บทเพลงกล่อมเด็กเปลญวนแกว่ง

ภาพประกอบ

เมื่อตอนเด็กๆ ฉันชอบให้แม่กล่อมนอนในเปลไม้ไผ่ที่แขวนไว้ระหว่างเสาสองต้นในบ้าน เปลสีเขียวที่ใช้มาหลายปีเป็น ความทรงจำอันแสนหวาน สำหรับฉัน

กล่อมลูกนอน… แม้ว่าสะพานไม้จะถูกตอกตะปูลงก็ตาม/ สะพานไม้ไผ่โยกเยกและข้ามยาก… เสียงแม่ทุ้มและช้า ผสมผสานกับเสียงของลมที่พัดผ่านใบไม้ ผสมผสานกับแสงแดดเที่ยงวันอันแห้งแล้งนอกระเบียง

ฉันจำไม่ได้ว่าฉันเผลอหลับในเปลไปกี่ครั้ง ฉันจำได้เพียงวันวัยเด็กของฉันที่เต็มไปด้วยความรัก ล้อมรอบไป ด้วยเสียงร้องเพลงของแม่ และจังหวะที่เปลไหวเอนสม่ำเสมอ เหมือนกับลมหายใจของบ้านเกิดของฉัน

ในเปลเดียวกันนั้น คุณยายของฉันนั่งเคี้ยวหมากและเล่านิทานให้เด็กๆ ฟัง นั่นคือที่ที่พ่อของฉันพักผ่อนหลังจากทำงานหนักในทุ่งนามาทั้งวัน โดยที่ดวงตาของเขาปิดครึ่งหนึ่งและปากของเขาร้องเพลงพื้นบ้านเบาๆ

ฉันจำได้ว่าในช่วงบ่ายของฤดูร้อน เมื่อจู่ๆ ฝนก็เริ่มตกลงมา ฉันและพี่สาวจะมารวมตัวกันรอบเปลญวน และฟังแม่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับวัยเด็กของเธอ แม่เล่าว่าเมื่อก่อนปู่ย่าตายายก็มักจะกล่อมให้แม่นอนด้วยเพลงพวกนั้นเหมือนกัน

ปรากฏว่าเพลงกล่อมเด็กเหล่านั้นไม่ได้เป็นเพียงแค่บทเพลง แต่ยังเป็นความผูกพันที่เชื่อมโยงรุ่นต่อรุ่น กระแสแห่งความรัก ความอบอุ่นของครอบครัวอีกด้วย

เมื่อเติบโตขึ้น ฉันอยู่ห่างไกลจากบ้าน ไกลจากเปลไม้ไผ่ที่สึกหรอไปตามกาลเวลา ในช่วงวันทำงานที่ยุ่งวุ่นวายนี้ ฉันแทบไม่มีโอกาสได้ฟังเพลงกล่อมเด็กในอดีตเลย

เมืองนี้พลุกพล่าน ชีวิตเร่งรีบ ไม่มีใครสามารถกล่อมใครให้หลับด้วยเพลงเก่าๆ ได้อีกต่อไป มีบางคืนที่ฉันนอนไม่หลับท่ามกลางเมืองที่วุ่นวาย ฉันคิดถึงแม่ ฉันคิดถึงจังหวะชีวิตในเปลญวนเมื่อสมัยเด็กๆ

ฉันโหยหาที่จะกลับไปในช่วงบ่ายของฤดูร้อนที่ได้นอนอยู่ในอ้อมแขนของแม่ ฟังเพลงกล่อมเด็กที่คุ้นเคย และสัมผัสความอบอุ่นจากมือที่ผอมบางแต่เปี่ยมด้วยความรักของแม่ แต่กาลเวลาไม่อาจย้อนคืนได้...

เมื่อฉันกลับถึงบ้าน ฉันแปลกใจที่เห็นว่าเปลไม้ไผ่ยังคงอยู่ที่เดิม เพียงแต่เก่ากว่ามาก แม่ไม่กล่อมฉันให้หลับเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว แต่บทเพลงยังคงก้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในตัวฉัน: "โอ... ลมพัดกิ่งไผ่ไหว/ เพลงกล่อมเด็กของแม่จะก้องกังวานไปตลอดกาล... เพลงกล่อมเด็กในวัยเด็กคือความรักของครอบครัว ของแม่ อยู่กับฉันตลอดไปตลอดชีวิต"

เหงียน วัน นัท ทานห์

ที่มา: https://baolongan.vn/au-o-nhip-vong-dong-dua-a193675.html