ซอยเล็กแต่ใจอยู่ไกลพันไมล์

แม้ว่าฮานอยจะมีถนนที่ยาวและกว้างมากมาย แต่ภาพในความทรงจำทางวัฒนธรรมของเมืองนี้ก็ยังคงเป็นเพียง “ตรอกซอกซอย ถนนเล็กๆ บ้านของฉันอยู่ที่นั่น” เหมือนอย่างเนื้อเพลงที่คุ้นเคยอย่างเพลง Hanoi and I ของนักดนตรี Le Vinh มีกรอบรูปมากมายที่แสดงถึงความเรียบง่ายของมุมถนนเล็กๆ ซึ่งเพียงพอที่จะกลายมาเป็นเอกลักษณ์ของฮานอย หากถนนสายหลักและแม่น้ำคือเส้นเลือดใหญ่ของเมือง ถนนสายเล็กๆ และตรอกซอกซอยก็เปรียบเสมือนเส้นเลือดฝอยที่หล่อเลี้ยงร่างกายเมือง

นิตยสารเฮอริเทจ