คิดถึงรสชาติแพนเค้กของคุณแม่

ตอนเด็กๆ ทุกๆ ครั้งที่แม่บอกว่าจะทำบั๋นแซวพรุ่งนี้ ฉันและพี่สาวก็ตื่นเต้นมาก แม่ของฉันมีฝีมือจึงสามารถทำเค้กอะไรก็ได้อร่อย เมนูโปรดของฉันคือแพนเค้กสีทองหอมกรุ่นของแม่

ตอนที่ฉันเรียนอยู่ ครอบครัวของฉันยากจน พ่อแม่ต้องทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงชีพและส่งลูกสองคนไปโรงเรียน อาหารสองมื้อต่อวัน ถ้ามีเนื้อหรือปลาเพียงเล็กน้อยก็ถือเป็นพรแล้ว เราจะเพลิดเพลินกับเค้กและผลไม้เหมือนลูกหลานตระกูลร่ำรวยได้อย่างไร เป็นครั้งคราว เราจะได้กินบั๋นแซวที่แม่ทำให้กิน ฉันและพี่สาวอายุ 7 ขวบและ 6 ขวบ อยากให้ครอบครัวของเราร่ำรวย เพื่อที่เราจะได้กินอาหารอร่อยๆ เยอะๆ โดยเฉพาะบั๋นซั่ว

บั๋นแซวไส้กุ้ง เนื้อ ถั่วงอก และมันสำปะหลัง

แล้ววันแห่งความสุขก็มาถึง วันที่แม่ของฉันทำบั๋นแซวเพื่อเลี้ยงคนทั้งครอบครัว ตอนเช้าแม่ของฉันตวงข้าวสารมา 4 กระป๋อง ล้างและแช่น้ำ จากนั้นก็ไปตลาดเพื่อซื้อกุ้ง เนื้อ ถั่วงอก และผักสด เมื่อแม่กลับมาจากตลาด ข้าวที่แช่ไว้ในกะละมังก็นิ่มแล้ว เธอเริ่มบดแป้ง ฉันช่วยเธอบดข้าวโดยตักข้าวสารกับน้ำใส่ในเครื่องบด

ครั้งหนึ่งฉันขอให้แม่ให้ฉันลองบดแป้ง แต่ไม่ว่าฉันจะพยายามมากเพียงใด เครื่องบดหินก็ไม่ยอมขยับ ขณะเดียวกันแม่ต้องขยับมือเท่านั้น เครื่องบดจึงจะหมุนได้อย่างราบรื่น ขณะที่โม่แป้ง แม่พูดกับฉันว่า “โม่หินนี้มีมาตั้งแต่สมัยคุณยายของคุณแล้ว เป็นของสะสมที่คุณย่าเก็บไว้มากว่าสิบปีแล้ว มันหนักมาก ถ้าคุณไม่รู้จักวิธีโม่แป้ง ก็ทำไม่ได้หรอก เมื่อคุณโตขึ้น แม่จะแสดงวิธีโม่แป้งให้คุณดู”

บรรยากาศตอนที่ครอบครัวของฉันมารวมตัวกันทำบั๋นแซวเป็นช่วงที่มีความสุขมาก ฉันช่วยแม่โม่แป้ง พ่อเก็บผัก และน้องชายปอกเปลือกกุ้งเพื่อทำไส้เค้ก ทุกครั้งที่แม่ของฉันทำ banh xeo เธอจะใช้ส่วนผสมที่แตกต่างกัน บางทีเธอใช้มันสำปะหลังฝอยกับหมูสามชั้นและกุ้ง บางทีเธอใช้หัวมะพร้าว บางทีเธอใช้หน่อไม้สดฝอยผัดกับเส้นก๋วยเตี๋ยวแสนอร่อย เมนูที่ผมชอบที่สุดคือไส้บั๋นแซวใส่ดอกผักกระเฉด ดอกผักบุ้งบ้านเกิดของฉันมักบานในช่วงฤดูน้ำท่วม แม่ของฉันพายเรือไปเก็บดอกไม้ในช่วงบ่ายของวันก่อน เพื่อทำเค้กในเช้าวันรุ่งขึ้น

ครั้งนี้แม่ของฉันทำไส้บั๋นแซวกุ้ง หมูสามชั้นผัดถั่วงอกและมันสำปะหลัง การบดแป้งใช้เวลาทั้งเช้า แม่นำหม้อแป้งเข้ามาในครัว เลือกต้นหอมมาล้าง หั่น แล้วใส่ลงในหม้อแป้ง คุณแม่ใส่ผงขมิ้นลงไปในหม้อแป้งเค้กเล็กน้อย เธอบอกว่าทำแบบนี้จะทำให้เค้กมีสีเหลืองสวยงาม ผัดกุ้งกับหมูสามชั้นหั่นบาง ๆ จนสุก

ขนมแป้งกรอบสีทอง หอมหวานจากกุ้งและความมันของหมูสามชั้น เสิร์ฟพร้อมผักสดและน้ำปลาเปรี้ยวหวาน

ในที่สุดการเตรียมก็เสร็จสิ้น คุณแม่เตรียมน้ำปลาพริกกระเทียมเปรี้ยวหวานไว้กินกับแพนเค้ก เหลือเพียงราดแพนเค้กเท่านั้น แม่เป็นคนเคลือบแป้งชิ้นแรกที่เทลงในกระทะอย่างระมัดระวัง เสียงแป้งเดือดปุด ๆ ฉันจึงถามแม่ว่า “แม่ ทำไมถึงเรียกว่าบั๋นเสี้ยว?” แม่ยิ้มแล้วพูดว่า “บางทีอาจเป็นเพราะว่าเวลาเทแป้งลงในกระทะจะมีเสียงซู่ซ่า จึงเรียกว่า บั๋นเสี้ยว” จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเค้กถึงเรียกว่าบั๋นเสี้ยว ฉันและน้องสาวชอบมากที่สุดเมื่อเค้กชิ้นแรกออกจากเตา แม่บอกว่าแพนเค้กจะอร่อยมากเมื่อราดลงไปทันที ฉันกับพี่สาวจึงมารวมกันที่ห้องครัว แม่คอยราดแพนเค้กอยู่ตลอดเวลาในขณะที่ฉันกับน้องชายกิน และอุทานว่า "อร่อยจังเลยแม่"

แม่ของฉันกลัวว่าเค้กจะไหม้มือจึงวางเค้กลงบนจาน เราม้วนกระดาษข้าวใส่ผักลงไปแล้วจิ้มน้ำปลา เค้กของแม่จะมีสีน้ำตาลทองกรอบเสมอ มีความหวานของกุ้งและความมันของสามชั้นหมู ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการทานคู่กับผักสดและน้ำปลาเปรี้ยวหวานอีกแล้ว จากรสชาติที่คุ้นเคยของใบข่าไปจนถึงรสเปรี้ยวฝาดของมะม่วงและยอดมะเฟืองที่ติดค้างอยู่บนปลายลิ้น รสชาติของบั๋นแซวนั้นช่างลืมไม่ลง แม่มองฉันด้วยรอยยิ้มและเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเธอ ฉันกับน้องสาวก็กินบั๋นแซวกันจนอิ่มเลย

เมื่อเวลาผ่านไป ฉันและพี่สาวก็เติบโตขึ้น มีงานที่มั่นคง และใช้ชีวิตตามความฝันของพ่อแม่ที่อยากเป็นคนดีต่อสังคม บ่ายนี้ฝนตก ขณะเดินผ่านร้านขายบั๋นซั่ว ฉันคิดถึงบ้าน อยากกินบั๋นซั่วของแม่ ทันใดนั้น ฉันก็เริ่มแสบตา เพราะตอนนี้ฉันกับพี่สาวต้องทำงานไกลบ้าน ไม่สามารถอยู่ใกล้พ่อแม่ได้

ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้านแม่จะทำให้ฉันกินบั๋นเสี้ยว ผ่านไปกว่ายี่สิบปีแล้ว บั๋นซั่วของแม่ฉันยังคงอร่อยเหมือนอย่างอื่น เพราะสำหรับฉัน บั๋นซั่วไม่เพียงแต่เป็นอาหารที่ดึงดูดต่อมรับรสเท่านั้น แต่ยังเป็นเมนูที่ชวนนึกถึงความทรงจำอีกด้วย ในความทรงจำของฉัน มีภาพคุณพ่อคุณแม่ที่น่ารัก ความสนิทสนมของฉันและฉันในช่วงเวลาที่ยากจน สถานที่นั้นคือบ้าน เป็นที่พึ่งทางจิตวิญญาณที่มั่นคง เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและทำงานได้ดี

บทความและภาพ : CAM TU

ลิงค์ที่มา