แสงแดดยามบ่ายในฤดูใบไม้ร่วง

ท่ามกลางแสงแดดสีทองของฤดูใบไม้ร่วง สายลมพัดผ่านมาอย่างอ่อนโยน ทำให้เกิดเสื้อกันลมบาง ๆ ที่สง่างามสำหรับฤดูกาลนี้ ล่องลอยไปในโลกแห่งความรู้สึกที่ไม่มีวันสิ้นสุด...

ขณะกำลังเดินเล่นท่ามกลางแสงแดดอุ่นๆ ของฤดูใบไม้ร่วง หัวใจของฉันก็รำลึกถึงความทรงจำอันแสนไกลอย่างอ่อนโยน... ( ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต )

หรือจะเป็นเสียงสะท้อนของธรรมชาติและจิตใจมนุษย์ที่สร้างสรรค์ทำนองเพลงอันเร่าร้อนที่ทำให้ผู้คนหลงรักฤดูใบไม้ร่วงมากขนาดนี้? หรือเป็นเพราะคลื่นแห่งความหลงใหลที่ยังคงรวมตัวอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้และกลิ่นหอมอันแสนงดงามที่ทำให้ฤดูใบไม้ร่วงปลุกความรู้สึกหลงใหลให้ตื่นขึ้นมา? ฉันสัญญาว่าจะกลับมาในฤดูใบไม้ร่วงเพื่อเปิดใจและฟังเสียงฤดูกาลอันอ่อนโยนที่เบ่งบานด้วยความสงบ...

ฤดูกาลเปลี่ยนไปพร้อมกับเสียงเพลงของแสงแดดยามเช้า ฝนยามบ่าย สีท้องฟ้าที่สดใส สีของน้ำ สายลมที่พัดผ่านอย่างแผ่วเบาและแห้งแล้ง ดวงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ร่วงทำให้ผลไม้สุก ราวกับว่ารวบรวมเอาคุณค่าจากสวรรค์และโลกทั้งหมดเข้าไว้ในผลไม้แสนหวานเพียงหนึ่งเดียว ส้มโอ, แอปเปิลคัสตาร์ด, ฝรั่ง, ลูกพลับ, ละมุด...ที่บานส่งกลิ่นหอมตลอดฤดูกาล

หลายๆ คนต่างหลงใหลกับหมอกยามเช้าที่บางและเป็นประกายบนกิ่งไม้และพุ่มไม้ทุกต้น ผู้คนต่างรอคอยฝนที่โปรยปรายอย่างแสนโรแมนติก ฉันรักแสงแดดสีเหลืองอ่อนอันมีเสน่ห์ในฤดูใบไม้ร่วงที่สาดส่องลงมาในมุมหนึ่งของยามบ่าย ดวงอาทิตย์ได้ “ส่องแสง” ออกมาเหนือความร้อนอันแผดเผาและอบอ้าวของฤดูร้อน และแผ่แสงสีทองอร่ามออกมาเพื่อเผยให้เห็นหัวใจอันอ่อนไหวของเรา ขณะกำลังเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดดอุ่นๆ ของฤดูใบไม้ร่วง หัวใจของฉันค่อยๆ นึกถึงความทรงจำอันแสนไกล...

ดวงอาทิตย์ทำให้ความทรงจำในสมัยเรียนกลับมาอีกครั้ง สนามโรงเรียน ม้านั่งหิน และต้นราชพฤกษ์เก่าแก่ในฤดูใบไม้ร่วงตอนที่ฉันมาที่ชั้นเรียนยังคงประทับอยู่ในใจของฉัน แสงแดดอันแสนหวานของฤดูใบไม้ร่วงเปรียบเสมือนความทรงจำอันเลือนลางของช่วงบ่ายที่เราใช้เวลาเดินไปตามทางเดินห้องเรียนเพียงเพื่อมองหาคนคุ้นเคยที่เดินผ่านไป กลิ่นหอมสดชื่นสดใสจากเสื้อของนักเรียน เพียงแค่แอบมองนอกหน้าต่างเพียงไม่กี่ครั้งก็เพียงพอที่จะสัมผัสถึงอารมณ์ที่เริ่มสั่นไหวได้ เด็กสาวผู้น่าสงสารไม่อาจซ่อนความเขินอายจากการถูกล้อเลียนได้ ทุกวันหลังเลิกเรียน พวกเขาจะกลับบ้านด้วยกัน เสื้อเชิ้ตไหมนุ่มๆ ของพวกเขาพับไว้ใต้แสงแดด ไร้ความมีชีวิตชีวา...

แสงแดดยามบ่ายในฤดูใบไม้ร่วง

สายลมเย็นๆ พัดผ่านแก้มสีชมพูของคุณ... ( ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต )

และสายลมเย็นที่พัดเอื่อย ๆ ไปตามท้องฟ้าไกล ๆ ก็พัดเข้าไปในทุกตรอกซอกซอยและมุมถนนทันที ดินแดนแห่งสายลมผีที่มีชื่ออันไพเราะถือเป็นจุดเด่นพิเศษของช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งช่วยระบายความหนาวเย็นออกไปเล็กน้อย ฉันรักความงดงามสง่างามของฤดูหนาวมากเพียงใด ดังคำอุปมาที่ว่า “ตะกอนแต่ละเม็ดในเดือนมีนาคมและกรกฎาคม/สายลมเย็นๆ แต่ละสายบนแก้มสีชมพูของคุณ” เป็นลมที่มีกลิ่นหอมมากจริงๆ มีรสชาติที่น่าหลงใหลและเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่สามารถผสมกันได้ง่าย ท่ามกลางแสงแดดสีทองของฤดูใบไม้ร่วง สายลมพัดผ่านมาอย่างอ่อนโยน ทำให้เกิดเสื้อกันลมบางๆ ที่สง่างามสำหรับฤดูกาลนี้ และล่องลอยไปในโลกแห่งความรู้สึกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ในช่วงบ่ายของฤดูใบไม้ร่วง แม่ของฉันมักจะนั่งเป่าผมที่ระเบียงหน้าบ้าน ตั้งแต่เด็กผมแม่ก็จะสระผมด้วยสบู่เบอร์รี่เท่านั้น แต่เวลาผ่านไปผมก็เริ่มหงอกเรื่อยๆ ผมหงอกของแม่ซึ่งเป็นความทุกข์ยากมากกว่าครึ่งหนึ่งในชีวิตของเธอ กลับมาทำให้หัวใจฉันเกิดความสงสารอย่างประหลาด ฉันรักช่วงเวลาแห่งความสงบสุขเมื่อได้นั่งข้างแม่ ถอนผมหงอก พูดคุยเกี่ยวกับความสุขและความเศร้า บางครั้งก็เก็บเมล็ดพืชและทำความสะอาดทรายในข้าวเพื่อทำอาหารเย็น ข้างนอก แสงแดดสุดท้ายยังคงส่องกระทบใบไม้ เต้นรำอย่างสนุกสนานอยู่บนระเบียง ระยิบระยับเหมือนช่อดอกไม้

หากเวลาเป็นบทเพลงที่บอกเล่าเรื่องราวของความขึ้นและลงของทั้งสี่ฤดูกาล ฤดูใบไม้ร่วงก็ถือเป็นและจะยังคงเป็นบทเพลงที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกให้ชีวิตต่อไป ฉันกำลังฟังเสียงฤดูที่โปรยปรายลงมาราวกับความฝัน เสียงฝนที่ตกลงมาเบาๆ เสียงสายลมเย็นๆ ที่พัดผ่านท้องถนน และแสงแดดสีทองยามบ่ายที่สาดส่องอย่างแผ่วเบาบนท้องฟ้าไกลๆ...

งโก้ เดอะ แลม

แหล่งที่มา