ฉันรู้จักกาแฟเมื่อฉันได้ยินเพื่อนคุยโม้ว่าญาติเป็นคนให้กาแฟกับฉัน ตอนนั้นฉันไม่มีไอเดียเลยว่ากาแฟเป็นยังไง ฉันคิดไปเองว่ามันต้องเป็นเครื่องดื่มที่อร่อยมากและมีราคาแพง แล้วคนจนอย่างผมจะได้มีโอกาสได้ชื่นชมมันได้อย่างไร? ฉันอยากดื่มกาแฟตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา
ภาพประกอบ : T.Nguyen
ฉันได้เป็นนักศึกษาแล้ว ครอบครัวของฉันยังคงยากจน การศึกษาระดับวิทยาลัยของฉันกลายมาเป็นภาระให้กับครอบครัวของฉันโดยไม่ได้ตั้งใจ ในปีแรก ฉันทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟเพื่อหาเลี้ยงชีพ
วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังจะเลิกงาน ผมนำเครื่องดื่มของลูกค้ามา ถ้วยกาแฟของลูกค้ายังเต็มอยู่ประมาณ 1/3 บนโต๊ะ ฉันมีความคิดที่จะลองชิมกาแฟจากแก้วที่เหลือของลูกค้า แต่คงน่าอายถ้ามีใครรู้เรื่องนี้ ฉันสามารถสั่งกาแฟแก้วใหม่ให้ตัวเองได้แต่ฉันก็รู้สึกเสียใจ แต่ฉันอยากเก็บเงินไว้สำหรับการศึกษาและค่าครองชีพ
แต่ผมยังอยากลองรสชาติกาแฟอยู่ครับ ถึงแม้จะเขินอายแต่ก็ตัดสินใจถามบาริสต้าว่าขอจิบกาแฟจากแก้วที่เหลือของลูกค้าได้ไหม เขาอมยิ้มจนหน้าของฉันแดงราวกับผลฟักข้าวสุก เขาบอกว่าเขาจะให้ฉันดื่มกาแฟสดหนึ่งถ้วย
ฉันขอบคุณเขาด้วยความเขินอายและรับของขวัญของเขา จากนั้นก็เพลิดเพลินกับมันอย่างกระตือรือร้น จิบเบาๆ กลิ่นหอมชวนเมาของกาแฟกระจายไปทั่ว ฉันไม่สามารถบรรยายได้แน่ชัดว่าฉันรู้สึกอย่างไรในขณะนั้น เพียงรู้ว่ารสชาติอร่อยมาก ดื่มแล้วสดชื่นมากๆ
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานหลายปี ฉันยังคงไม่สามารถลืมช่วงเวลานั้นได้ มันเป็นช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมมาก และยังเป็นแรงบันดาลใจให้ผมพยายามในชีวิตให้มากขึ้นอีกด้วย
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)