การจำลองวงโคจรของดาวเคราะห์ 6 ดวงรอบดาวฤกษ์ศูนย์กลาง
นักดาราศาสตร์ได้ใช้ดาวเทียม 2 ดวงที่ได้รับฉายาว่า "นักล่าดาวเคราะห์" ซึ่งได้แก่ ดาวเทียม TESS ของ NASA และดาวเทียม Cheops ของสำนักงานอวกาศยุโรป (ESA) เพื่อไขปริศนาของจักรวาลและช่วยค้นหาระบบสุริยะหายากที่อยู่ห่างจากโลกประมาณ 100 ปีแสง
วงโคจรของดาวเคราะห์ทั้ง 6 ดวงนั้นมีศูนย์กลางอยู่ที่ดาว HD110067 ซึ่งคล้ายกับดวงอาทิตย์ และอยู่ในกลุ่มดาวโคมาเบเรนิซบนท้องฟ้าทางเหนือ
ดาวเคราะห์ดังกล่าวข้างต้นมีขนาดใหญ่กว่าโลกแต่มีขนาดเล็กกว่าดาวเนปจูน ล้วนจัดอยู่ในกลุ่มดาวเคราะห์ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักซึ่งเรียกว่าดาวเคราะห์ย่อยดาวเนปจูน
คำว่า "ซับเนปจูน" ใช้เรียกดาวเคราะห์ที่มีรัศมีเล็กกว่าเนปจูน ถึงแม้ว่ามวลของดาวเคราะห์นี้อาจมากกว่าก็ตาม หรือเรียกดาวเคราะห์ที่มีมวลเล็กกว่าเนปจูนแต่มีรัศมีใหญ่กว่า
และดาวเคราะห์ต่างๆ ตั้งแต่ชื่อ b ถึง g โคจรรอบดวงดาวศูนย์กลางในลักษณะการเต้นรำที่นักวิจัยเรียกว่า "ดั้งเดิม"
การเต้นรำแบบดั้งเดิม
ตามรายงานที่ตีพิมพ์ในวารสาร Nature ทีมนักดาราศาสตร์ค้นพบว่าดาวเคราะห์ต่างๆ เคลื่อนที่ตามรูปแบบที่ชัดเจน และมีแรงโน้มถ่วงต่อกันและกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากดาวเคราะห์ b ที่อยู่ใกล้ที่สุดโคจรรอบดวงดาวศูนย์กลางครบ 6 รอบแล้ว ดาวเคราะห์ g ที่อยู่ด้านนอกสุดก็จะโคจรครบรอบเช่นกัน
เมื่อดาวเคราะห์ c โคจรครบรอบ 3 รอบ ดาวเคราะห์ d จะโคจรครบรอบพอดี 2 รอบ และเมื่อดาวเคราะห์ e โคจรครบ 4 วงโคจร ดาวเคราะห์ f ก็จะโคจรครบ 3 วงโคจร
ความกลมกลืนดังกล่าวข้างต้นสร้างห่วงโซ่เสียงสั่นพ้อง โดยที่ดาวเคราะห์ทั้ง 6 ดวงจะเรียงตัวกันอีกครั้งหลังจากโคจรไปไม่กี่รอบ
สิ่งที่ทำให้ครอบครัวดาวเคราะห์มีความ "พิเศษ" ก็คือ การเคลื่อนตัวทุกครั้งดูเหมือนจะยังคงเหมือนเดิมตั้งแต่ที่มันก่อตัวขึ้นครั้งแรกเมื่อกว่า 1 พันล้านปีก่อน
สิ่งที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นว่าระบบดาวดูเหมือนจะยังคงอยู่ในสถานะเสถียร ไม่ได้รับผลกระทบจากแรงภายนอก
การศึกษาเกี่ยวกับระบบดวงดาว HD110067 มีแนวโน้มว่าจะช่วยให้นักดาราศาสตร์สามารถไขความลับของดาวเคราะห์ในระบบสุริยะของเราได้
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)