สำรวจเขตอนุรักษ์ธรรมชาติท่าโข่ว

คดเคี้ยวไปตามถนนเล็กๆ ค่อยๆ ออกจากเขตที่อยู่อาศัย ผ่านทุ่งมังกรที่กำลังออกดอก ป่าไม้ก็เขียวชอุ่มอยู่เบื้องหน้าเราแล้ว ชื่อของพื้นที่ป่าแห่งนี้คือ "บุงที" เนื่องจากมีต้นบุงทีขึ้นอยู่เป็นจำนวนมากท่ามกลางเนินทรายสีขาวที่ทอดยาวถัดจากระบบหนองน้ำกร่อยขนาดใหญ่ (บุง) ใกล้เชิงเขาตาโข่ว

มีเนินทรายหลัก 4 แห่ง ยาวและแคบ คดเคี้ยวไปรอบระบบหนองบึงกลางป่าท่าโข่ว เมื่อมองจากด้านบน จะเห็นเหมือนแถวมันฝรั่งยักษ์อยู่กลางทุ่ง เนินทรายยกสูงขึ้นเล็กน้อยตรงกลาง ซึ่งมีพุ่มไม้หนามหนาทึบขึ้นอยู่ทั่วไป ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของระบบนิเวศในทุ่งหญ้าสะวันนา

ตลอดสองข้างของเนินทราย พื้นดินยุบตัวเล็กน้อย และมีป่าเต็งรังแห้งแล้งเป็นแถบ ริมฝั่งหนองบึงมีเถาวัลย์พันกันนานาชนิด เช่น เฟิร์น ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิง ผักบุ้งทะเล... และบนผิวหนองบึงก็มีหญ้าสูงที่มีดอกสีเหลืองขึ้นอยู่ แกว่งไกวตามลม เต้นรำอย่างหลงใหล เป็นพื้นที่ป่าที่แปลกเพราะมีระบบนิเวศอยู่ติดกัน 3 ระบบนิเวศ คือ ป่าสะวันนา - ป่าเต็งรัง - ป่าพรุน้ำกร่อย

เราเดินข้ามเส้นทางทรายอย่างระมัดระวังประมาณ 2 กม. จึงไปถึงสถานีเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าบุ่งที นี่คือการตั้งแคมป์และพักค้างคืนในป่า มีลำธารน้ำจืดใสเย็นไหลผ่านริมทะเลสาบ ในบริเวณนี้ชาวบ้านยังค้นพบแหล่งน้ำแร่ร้อนตั้งแต่ปี พ.ศ.2540 เมื่อทีมสำรวจธรณีวิทยาเจาะบ่อน้ำสำรวจ ก็มีน้ำร้อนพุ่งออกมาจากบ่อน้ำนั้นอย่างต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้

ข้างแหล่งน้ำยังมีการสร้างทะเลสาบเทียมขนาดเล็กบรรจุน้ำร้อนไว้ให้นักท่องเที่ยวได้แช่น้ำและผ่อนคลาย นอกจากนี้ยังมีบ่อแช่เท้าร้อนไว้บริการนักท่องเที่ยวด้วย เรากางเต็นท์ กางเปลใต้ต้นไทรใหญ่ใกล้บ่อน้ำพุร้อน และจุดไฟย่างไก่ ป่ารกร้างว่างเปล่า มีเพียงเราสองคนและเจ้าถัง สุนัขตัวเล็กของฉัน อยู่ข้างกองไฟ เราผลัดกันดูไฟและดำน้ำลงไปในสระแร่ร้อนระหว่างสวรรค์และโลก สิ่งที่แปลกประหลาดอีกอย่างหนึ่งคือ ท่ามกลางน้ำแร่ใต้ดินที่ร้อนและเค็มจัด ผู้คนจะเจาะบ่อน้ำที่มีน้ำจืดและน้ำเย็นอยู่ หลังจากแช่น้ำแร่ร้อน 3 ครั้ง และล้างร่างกายด้วยน้ำจืดเย็นๆ แล้ว เราก็รับประทานอาหารเย็นในพื้นที่ป่าภูเขาอันเงียบสงบ

นิตยสารเฮอริเทจ