Vang A Giang - សំឡេងកំណាព្យពិសេសនៅលើភ្នំនិងព្រៃនៃ Simacai

Nhà thơ Vàng A Giang. Ảnh: Nhân vật cung cấp — កវីវ៉ាងអាយ៉ាង។ រូបថត៖ តួអក្សរដែលបានផ្តល់ឱ្យ

ខ្ញុំបានជួប Vang A Giang នៅទិវាកំណាព្យឆ្នាំ 2024 នៅ Thang Long Imperial Citadel (រដ្ឋធានីហាណូយ) ហើយភ្លាមៗនោះមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះក្មេងប្រុស Mong ដែលមានភាពកក់ក្ដៅ ហើយថែមទាំងខ្មាស់អៀនបន្តិច។ នៅថ្ងៃនោះ គាត់បានអានកំណាព្យរបស់គាត់ចំនួនពីរបន្ទាត់ដែលបោះពុម្ពយ៉ាងឱឡារិកនៅលើស្លឹកនៃ "ដើមកំណាព្យ"៖ "ខ្ញុំចង់ឱ្យដៃរបស់អ្នក / ច្របាច់ម្សៅពោតទៅជាបុរសឆ្ងាញ់ / ដែលភូមិទាំងមូលចង់បាន ... " ។ គេដឹងថា ខ្សែទាំងពីរនេះត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីកំណាព្យ "កូក រេ" ដែលជាកំណាព្យដែលគាត់បានសរសេរនៅពេលគាត់មានស្នេហាមិនសមហេតុផលជាមួយនារីម្នាក់។ ថ្ងៃមួយ គាត់នឹកឃើញនារីម្នាក់នោះ ហើយដូចនោះ ក្តីប្រាថ្នា និងបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់បាននាំឱ្យកំណាព្យរបស់គាត់ហោះហើរ។

តាមការពន្យល់របស់គាត់ តាំងពីបុរាណមក ជនជាតិម៉ុងបានតាំងទីលំនៅក្នុងតំបន់ខ្ពង់រាប ដូច្នេះបុរសជាអាហារចម្បង។ ការធ្វើបុរសឱ្យបុរសទាមទារជំហានជាច្រើន ដូច្នេះវាទាមទារឱ្យមានដៃចុងភៅជំនាញ។ នៅពេលដែលជំនាញត្រូវបានផ្សំជាមួយខឺណែលពោតមានគុណភាព វាបង្កើតបានបុរសឆ្ងាញ់ៗ។ បុរសម៉ុងចូលចិត្តស្ត្រីដែលប៉ិនប្រសប់មើលថែផ្ទះបាយ ហើយស្ត្រីម៉ុងចូលចិត្តបុរសខ្លាំងដើម្បីមើលថែពួកគេ។ កំណាព្យគឺជាបំណងប្រាថ្នារបស់គូស្នេហ៍សម្រាប់ផ្ទះដ៏រីករាយ។

ពេលនោះគាត់កំពុងធ្វើការនៅភោជនីយដ្ឋានមួយក្នុងទីក្រុងហាណូយ។ មួយសន្ទុះក្រោយមក គាត់និយាយថា គាត់ត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ ដើម្បីធ្វើស្រែចម្ការ ព្រោះទីក្រុងមិនសាកសមនឹងគាត់។ បើអ្នកអានកំណាព្យរបស់គាត់ អ្នកនឹងឃើញថាគាត់ជាយុវជនម្នាក់ដែលចង់បានការស្រលាញ់ ចង់បានអ្វីមួយសម្រាប់ប្រជាជនរបស់គាត់ គឺមាតុភូមិរបស់គាត់។ "ធម្មជាតិ" របស់គាត់គឺពិតជាច្រណែន និងស្មោះត្រង់ ដែលអ្នកអានគិតថាគាត់នឹងមិនអាចចាកចេញពីភ្នំ និងព្រៃឈើបានទេ។

“ការស្រលាញ់អក្សរសិល្ប៍មិនមានចេតនាទេ ខ្ញុំមិនដឹងថាអក្សរសិល្ប៍មកដល់ពេលណាទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែដឹងថាក្នុងកំឡុងឆ្នាំសិក្សាមធ្យមសិក្សា ខ្ញុំបានសរសេរ “កំណាព្យ” បែបឆោតល្ងង់ និងស្លូតត្រង់ក្នុងវ័យរបស់សិស្ស។ យូរៗទៅ សេចក្តីស្រឡាញ់អក្សរសាស្ត្ររបស់ខ្ញុំកើនឡើង ហើយការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យនិពន្ធ និងសារព័ត៌មាននៅសាកលវិទ្យាល័យវប្បធម៌ គឺជាភស្តុតាងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់នោះ”។

កវី Vang A Giang និពន្ធកំណាព្យជាច្រើន ហើយកំណាព្យរបស់គាត់ត្រូវបានបោះពុម្ពនៅក្នុងកាសែតកណ្តាល និងក្នុងស្រុកជាច្រើន ប៉ុន្តែដោយសារលក្ខខណ្ឌ គាត់មិនអាចមានសិទ្ធិប្រមូលកំណាព្យផ្ទាល់ខ្លួនបានទេ។ កំណាព្យឆ្នើមមួយចំនួនរបស់គាត់មានដូចជា៖ “ញ៉ូ” “អន្ទាក់ញញ់ខូវវៃ” “សាយ តាបាក” “ជុំរូវ” “ណូយ វែងខ្ញុំ” “តេត កេអែម” “ង៉ុយ ញ៉ាគុយ” “និយាយអូណានស៊ីន”... សម្រាប់គាត់ ការសរសេរគឺជាដំណើរការ មិនមែនជាគោលដៅទេ។ អ្នកនិពន្ធគឺដូចជាអ្នករើសគ្រួស ភាពខុសគ្នានោះគឺថាគាត់សកម្ម (កម្មវត្ថុ និងកម្មវត្ថុ) បង្កើតគ្រួសតាមដែលគាត់ចង់បាន។ នៅក្នុងការតែងនិពន្ធរបស់គាត់បានបញ្ចេញថ្មគ្រួស។

Câu thơ của nhà thơ Vàng A Giang được giới thiệu trong Ngày thơ Việt Nam 2024. Ảnh: Nhân vật cung cấp — កំណាព្យ Vang A Giang ត្រូវបានឧទ្ទេសនាមក្នុងទិវាកំណាព្យវៀតណាមឆ្នាំ ២០២៤។ រូបថត៖ ផ្តល់ដោយតួអង្គ

កិត្តិយសដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងអាជីពអក្សរសាស្ត្ររបស់ Vang A Giang គឺគាត់មានកិត្តិយសជាអ្នកតំណាងតែមួយគត់របស់ខេត្ត Lao Cai ដែលត្រូវបានអញ្ជើញឱ្យចូលរួមក្នុងសន្និសីទជាតិលើកទី 10 នៃអ្នកនិពន្ធវ័យក្មេងដែលរៀបចំដោយសមាគមអ្នកនិពន្ធវៀតណាមនៅទីក្រុង Da Nang ឆ្នាំ 2022។ នៅទីនោះគាត់បានស្តាប់ការចែករំលែកដ៏ល្អអំពីជំនាញសរសេរ និងបទពិសោធន៍របស់មិត្តភ័ក្តិ និងជំនាន់មុនៗ។ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា សម្តែងដើម្បីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង ស្រឡាញ់ជីវិត ស្រឡាញ់អក្សរសិល្ប៍កាន់តែច្រើន។

គាត់ត្រូវបាន "កាន់ដោយដៃ" ដើម្បីដឹងពីអ្វីដែលជាការងារល្អនិងដឹងពីបរិយាកាសអក្សរសាស្ត្រសហសម័យ។ ទាំងនេះគឺជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃដើម្បីជួយខ្ញុំឱ្យជឿជាក់កាន់តែច្រើន និងស្រឡាញ់ការសរសេររបស់ខ្ញុំកាន់តែច្រើន។ ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់មើលឃើញថាវាជាកិត្តិយសដ៏ធំធេង សេចក្តីរីករាយដ៏អស្ចារ្យ ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ វាគឺជាទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នកនិពន្ធក្នុងការសរសេរបានល្អ ឆ្លុះបញ្ចាំងពីចង្វាក់នៃជីវិតនៃសម័យកាល ឆ្ពោះទៅរកទីបញ្ចប់នៃជីវិត នៃអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងទូទៅ។

ក្នុងនាមជាជនជាតិម៉ុង វ៉ាង អាយ៉ាង កោតសរសើរយ៉ាងខ្លាំងក្លាដល់ឪពុកនិងកូនអ្នកនិពន្ធ Ma A Lenh - Ma Anh Lam ជាពិសេស Ma A Lenh ។ ជំនាន់ដែលមិនមានអាហារនិងសំលៀកបំពាក់គ្រប់គ្រាន់ទេតែគាត់មិនត្រឹមតែរក្សាទេតែថែមទាំងឆេះជាមួយនឹងស្នាដៃដែលបង្កើតឈ្មោះរបស់គាត់។ គាត់កោតសរសើរអ្នកនិពន្ធ Ma A Lenh ពីព្រោះគាត់តែងតែយកចិត្តទុកដាក់លើវប្បធម៌ និងឫសគល់ជាតិ ហើយគាត់គិតថា ទាំងនេះគឺជាចំណុចមូលដ្ឋានដែលគាត់ត្រូវតែមានទំនុកចិត្តបន្ថែមទៀតក្នុងការសរសេរ។ "តាមគំរូដ៏អស្ចារ្យរបស់ Ma A Lenh ខ្ញុំបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះអត្តសញ្ញាណជនជាតិនៅក្នុងកំណាព្យ។ នោះគឺជាអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌សម្រាប់អ្នកអានស្គាល់ខ្ញុំ/ប្រជាជនរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំតែងតែប្រើរូបភាព និងពាក្យប្រៀបធៀបដែលនៅជិតប្រជាជនរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏មានស្មារតីក្នុងការស្វែងរកអ្វីដែលថ្មី និងភាពស្រស់ស្អាត។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងនាំអ្នកអាននូវទិដ្ឋភាពពិត និងត្រឹមត្រូវបំផុតនៃតំបន់ភ្នំ និងជីវិតរស់នៅ។

ទោះបីជាគាត់ដើរលើផ្លូវត្រូវក៏ដោយ កវី Vang A Giang ជឿជាក់ថាជម្រៅនៃអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌គឺគ្មានដែនកំណត់ ដូច្នេះហើយគាត់នៅតែព្យាយាមជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីអាចនិពន្ធស្នាដៃដែលមានដង្ហើមនៃសម័យ ប៉ុន្តែនៅតែរក្សាឫសគល់នៃវប្បធម៌ជនជាតិ Mong ។ ផ្លូវខាងមុខសម្រាប់កវី 9X នៅតែពិបាកខ្លាំងណាស់។ ក្រៅពីស្វែងរកកន្លែងសម្រាប់ខ្លួនឯងក្នុងពិភពអក្សរសាស្ត្រ គាត់ក៏កំពុងប្រឈមនឹងជីវិតដ៏លំបាកមួយដែរ។ ចំពោះអ្នកដែលតែងកំណាព្យនៅលើដី “កន្លែងដែលទន្លេក្រហមហូរចូលប្រទេសវៀតណាម” ដូចជាកវី Po Sao Min ពួកគេនៅតែពោរពេញដោយសុទិដ្ឋិនិយម និងការជឿជាក់លើមនុស្សជំនាន់ “វ័យក្មេង” ដូចជា Vang A Giang។

ការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើនក្នុងជីវិតបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដល់កវី និងផ្នត់គំនិតកំណាព្យរបស់ពួកគេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជាមួយនឹងការបញ្ជូនកវីជនជាតិភាគតិចដែលពីមុនមក ជាមួយនឹងមោទនភាពរបស់កូនប្រុសជនជាតិ Mong មនុស្សជាច្រើនជឿថា សមត្ថភាពអក្សរសាស្ត្ររបស់ Vang A Giang នឹងកាន់តែរីកចម្រើន ជាពិសេសនៅពេលដែលគាត់ចែករំលែកដោយទំនុកចិត្តថា៖ "នៅពេលខាងមុខ ខ្ញុំនឹងបោះពុម្ភសៀវភៅកំណាព្យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ វាជាមធ្យោបាយសម្រាប់ខ្ញុំទៅដល់សាធារណជន ក៏ដូចជាដំណើរការសិល្បៈច្នៃប្រឌិតសម្រាប់ខ្ញុំ"។

នេះបើតាមកាសែតឆ្មាំព្រំដែន

ប្រភព