បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីមកពីភូមិភាគខាងជើង កណ្តាល និងខាងត្បូង

ទំនៀមទម្លាប់ខុសគ្នាពីតំបន់មួយទៅតំបន់មួយ ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ បង្កើតឱ្យមានបុណ្យតេតដ៏រុងរឿងដែលធ្វើអោយមានទឹកដីនៃផ្កា និងផ្លែឈើ និងពិធីដ៏រំជើបរំជួលដែលនឹងបន្តកើតមានឡើងវិញក្នុងវប្បធម៌វៀតណាម។

Mâm cỗ cúng giao thừa - Ảnh: KIỀU ANH PHONG — *ការថ្វាយដង្វាយចូលឆ្នាំថ្មី - រូបថត៖ កៀន អានផុង*

ការរៀបចំសម្រាប់បុណ្យតេត ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី របស់ភូមិភាគទាំងបី ខាងជើង-កណ្តាល-ខាងត្បូង មានភាពខុសប្លែកគ្នាខ្លាំង ប៉ុន្តែក៏ដូចគ្នាខ្លាំងដែរ ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែមានអារម្មណ៍ដូចគ្នា។ "អ្នកណាទៅកណ្តាល ខាងជើង ឬខាងត្បូង មិនថាទៅទីណាទេ តែងតែចងចាំ/ត្រលប់មកធ្វើបុណ្យជាមួយគ្រួសារ"។

ទីក្រុងបុរាណបង្ហាញពីភាពស្មោះត្រង់

លោកស្រី Vu Thi Tuyet Nhung គឺជាអ្នកនិពន្ធអត្ថបទជាច្រើនអំពីម្ហូបហាណូយ។ នាងក៏ជាចុងភៅដ៏ល្បីម្នាក់ផងដែរ។ នៅពេលដែលថ្ងៃនិទាឃរដូវនៃ Giap Thin ខិតជិតមក បេះដូងរបស់លោកស្រី Nhung ពោរពេញដោយភាពរំភើបរីករាយនៃថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល ថ្វាយថាសពីទីក្រុងចាស់នៃពេលវេលាដ៏ឆ្ងាយ។

នាងថានៅពេលនោះ ផ្លូវទើបតែងងឹត ហើយភ្លាមៗពេលដែលនាងលាងចានសម្រាប់ថ្ងៃចូលឆ្នាំសកលនៅថ្ងៃទី ៣០ នៃបុណ្យតេត នាង និងបងស្រីរបស់នាងបានលឺម្តាយរៀបចំពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំ។

បន្ទាប់មកចាក់អង្ករដំណើបរួចបង្ហូរចេញ។ កាត់ផ្លែហ្កាកាជាបំណែកៗ លាយអំបិលពីរបីស្លាបព្រាជាមួយស្រាសមួយស្លាបព្រារហូតដល់រលោង បន្ទាប់មកលាយចូលទៅក្នុងអង្ករ។

គ្របអង្ករដំណើបជាមួយខ្លាញ់មាន់ ហើយបន្ថែមស្ករចូលក្នុងឡចំហាយពេលវាឆ្អិន។ រួចរៀបចំឆ្នាំងទឹកឆ្អិនមាន់យប់នេះ...

ខ្ញុំបានប្រាប់កូនរបស់ខ្ញុំថា ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល ត្រូវតែរៀបចំដោយម្តាយផ្ទាល់។

គ្រួសាររបស់លោកស្រី ញឹង មានបងប្អូនស្រីជាច្រើន ដូច្នេះនៅចំពោះមុខ តេត កូនប្រសារនាំយកមាន់ដុតខ្លាញ់មួយ និងដបស្រាក្រអូបមួយកំប៉ុង ស្លឹកចេក ទៅសួរសុខទុក្ខឪពុកក្មេក និងម្តាយក្មេក។

ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី មាន់នោះប្រើសម្រាប់តែស្ងោរ ចៀន ប្រឡាក់ ពន្លក ឬស្ងោរស៊ុបចង្កាក់។ ចំណែកមាន់សម្រាប់ថ្ងៃចូលឆ្នាំវិញ ម្តាយនាងត្រូវទៅផ្សារហង្សប៊ីផ្ទាល់ ឬសុំម្តាយមីងនៅវ៉ាន់ឌិញ ផ្ញើឱ្យ ។

នាងតែងនិយាយថា មាន់សម្រាប់ថ្ងៃចូលឆ្នាំត្រូវជាមាន់ដែលមិនទាន់ចាប់បាន មានទម្ងន់ប្រហែល ១ គីឡូក្រាម។ សាច់មាន់មានក្លិនក្រអូបនិងទន់។ ជើងមាស សិតសក់ពណ៌ក្រហមភ្លឺ។

គាត់បានបង្រៀនកូនស្រីរបស់គាត់នៅផ្ទះឱ្យចេះប្រើចង្កឹះដើម្បីទ្រស្លាបមាន់ ចងខ្សែទន់សម្រាប់ទ្រក្បាលមាន់ឱ្យត្រង់ ដាក់វានៅក្នុងឆ្នាំងធំមួយដែលមានទឹក និងអំបិលពីរបីដើម ដាំទឹកឱ្យពុះ យកពពុះចេញ បិទភ្លើង គ្របឆ្នាំងមួយសន្ទុះ យកវាចេញ ចាក់ទឹកឆ្អិនត្រជាក់ឱ្យស្អាត។

"ប្រសិនបើអ្នកស្ងោរកូនមាន់យូរពេក ស្បែករបស់វានឹងបែក ហើយស្លាបរបស់វានឹងមិនល្អទេ" - បន្ទាប់ពីជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ សម្លេងរបស់ម្តាយខ្ញុំនៅតែដក់ជាប់ក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ។

អ្នកស្រី ញឹង បន្ត៖ «ពេលនោះ ម្ដាយខ្ញុំយកស្លឹកជីរអង្កាមក្រហមមួយដើមមកបិតចំពុះមាន់ដាក់លើចាន កូនមាន់មានពណ៌លឿងមាស ស្លាបហើរទៅខាងដូចហោះឡើងខ្ពស់…»។

នឹកស្រូវអំបិល កូនៗ តង្វាយចូលឆ្នាំត្រូវមានអង្ករ និងអំបិល។ ទុយ អ៊ីត ញុង និយាយថា៖ «នាងធ្វើបន្តិចម្ដងៗ ម្ដាយដូចព្រលឹងតេត។ ជាមួយនាង កុមារបានស្តាប់បង្គាប់ និងយល់អំពីពិធីដែលកើតចេញពីភាពស្មោះត្រង់បំផុត និងការគោរពបូជាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់កូនៗ និងចៅៗចំពោះបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។

ក្រឡេកមើលថាសស្អាត និងស្អាត ម្តាយរបស់លោកស្រី Nhung បានអញ្ជើញប្តីរបស់គាត់ទៅអុជធូបថ្វាយបង្គំស្ថានសួគ៌ និងផែនដី ដើម្បីបណ្តេញចៅហ្វាយខេត្តចាស់ និងស្វាគមន៍អភិបាលថ្មីឱ្យគ្រប់គ្រងពិភពលោក។

អ្នកស្រី ញឹង នឹកដល់រដូវបុណ្យតេតចាស់ "កន្លងផុតទៅជារៀងរហូត" ទីក្រុងទាំងមូលស្ងាត់ស្ងៀម ស្តាប់ការស្វាគមន៍ឆ្នាំថ្មីរបស់ពូ។ វាពិតជាពិសិដ្ឋ និងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ម្តាយរបស់នាងបានបួងសួងដល់ឋានសួគ៌ និងផែនដីដើម្បីប្រសិទ្ធពរជ័យដល់ប្រទេសជាតិឱ្យជួបតែសេចក្តីសុខ សេចក្តីចម្រើន និងសុភមង្គលក្នុងគ្រួសារ ។ បន្ទាប់មកនាងបានដុតក្រដាសសក្ការៈ និងប្រោះអង្ករ និងអំបិលនៅតាមផ្លូវ។

បន្ទាប់ពីយកថាសចូលផ្ទះ ម្ដាយតែងតែចាក់ស្រាថ្មីមួយពែង ហើយឪពុករបស់នាង ឈាមស្ងោរមួយដុំ ហើយកាត់អង្ករដំណើបមួយដុំជាមួយផ្លែឈើហ្កាក ឱ្យកូនហូប ដើម្បីសំណាងល្អក្នុងឆ្នាំថ្មី។

Một mâm cỗ ngày Tết cổ truyền - Ảnh: Đ.DUNG — *ថាសប្រពៃណី - រូបថត៖ D.DUNG*

ពិធីសែនព្រេន ដើម្បីស្វាគមន៍លោកតា

នៅទីក្រុង Hue ក្នុងឱកាសដ៏ពិសិដ្ឋនៃឆ្នាំថ្មី ម្ចាស់ផ្ទះតែងតែពាក់អាវអៅដាយខ្មៅ និងក្បាលក្បាល ហើយអុជធូបបួងសួងដល់ឋានសួគ៌ និងផែនដី។

រូបភាពនោះមានវត្តមានក្នុងគ្រួសារជាច្រើនជាជួរវែងនៅតាមដងផ្លូវនៃរាជធានីបុរាណនាឱកាសចូលឆ្នាំសកល។ ដូចពិធីសាសនាផ្សេងៗទៀតរបស់ប្រជាជន Hue ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីរបស់ប្រជាជន Hue ក៏ពឹងផ្អែកលើតម្លៃខាងវិញ្ញាណផងដែរ។

Nhà nghiên cứu văn hóa Phan Thuận An lễ cúng giao thừa - Ảnh: THÁI LỘC — *អ្នកស្រាវជ្រាវវប្បធម៌ Phan Thuan An ពិធីចូលឆ្នាំថ្មី - រូបថត៖ THAI LOC*

ការថ្វាយដង្វាយចូលឆ្នាំថ្មីគឺក្រអូបណាស់។ ក្រៅពីគ្រឿងក្លែម ដើមចេក ស្រា ធូប ក្រដាសសក្ការៈ និងផ្លែឈើ ក៏នៅមានរបស់សាមញ្ញៗមួយចំនួនទៀតដើម្បីមើលអភិបាលឆ្នាំចាស់ និងស្វាគមន៍អភិបាលឆ្នាំថ្មី។

ចាប់ពីថ្ងៃចូលឆ្នាំសកលដល់ថ្ងៃទី 7 ខែមករា ប្រជាជន Hue ជៀសវាងការប៉ះនឹងធម្មជាតិ និងផែនដី។ ដូច្នេះ ជនជាតិ Hue ពីបុរាណមិនបានចេញទៅរើសមែក និងផ្កាដូចកន្លែងផ្សេងទៀតទេ។

សម្រាប់ប្រជាជន Hue ពិធីបុណ្យបូជានៅថ្ងៃចុងក្រោយនៃឆ្នាំគឺសំខាន់បំផុតដែលត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការចាប់ផ្តើមនៃ Tet សម្រាប់ប្រជាជន Hue ។ ពិធីនេះគឺដើម្បីស្វាគមន៍ដូនតានិងជីដូនជីតាទៅផ្ទះដើម្បីប្រារព្ធពិធីបុណ្យតេតជាមួយកូននិងចៅរបស់ពួកគេ។

ចាប់ពីពេលនោះរហូតដល់ថ្ងៃថ្វាយ ប្រហែលថ្ងៃទី៣ ឬថ្ងៃទី៤ អាសនៈតែងតែអុជធូប និងទៀន។

ក្នុងអំឡុងពេលទទួលទានអាហារនីមួយៗ ជនជាតិ Hue បានដាក់ថាសអាហារ នំអន្សម និងស្ករគ្រាប់ជាច្រើននៅលើអាសនៈ អុជធូប និងអញ្ជើញបុព្វការីជនរបស់ពួកគេ ដូចជាមានវត្តមានជាមួយកូនៗ និងចៅៗក្នុងសម័យនេះ។

ដូច្នេះហើយ ប្រជាជន Hue ច្រើនតែនៅជុំគ្នាធ្វើបុណ្យ Tet ដើម្បីមើលការបូជា ហើយកម្រទៅឆ្ងាយណាស់។ គេគិតថា អាសនៈតែងមានភាពកក់ក្ដៅ ជៀសវាងការអុជធូប និងអាសនៈត្រជាក់ ដែលជាអំពើបាបកម្មដូនតា។

អ្នកស្រាវជ្រាវវប្បធម៌ Nguyen Xuan Hoa បាននិយាយថា ប្រជាជន Hue នៅតែរក្សាទំនៀមទម្លាប់ជាច្រើនដែលជាប់ទាក់ទងនឹងពិធីសាសនា ដែលមិនសូវរសាយ លាយឡំ និងច្របូកច្របល់។

ពិធីដ៏ឧឡារិកភ្ជាប់មនុស្សជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ និងស្ថានសួគ៌ និងផែនដី មិនមែនជាមួយនឹងអបិយជំនឿទេ។ ជាទូទៅ គ្រប់គ្រួសារនៅតែមើលឃើញថាតេតជាឱកាសសម្រាប់ការជួបជុំគ្នាវិញ។ តេតនៅតែជាឱកាសសម្រាប់អ្នកជិតខាងទៅលេងគ្នា។

បុណ្យតេត ចងចាំអក្សរ Nom

អ្នកនិពន្ធវ័យក្មេង Le Quang Trang មកពី An Giang ជាកន្លែងដែលអ្នកស្រុកភាគច្រើនមានដើមកំណើតមកពីតំបន់កណ្តាល។ នៅថ្ងៃនិទាឃរដូវគាត់ចងចាំវប្បធម៌អក្សរសាស្ត្រនៃភូមិរបស់គាត់។ កុកងឺនិយាយថា អ្នកណានៅភូមិស្គាល់អក្សរ Nom ត្រូវអ្នកភូមិទាំងមូលគោរព។

ប្រជាជននៅភាគខាងលិចគោរពបូជាព្រះនៃទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើន: ព្រះនៃទ្រព្យសម្បត្តិ, ព្រះនៃដី, ព្រះនៃភ្នំ, ព្រះនៃផ្ទះបាយ, ព្រះនៃកសិកម្ម ... ពួកគេក៏អនុវត្តសិប្បកម្មជាច្រើនដូចជាជាងកាត់ដេរ, ជាងឈើ, ជាងឈើ, សាងសង់ទូក, ជាងដែក ... , វិជ្ជាជីវៈនីមួយៗមានស្ថាបនិករបស់ខ្លួន។

នៅពេលដែលគ្មានរូបគំនូរ ប្រជាជនភាគច្រើនគោរពប្រណិប័តន៍ជាមួយពាក្យ សរសេរព្រះនាមព្រះ និងពរជ័យមួយចំនួននៅក្នុងទឹកថ្នាំចិននៅលើក្រដាសពណ៌ផ្កាឈូក។ អក្សរដិត និងស្រាល វាមើលទៅ "ខាងវិញ្ញាណ"។ ក្រឡេកមើលអក្សរ Nom មនុស្សអាចមើលឃើញព្រលឹងដ៏ពិសិដ្ឋនៃភ្នំ និងទន្លេ ដែលជាស្មារតីជាតិតាមរបៀបដ៏ពិសិដ្ឋ និងបុរាណ។

Cho chữ là một nét văn hóa đẹp mỗi dịp Tết đến xuân về - Ảnh: ĐỖ PHU — ការសរសេរអក្សរផ្ចង់គឺជាលក្ខណៈវប្បធម៌ដ៏ស្រស់បំព្រង រាល់ពេលដែលតេតមកដល់ និងរដូវផ្ការីកមក - រូបថត៖ DO PHU

Le Quang Trang នៅចាំបានថា កាលនៅក្មេង ពេលដែលតេតជិតមកដល់ គាត់តែងតែដើរតាមជីដូនរបស់គាត់ទៅព្រះវិហារក្បែរផ្ទះរបស់គាត់ ដើម្បីសុំព្រះសង្ឃ Huynh Thanh ឱ្យសរសេរបន្ទះសម្រាប់ Ong Tao, Me Sanh និង Tho Than ដើម្បីជំនួសបន្ទះចាស់ដែលរសាត់ទៅដោយប្រយោគស្របគ្នាពីរបីដើម្បីព្យួរនៅថ្ងៃបុណ្យ Tet ។

លោក Trang ចងចាំថាពេលមួយគាត់បានសរសេរអក្សរផ្តេកដោយចៃដន្យក្នុងពាក្យ "Phuc" សម្រាប់ស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់នៅភូមិខាងលើ។ គាត់បានរត់ទៅផ្ទះរបស់នាងដោយជើងទទេរ ដើម្បីយកវាមកវិញ ហើយជំនួសវាដោយប្រយោគស្របគ្នាមួយទៀត។

«លោកគ្រូថាការសរសេរជារឿងវិសុទ្ធ បាត់ដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ដូចជាបាត់ដៃខ្ញុំពិតជាបាបកម្ម ល្អល្អ»...

នៅពេលដែលលោកម្ចាស់ Huynh Thanh បានទទួលមរណៈភាព គ្មាននរណាម្នាក់នៅក្នុងព្រះវិហារដែលសិក្សាអក្សរ Nom ដើម្បីជំនួសគាត់ក្នុងការសរសេរប្រយោគស្របគ្នា ការថ្វាយបង្គំគូ... ចាប់ពីពេលនោះមក ផ្ទះជាច្រើននៅក្នុងភូមិមិនបានជំនួសការថ្វាយបង្គំដោយអក្សរតេតចុងក្រោយរបស់ចៅហ្វាយឡើយ។

គូស្នេហ៏ថ្វាយបង្គំព្រះមាតាសាន និងព្រះផ្ទះបាយនៃផ្ទះកុកងឺនៅដដែលដោយទឹកថ្នាំគ្រូអស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ប៉ុន្តែ រាល់ឆ្នាំនៅពេលដែលខ្ញុំសម្អាតផ្ទះ គិតថាតើមានអ្វីដែលត្រូវជំនួស ឬអត់ មើលទៅអាសនៈ ហើយឃើញរមូររមូររលីង បេះដូងខ្ញុំពោរពេញដោយក្តីប្រាថ្នា និងប្រាថ្នាចង់បាន។

ភាគខាងត្បូងបុរាណមានភាពរុងរឿង។

អ្នកនិពន្ធប្រជាប្រិយ Huynh Ngoc Trang ធ្លាប់បាននិយាយនៅក្នុងសៀវភៅមួយរបស់គាត់ថា នៅភាគខាងត្បូងមានទំនៀមទម្លាប់ចាស់មួយដែលមានយ៉ាងហោចណាស់មុនឆ្នាំ 1945 រហូតដល់ឆ្នាំ 1960។ មនុស្សតែងតែរៀបចំចានពីរផ្សេងគ្នា។

ថាសដាក់ផ្លែឈើស្រដៀងនឹងថាសផ្លែឈើប្រាំ ឬថាសផ្លែឈើ (ហៅថា "ឈូក" មានន័យថា "ឈូក" ជើងបីធ្វើពីឈើ ដែលដាក់នៅលើ "ចានជណ្ដើរ" សម្រាប់ដាក់ថាសចេក)។

មនុស្សម្នារើសចេកមួយបាច់ ហើយកាត់ចង្កោមនីមួយៗ ហើយរៀបចំវា ដោយមានចង្កោមតូចនៅពីលើ បង្កើតជាប៉មបីជាន់។ តង្វាយប្រភេទទី២ ត្រូវតម្កល់នៅសងខាងនៃអុជធូបធំៗលើអាសនៈ ខាងក្រោមជាផ្លែឪឡឹក ខាងលើផ្លែឪឡឹកជាផ្លែព្រីងស្ងួត ខាងលើផ្លែត្របែកគឺផ្លែក្រូចសើច។

ក្រោយមក ថាសផ្លែឈើដែលរៀបចំសម្រាប់តេតក៏ផ្លាស់ប្តូរដែរ ដែលជាទូទៅមានផ្លែមៀន ល្ហុង ដូង និងស្វាយ ដើម្បីជានិមិត្តរូប "ល្មមរស់បានហើយ"។ លើសពីនេះ ផ្លែល្វា ឬម្នាស់ត្រូវបានគេប្រើដើម្បី "ធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់មានអារម្មណ៍ក្រអូប និងវិបុលភាព"។

នៅក្នុងអក្សរកាត់ដែលសរសេរអំពីទំនៀមទម្លាប់នៅភាគខាងត្បូងក្នុងដើមសតវត្សទី 20 ដោយ ឡេ វ៉ាន់ផាត គាត់បាននិយាយថា នៅវៀតណាមខាងត្បូងបុរាណមានទំនៀមទម្លាប់ចូលខឹម មានន័យថា បម្រាម ចាប់ផ្តើមបន្ទាប់ពីពិធីទទួលដូនតា និងការលើកបង្គោល ពោលគឺចាប់ពីយប់ថ្ងៃទី 30 ដល់ថ្ងៃទី 1 រហូតដល់មនុស្សដំបូងចូលផ្ទះនៅថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មី។

ក្នុងអំឡុងពេលនោះ មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវនៅក្នុងផ្ទះ បើកទ្វារឱ្យតែមានស្នាមប្រេះ រក្សាភាពស្ងៀមស្ងាត់ ហើយកូនចៅប្រាប់ឱ្យបានល្អ ដើម្បីទទួលឆ្នាំថ្មី។ ជៀសវាងការបោសសម្អាតផ្ទះ បើកទូ និងលាក់អំបោសទាំងអស់...

រឿងតូចពីរបង្ហាញថាភាគខាងត្បូងបុរាណក៏មានទំនៀមទម្លាប់ជាច្រើនផងដែរ។ យ៉ាងណាមិញឥឡូវនេះ វប្បធម៌រៀបចំបុណ្យតេតបានក្លាយទៅជាសាមញ្ញទៅហើយ។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត មនុស្សរក្សាស្មារតីស្វាគមន៍និទាឃរដូវដោយភាពរីករាយ គោរពបូជាដល់បុព្វការីជន និងជួបជុំគ្រួសារ។

វិចិត្រករ Huu Chau បានរស់នៅជាមួយជីដូនរបស់គាត់តាំងពីក្មេងរហូតដល់គាត់អាយុ 19 ឆ្នាំ (ជីដូនរបស់គាត់គឺជាផលិតករដ៏ល្បីល្បាញ Tho នៃក្រុមល្ខោនអូប៉េរ៉ា Thanh Minh - Thanh Nga - PV) ដូច្នេះគាត់បានរៀនសូត្រច្រើនពីគាត់អំពីការរៀបចំសម្រាប់ Tet ។

Huu Chau ជាធម្មតាទទួលបន្ទុកតុបតែងអាសនៈ និងធ្វើតង្វាយនៅថ្ងៃទី៣០ និងថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល។

អ្វីដែលជីតារបស់គាត់ធ្វើកាលពីមុន គាត់យកតម្រាប់តាមឥឡូវ។ សម្រាប់ Huu Chau គ្រាទាំងនេះគឺពិសិដ្ឋបំផុត។

គ្រួសារគាត់ធ្វើពិធីទទួលដូនតានៅថ្ងៃត្រង់ថ្ងៃទី៣០។ ផ្លែឈើតែងតែមាន។ ថាសដែលផ្តល់ជូនរួមមាន សាច់ជ្រូកបំពង ពងទា ស៊ុបម្រះព្រៅ ស៊ុបស្ពៃក្តោប ...

នៅថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មី Huu Chau បានដាក់ថាសថ្វាយនៅលើតុក្នុងទីធ្លា។ មានចានផ្លែឈើធំមួយ ដូងមួយផ្លែ ឪឡឹកមួយកែវ តែបីពែង ស្រាបីពែង។

លោកថា លោកបានអុជធូបបួងសួងសុំសេចក្តីសុខក្នុងឆ្នាំថ្មីដល់ក្រុមគ្រួសារ និងការងាររលូន។ «ខ្ញុំពិតជារីករាយនឹងការងាររៀបចំ និងតុបតែងអាសនៈនៅចុងឆ្នាំ។

ខ្ញុំព្យាយាមធ្វើឱ្យស្អាតនិងស្អាតដូចជាការដឹងគុណដល់ដូនតាខ្ញុំ អញ្ជើញពួកគាត់មកផ្ទះដើម្បីធ្វើបុណ្យតេតជាមួយក្រុមគ្រួសារ។ លោកបន្តថា៖ «បន្ទាប់ពីតុបតែងរួចគ្រាន់តែអង្គុយមើលគិតពីមនុស្សចាស់។

Mâm cỗ đón giao thừa ba miền Bắc - Trung - Nam- Ảnh 10. — *វិចិត្រករ Kim Xuan*

ខ្ញុំធ្លាប់រស់នៅជាមួយគ្រួសារប្តីខ្ញុំជាងម្ភៃឆ្នាំមកហើយ។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ 2001 នៅពេលដែលស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំបានរើចេញ ខ្ញុំបានរៀបចំអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯងនៅចុងឆ្នាំ។ ខ្ញុំចាំថាម្តាយរបស់ខ្ញុំធ្វើរឿងដដែល។ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំមិនរវល់នឹងការថ្វាយដ៏ស្មុគស្មាញទេ។ នាងជឿថាចិត្តនិងរបៀបរស់នៅរបស់មនុស្សម្នាក់គឺសំខាន់។ នាងថា ពេលធ្វើតង្វាយត្រូវមានចិត្តស្មោះចាំដល់ដូនតាខ្លួនពិតប្រាកដ។ ថាសថ្វាយថ្ងៃត្រង់ថ្ងៃទី 30 របស់គ្រួសារខ្ញុំគឺសាមញ្ញប៉ុន្តែយ៉ាងឧឡារិក។ មានផ្លែឈើ ស្ករគ្រាប់... ដោយសារខ្ញុំចូលចិត្តផ្កា ខ្ញុំបង្ហាញផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាតជាច្រើន។ នៅថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល ខ្ញុំបានដាក់អាសនៈបែរមុខទៅខាងក្រៅ ជាមួយនឹងថាសធំមួយដែលមានផ្លែឈើប្រាំមុខ ដូងមួយ ហើយខ្ញុំបានបន្ថែមស្ករគ្រាប់សូកូឡាសម្រាប់ឆ្នាំថ្មីដ៏ផ្អែមល្ហែម។ ជាពិសេសខ្ញុំក៏ចៀសវាងការដុតក្រដាសប្រាក់ និងការបូជា។ ពេញមួយឆ្នាំខ្ញុំខិតខំធ្វើមនុស្សធម៌ជួយជីវិតនិងមនុស្សគឺល្អគ្រប់គ្រាន់។ ខ្ញុំចូលចិត្តពេលវេលានៃការថ្វាយបង្គំថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល។ ខ្ញុំបានអង្គុយនៅទីនោះតែម្នាក់ឯង មានអារម្មណ៍សុខសាន្ត សញ្ជឹងគិតអំពីព្រឹត្តិការណ៍កាលពីឆ្នាំមុន ហើយសញ្ជឹងគិតអំពីការចំណេញ និងការបាត់បង់ជីវិត ដើម្បីរៀនធ្វើចិត្តឱ្យស្ងប់ និងរៀនរស់នៅដោយសន្តិភាព។ ( សិល្បករ Kim Xuan)

Mâm cỗ đón giao thừa ba miền Bắc - Trung - Nam- Ảnh 11. — *សិល្បករ Hong Anh*

នៅថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល ខ្ញុំធ្វើតង្វាយសាមញ្ញៈ ចានផ្លែឈើមួយចាន យៈសាពូនមីមួយចានតូច អំបិលមួយចាន បាយមួយចាន ផ្កា ស្ករគ្រាប់ ទឹកបីពាង ទឹកតែ... ផ្លែឈើមិនត្រូវមានប្រាំប្រភេទទេ មានផ្លែស្វាយ ស្រកានាគ ផ្លែមៀន ផ្លែខ្នុរ... មួយប្រភេទ។ នៅលើអាសនៈដូនតាមានថាសធំជាងមានផ្លែឈើប្រាំមានប្រាំពណ៌។ ពេលបន់ស្រន់ក្នុងថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល ដោយឈរនៅចន្លោះឋានសួគ៌ និងផែនដី ខ្ញុំគ្រាន់តែបួងសួងសុំសេចក្តីសុខដល់មាតុភូមិ អាកាសធាតុ និងប្រជាជន ព្រោះខ្ញុំជាចំណែកមួយ មិនបន់ស្រន់អ្វីសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំទេ។ ឆ្នាំមុនមានព្រឹត្តិការណ៍មិនសប្បាយចិត្តជាច្រើន។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្វីៗនឹងកាន់តែអំណោយផលនៅក្នុងឆ្នាំថ្មី។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំមានសុខភាពនិងស្មារតីដើម្បីជំនះការលំបាកដោយក្លាហាន។ ខ្ញុំគិតថាសំខាន់គឺត្រូវមានចិត្តស្មោះគោរពបូជាបិទឆ្នាំចាស់ចូលឆ្នាំថ្មីដោយសុខសាន្ត។ ឥឡូវនេះអ្វីៗគឺសាមញ្ញជាង។ វាមិនមែនថាខ្ញុំមិនមានលក្ខខណ្ឌ និងពេលវេលាក្នុងការរៀបចំស្មុគស្មាញនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំឃើញថាឆ្នាំនេះមនុស្សជាច្រើនមានការពិបាក ដូច្នេះយើងគួរតែផ្តោតលើអត្ថន័យ និងកំណត់ពិធី។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើគ្រឿងបូជាដ៏ធំ និងថ្លៃថ្លា ប៉ុន្តែគ្រួសារអ្នកមិនមានមនុស្សច្រើនទេ នោះថ្ងៃបន្ទាប់ អ្នកត្រូវញ៉ាំអាហារចាស់ដដែលៗ ហើយត្រូវបោះអាហារចោល គឺពិតជាឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់។ ( តារាសម្ដែង Hong Anh)

ឌឿង - Tuotre.vn

ប្រភពតំណ