แม่จ๋า หนูจะไป

รถบัสระยะไกลกำลังจะออกเดินทางแล้ว ฤดูกาลพบปะสังสรรค์ที่ยาวนานที่สุดของปีจะดำเนินต่อไปตามวงล้อหมุนและจากไปไกล

Thưa mẹ, con đi - Ảnh 1. — ถ้าเทศกาลเต๊ตไม่สั้นเหมือนบั๋นจุง แต่ยาวกว่าบั๋นเต๊ต คงดีไม่น้อย อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว ฉันจะได้ลบฝ้ากระบนแขนผอมๆ ของแม่ได้บ้าง - Photo: TRUC NGUYEN

บ่ายนี้หมวกของแม่เริ่มมีสีสันแล้ว หลังที่ก้มลงของแม่ดูเหมือนจะทรุดลงต่ำกว่าถุงของขวัญและเค้กที่ผูกไว้อย่างระมัดระวัง ฉันไม่กล้าที่จะมองริ้วรอยบนหน้าผากนั้นนานนัก ถึงแม้ฉันจะรู้ว่าการพบเจอและการจากลาคือกฎธรรมชาติ แต่ฉันก็ยังรู้สึกหนักใจกับความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

1. เมื่อไม่กี่วันก่อน แม่ของฉันโทรมาถามเกี่ยวกับวันหยุดของฉัน แม่แช่หัวหอมดองและหม้อบั๋นเต๊ตไว้รอคุณกลับบ้านมาทานด้วยกัน ความตื่นเต้นทั้งหมดของฤดูการรวมตัวถูกซ่อนไว้โดยแม่ผ่านริ้วรอยที่หางตาของเธอ

ตั้งแต่วันที่พ่อของฉันเดินทางไปยังสถานที่อันห่างไกลที่ฉันกับแม่ไม่สามารถมองเห็นได้ แม่ของฉันจึงไม่รอคอยฤดูใบไม้ผลิ แต่รอคอยเพียงเทศกาลเต๊ตเท่านั้น เทศกาลตรุษจีนเป็นเทศกาลแห่งการกลับมาพบกันอีกครั้ง เพื่อความอบอุ่น เพื่อการแบ่งปัน และความสะดวกสบาย

แต่ทันใดนั้นเหมือนเสียงแมลงปอกระพือปีกเพื่อประกาศฝนตก เด็กน้อยก็ต้องออกจากบ้านเพื่อหาเลี้ยงชีพในดินแดนแปลกหน้า

คืนก่อนรถบัสออกเดินทาง ฉันปวดท้องและไม่อยากแพ็กกระเป๋าเดินทาง ถ้าเทศกาลเต๊ตไม่สั้นเหมือนบั๋นจุง แต่ยาวกว่าบั๋นเต๊ต คงดีไม่น้อย แค่นานกว่านี้อีกนิดก็คงจะดี ฉันจะได้ลบฝ้ากระบนแขนผอมๆ ของแม่ได้บ้าง

แม่พิงไม้ค้ำยัน จุดธูปเทียนบนแท่นบูชาแต่ละแห่ง และขอเค้กสองสามกล่อง ส้มสุกบางส่วน และแยมขิงทองจำนวนหนึ่ง ฉันใส่ทุกอย่างลงในกระสอบ มัดให้แน่นด้วยเชือกพลาสติกสีแดง จากนั้นแม่ของฉันก็ถือปากกาและเขียนชื่อกับหมายเลขโทรศัพท์ของฉันอย่างสั่นๆ

แม่บอกว่าบนรถบัสมีของเยอะมากเผื่อจะหาย ฉันนั่งล้างชุดน้ำชาข้างบ่อน้ำ มองดู แล้วก็มีน้ำตาคลอขึ้นมาทันที ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไรฉันจะหยุดทำให้แม่เป็นกังวล รอคอย และคาดหวัง

เมื่อไม่ได้รับเงินเดือนหรือโบนัส ฉันจึงกลับไปหาแม่โดยมีเพียงสองล้านดองเท่านั้น แต่เมื่อฉันกลับมาถึงเมือง สัมภาระของฉันไม่ใช่แค่กระเป๋าเป้จากเมื่อวานเท่านั้น แม่ใส่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอสามารถส่งได้ลงไป ตั้งแต่พริกขี้หนูจากสวนเพียงกำมือเดียวไปจนถึงถาดกระดาษข้าวที่ตากแห้งในน้ำค้าง

2. ปีที่แล้วเศรษฐกิจอยู่ในภาวะถดถอย ข้าราชการจังหวัดอย่างผมก็ได้รับผลกระทบไม่มากก็น้อย เมื่อไม่ได้รับเงินเดือนหรือโบนัส ฉันจึงกลับไปหาแม่โดยมีเพียงสองล้านดองเท่านั้น

แต่เมื่อฉันกลับมาถึงเมือง สัมภาระของฉันไม่ใช่แค่กระเป๋าเป้จากเมื่อวานเท่านั้น แม่ใส่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอสามารถส่งได้ลงไป ตั้งแต่พริกขี้หนูจากสวนเพียงกำมือเดียวไปจนถึงถาดกระดาษข้าวที่ตากแห้งในน้ำค้าง

แม่บอกว่าเมืองนี้มีทุกอย่าง แต่ลูกๆ ของเธอไม่มีเงิน ฉันขยำธนบัตร 500,000 ดองใส่กระเป๋ากางเกงโดยที่ยังคงสภาพดี ตาแสบ และคิดในใจว่า “แม่ก็ไม่มีเงินเหมือนกัน!”

ฉันเก็บข้าวของที่ไม่จำเป็นไว้แน่นและบอกกับตัวเองว่าปีหน้าจะพยายามซื้อยาบำรุงกลับมาให้แม่ เพื่อช่วยให้เท้าของแม่ไม่เจ็บเพราะอากาศหนาวเย็น

เมื่อเห็นแม่ต้องดิ้นรนที่จะก้าวไปทีละก้าวโดยมีเงินเดินทางเพียงสองล้านดอง ใจของฉันก็รู้สึกเหมือนถูกเฉือนเป็นแผลที่เจ็บปวด รีบหน่อยนะ ต้องเร็วกว่านี้ เพราะเวลาของแม่ผมตอนนี้กำลังผ่านไปเหมือนเงาที่ผ่านประตูมา และไม่ให้ผมมีโอกาสได้ลังเลอีกเลย

เสียงไม้ค้ำยันของแม่ที่ดังเอี๊ยดอ๊าดในคืนอันเงียบสงบ แม้จะเกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่แม่ของฉันยังคงยุ่งอยู่กับการตรวจดูสิ่งของที่เธอได้แพ็คเอาไว้ น้ำค้างแข็งเกาะอยู่ด้านนอกระเบียงและกระทบใบตอง ฉันตื่นขึ้นมา เปิดไฟ เปิดประตูเล็กน้อย และมองออกไปที่ห้องครัว เงาของแม่ผู้โดดเดี่ยวล้มลงบนพื้น

ฉันไม่กล้าเรียกเธอว่า “แม่” ฉันเพียงแค่เดินไปหาเธออย่างเงียบๆ แล้วนั่งลงข้างๆ เธอ อยากจะพูดคำแนะนำอีกสักสองสามคำเพื่อให้เธอหยุดเตรียมของขวัญและเค้ก แต่จู่ๆ ฉันก็รู้สึกหายใจไม่ออก

คืนนี้มันยาวนานมาก ดูเหมือนว่าฝนเย็นๆ ในฤดูใบไม้ผลิจะเริ่มตกลงมาข้างนอกระเบียง แม่นั่งเปิดโคมไฟไว้ข้างถุงใส่สิ่งของ ฉันนั่งอยู่หลังประตูโดยเปิดไฟไว้

ระยะทางระหว่างเราไม่ใช่แค่ไม่กี่ก้าวอีกต่อไป นั่นคือระยะทางกว่า 300 วันอันยาวนานที่จะมาถึง เมื่อสองหัวใจ หนึ่งดวงแก่และอีกหนึ่งดวงเยาว์วัย เฝ้ารอฤดูกาลแห่งการกลับมารวมกันอีกครั้ง

รถบัสยังอยู่ห่างออกไปอีกไม่กี่ชั่วโมง แต่ฉันพูดอะไรไม่ได้เลยเพื่อบอกให้แม่ดูแลสุขภาพของเธอ มีเพียงคำทักทายที่สะอื้นว่า "ลาก่อนแม่ ผมไปแล้ว"