แก้มและนกพิราบ

ไม่ทราบว่ามีนกเขาคู่หนึ่งทำรังอยู่บนซุ้มไม้เลื้อยหน้าบ้านตั้งแต่เมื่อไรครับ วันหนึ่งฉันได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของลูกนก และฉันก็ได้พบรังนกน้อยน่ารักซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ แม่บอกให้ปล่อยเขาไว้ที่นี่ อย่าไล่เขาไป น่าเสียดาย ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาครอบครัวนกตัวน้อยก็อาศัยอยู่กับครอบครัวของฉัน

แม่ของฉันไม่รู้ว่าเธอกลัวนกจะหนีไปหรือสงสารนกที่ต้องทำงานหนักในการหาอาหาร เธอจึงซื้อข้าวมาโรยในสนามหญ้าทุกเช้า จากนั้นปิดประตูและมองดูนกผ่านช่องว่างเล็กๆ บนประตู วันหนึ่งฉันตื่นเช้าแล้วเห็นแม่กำลังทำอะไรแปลกๆ ฉันแปลกใจจึงถามเธอว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ แม่บอกให้พูดเบาๆ เดี๋ยวจะตกใจ พวกเขาเป็นใครวะเนี่ย? ฉันมองผ่านรอยแยกของประตูด้วยความอยากรู้อยากเห็น และเห็นนกเขาคู่หนึ่งกำลังจิกข้าวในขณะที่ฉันมองไปรอบ ๆ เพื่อเฝ้าระวัง อ๋อ คู่นกบนโครงดอกไม้นี่เอง แม่ของฉันก็ให้ความสนใจและตั้งใจฟังราวกับว่ากำลังดูการแสดงดนตรีอยู่ คนแก่ส่วนใหญ่มักจะมีงานอดิเรกของตัวเองที่คนหนุ่มสาวอย่างฉันไม่สามารถเข้าใจได้ ฉันอธิบายเรื่องนี้กับตัวเองแล้วก็ลืมไป

วันหนึ่งขณะที่กำลังกินอาหาร แม่ก็บอกว่ามีลูกครอกใหม่แล้ว ผมแปลกใจเลยถามแม่ว่า โอ้ แม่จำไม่ได้ว่าซี ลูกสาวเราท้องอยู่ไหม แม่จ้องมองอย่างขุ่นเคือง: ฉันไม่ได้หมายถึงซี ฉันกำลังพูดถึงนกเขาตัวเล็กสองตัวนั้น อ๋อ นกตระกูลนกที่อยู่บนซุ้มดอกไม้หน้าบ้านนี่เอง ผมก็แซวว่า แล้วมันมีกี่ครอกแล้วแม่? โดยไม่คาดคิดแม่ของฉันบอกฉันว่ามีลูกครอกละสามตัว ครอกแรกมีสองตัว ครอกถัดมาที่เธอเห็นมีสามตัว ฉันไม่ทราบว่าทำไมครอกนี้ถึงมีเพียงอันเดียว อาจเป็นเพราะเธอไม่ได้ให้อาหารพวกมันเพียงพอ แม่ของฉันก็บ่นพึมพำและคำนวณ คิดว่าเธอควรเพิ่มจำนวนมื้ออาหารหรือเปลี่ยนเป็นอาหารเม็ดเพราะว่ามันไม่มีคุณค่าทางโภชนาการเพียงพอ ฉันเพียงแต่ส่ายหัวด้วยความสงสารและขบขัน ฉันรู้สึกสงสารแม่ที่อยู่บ้านคนเดียวและเบื่อหน่ายกับการต้องดูแลนกเป็นความสุขของเธอ สิ่งที่น่าขบขันอีกอย่างหนึ่งก็คือ เธอทำราวกับว่านกเหล่านั้นเป็นแค่สัตว์เลี้ยงเท่านั้น

ฉันลืมเรื่องนกพวกนั้นอีกแล้ว ฉันมักจะลืมสิ่งที่ฉันคิดว่าไม่สำคัญ นอกจากนี้การที่ยุ่งกับงานตลอดวันทำให้ฉันไม่มีเวลาคิดเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อีกต่อไป ฉันยังลืมไปว่าแม่ของฉันแก่แล้ว แต่คนแก่ก็เหมือนใบไม้สีเหลืองบนต้นไม้ที่ไม่รู้ว่าจะร่วงเมื่อไร

แม่ไม่เคยเตือนฉันว่าเธอแก่แล้ว

แม่ไม่เคยเรียกร้องหรือโกรธหรือตำหนิฉันเรื่องใดๆ

แม่จะยิ้มเสมอและเล่าเรื่องตลกๆ ที่ได้ยินมาจากเพื่อนบ้าน ฉันรู้สึกสบายใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของแม่ ฉันฟังเรื่องเล่าของแม่อย่างเฉยๆ โดยบางทีก็สงสัยว่าทำไมแม่ถึงว่างมาก แม่ไม่รู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ หรือแม่รู้แต่ก็ไม่สนใจ เมื่อผู้สูงอายุไม่แข็งแรงอีกต่อไป พวกเขามักจะละเลยสิ่งที่ไม่ชอบเพื่อผ่อนคลายจิตใจ หากคุณไม่สามารถพบกับความสุขได้ จงละเลยความโศกเศร้า แม่ของฉันเคยพูดไว้

แต่ลูกชายคนเล็กของฉันไม่เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งของคำพูดนั้น เขายังคงมุ่งมั่นกับงาน และเมื่ออายุเกือบสี่สิบแล้ว เขาก็ยังไม่มีลูกสะใภ้มาเป็นเพื่อนแม่ได้ เขาคิดอย่างง่ายๆ ว่าการมีลูกสะใภ้คงไม่สนุกแน่ กลัวว่าเมื่อทั้งสองคนไม่ถูกกัน จะทะเลาะกันและปวดหัวเพิ่มมากขึ้น เขาคิดเพียงว่าแค่ให้เงินแม่ทุกเดือนเพื่อซื้อนม ซื้ออาหารอร่อยๆ มาบำรุงเธอก็พอแล้ว เขาไม่รู้ว่าแม่ของเขาแอบนำอาหารที่มีประโยชน์มาให้พี่ชายและพี่สาวของเขาเพราะพวกเขามีลูกหลายคนและกำลังประสบปัญหาทางการเงิน พวกเขาอายุมากแล้วและไม่กินอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ มีเพียงเด็กๆเท่านั้นที่ต้องกินเพื่อเจริญเติบโต

เมื่อลูกชายคนเล็กของฉันรู้ว่าฉันเหงาและมีความคิดลึกซึ้ง ฉันก็ไม่ได้อยู่ข้างเขาอีกต่อไป ขณะที่นอนอยู่บนเตียง แม่ของฉันเตือนเราอยู่ตลอดเวลาว่า มีใครให้อาหารนกบ้างหรือยัง? พวกเขาอดอยากและยากจน แม่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เธอป่วย นกตัวน้อยๆ เหล่านั้นก็ย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้ว บางทีพวกเขาอาจจะหิวหรือเพราะว่าบ้านนั้นเต็มไปด้วยผู้คนและมีเสียงดัง พวกเขาจึงกลัวและจากไป แม่เพียงแค่เชื่อเด็กๆ ว่าพวกเขาได้รับอาหารวันละสองครั้งตามที่เธอบอกกับพวกเขา ก่อนจะหลับตา คุณแม่บอกลูกชายคนเล็กว่าอย่าลืมให้อาหารนกให้กับเธอ อย่าปล่อยให้มันอดอาหาร

ลูกชายของแม่ยังคงยุ่งอยู่กับงานของเขาโดยไม่ได้แม้แต่จะนึกถึงรังนกตัวน้อย เขาคิดถึงเพียงแม่ของเขา คิดถึงอาหารเลิศรสที่แม่ของเขาทำ ทุกครั้งที่เขาจุดธูปบนแท่นบูชาและมองดูภาพแม่ เขาก็รู้สึกเศร้าใจ การทานอาหารที่บ้านเริ่มน้อยลง เขาจึงมักจะแวะทานอาหารที่ร้านอาหารก่อนกลับบ้าน

จนกระทั่งเขาพาแฟนสาวกลับบ้านมาเล่นและได้ยินแฟนสาวพูดว่าดูเหมือนจะมีรังนกอยู่บนซุ้มดอกไม้ และได้ยินเสียงลูกนกจิ๊บจ๊อย เขาก็จำนกเขาคู่นั้นและคำแนะนำของแม่ได้ทันที เขาค้นหาถุงข้าวสารเล็ก ๆ ที่แม่ของเขาเก็บไว้ในมุมตู้อย่างรวดเร็ว ข้างในมีมากกว่าครึ่งถุง เขาหยิบข้าวสารหนึ่งกำมือแล้วโยนลงในสนาม จากนั้นก็เลียนแบบแม่โดยปิดประตูแล้วเดินแอบไปรอบๆ นกพิราบคู่หนึ่งซึ่งมีขนสีฟ้าบนปีกโฉบลงมาเพื่อจิกข้าวโดยคอยเฝ้าระวัง เธอหัวเราะและกระซิบว่า "คุณมีงานอดิเรกแปลกๆ นะ" ตอนนี้เองที่เขาจำได้ว่าเขาคิดถึงแม่ของเขาแบบนั้น ฉันจำรูปร่างหลังค่อมของแม่และท่าทางที่เต็มไปด้วยความรักของเธอได้ขณะที่เธอดูนกกินอาหาร น้ำตาไหลพรากๆ ลูกชายร้องเรียกเบาๆ “แม่!”

แหล่งที่มา