ตามรายงานร่างกฎหมายที่ดิน (แก้ไข) ที่รัฐบาลเสนอต่อรัฐสภาในสมัยประชุมสมัยที่ 5 (วาระที่ 15) ได้กำหนดหลักเกณฑ์การจำแนกประเภทที่ดินตามกฎหมายที่ดินที่ตกทอดกันมาในช่วงเวลาต่าง ๆ เพื่อให้มั่นใจถึงเสถียรภาพของระบบกฎหมายและบันทึกทะเบียนที่ดิน เพื่อให้แน่ใจว่ามีช่องทางทางกฎหมายสำหรับการจัดการและการใช้ที่ดินที่เข้มงวดและมีประสิทธิภาพ บทที่ XIII จึงมีบทบัญญัติจำนวนหนึ่งเกี่ยวกับระบบการใช้ที่ดินสำหรับจุดประสงค์การใช้ที่ดินโดยละเอียดที่เฉพาะเจาะจงหลายประการ เช่น ที่ดินที่บริษัทเกษตรและป่าไม้จัดการและใช้ ที่ดินสำหรับสร้างอาคารชุด; ที่ดินที่ใช้เพื่อการปรับปรุงพื้นที่อยู่อาศัยในเขตเมืองและชนบทหรือที่ดินที่ใช้ในเขตใช้ประโยชน์สำหรับที่ดินที่ใช้เพื่อก่อสร้างเขตเศรษฐกิจ ที่ดินที่ใช้เพื่อก่อสร้างเขตเทคโนโลยีขั้นสูง หรือที่ดินบางประเภทโดยเฉพาะ เช่น ที่ดินสำหรับสร้างสนามบิน สนามบินพลเรือน ที่ดินสำหรับก่อสร้างทางรถไฟที่เป็นที่ดินสำหรับคมนาคม... โดยรับเอาความคิดเห็นของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติมาปรับใช้ ร่างดังกล่าวยังได้แก้ไขชื่อของหมวดที่ 13 จาก “ระบอบการใช้ประเภทที่ดิน” เป็น “ระบอบการใช้ที่ดิน” เพื่อให้สอดคล้องกับเนื้อหาของบทบัญญัติในหมวดดังกล่าว
สภานิติบัญญัติแห่งชาติได้ฟังรายงานสถานการณ์เศรษฐกิจและสังคม ภาพโดย: Pham Kien/VNA
เรื่อง นโยบายที่ดินสำหรับชนกลุ่มน้อย ตามความเห็นของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ในการประชุมสภานิติบัญญัติแห่งชาติ สมัยที่ 5 ครั้งที่ 15 โดยปฏิบัติตามคำสั่งของสำนักงานเลขาธิการถาวรในหนังสือแจ้งอย่างเป็นทางการฉบับที่ 7269-CV/VPTW รัฐบาลได้สั่งให้กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมประสานงานกับคณะกรรมการถาวรของสภาชาติและคณะกรรมการถาวรของคณะกรรมการเศรษฐกิจของรัฐสภาเพื่อจัดทำระเบียบเกี่ยวกับนโยบายการสนับสนุนที่ดินสำหรับชนกลุ่มน้อยและจัดระเบียบเพื่อรวบรวมความคิดเห็นจากกระทรวงและสาขาในพื้นที่
ด้วยเหตุนี้ร่างกฎหมายจึงได้เพิ่มการกระทำที่ห้าม “ละเมิดนโยบายการสนับสนุนที่ดินสำหรับชนกลุ่มน้อย” ความรับผิดชอบของรัฐต่อที่ดินที่อยู่อาศัยและที่ดินเพื่อการเกษตรของชนกลุ่มน้อย (มาตรา 16) แก้ไขและเพิ่มเติมกฎระเบียบเกี่ยวกับความรับผิดชอบของรัฐต่อที่ดินของชนกลุ่มน้อย นอกจากนี้ ยังมีการออกกฎระเบียบเฉพาะเกี่ยวกับนโยบายเพื่อสนับสนุนที่ดินที่อยู่อาศัย ที่ดินเพื่อการเกษตร และที่ดินทางธุรกิจ สำหรับบุคคลที่เป็นชนกลุ่มน้อยและเป็นครัวเรือนที่ยากจนหรือเกือบยากจนในชนกลุ่มน้อยและพื้นที่ภูเขา
ส่วนสิทธิและหน้าที่ขององค์กรเศรษฐกิจและหน่วยงานบริการสาธารณะที่เช่าที่ดินและชำระค่าเช่าที่ดินรายปี (มาตรา 34 ข้อ 2) รัฐบาลเสนอเลือกทางเลือกที่ 2 โดยให้ยึดตามที่กำหนดในร่างกฎหมายที่รัฐบาลเสนอต่อรัฐสภาในสมัยประชุมสมัยที่ 5 (วาระที่ 15) โดยหน่วยงานบริการสาธารณะที่ใช้ที่ดินที่รัฐเช่าและชำระค่าเช่าที่ดินรายปี มีสิทธิครบถ้วนเช่นเดียวกับองค์กรเศรษฐกิจอื่นๆ ที่เช่าที่ดินและชำระค่าเช่ารายปี ได้แก่ สิทธิขาย สิทธิจำนอง สิทธินำทุนที่มีสินทรัพย์ติดมากับที่ดินที่เช่า และสิทธิเช่าในสัญญาเช่า เพื่อช่วยให้หน่วยงานบริการสาธารณะมีความกระตือรือร้นในการใช้สินทรัพย์ติดมากับที่ดินที่หน่วยงานเป็นเจ้าของเพื่อระดมทุน ให้ความร่วมมือ ดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจได้ตามศักยภาพ ให้มีความเป็นอิสระทางการเงินในการดำเนินงาน และลดแรงกดดันต่องบประมาณแผ่นดิน อย่างไรก็ตาม เพื่อบริหารจัดการสิทธิการใช้ที่ดินในฐานะสินทรัพย์สาธารณะอย่างเคร่งครัด รัฐบาลเสนอที่จะยกเลิกสิทธิในการขายหรือเช่าสิทธิการเช่าในสัญญาเช่าที่ดินที่มีการจ่ายรายปีของหน่วยบริการสาธารณะ
ส่วนเรื่องสิทธิและหน้าที่เกี่ยวกับการใช้ที่ดินของชาวเวียดนามที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศซึ่งมีสิทธิในการใช้ที่ดิน (ข้อ g วรรค 1 มาตรา 28 และข้อ 1 มาตรา 44) รัฐบาลเสนอให้ชาวเวียดนามที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศซึ่งมีสัญชาติเวียดนามและเป็นพลเมืองเวียดนาม มีสิทธิเต็มรูปแบบที่เกี่ยวข้องกับที่ดินเช่นเดียวกับพลเมืองเวียดนามในประเทศ (บุคคลในประเทศ) สำหรับบุคคลเชื้อสายเวียดนามที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศ พวกเขามีสิทธิและหน้าที่ตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายที่ดิน พ.ศ. 2556 แก้ไขและเพิ่มเติมมาตรา 4 วรรค 2 และวรรค 5 ในทิศทาง: ผู้ใช้ที่ดินจะได้รับการจัดสรรที่ดิน เช่าที่ดิน และมีสิทธิใช้ที่ดินที่ได้รับการยอมรับจากรัฐ กำลังใช้ที่ดินอย่างมั่นคงแต่ยังไม่ได้รับหนังสือรับรองสิทธิการใช้ที่ดินจากทางราชการ, หนังสือรับรองสิทธิการถือครองบ้านและสิทธิการใช้ที่ดิน, หนังสือรับรองสิทธิการใช้ที่ดิน สิทธิการถือครองบ้านและทรัพย์สินอื่นที่ติดมากับที่ดิน, หนังสือรับรองสิทธิการถือครองที่ดิน, สิทธิการถือครองทรัพย์สินที่ติดมากับที่ดิน; การโอนสิทธิการใช้ที่ดิน; ให้เช่าช่วงที่ดินตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัตินี้
ทั้งนี้ ในกรณีการเช่าที่ดินแบบเก็บค่าเช่าครั้งเดียวรายปี (มาตรา 121 วรรคสอง) รัฐยินยอมให้นำบทบัญญัติกรณีการเช่าที่ดินแบบเก็บค่าเช่าครั้งเดียวรายปี ที่กำหนดไว้ในมาตรา 121 วรรคสอง และวรรคสาม ดังนี้ รัฐเช่าที่ดินและเก็บค่าเช่าที่ดินครั้งเดียวตลอดอายุการเช่า กรณีการใช้ที่ดินเพื่อดำเนินโครงการลงทุนด้านเกษตรกรรม ป่าไม้ เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ และการผลิตเกลือ การใช้ที่ดินในเขตอุตสาหกรรม คลัสเตอร์อุตสาหกรรม สวนเทคโนโลยีขั้นสูง สวนเกษตรเทคโนโลยีขั้นสูง สวนเทคโนโลยีสารสนเทศเข้มข้น สวนป่าไม้เทคโนโลยีขั้นสูง และที่พักอาศัยของคนงานในเขตอุตสาหกรรม งานสาธารณะเพื่อวัตถุประสงค์ทางธุรกิจ; ใช้ที่ดินเพื่อธุรกิจบริการเชิงพาณิชย์ เพื่อกิจกรรมการท่องเที่ยว และกิจการสำนักงาน
ในส่วนของวิธีการประเมินราคาที่ดิน (มาตรา 159) รัฐบาลได้เสนอร่างวิธีการประเมินราคาที่ดินโดยละเอียด โดยยึดตามความเห็นของประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติและรองประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ได้แก่ การเปรียบเทียบ ส่วนเกิน รายได้ และค่าสัมประสิทธิ์การปรับ ค่าสัมประสิทธิ์การปรับราคาที่ดินจะกำหนดโดยการเปรียบเทียบราคาที่ดินในบัญชีราคาที่ดินกับราคาที่ดินทั่วไปในตลาด
ในบริบทปัจจุบัน การแก้ไขกฎหมายที่ดินเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อเอาชนะข้อจำกัดที่มีอยู่และส่งเสริมทรัพยากรที่ดินเพื่อตอบสนองความต้องการการพัฒนาชาติในช่วงเวลาใหม่
การที่รัฐสภาคาดว่าจะผ่านกฎหมายที่ดินฉบับแก้ไข จะช่วยแก้ไขปัญหาคอขวดในนโยบายเกี่ยวกับทรัพยากรที่ดิน ช่วยสร้างความมั่นคงให้กับชีวิตทางสังคม และเพิ่มแรงผลักดันให้กับตลาดอสังหาริมทรัพย์
ตามรายงานของหนังสือพิมพ์ VNA/Tin Tuc
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)