ต้นเกาลัดให้ดอกที่มีกลิ่นหอมหวานซึ่งสาวๆ แอบได้กลิ่น มันให้ผลไม้ป่าที่อร่อยที่สุดในโลก

ดอกไม้ชนิดนี้เป็นดอกไม้ที่คนในภาคกลางคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ดูเหมือนว่าจะกลายเป็น "อาหารพิเศษ" ของเนินทรายที่แห้งแล้งและมีแสงแดดไปแล้ว

การจดจำดอกเกาลัดก็เหมือนกับการจดจำช่อดอกสีเหลืองสดใสที่ซ่อนอยู่ในรั้วและพุ่มไม้สีเขียว ทุกๆ เย็นเมื่อพลบค่ำ ดอกไม้จะส่งกลิ่นหอมฟุ้ง กลิ่นหอมของต้นเกาลัดลอยมาตามสายลมคงอยู่ในใจของใครหลายๆ คน สร้างความทรงจำอันยาวนาน...

เรียนจบชั่วคราว ออกจากบ้าน ไปทำงานต่างประเทศ ยุ่งกับชีวิต คิดว่าวัยเด็กยังอีกไกล แต่หลายครั้งที่ฉันสะดุ้งเพราะสายลมที่พัดเอากลิ่นอดีตมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ถนนหมู่บ้านในช่วงวัยเด็กของฉันค่อยๆ ปรากฏขึ้น

ถนนทรายขาวที่เรียบคดเคี้ยวจะนำไปสู่สวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้หอมและผลไม้รสหวานที่สวรรค์และโลกประทานมาให้

ฉันเกิดและเติบโตในชนบทที่มีทรายขาว ในอดีตกาลอันไกลโพ้น หมู่บ้านแห่งนี้เป็นเพียงถนนทรายคดเคี้ยวที่มีเส้นทางเล็กๆ มากมายเหมือน "แผนที่เขาวงกต" เส้นทางสู่ทุ่งนา เส้นทางสู่ทุ่งหญ้า เส้นทางขึ้นไปยังบ้านส่วนกลาง เส้นทางลงไปยังตลาด และทางเดินเล็กๆ มากมายที่นำไปสู่บ้านแต่ละหลัง ด้านหลังบ้านแต่ละหลังมีสวนขนาดใหญ่หนาแน่น

สวนหนึ่งตามอีกสวนหนึ่ง มีรั้วล้อมด้วยต้นไม้สีเขียวนานาพันธุ์ ในดอกไม้นั้นมีดอกไม้ชนิดหนึ่งเรียกว่า ต้นดูอา ซึ่งเป็นดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมเฉพาะเวลาพลบค่ำเท่านั้น กลิ่นหอมที่สุดในช่วงบ่ายแก่ๆ เมื่อตกกลางคืน กลิ่นหอมของดอกไม้จะถูกเก็บรวบรวมและปิดไว้ที่ตาดอก

ต้นเกาลัด ดอกเกาลัด และผลเกาลัดทิ้งความทรงจำอันไม่รู้ลืมเกี่ยวกับเรื่องราวในวัยเด็กและภาพอันงดงาม เกาลัดเป็นผลไม้ป่าที่อร่อยที่สุดชนิดหนึ่ง

ต้นเกาลัดจะออกดอกเกือบตลอดทั้งปี แต่ออกดอกมากที่สุดในช่วงฤดูร้อน เกาลัดเติบโตกระจายกันในพุ่มไม้ ผลเล็ก ๆ รวมกันเป็นกลุ่ม ผลสุกบนต้นมีไม่มาก ดังนั้นมักมีคนเก็บผลไม้ชนิดนี้กลับบ้านให้เด็ก ๆ กิน แต่แทบไม่มีใครเก็บไปขาย

นึกถึงตอนบ่ายที่ใช้เวลาอยู่ร่วมกับเพื่อนๆ ไม่กี่คน โดยแต่ละคนถือกล่องหรือผ้าชิ้นเล็กเหมือนผ้าเช็ดหน้า เดินไปตามรั้วสีเขียวจากรั้วหนึ่งไปอีกรั้วหนึ่ง โดยก้มตัวลงไปแยกใบไม้เพื่อหาดอกไม้

เก็บดอกไม้เมื่อคุณเห็นมัน เก็บผลไม้สุกเมื่อคุณเห็นมัน เก็บผลไม้สีเขียวไว้และทำเครื่องหมายไว้เพื่อเก็บในวันถัดไป ดอกไม้จะถูกบรรจุลงในกล่องปิดผนึก โดยสาวๆ จะใส่ดอกไม้ไว้ในผ้าชิ้นหนึ่งเหมือนผ้าเช็ดหน้า เพื่อรักษากลิ่นของดอกไม้เอาไว้ไม่ให้กลิ่นระเหยออกไป เวลากลางคืนฉันนั่งเรียนหนังสือ โดยบางครั้งจะเปิดฝากล่องเพื่อดื่มด่ำกลิ่นหอมของดอกไม้

กลิ่นหอมของดอกไม้ลอยมาในอากาศ และจิตวิญญาณก็ตื่นเต้นที่จะเรียนรู้บทเรียนอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงเช้ากลิ่นหอมของดอกไม้ก็จางไป แต่บทเรียนยังคงอยู่ที่ร่างกาย

กลิ่นหอมของดอกไม้อ่อนๆ หอมละมุนเหมือนกลิ่นน้ำมันกล้วย เกาลัดสุกจะมีรสหวานและหอมมาก ในบรรดาผลเบอร์รี่ป่า ดูเหมือนว่าจะเป็นผลไม้ที่อร่อยที่สุด

ผลมีลักษณะห้อยเป็นกลุ่มคล้ายกล้วยลูกเล็ก ๆ เมื่อเล่นสร้างบ้านในบ้านฟางเล็กๆ ในวัยเด็ก เด็กๆ บางครั้งก็ใช้ช่อดอกกล้วยเพื่อแกล้งทำเป็นกล้วย ใช้เปลือกหอยเป็นจานสำหรับวาง "พวงกล้วยเล็กๆ" ลงไป... ง่ายแค่นี้เอง แต่คุณไม่สามารถละสายตาจากมันได้

ตอนนี้รั้วต้นไม้สีเขียวเหล่านั้นกลายเป็นความทรงจำไปแล้ว! ถนนในหมู่บ้านได้รับการเทคอนกรีตแล้ว สวนแต่ละแห่งจะแบ่งออกเป็นสามส่วนหรือเจ็ดส่วน มอบให้ลูกหลาน บ้างก็ขาย บ้างก็ซื้อ ชาวพื้นเมืองปะปนกับผู้อพยพ สวนถูกกั้นด้วยกำแพงคอนกรีตและตาข่ายเหล็ก

บ้านฟางในวัยเด็กของฉันค่อยๆ หายไปตามรั้วไม้และหญ้า ถูกแทนที่ด้วยแผงขายของริมถนน ร้านกาแฟ ร้านอาหาร ผับเล็กๆ...

นี่คือสถานที่ที่ชาวบ้านทั้งชายหนุ่ม หญิงสาว ไปจนถึงผู้สูงวัย มักจะมารวมตัวกันและพูดคุยกันอย่างมีความสุขในช่วงบ่ายหลังจากทำงานมาทั้งวัน ไม่ว่าจะเป็นคนที่มาจากทุ่งนา คนที่กลับมาจากโรงงาน บริษัท และห้างร้านต่างๆ

ดูเหมือนว่าในแก้วน้ำ แก้วไวน์ และในเรื่องราว กลิ่นดอกเกาลัดยังคงอบอวลอยู่ กลิ่นหอมของดอกเบญจมาศนำพาความทรงจำในอดีตให้หวนคืนมา...

ที่มา: https://danviet.vn/cay-du-de-ra-thu-hoa-thom-than-thanh-con-gai-toan-giau-ngui-tham-ra-qua-dai-ngon-nhat-qua-dat-202408211407492.htm