សិលាចារឹកចាម នៅក្វាងណាម

(VHQN) - ពីមុនមនុស្សតែងតែប្រើពាក្យ "សិលាចារឹក stele" ឬ "សិលាចារឹក stele" ឥឡូវនេះអ្នកស្រាវជ្រាវប្រើពាក្យ "សិលាចារឹក" ដែលសំដៅលើអត្ថបទទាំងអស់ដែលឆ្លាក់លើថ្ម ឈើ ដែក និងដីឥដ្ឋ។ បេតិកភណ្ឌសិលាចារឹកចាម គឺជាប្រភពព័ត៌មានដ៏សំខាន់មួយដើម្បីដឹងអំពីប្រវត្តិសាស្ត្របុរាណនៃដែនដី Quang Nam ជាពិសេស និងអំពីប្រទេសចាម្ប៉ាជាទូទៅ។

ពេលរសៀលនៅ My Son ។ រូបថត៖ L.T.K — ពេលរសៀលនៅ My Son ។ រូបថត៖ LTK

សិលាចារឹកចាមភាគច្រើនដែលនៅសេសសល់សព្វថ្ងៃគឺនៅលើថ្ម ឬសសរថ្មនៅក្នុងប្រាសាទ មួយចំនួនតូចនៅលើច្រាំងថ្មធម្មជាតិ ឬលើការតុបតែងស្ថាបត្យកម្ម និងវត្ថុលោហៈ។ សិលាចារឹកចាមត្រូវបានគេរកឃើញនៅកន្លែងជាច្រើននៅវៀតណាមកណ្តាល ដែលភាគច្រើនមានទីតាំងនៅក្វាងណាម។

សិលាចារឹកចាមត្រូវបានប្រមូល ចម្លង (បំប្លែងទៅជាឡាតាំង) និងបកប្រែជាភាសាបារាំងដោយអ្នកប្រាជ្ញបារាំងចាប់ពីចុងសតវត្សទី 19 ដល់ដើមសតវត្សទី 20 ។ នៅឆ្នាំ 1923 G. Coedes បានបោះពុម្ភផ្សាយនៅទីក្រុងហាណូយនូវបរិមាណ "កាតាឡុកស្ថិតិទូទៅនៃចាម និងសិលាចារឹកកម្ពុជា" ដែលដាក់លេខតាមលំដាប់លំដោយនិមិត្តសញ្ញា C សម្រាប់សិលាចារឹកចាម សរុបចំនួន 170 ឯកតា ចាប់ពី C1 ដល់ C 170; ក្នុងនោះដែកចំនួន ៧២ ដើមត្រូវបានរកឃើញនៅខេត្ត Quang Nam, ២៥ នៅ Ninh Thuan, ១៨ នៅ Binh Dinh និង ១៧ នៅ Khanh Hoa។ រហូតមកដល់ពេលនេះ ចំនួនសិលាចារឹកចាមដែលបានរកឃើញមានរហូតដល់ទៅ ២៤៧។

សិលាចារឹកចាមប្រើអក្សរប្រាហី - ប្រព័ន្ធសរសេរដែលបង្កើតឡើងនៅសតវត្សទី 3 មុនគ.ស នៅប្រទេសឥណ្ឌាហៅថា ប្រាហមី លីពី មានន័យថា "ប្រព័ន្ធសរសេររបស់ព្រះព្រហ្ម" វៀតណាមបកប្រែវាថា "អក្សរសំស្រ្កឹត" (ក៏មានន័យថាអក្សររបស់ព្រហ្ម / ព្រហ្ម / ព្រហ្ម) ។

ប្រព័ន្ធសរសេរនេះត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់សរសេរសំស្ក្រឹតនៅប្រទេសឥណ្ឌា ហើយក្រោយមកត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់សរសេរភាសានៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ រួមទាំងចាមបុរាណផងដែរ។ ចាប់ពីសតវត្សន៍ទី ៨ តទៅ អក្សរព្រាហ្មណ៍ត្រូវបានកែសម្រួលបន្តិចម្តងៗដោយអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ដើម្បីក្លាយជាប្រព័ន្ធសរសេរនៃភាសាផ្សេងៗ។

សសរថ្ម និងដែកដែលមានសិលាចារឹកនៅសារីរិកធាតុ My Son ។

ការឆ្លាក់ Stele ជារឿយៗត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការសាងសង់ប្រាសាទ និងប៉ម។ ខ្លឹមសារសំខាន់គឺការសរសើរតម្កើងព្រះ និងស្តេច តង្វាយកត់ត្រា ហើយចុងក្រោយតែងតែផ្តល់កុសលដល់អ្នកដែលថែរក្សា ឬព្រមានដល់អ្នកដែលបំផ្លាញប្រាសាទ និងប៉ម និងតង្វាយ។

សិលាចារឹកចាមផ្តល់ឱ្យយើងនូវព័ត៌មានអំពីកាលប្បវត្តិ រាជវង្ស និងឈ្មោះទីកន្លែងនៃប្រទេសចាម្ប៉ាបុរាណ ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះឆ្លុះបញ្ចាំងពីផ្នែកមួយនៃជីវិតសង្គម និងជំនឿសហសម័យ ដែលទាក់ទងនឹងភាពជឿជាក់ គ្មានឯកសារណាអាចលើសពីនេះឡើយ។

រាយប៉ាយនៅក្នុងសិលាចារឹកគឺសំដៅទៅលើជម្លោះរវាងតំបន់នៃចម្ប៉ាជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ឬជាមួយប្រទេសជិតខាង។ នេះជាព័ត៌មានដ៏មានតម្លៃក្នុងការបង្កើតឡើងវិញនូវរូបភាពប្រវត្តិសាស្ត្រ និងវប្បធម៌មិនត្រឹមតែតំបន់ Quang Nam ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងនៃឧបទ្វីបឥណ្ឌូចិនទាំងមូលក្នុងសហសវត្សរ៍ទីមួយនៃគ.ស។

ក្រៅពីសិលាចារឹកជនជាតិចាមមួយចំនួនដែលបានរកឃើញនៅក្វាងណាម ដែលត្រូវបានអ្នកបុរាណវិទូជនជាតិបារាំងនាំយកមកទីក្រុងហាណូយ ហើយឥឡូវនេះត្រូវបានរក្សាទុក និងដាក់តាំងនៅសារមន្ទីរជាតិប្រវត្តិសាស្ត្រហើយនោះ នៅមានសិលាចារឹកចាមជាច្រើនទៀតនៅក្វាងណាម។

នៅឯរមណីយដ្ឋាន My Son តែម្នាក់ឯង (ស្រុក Duy Xuyen) បច្ចុប្បន្នមានសិលាចារឹកចំនួន 36 ផ្ទាំង រួមទាំងសិលាចារឹកមួយចំនួនដែលនៅដដែល និងផ្តល់ព័ត៌មានសំខាន់ៗអំពីប្រវត្តិសាស្ត្រ និងវប្បធម៌ចាម្ប៉ា។

សិលាចារឹក C 89 (បច្ចុប្បន្នត្រូវបានរក្សាទុកនៅក្នុងបន្ទប់តាំងពិពណ៌ My Son Relic Site) ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ១០៨៨/១០៨៩ ដោយប្រើភាសាចាមបុរាណ ដោយកត់ត្រាអំពីគុណូបការៈរបស់ព្រះបាទជ័យឥន្ទ្រវរ្ម័ន ក្នុងការកសាងទឹកដីចាម្ប៉ាឡើងវិញ បន្ទាប់ពីវាត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញដោយសង្រ្គាម។

សិលាចារឹក C 100 (បង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ 1157/1158) ដែលនៅតែស្ថិតក្នុងសភាពដើមនៅ Tower G ប្រើអក្សរសំស្រ្កឹត និងចាមបុរាណ ដោយកត់ត្រាពីគុណូបការៈរបស់ព្រះបាទជយា ហរិវម៌្មដេវ ដែលបានសញ្ជ័យប្រទេសជិតខាង ហើយបានថ្វាយប្រាង្គ និងវាលស្រែនៅតំបន់នោះដល់ព្រះសិវៈ។

ក្រៅពីសិលាចារឹកមួយចំនួនធំដែលនៅសេសសល់នៅសារីរិកធាតុ My Son ក៏មានសិលាចារឹកមួយចំនួនដែលនៅរាយប៉ាយនៅសារីរិកធាតុផ្សេងទៀតដូចជា សិលាចារឹក C 66 នៅរមណីយដ្ឋាន Dong Duong (Thang Binh) សិលាចារឹក C 140 នៅរមណីយដ្ឋាន Huong Que (Que Son) និងសិលាចារឹកដែលទើបរកឃើញថ្មីៗមួយចំនួន។

ជាពិសេស នៅតាមបណ្តោយច្រាំងខាងត្បូងនៃទន្លេ Thu Bon មានសិលាចារឹកច្រាំងថ្មធម្មជាតិជាច្រើនដែលផ្តល់ព័ត៌មានអំពីសញ្ញាកំណត់ព្រំដែនដែលស្តេចចាម្ប៉ា “បរិច្ចាគ” ដល់ព្រះសិវៈ ដើម្បីទទួលបានការការពារពីព្រះសម្រាប់ប្រទេស និងអំណាចរបស់ស្តេច។

ទោះបីជាសិលាចារឹកចាមភាគច្រើននៅក្វាងណាមត្រូវបានចម្លង និងបកប្រែដោយអ្នកប្រាជ្ញបារាំងនៅដើមសតវត្សទី 20 ក៏ដោយ ដោយសារតែខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹកចាមត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការថ្វាយបង្គំព្រះ រចនាប័ទ្មភាសាសង្ខេប ការនិយាយច្រើន ការប្រៀបធៀប និងអតិផរណា។ អក្សរជាច្រើនត្រូវបានពាក់និងខូច។ ដូច្នេះការបកប្រែសិលាចារឹកចាមត្រូវពិនិត្យបន្ថែមទៀត។

ជាដំបូង ចាំបាច់ត្រូវធ្វើបញ្ជីសារពើភណ្ឌ និងថែរក្សាប្រភពមរតកឯកសារដ៏មានតម្លៃនេះ និងរៀបចំការណែនាំអំពីខ្លឹមសាររបស់វា ដើម្បីបម្រើដល់ការស្រាវជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្រ ក៏ដូចជាតម្រូវការសាធារណជនក្នុងការសិក្សាអំពីប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ការបង្កើតទម្រង់ដើម្បីចាត់ថ្នាក់ការប្រមូលសិលាចារឹកចាមនៅខេត្ត Quang Nam ក៏ជាកិច្ចការដ៏មានតម្លៃផងដែរ ដើម្បីបង្កើនចំណាប់អារម្មណ៍សាធារណៈចំពោះបេតិកភណ្ឌឯកសារប្រភេទពិសេសនេះ។

ប្រភព