึ่งสามารถตั้งชื่อได้แต่ยากที่จะอธิบายในรายละเอียด แต่ละคนจะตั้งชื่อ ติดป้าย และแสดงความเห็นอกเห็นใจแตกต่างกันออกไป
ใครยังมีแม่ก็อย่าทำให้แม่ต้องร้องไห้/อย่าให้แม่ต้องเศร้า เข้าใจไหม สองบทนี้เป็นบทกลอนที่มีชื่อเสียงมากที่ส่งต่อกันปากต่อปากในทุกเทศกาลของวู่หลานที่แสดงถึงความกตัญญูกตเวที แต่เราไม่จำเป็นต้องรอโอกาสในการรัก มีเด็กจำนวนมากที่เสียใจไปตลอดชีวิต เพราะพวกเขาไม่สามารถรักและกตัญญูต่อพ่อแม่ได้เพียงพอในขณะที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ และเมื่อพวกเขาจากไป ไม่ว่าจะร้องไห้หรือถวายเครื่องบูชาใดๆ ก็ไม่สามารถทดแทนความสูญเสียนั้นได้
ความรักสามารถแสดงออกได้หลายวิธี มันอาจเป็นเพียงคำพูดดีๆ เพียงไม่กี่คำในแต่ละวัน ในยุคเทคโนโลยี การโทรศัพท์สามารถเชื่อมต่อระยะทางได้หลายพันไมล์ บางครั้งการได้เห็นหน้าลูกๆ ก็สร้างความอบอุ่นใจได้มากกว่าของขวัญใดๆ ทั้งสิ้น แต่การรักด้วยคำพูดเพียงอย่างเดียวคงไม่พอ เปลี่ยนความรักให้เป็นการกระทำที่เป็นรูปธรรม จึงมีคำกล่าวที่ว่า คนแก่จะได้กินซุป ส่วนคนหนุ่มสาวจะได้เสื้อผ้าใหม่ เพื่อนของฉันเคยเล่าให้ฟังว่าเมื่อพ่อกับแม่ของฉันอายุเกิน 70 แล้ว ทุกครั้งที่ฉันซื้อของขวัญให้พวกท่าน ฉันต้องซื้อให้สม่ำเสมอเสมอ คนแก่ส่วนใหญ่มักเป็นคนช่างคิด บางครั้งก็เหมือนเด็กๆ โกรธง่าย และมักมีความแค้นเคืองอยู่เสมอ เธอจึงต้องคอยเอาใจพ่อกับแม่เสมอ เมื่อคิดย้อนกลับไป เธอยังคงรู้สึกมีความสุขแม้บางครั้งสิ่งของที่เธอซื้อมาซึ่งพ่อแม่ของเธอจัดเก็บไว้ในตู้อย่างเรียบร้อยหรือเก็บไว้ รอให้ลูกๆ เข้ามารวมกันเพื่อแบ่งปันเล็กๆ น้อยๆ กับลูกๆ แต่ละคน โดยเฉพาะขนม น้ำตาล และนม
ไม่มีใครสามารถนับได้ว่าความรักมีมากเพียงใดถึงจะเพียงพอ ความรักของพ่อแม่อาจเป็นความรักประเภทเดียวที่เสียสละและไม่มีเงื่อนไขใดๆ เลย ความรู้สึกขอบคุณของเด็กๆ อาจเป็นแค่ส่วนเล็กๆ น้อยๆ ในการตอบแทนความเสียสละอันยิ่งใหญ่เหล่านั้น
“ใครที่ยังมีพ่อแม่ก็ควรจะรู้สึกขอบคุณที่พวกเขายังอยู่เคียงข้างเรา เพราะนั่นคือของขวัญที่ดีที่สุด” นางสาวส.ส.ได้คิดไตร่ตรองเช่นนั้น
การรักพ่อแม่ของเราอย่างถูกต้องและทันท่วงทีขณะที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ จะทำให้จิตใจของเราเบาสบายและสงบสุขมากขึ้น หากวันหนึ่งท่านจากไป และนั่นก็เป็นบทเรียนให้ลูกหลานของเราดูด้วย สักวันหนึ่งเราจะได้คืนสิ่งที่เราเคยปฏิบัติกับพ่อแม่เราเหมือนเดิม
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)