เส้นทางไปสนามกีฬาพานาโซนิค ซุอิตะ

ทันทีที่ฉันมีแผนที่จะไปโอซากะ ซึ่งมีทีมฟุตบอลชื่อดังอยู่สองทีม คือ กัมบะ โอซากะ และเซเรโซ โอซากะ งานแรกของฉันก็คือหาข้อมูลว่ามีการแข่งขันฟุตบอลระหว่างสองทีมนี้หรือไม่ ในตารางการแข่งขันเจลีก 1 ประจำปี 2023 ตอนที่ผมอยู่โอซากะ มีแมตช์ระหว่างกัมบะ โอซากะ กับ คาชิมะ แอนท์เลอร์ส ในรอบที่ 18

ราคาตั๋วอยู่ที่ใบละ 4,100 เยน (ประมาณ 700,000 ดอง) เป็นตั๋วอิเล็กทรอนิกส์พร้อม QR code นั่งได้ตั้งแต่บริเวณกลางสแตนด์ B โดยไม่ชิดขอบสนามมากเกินไป เพื่อให้ฉันได้ตั๋วแบบกระดาษ คนที่ซื้อตั๋วให้ฉันไปที่ร้าน 7-Eleven ในโกเบเพื่อพิมพ์ตั๋ว ต้องจ่ายเพิ่ม 220 เยน (ค่าธรรมเนียมระบบ 110 เยน และค่าธรรมเนียมออกบัตร 110 เยน) และฉันได้รับตั๋วกระดาษเพื่อเข้าสนามกีฬา และของบางอย่างที่จะเก็บเป็นของที่ระลึก นอกจากนี้ยังเป็นการเชื่อมโยงที่ชัดเจนระหว่างเจลีก 1 และเครือร้านสะดวกซื้อ 7-Eleven ทั่วญี่ปุ่นที่ก่อตั้งมานานหลายปี

ผู้เขียน (ซ้ายสุด) และเพื่อนชาวเวียดนามท่องเที่ยวและศึกษาดูงานในประเทศญี่ปุ่น ณ ด้านหน้าสนามกีฬาพานาโซนิค ซุอิตะ

สนามกีฬาพานาโซนิค ซุอิตะ ซึ่งเป็นสนามเหย้าของกัมบะ โอซาก้า ตั้งแต่ปี 2016 ตั้งอยู่ในเมืองซุอิตะ จังหวัดโอซาก้า บริษัท Panasonic ซึ่งมีสำนักงานใหญ่อยู่ในเมืองคาโดมะที่อยู่ใกล้เคียง ได้ซื้อสิทธิ์ในการตั้งชื่อสนามกีฬา และตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2018 สนามกีฬาแห่งนี้ก็ได้ชื่อว่า Panasonic Suita

สนามกีฬาแห่งนี้อยู่ห่างจากใจกลางเมืองโอซาก้าประมาณ 22 กม. และมีหลายวิธีในการเดินทางมาที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นรถบัส รถไฟ หรือแท็กซี่ เราเลือกเดินทางโดยรถไฟใช้เวลาเดินทาง 45 นาที ซึ่งรวมการเดินทางจากสถานีโอซาก้าไปยังสถานีมินามิอิบารากิด้วย จากนั้นเราเดินทางไปยังสถานีรถไฟ Bampaku Kinenkoen ซึ่งเป็นสถานีรถไฟที่อยู่ใกล้กับสนามกีฬา Panasonic Suita เมื่อมาถึงสถานี Minami Ibaraki เราก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศของเทศกาลฟุตบอลสุดสัปดาห์ได้ทันที เมื่อแฟนบอลหลายพันคนที่สวมเสื้อของทีม Gamba Osaka (ราคาปัจจุบันตัวละ 27,500 เยน - หรือเทียบเท่ามากกว่า 4.6 ล้านดอง) "หลั่งไหล" มาที่นี่ จากนั้นจึงเคลื่อนตัวต่อไปยังเส้นทางรถไฟที่มุ่งหน้าไปยังสถานี Bampaku Kinenkoen

ที่สนามบัมปาคุ คิเนนโคเอ็น สโมสรกัมบะ โอซาก้า เอฟซี ได้นำธงมาวางเรียงกันเป็นแถวยาวที่สถานีรถไฟ โดยแต่ละธงจะมีรูปภาพของผู้เล่นที่เล่นให้กับทีม เช่น กองหน้า ทาคาชิ อุซาไม หรือผู้รักษาประตู มาซาอากิ ฮิงาชิกูจิ เป็นช่องทางในการให้เกียรตินักเตะ เป็นช่องทางให้แฟนๆ ได้ใกล้ชิดกับนักเตะของทีมมากยิ่งขึ้น รวมถึงเป็นจุดเช็คอินที่เหมาะสำหรับแฟนๆ และนักท่องเที่ยวอีกด้วย

ผู้ชมกำลังเดินทางจากสถานี Bampaku Kinenkoen สู่สนามกีฬา Panasonic Suita

ระยะทางจากสถานี Bampaku Kinenkoen ถึงสนามกีฬา Panasonic Suita ประมาณ 1.3 กม. ผู้ชมสามารถเดินไปถึงสนามกีฬาได้เท่านั้น ในแดนอาทิตย์อุทัย ระยะทางขนาดนี้ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับชาวญี่ปุ่นที่เคยชินกับการเดิน เส้นทางไปสนามกีฬาไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้ที่มาที่นี่เป็นครั้งแรก อย่างไรก็ตาม เราโชคดีที่มีนักเรียนมัธยมปลายสองคนในโอซากะที่มารับชมการแข่งขันด้วย ซึ่งพาเราไปถูกที่แล้ว

ระหว่างทางไปสนามกีฬา มีนักเรียนคนหนึ่งชื่อทานากะ คาซึกิ ตื่นเต้นมากเมื่อรู้ว่าเราเป็นคนเวียดนาม เขาเป็นแฟนตัวยงของทีมฟุตบอลเซเรโซ โอซาก้า เขาเปิดโทรศัพท์แล้วเห็นรูปของผู้รักษาประตู ดัง วาน ลัม ซึ่งเล่นให้กับเซเรโซ โอซาก้า เมื่อฤดูกาลที่แล้ว ถามเราว่าเรารู้จักผู้รักษาประตูคนนี้หรือไม่ เป็นเรื่องดีมากที่ผู้รักษาประตู Dang Van Lam ยังคงถูกแฟนๆ เซเรโซ โอซาก้า จดจำ ถึงแม้เขาจะกลับไปเล่นในเวียดนามแล้วก็ตาม

พิถีพิถัน สะดวกสบาย ใส่ใจ

เรามาถึงอัฒจันทร์ของสนามพานาโซนิค ซุอิตะ พอดีตอนที่การแข่งขันกำลังจะเริ่มต้น ในเวลานี้ ขั้นตอนก่อนการแข่งขันได้ดำเนินการอย่างเคร่งขรึมและยิ่งใหญ่ โดยมีธงขนาดใหญ่ที่ต้องการคนกว่า 10 คนเพื่อสนับสนุนทั้งกัมบะ โอซาก้า และคาชิมะ แอนท์เลอร์ส ที่จัดแสดงอยู่ด้านหลังผู้เล่นหลักของทั้งสองทีม

แฟนบอลของทั้งสองทีมต่างลุกขึ้นยืนบนอัฒจันทร์ ร้องเพลงประจำทีมของตน และชูผ้าพันคอที่พิมพ์ชื่อสโมสรของตนไว้ ฉากนี้เป็นเหมือนความฝันของทีมฟุตบอลและสนามฟุตบอลในเวียดนามจริงๆ สิ่งหนึ่งที่น่าคิดเกี่ยวกับ V-League หรือสนามฟุตบอลโดยทั่วไปในเวียดนาม เช่นเดียวกับเรื่องราวเบื้องหลังที่นั่งแต่ละที่นั่งบนอัฒจันทร์ ก็มีที่วางขวดน้ำให้กับผู้ชมที่นั่งอยู่ด้านหลังด้วย วิธีนี้จะทำให้เลอะเทอะน้อยลงและประหยัดพื้นที่แทนที่จะวางแนวนอนเหมือนในโรงภาพยนตร์และศูนย์การประชุมในเวียดนาม อีกทั้งยังเพิ่มความสะดวกสบายให้กับผู้ชมอีกด้วย

ในเจลีก 1 ผู้ชมสามารถนำอาหารเข้าไปในสนามได้ รวมถึงรับประทานบะหมี่และซาซิมิบนอัฒจันทร์อีกด้วย สิ่งสำคัญคือหลังจากรับประทานอาหารแล้ว แฟนๆ จะต้องนำอาหารใส่ถุงขยะและนำไปไว้ที่ด้านนอกสนาม ซึ่งจะมีพนักงานทำความสะอาดรออยู่พร้อมถุงขยะขนาดใหญ่

กองเชียร์ของทีมกัมบะ โอซาก้า ในระหว่างการแข่งขัน ภายใต้กรอบการแข่งขันของเจลีก 1

นอกจากนี้ยังควรกล่าวถึงด้วยว่าสนาม Panasonic Suita ได้รับการออกแบบมาให้สะดวกสบายสำหรับแฟนฟุตบอลเมื่อไม่มีลานสกี ด้วยเหตุนี้ผู้ชมจึงสามารถเพลิดเพลินกับการแข่งขันได้ง่ายขึ้นและมองเห็นนักเตะได้อย่างชัดเจน การส่องสว่างของสนามกีฬาด้วยไฟชุดที่วิ่งไปบนอัฒจันทร์หลักทั้งสองฝั่งได้รับการออกแบบมาเพื่อให้แน่ใจว่าสนามกีฬาทั้งหมดได้รับแสงที่เพียงพอ แทนที่จะให้บางจุดสว่างกว่าและบางจุดมืดกว่า ที่น่าสังเกตคือ แหล่งพลังงานสำหรับการส่องสว่างของสนามกีฬามาจากแผงโซลาร์เซลล์ที่ติดตั้งบนอัฒจันทร์ ในญี่ปุ่น อัฒจันทร์ทุกแห่งในสนามกีฬาจะมีหลังคาเพื่อลดโอกาสที่แฟนๆ จะเปียกฝน

จอภาพบนสนามถูกแบ่งครึ่งเพื่อรองรับความต้องการความบันเทิงสูงสุดของผู้ชม

ในขณะเดียวกัน หน้าจอทั้งสองที่วางไว้ตรงมุมทั้งสองของสนามนั้นถือเป็นความฝันอย่างแท้จริงสำหรับการชมฟุตบอล ตรงนั้น จอภาพสามารถแยกออกเป็นสองส่วนได้ในระหว่างที่เกิดฟรีคิก เพื่อให้ผู้ชมสามารถชมทั้งผู้เล่นที่กำลังจะเตะฟรีคิกและผู้เล่นที่ประกบกันในกรอบเขตโทษ เมื่อผู้เล่นของกัมบะ โอซาก้า ทำประตูได้ ไม่กี่วินาทีต่อมา จออิเล็กทรอนิกส์ก็แสดงข้อมูลและรูปภาพของผู้เล่น อันที่จริงแล้วนี่ถือเป็นวิธีการที่สร้างสรรค์เพื่อให้บริการผู้ชม และยังสื่อให้ผู้ชมตระหนักถึงการใช้ประโยชน์จากความสำเร็จทางเทคโนโลยีอีกด้วย

ระหว่างครึ่งแรกของการแข่งขัน สมาชิกสโมสร Gamba Osaka และเจ้าหน้าที่ทุกวัยเดินไปรอบๆ สนามเพื่อขอบคุณและแสดงความขอบคุณต่อผู้ชม และในเวลาเดียวกันก็ส่งข้อความเกี่ยวกับ “ครอบครัว Gamba Osaka” ในขณะที่กองเชียร์ก็สร้างความบันเทิงให้กับผู้ชมด้วยการเต้นรำที่น่าตื่นตาตื่นใจ และบริเวณสองประตูใต้อัฒจันทร์สนามเหย้าของกัมบะ โอซาก้า ก็จะมีทีมเชียร์ลีดเดอร์สาวเต้นตลอดการแข่งขันอยู่เสมอ

เมื่อพูดถึงสนามกีฬา Panasonic Suita มากขึ้น เราต้องพูดถึงห้องน้ำในสนามกีฬาด้วย ห้องน้ำที่นี่สะอาดมาก มีระบบส้วมที่สามารถรองรับคนได้หลายสิบคนพร้อมๆ กัน ไม่เพียงแต่สนามกีฬาเหย้าของทีมฟุตบอลกัมบะโอซาก้าเท่านั้น แต่ห้องน้ำสาธารณะหลายๆ แห่งในญี่ปุ่นก็สะอาดและทันสมัยด้วยระบบห้องน้ำอัตโนมัติด้วย ซึ่งถือเป็นลักษณะเฉพาะที่แสดงให้เห็นวัฒนธรรมญี่ปุ่นได้อย่างชัดเจน โดยให้ความสำคัญกับความสะดวกสบายและความเป็นมิตรเป็นอย่างยิ่งอยู่เสมอ

แฟนบอลกัมบะ โอซาก้า เฉลิมฉลองชัยชนะของทีมพวกเขา

ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่น่าชื่นชมอื่นๆ เกี่ยวกับชาวญี่ปุ่น และพบว่าคุณค่าของการไปชมการแข่งขันฟุตบอลเจลีก 1 ที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นไม่ได้หยุดอยู่แค่เพียงความมันส์ของฟุตบอลในสนามเท่านั้นแต่ยังมีสิ่งอื่นๆ อีกมากมายที่น่าพิจารณาซึ่งสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในประเทศเวียดนามได้

ภายในสนามกีฬา เรายังได้พบกับกลุ่มคนเวียดนามที่กำลังทยอยเดินทางเข้าสู่สนามกีฬาด้วย รวมถึงนายเหงียน ดิญ หุ่ง (ถนนหลักจุง ไฮ บา จุง) ทั้งคู่ได้ไปเยี่ยมลูกชายซึ่งเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยริตสึเมกัง และในโอกาสนี้ ทั้งพ่อและลูกชายพร้อมด้วยเพื่อนของลูกชายซึ่งเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเฮียวโงะ (โกเบ) เช่นกัน ตัดสินใจเลือกแมตช์การแข่งขันเจลีก 1 เพื่อเป็นประสบการณ์ที่ไม่ควรพลาดเมื่อมาเยือนญี่ปุ่น นายหุ่งเล่าว่าเมื่อไม่กี่ปีก่อน เพื่อนของเขาเคยไปดูฟุตบอลที่สนามกีฬาหางเดย และเมื่อจะเข้าห้องน้ำ เขาก็ส่ายหัวเมื่อเห็นแสงสลัวและห้องน้ำที่ทรุดโทรม เพื่อนเขาก็รับปากว่าจะ “อดอาหาร”… เพราะฉะนั้น ทุกครั้งที่ไปสนามฟุตบอล นายหุ่งก็จะเข้าห้องน้ำเสมอ เพราะเป็นที่ที่แฟนๆ จะได้ประเมิน/สัมผัสได้ถึงความใส่ใจของฝ่ายจัดงานที่มีต่อผู้ชมได้อย่างชัดเจน

หลังจากได้ “สัมผัส” ห้องน้ำที่สนามกีฬา Panasonic Suita แล้ว คุณ Hung ก็รู้สึกพึงพอใจมาก “ไม่มีอะไรตำหนิได้ สะอาดและทันสมัยอย่างมาก นั่นอาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมสามารถมาชมการแข่งขันเจลีก 1 อีกครั้งเมื่อผมกลับไปญี่ปุ่นในภายหลัง”

เกมยังไม่จบ

วันนั้น กัมบะ โอซาก้า เอาชนะไปได้ 2-1 ขยับขึ้นจากท้ายตารางได้ บรรยากาศจึงสนุกสนานและตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

แต่หากคุณรีบกลับบ้านหลังเสียงนกหวีดสุดท้ายมันจะถือเป็นการเสียเปล่า ประการแรกผู้ชมส่วนใหญ่ยังคงอยู่ที่สนามเป็นเวลานานเพื่อแบ่งปันทั้งความสุขและความเศร้ากับผู้เล่น และไม่รีบร้อนออกจากสนามเพราะกลัวการจราจรติดขัดหรือเหตุใดจึงต้องอยู่ต่อหลังการแข่งขัน การอยู่ต่อนั้นมีความสมเหตุสมผลเพราะหลังการแข่งขัน ทีมเจ้าบ้านและทีมเยือนต่างก็ออกมาต้อนรับแฟนบอลอย่างเคารพและขอบคุณ

ประการที่สอง ผมไม่ทราบว่ามีสนามกีฬาอื่น ๆ อีกหรือไม่ แต่ที่สนามกีฬา Panasonic Suitan นั้น มีการต้อนรับอันน่าประทับใจที่ผมไม่เคยเห็นในสนามกีฬาใด ๆ ในเวียดนามมาก่อน เมื่อสมาชิกทีมเข้ามาทักทายและขอบคุณแฟนบอล "ผู้ภักดี" บนอัฒจันทร์ด้านหลังประตู ไฟในสนามก็เกือบจะดับลง โดยเน้นไปที่สมาชิกทีมเพียงเท่านั้น บนอัฒจันทร์มีรัศมีสีเขียวเปล่งออกมาจากกำไลข้อมือ และบล็อกเรืองแสงที่แฟนๆ ถือไว้ ทั้งหมดนี้สร้างบรรยากาศที่สะดุดตา เคร่งขรึม และอบอุ่น แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความสัมพันธ์ระหว่างทีมและแฟนๆ

นักเตะกัมบะ โอซาก้า กล่าวขอบคุณผู้ชมด้วยชุดสีน้ำเงิน ซึ่งเป็นสีเสื้อประจำสโมสร พร้อมด้วยสร้อยข้อมือและบล็อกแฟนๆ ที่เรืองแสง  

การเดินทางกลับจากสนามพานาโซนิค ซุอิตะ ไปยังสถานีรถไฟในวันนั้นไม่ได้ไกลอย่างที่เรารู้สึกเมื่อมาถึง เพราะมีแฟนบอลนับพันคนทยอยเดินออกไปตามลำดับ เมื่อพวกเขามาถึงทางลาดที่มุ่งสู่สถานี Bampaku Kinenkoen กลุ่มดังกล่าวก็หยุดกะทันหัน ข้างหน้าเราประมาณร้อยเมตรมีแถวยาวของผู้คนที่มายืนรออย่างอดทน ข้างหลังเราก็เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีความวุ่นวายหรือการซักถามใดๆ เพราะพวกเขาคงเคยชินกับฉากนี้แล้ว

ปรากฏว่าเพื่อจำกัดจำนวนคนเข้าสถานีและให้แน่ใจว่ามีคนขึ้นรถไฟได้เพียงพอ เจ้าหน้าที่สถานีจึงหยุดขบวนชั่วคราว ไม่จำเป็นต้องเป่านกหวีด กระบอง ชี้ หรือพูดจาหยาบคาย เพียงแค่พนักงาน 2 คนในวัย 60 ปี จับเชือกข้างหนึ่งไว้ (อีกข้างผูกไว้กับราวบันได) แล้วเดินจูงพวกเขาไปกลางถนนก็เพียงพอที่จะส่งสัญญาณให้กลุ่มหยุดได้แล้ว เราหยุดอีกสองครั้งนานประมาณ 15 นาทีก็ถึงสถานีรถไฟ แต่เช่นเดียวกับคนรอบๆ ตัวเรา เรารออย่างอดทนและไม่แยกทางกัน ที่สถานีรถไฟ ทางสถานียังมีเจ้าหน้าที่ถือป้ายคอยแนะนำผู้โดยสารไปยังเส้นทางรถไฟที่ถูกต้องด้วยความร่าเริงและเป็นมิตร “ละเอียดและพิถีพิถันมาก!” คุณหุ่งที่เดินข้างฉันกล่าว

มิญ กวาง

* โปรดเข้าสู่ส่วน กีฬา เพื่อดูข่าวสารและบทความที่เกี่ยวข้อง