เป็นช่วงต้นฤดูร้อนและท้องฟ้าดูเหมือนจะแตกร้าว จั๊กจั่นส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วตลอดทั้งวัน แม้ว่าเมืองจะมืดค่ำไปแล้วก็ตาม ฉันนั่งดูรูปเก่าๆ แล้วได้ยินเสียงดอกฟีนิกซ์ร่วงหล่น ใจของฉันก็เต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆ มากมาย
เดือนพฤษภาคมมาพร้อมกับสีสัน กลิ่น และเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ของวันฤดูร้อนที่ร้อนระอุ ภาพจากอินเตอร์เน็ต
เป็นช่วงต้นฤดูร้อนและท้องฟ้าดูเหมือนจะแตกร้าว จั๊กจั่นส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วตลอดทั้งวัน แม้ว่าเมืองจะมืดค่ำไปแล้วก็ตาม ฉันใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ เปิดลิ้นชักไม้ ค้นหาหนังสือเก่าๆ ในกองหนึ่ง และพบสมุดบันทึกที่เขียนโดยผู้ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวซึ่งตอนนี้เก่าและมีคราบเปื้อนตามกาลเวลา ฉันพลิกดูรูปภาพเก่าๆ ทีละหน้าอย่างเบามือ จากนั้นก็ได้ยินเสียงดอกราชพฤกษ์ร่วงหล่น และหัวใจของฉันก็เต็มไปด้วยอารมณ์ต่างๆ มากมาย
เดือนพฤษภาคมมาถึงแล้ว พร้อมกับสีสัน กลิ่นหอม และเสียงต่างๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของวันฤดูร้อนที่ร้อนระอุ ใครๆ ก็สามารถรับฟังและรู้สึกถึงสิ่งพิเศษเหล่านี้ในเดือนพฤษภาคมได้ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม แต่บางทีนี่อาจเป็นเรื่องแน่นอน เพราะไม่ใช่ทุกคนจะสามารถใส่ใจพอที่จะได้ยินหรือได้ยินเสียงที่สำคัญที่สุด เสียงที่ยากจะรับรู้แม้เพียงชั่วขณะโดยไม่ได้ตั้งใจ ในสายลมแผ่วเบา เช่น เสียงดอกฟีนิกซ์ที่ร่วงหล่น
ดอกกุหลาบพันปีบานในเดือนพฤษภาคม ดอกกุหลาบพันปีทำให้เดือนพฤษภาคมมีความเข้มข้นและเร่าร้อน แสงแดดในเดือนพฤษภาคมเป็นสีทอง ท้องฟ้าในเดือนพฤษภาคมเป็นสีฟ้าและกว้างใหญ่ เมย์กำลังร้องเพลงด้วยความรู้สึกอันเร่าร้อน สีแดงของดอกราชพฤกษ์ดูเหมือนจะรวมพลังกับดวงอาทิตย์จนเผาไหม้ท้องฟ้า สีแดงนั้นยังจุดประกายความรู้สึกรักและคิดถึงให้กับใครบางคน และความทรงจำต่างๆ ก็จะกลับมามีชีวิตอีกครั้งอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ราชพฤกษ์มอบความรักอันเข้มข้นและเร่าร้อนให้กับเดือนพฤษภาคม ภาพจากอินเตอร์เน็ต
เสียงดอกฟีนิกซ์ร่วงหล่นอย่างเงียบๆ ผสมกับเสียงจั๊กจั่น... เสียงนั้นปลุกสิ่งเก่าๆ มากมายในตัวฉันขึ้นมา นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้มีเวลาช้าๆ มากขนาดนี้เพื่อสัมผัสสิ่งต่างๆ รอบตัวฉัน? ภายใต้แสงแดดแผดจ้า ดอกฟีนิกซ์ดูเหมือนจะบางลง มันร่วงหล่นลงมาอย่างแผ่วเบา เหมือนเสียงนกร้อง จากนั้นก็เหี่ยวเฉาอยู่ในสนามหญ้าหรือบนหญ้า บางครั้งเมื่อลมพัดหรือมีรถวิ่งผ่าน ก็ทำให้เกิดลมหมุนวนจนดอกฟีนิกซ์ปลิวไสว
ฉันจำฤดูดอกเข็มทองได้ นั่นคือฤดูดอกเข็มทองครั้งสุดท้ายในชีวิตนักศึกษาของฉัน ฉันจำเช้าวันหนึ่งในเดือนพฤษภาคมที่อากาศแจ่มใสได้ในชุดนักเรียนสีขาวล้วน ถือช่อดอกกุหลาบพันปีไว้ในมือ และถ่ายรูปหนังสือรุ่นปีที่แล้วกับคุณครูและเพื่อนๆ อย่างกระตือรือร้น โมเมนต์แห่งการสะอื้น ความเศร้าโศกจากการอำลา สัญญาเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้ และวันที่เราจะได้พบกันอีกครั้ง ฉันยังคงลืมความทรงจำแสนซนแต่ไร้เดียงสาในพิธีรับปริญญาของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ไม่ได้ ขณะที่ฉันกำลังเก็บดอกราชพฤกษ์มาประดับห้องเรียน ฉันก็ปีนต้นไม้แล้วลื่นล้มโดยไม่ได้ตั้งใจ โชคดีที่มีพรมหญ้าอยู่ จึงมีเพียงรอยขีดข่วนที่แขนและขาเท่านั้น ความทรงจำในช่วงสอบและช่วงอำลากลับมาอย่างมีชีวิตชีวาอีกครั้ง...
เสียงดอกฟีนิกซ์ร่วงหล่น เมื่อมองย้อนกลับไปในวันเก่าๆ ผ่านหน้าไดอารี่เก่าๆ ทำให้ฉันยิ่งรักฤดูร้อนมากยิ่งขึ้น ภาพประกอบ : อินเตอร์เน็ต
เมื่อถึงเวลานั้น เราให้คำมั่นสัญญาหลายอย่างร่วมกัน และทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กันทุกวันเพื่อพยายามทำให้ความฝันของเราในการเป็นนักศึกษาคณะวรรณกรรม มหาวิทยาลัยการศึกษาแห่งชาติฮานอยเป็นจริง แล้วชีวิตก็สอนฉันว่าคำสัญญาบางอย่างก็ไม่ได้เป็นจริงเสมอไป ในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงปีนั้น ฉันและเพื่อนได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขขณะที่เราทั้งคู่ได้บรรลุความปรารถนาอันยาวนานของเรา ในวันแรกของภาคเรียน นักศึกษาชาวชนบทสองคนเก็บกระเป๋าและขึ้นรถบัสไปฮานอยเพื่อ "พักในเมือง" เพื่อเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ แต่เพราะปัญหาครอบครัว แม้จะพยายามอย่างเต็มที่ เขาก็ต้องออกจากโรงเรียนและไปทางใต้เพื่อช่วยครอบครัว ส่วนตัวฉันอยู่ที่ฮานอยและสัญญากับเพื่อนว่าจะตั้งใจเรียนเพื่อให้ความฝันในการเป็นครูสอนวรรณคดีเป็นจริงในเร็วๆ นี้ ฉันเรียนจบ ออกจากโรงเรียนและยังอยู่ในฮานอยเพื่อทำงาน ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็ไม่ได้มีโอกาสพบเพื่อนเก่าอีกเลย
ความรักและความคิดถึงฤดูร้อนเมื่อปีก่อนยังคงไหลบ่าเข้ามาเหมือนสายน้ำในฤดูน้ำท่วม เสียงดอกฟีนิกซ์ร่วงหล่น มองย้อนกลับไปในวันเก่าๆ ผ่านหน้าเก่าๆ ของไดอารี่ของฉัน ฉันรักฤดูร้อนมากยิ่งขึ้น รักดอกไม้ของนักเรียนมากยิ่งขึ้น หวงแหนและคิดถึงเพื่อนๆ ที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวมากยิ่งขึ้น หวงแหนการฟังของฉันที่ไม่ได้ตั้งใจแต่พิเศษและละเอียดอ่อนมาก...
ทรานเวียดฮวง
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)