ถ้าผมพาลูกไปสอบได้…

หรือในช่วงเที่ยงของวันที่ 7 มิถุนายน หลังสอบคณิตที่หน้าประตูโรงเรียนมัธยมศึกษาชานหุ่ง เขต 8 นักเรียนชายคนหนึ่งสวมหน้ากากอนามัยแล้วขี่มอเตอร์ไซค์ของพ่อโดยไม่ตั้งใจ แต่กลับมีน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ทุกการสอบมีทั้งความเศร้าและความเสียใจ

ในปีการศึกษา 2566-2567 นครโฮจิมินห์มีเป้าหมายการสอบเข้าตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 10 ถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 10 จำนวน 77,294 เป้าหมายในโรงเรียนมัธยมศึกษา 114 แห่งทั่วเมือง โดยมีผู้สมัครสอบจำนวน 96,334 คน ผู้สมัครกว่า 20,000 คนสอบไม่ผ่านการสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 10 และต้องเลือกเส้นทางอื่น ดังนั้น ครอบครัวกว่า 90,000 ครอบครัวจึงต้องนั่งรออย่างใจจดใจจ่อตั้งแต่ตอนนี้ไปจนถึงวันประกาศคะแนนมาตรฐาน

Nếu mẹ được đưa con đi thi… - Ảnh 1. — กอดในช่วงสอบ

คุณแม่เล่าให้ฟังว่าก่อนที่ลูกจะสอบไม่กี่วัน เธอมักจะลาหยุดงานเพื่อมารอลูกที่ประตูโรงเรียนเพื่อจะได้ไม่กังวล เพราะถึงแม้จะไปทำงาน ใจของเธอก็จะจดจ่ออยู่กับการสอบ คุณพ่ออีกคน ชื่อซอนลัม ที่อาศัยอยู่ในเขต 8 ขณะกำลังรอลูกชายเล่าว่า ในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา สมาชิกในครอบครัวทุกคน “เดินสบายๆ พูดจาเบาๆ ยิ้มอย่างมีเสน่ห์” และไม่ดูทีวีดึกๆ... เพื่อที่ลูกชายจะได้มีพื้นที่เงียบๆ ที่สุดสำหรับการเรียนหนังสือ แม้ว่าเขาจะดูสงบเสมอต่อหน้าลูกๆ แต่ภายในใจของเขากลับไม่สงบเลย

สิ่งที่นักข่าวประทับใจนอกประตูห้องสอบเข้าชั้นปีที่ 10 ในนครโฮจิมินห์ น่าจะเป็นอ้อมกอดของเหล่าคุณพ่อคุณแม่ที่ส่งถึงลูกๆ ของพวกเขา เมื่อผู้เข้าสอบร้องไห้เพราะทำข้อสอบได้ไม่ดี พวกเขายังร้องไห้ในอ้อมแขนของพ่อเพื่อขอการปลอบใจและความเข้าใจ แต่สำหรับฉัน มีบางอย่างที่ซาบซึ้งยิ่งกว่าตอนที่อยู่นอกห้องสอบ เมื่อฉันได้ยินผู้ชายเล่าเรื่องภรรยาของเขา

เธอเป็นพนักงานที่บริษัท PouYuen มาเป็นเวลา 20 ปีแล้ว ต้องทำงานตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ตลอดเวลาที่กังวลว่าจะถูกเลิกจ้างเพราะกลัวจะถูกเลิกจ้าง และไม่เคยสามารถไปส่งลูกๆ ที่โรงเรียนได้เลย ฉันรักคุณ ฉันจำคุณแค่จากโรงงานเท่านั้น เมื่อวานนี้ เขาพาลูกสาวไปสอบคนเดียว และในใจของเขามีความฝันเสมอว่าลูกสาวจะผ่านการสอบเข้าโรงเรียนรัฐบาลชั้นปีที่ 10 เพื่อที่งบประมาณจำกัดของครอบครัวจะได้ดูแลเธอได้

ฉันคิดถึงแม่ของฉัน ตลอดวัยเด็กของฉัน ตั้งแต่สอบชั้น ม.4 จนถึงวันที่ฉันออกจากชนบทเข้าเมืองเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย แม่ของฉันไม่เคยจับมือฉันที่ประตูโรงเรียนเลย ฉันโทษแม่ฉันที่เย็นชา จนฉันได้เป็นแม่คน พ่อแม่แต่ละคนมีวิธีรักและดูแลลูกของตนเอง แน่นอนแม่ของฉันซึ่งเป็นแม่ที่ทำงานมาแล้ว 20 ปี คงจะกอดและจับมือลูกสาวไว้แน่นหากเธอสามารถพาลูกไปสอบได้ แม้เพียงครั้งเดียว...

ลิงค์ที่มา