น้ำตาคลอเบ้าในกล่องกาแฟที่แม่ส่งมาให้จากชนบท

ถึงแม้จะผ่านมา 10 กว่าปีแล้วนับตั้งแต่ฉันเรียนจบและเลือกทำงานในนครโฮจิมินห์ แต่แม่ของฉันยังคงส่งของต่างๆ จากชนบทมาให้ฉันด้วยความคิดดีๆ หลายอย่าง รวมถึงแพ็คเกจกาแฟที่เต็มไปด้วยความรักด้วย

ฉันจำได้ว่าสมัยก่อนชีวิตในชนบทยังยากลำบาก แม่ของฉันยุ่งอยู่กับการทำงานในทุ่งนาและสวนตั้งแต่เช้าจรดค่ำ อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ฉันจะรู้ว่าฉันมักเรียนดึกและต้องดื่มกาแฟเพื่อให้ตื่นตัว ฉันก็ยังส่งกาแฟให้คุณเป็นประจำ

นอกจากจะเตือนให้ฉันดูแลตัวเองและอย่านอนดึกเกินไปเพราะจะส่งผลต่อสุขภาพแล้ว แม่ของฉันยังแนะนำด้วยว่าถ้าฉันดื่มกาแฟเพื่อให้ตื่นตัว ฉันควรดื่มแต่พอประมาณและไม่ดื่มเกินขนาด เพราะการดื่มมากเกินไปไม่ดีต่อสุขภาพ

ทุกครั้งที่ฉันเปิดถุงกาแฟที่แม่ห่อไว้ด้วยความระมัดระวัง ฉันจะเห็นคำแนะนำที่เขียนไว้บนถุงกาแฟแต่ละถุง น้ำตาของฉันก็จะไหลออกมา และฉันรู้สึกสงสารแม่มาก เนื่องจากแม่ของฉันเป็นคนไม่รู้หนังสือ เธอจึงขอให้หลานชายของเพื่อนบ้านเขียนหนังสือให้

Rưng rưng những hộp cà phê má gửi từ quê- Ảnh 1. — ผู้เขียนและคุณแม่ ภาพ: VO THI BICH NGOC

ทุกๆ ครั้งที่กลับบ้านเกิดและขึ้นรถบัสกลับตัวเมือง ท่ามกลางของขวัญจากบ้านเกิดที่แม่แพ็กใส่เป้ให้เอาไปแจกเพื่อนร่วมห้อง ก็มักจะมีกล่องกาแฟอยู่เสมอ

หลายคืนที่ฉันอ่านหนังสือดึกหรือตื่นเช้า ชงกาแฟหอมๆ พร้อมกับสูดควันบุหรี่ ฉันนึกถึงภาพแม่ผู้ทำงานหนักของฉัน ฉันเพลิดเพลินไปกับทุกหยดน้ำตาที่ไหลรินลงมา ฉันรู้สึกเหมือนแม่กำลังยืนอยู่ข้างๆ ฉัน และคอยปลอบโยนฉันอย่างอ่อนโยน

แม่ในโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจและรักฉันเท่าแม่แล้วนะ ฉันรู้ว่าถึงแม้จะอยู่ไกลบ้าน แต่ความผูกพันระหว่างฉันกับครอบครัวยังคงแน่นแฟ้นเสมอเพราะแพ็คเกจกาแฟที่แม่ส่งมาให้

รสชาตินั้นเองที่เข้าไปกระทบใจเด็กน้อยที่อยู่ห่างไกลบ้าน ทำให้เกิดแรงจูงใจทางจิตใจที่จะพยายามทำสิ่งต่างๆ มากขึ้น หนูต้องขอบคุณคุณแม่ที่ให้กำลังใจให้หนูก้าวเดินต่อไปในชีวิต…

( ส่งผลงานเข้าประกวด “ภาพความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” ภายใต้โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดยหนังสือพิมพ์หงอยเหล่าดอง)