(CPV) - ភាសាអង់គ្លេសក្លាយជាភាសាទីពីរនៅក្នុងសាលារៀន មានន័យថា ទាំងសិស្ស និងគ្រូប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាជាភាសាអង់គ្លេស។ ចំណេះដឹងទាំងអស់ដែលផ្តល់នៅក្នុងសាលាគឺតាមរយៈភាសាអង់គ្លេស។ នេះជាគោលការណ៍សំខាន់មួយ ហើយទាមទារឱ្យមានផែនទីបង្ហាញផ្លូវអនុវត្តជាជំហានៗ។ ដំណើរការអនុវត្តពិតជានឹងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន ហើយការលំបាកធំបំផុតគឺតម្រូវការក្នុងការរៀបចំក្រុមគ្រូ និងសាស្ត្រាចារ្យ ដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការ។ នេះក៏ជាកិច្ចការដែលបានកំណត់សម្រាប់សាលារៀនក្នុងបរិបទបច្ចុប្បន្នផងដែរ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ការធ្វើឱ្យភាសាអង់គ្លេសក្លាយជាភាសាទីពីរនៅក្នុងសាលារៀននឹងប្រឈមមុខនឹងការលំបាកជាច្រើន ជាពិសេសនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ដែលលក្ខខណ្ឌសិក្សា និងការងារនៅតែខ្វះខាត។ ការធ្វើឱ្យភាសាអង់គ្លេសក្លាយជាភាសាទីពីរនៅក្នុងសាលារៀនមិនត្រឹមតែជាទំនួលខុសត្រូវនៃវិស័យអប់រំប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងទាមទារឱ្យមានការចូលរួមពីប្រព័ន្ធនយោបាយទាំងមូលពីថ្នាក់កណ្តាលដល់ថ្នាក់មូលដ្ឋានផងដែរ។ នេះក៏ជាខ្លឹមសារនៃការពិភាក្សាបន្តរបស់យើងជាមួយភ្ញៀវរបស់យើងផងដែរ៖
 |
| ឈុតឆាកនៃការដោះដូរ។ |
- សាស្រ្តាចារ្យបណ្ឌិត Nguyen Dinh Duc ប្រធានក្រុមប្រឹក្សានៃសាកលវិទ្យាល័យ បច្ចេកវិទ្យា - សាកលវិទ្យាល័យជាតិវៀតណាម ទីក្រុងហាណូយ;
- MSc Luu Tu Oanh - គ្រូបង្រៀន ភាសាអង់គ្លេស នៅ អនុវិទ្យាល័យ Trung Vuong ទីក្រុងហាណូយ ;
- លោក Hoang Duc ជាសាស្ត្រាចារ្យភាសាអង់គ្លេសនៅទីក្រុងហាណូយ។
អ្នកយកព័ត៌មាន (PV)៖ យើង ចង់សួរសាស្ត្រាចារ្យវ័យក្មេង Hoang Duc តើយើងត្រូវមានដំណោះស្រាយអ្វីខ្លះ ដើម្បីរក្សាចំណាប់អារម្មណ៍ និងចំណង់ចំណូលចិត្តក្នុងការរៀនភាសាអង់គ្លេសដោយស្ម័គ្រចិត្តពីអ្នកសិក្សាខ្លួនឯង?
សាស្ត្រាចារ្យ Hoang Duc ៖ តាមពិតទៅ ពេលនិយាយដល់ការលើកទឹកចិត្ត ខ្ញុំគិតថាវាមានប្រភពពីរ។ ជាការពិតណាស់ ការលើកទឹកចិត្តបានមកពីសិស្សខ្លួនឯង។ ឧទាហរណ៍ ដើម្បីបម្រើគោលបំណងកម្សាន្ត ឬគោលបំណងសិក្សា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះត្រូវបាននិយាយតាមរបៀបដ៏ល្អមួយ ខណៈពេលដែលមានអ្នកដែលមិនចូលចិត្តភាសាអង់គ្លេស ហើយអ្នកនឹងត្រូវការការលើកទឹកចិត្តពីខាងក្រៅ។ មនុស្សនឹងត្រូវបានគាបសង្កត់ឱ្យមានជំនាញភាសាអង់គ្លេសគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឆ្លងកាត់ការសាកល្បងជាក់លាក់មួយ។ នោះនឹងជាមធ្យោបាយសម្រាប់យើងក្នុងការបង្កើនការលើកទឹកចិត្តពីខាងក្រៅ។
ចំពោះការលើកទឹកចិត្តផ្ទៃក្នុង វាអាចត្រូវបានអនុវត្តតាមវិធីដែលអនុវិទ្យាល័យ Trung Vuong បានធ្វើនៅពេលវាបានបន្ថែមកម្មវិធី Cambridge។ អ្នកមានចំណាប់អារម្មណ៍ សួនកុមារ បរិយាកាសដើម្បីអភិវឌ្ឍជំនាញភាសា។ នោះនឹងជាមធ្យោបាយសម្រាប់អ្នកក្នុងការបង្កើនកម្លាំងចិត្ត និងបំណងចង់រៀនភាសាអង់គ្លេស។
PV៖ ទន្ទឹមនឹងនោះ វាក៏មានសារៈសំខាន់ផងដែរសម្រាប់សិស្សានុសិស្សក្នុងការយល់ដឹងពីតម្លៃនៃភាសាក្នុងជីវិត ក៏ដូចជាឱកាសក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនក្នុងយុគសម័យសមាហរណកម្មនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។ លោកគ្រូ ទូ អូ មានយោបល់អ្វីបន្ថែម?
អ្នកស្រី Tu Oanh៖ សម្រាប់ខ្ញុំ តួនាទីនៃការបង្កើតការលើកទឹកចិត្តបន្ថែមទៀតសម្រាប់សិស្សនឹងមកពីគ្រូភាគច្រើន។ ជាដំបូង ពេលមករកខ្ញុំ និស្សិតត្រូវតែមានចំណេះដឹង និងវប្បធម៌ខ្លះៗ នៅពេលដែលពួកគេប្រើប្រាស់ភាសាជាឧបករណ៍។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាឪពុកម្តាយនិងសិស្សជាច្រើនតែងនិយាយលេងសើចថាកញ្ញាអាញ់បង្រៀនវិទ្យាសាស្ត្រ មិនមែនភាសាអង់គ្លេសទេ។ ដោយសារខ្ញុំឧស្សាហ៍ប្រើឧទាហរណ៍ដូចជា វិទ្យាសាស្ត្រភ្នំភ្លើង ឬព្យុះទីហ្វុង Yagi នាពេលថ្មីៗនេះ ដើម្បីផ្តល់ឱ្យសិស្សនូវកិច្ចការនិយាយ បន្ទាប់មកអត្ថបទអំពីព្យុះទីហ្វុង Yagi អំពីការលំបាកដែលពួកគេជួបប្រទះនៅទីក្រុងហាណូយអំឡុងពេលព្យុះទីហ្វុង...
 |
| អ្នកស្រី Tu Oanh៖ សម្រាប់ខ្ញុំ តួនាទីនៃការបង្កើតការលើកទឹកចិត្តបន្ថែមទៀតសម្រាប់សិស្សនឹងមកពីគ្រូភាគច្រើន។ |
នៅពេលដែលអ្នកមានការលើកទឹកចិត្ត និងចំណង់ចំណូលចិត្តដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ភាសា និងសម្រាប់បាតុភូតដែលកើតឡើងនៅជុំវិញអ្នក ហើយអ្នកអាចបញ្ជូនចំណង់ចំណូលចិត្តនោះទៅឱ្យកូនរបស់អ្នក នោះកូនប្រាកដជានឹងធ្វើតាមការសាទររបស់អ្នកផងដែរ។ សម្រាប់ខ្ញុំ ឥទ្ធិពលដ៏ធំបំផុតមួយដែលជំរុញទឹកចិត្តសិស្ស និងបង្កើតចំណង់ចំណូលចិត្តសម្រាប់ពួកគេ គឺជាគ្រូបង្រៀនដែលជំរុញទឹកចិត្តពួកគេ។
ខ្ញុំតែងតែព្យាយាមមើលភាសាជាការរៀនប្រើវា។ ខ្ញុំមើលឃើញថាវាជាឧបករណ៍មួយដើម្បីជួយកុមារឱ្យកាន់តែមានចំណង់ខ្លាំងលើចំណេះដឹង វប្បធម៌ និងបាតុភូតសង្គម ដើម្បីជួយពួកគេឱ្យខិតកាន់តែជិតក្នុងការប្រើភាសាពិតប្រាកដ។
PV៖ តើសាស្រ្តាចារ្យ ង្វៀន ឌិញ ឌឹក មានអ្វីដែលត្រូវបន្ថែមទេ?
សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត ង្វៀន ឌីញ ឌឹក ៖ សព្វថ្ងៃនេះ សូម្បីតែនៅក្នុងបរិយាកាសសកលវិទ្យាល័យក៏ដោយ ប្រសិនបើអ្នកមានភាសាអង់គ្លេស វាងាយស្រួលណាស់សម្រាប់អ្នកក្នុងការទទួលបានអាហារូបករណ៍ ហើយអាជីវកម្មជាច្រើនកំពុងស្វែងរកអ្នក។ សូម្បីតែនៅក្នុងប្រទេសក៏ដោយ ប្រសិនបើអ្នកចេះភាសាអង់គ្លេស ប្រាក់ខែរបស់អ្នកនឹងមួយកន្លះទៅពីរដង ហើយអ្នកនឹងធ្វើការក្នុងបរិយាកាសល្អណាស់។ ជាពិសេសក្រុមហ៊ុនបរទេសជាច្រើនមកជ្រើសរើសជនជាតិវៀតណាម។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំគិតថាអ្នកទាំងអស់គ្នាដឹងហើយ ប៉ុន្តែមិនបានចាត់វិធានការច្រើនទេ។ ព្រោះខ្ញុំឃើញផ្ទាល់ខ្លួនថាសាកលវិទ្យាល័យខ្លះមានអត្រាបញ្ចប់ការសិក្សាត្រឹមតែ៣៥-៤០%ប៉ុណ្ណោះ ដែលភាគច្រើនដោយសារបំណុលអង់គ្លេស...
ខ្ញុំពិតជាចង់ឱ្យឪពុកម្តាយចូលរួមក្នុងដំណើរការនេះ ព្រោះវាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ នៅតំបន់ទីក្រុង ឪពុកម្តាយគាំទ្រ និងកំដរច្រើន ប៉ុន្តែមានកូនល្អច្រើនណាស់នៅតំបន់ដាច់ស្រយាលដែលមិនបានទទួលការគាំទ្រពីគ្រួសារ។ តាមរយៈនេះ ខ្ញុំពិតជាសង្ឃឹមថានឹងផ្តល់ឱ្យកូនរបស់ខ្ញុំនូវស្លាប។ ភាសាបរទេសបានក្លាយទៅជាទ្រព្យសម្បត្តិដែលមិនអាចខ្វះបាន។ ក្រៅពីសម្ពាធសង្គម សម្ពាធសាលារៀន ការកែលម្អគុណភាពបុគ្គលិកបង្រៀន ការច្នៃប្រឌិតកម្មវិធី និងការខិតខំប្រឹងប្រែងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់សិស្ស ក៏ដូចជាការបង្កើតការលើកទឹកចិត្តពីបរិយាកាសផ្សេងទៀត សម្ពាធពីឪពុកម្តាយក៏មានសារៈសំខាន់ផងដែរ។ ខ្ញុំពិតជាសង្ឃឹមថាឪពុកម្តាយយកចិត្តទុកដាក់លើរបៀបជួយកូនរបស់ពួកគេឱ្យមានប្រវត្តិភាសាបរទេសល្អ។
អ្នកយកព័ត៌មាន៖ សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត ង្វៀន ឌិញ ឌុក ការកសាង និងអភិវឌ្ឍក្រុមគ្រូវៀតណាមដែលមានសមត្ថភាពបង្រៀនមុខវិជ្ជារបស់ពួកគេជាភាសាអង់គ្លេស ទាំងជំនាញភាសា និងវិធីសាស្ត្របង្រៀន ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកត្តាសំខាន់ដើម្បីធានាការអនុវត្តប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនៃសេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ ២៩ ស្តីពីការច្នៃប្រឌិតអប់រំជាមូលដ្ឋាន និងទូលំទូលាយ។ តើអ្នកវិភាគខ្លឹមសារនេះដោយរបៀបណា?
 |
| សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិត Nguyen Dinh Duc៖ ក្រៅពីសម្ពាធពីសង្គម សម្ពាធពីសាលា ការកែលម្អគុណភាពបុគ្គលិកបង្រៀន ការច្នៃប្រឌិតកម្មវិធី និងការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់សិស្សខ្លួនឯង ក៏ដូចជាបង្កើតការលើកទឹកចិត្តពីមជ្ឈដ្ឋានផ្សេងៗ សម្ពាធពីឪពុកម្តាយក៏មានសារៈសំខាន់ផងដែរ។ |
សាស្រ្តាចារ្យបណ្ឌិត Nguyen Dinh Duc ៖ ខ្ញុំគិតថាការបណ្តុះបណ្តាលគ្រូភាសាអង់គ្លេសមួយក្រុមដើម្បីបំពេញតម្រូវការបង្រៀនគឺជាកិច្ចការសំខាន់ និងជាកិច្ចការសំខាន់។ ប្រសិនបើយើងមិនអាចបណ្តុះបណ្តាលគ្រូភាសាអង់គ្លេសមួយក្រុមដែលមានគុណវុឌ្ឍិវិជ្ជាជីវៈពេញលេញ វិធីសាស្រ្តបង្រៀន និងភាពរីករាយទេនោះ យើងមិនអាចជោគជ័យបានទេ។ តាមពិតទៅ ពីមេរៀននៃប្រទេសជាច្រើនដូចជាសិង្ហបុរី រឿងដំបូងគេដែលពួកគាត់យកចិត្តទុកដាក់គឺក្រុមគ្រូភាសាអង់គ្លេស។ តើយើងអាចបណ្តុះបណ្តាលគ្រូភាសាអង់គ្លេសដោយរបៀបណា? ខ្ញុំគិតថា បន្ថែមពីលើសញ្ញាបត្រនៅក្នុងកម្មវិធីបណ្តុះបណ្តាលនៅសកលវិទ្យាល័យ យើងត្រូវតែបង្កើតលក្ខខណ្ឌសម្រាប់គ្រូបង្រៀនភាសាអង់គ្លេសមានពេលវេលាដើម្បីធ្វើអន្តរកម្មជាមួយអ្នកនិយាយដើម។ នេះគឺជាលក្ខខណ្ឌសំខាន់ និងតម្រូវការជាមុន។ បើយើងមិនអាចធ្វើបានទេ អាជីពរបស់យើងប្រាកដជាពិបាកនឹងជោគជ័យ។ ដោយសារតែគ្រូបង្រៀន ទោះបីជាបង្រៀនក្នុងថ្នាក់ក៏ដោយ ការសម្រេចបាន 6.5 IELTS គ្រាន់តែជាតម្រូវការអប្បបរមាប៉ុណ្ណោះ។ វាក៏មានតម្រូវការវប្បធម៌ និងអត្តសញ្ញាណទាំងអស់ដែលមិនអាចបំពេញបានដោយមិនចាំបាច់នៅក្នុងប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះ។
បញ្ហាទីពីរ គ្រូភាសាអង់គ្លេសជារឿងមួយ ប៉ុន្តែក៏មានគ្រូភាសាអង់គ្លេសឯកទេសដែរ។ កាលពីមុន ក្រៅពីអាចចេញទៅក្រៅប្រទេសបាន គ្រូបង្រៀនភាសាបរទេសតែងតែមានពេល 1-2 ខែក្នុងរដូវក្តៅ ដើម្បីពង្រឹងជំនាញ និងធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពចំណេះដឹងភាសាអង់គ្លេសឯកទេសរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែពួកយើងបានបោះបង់ចោលរឿងនេះយូរមកហើយ។
ជាការពិត សព្វថ្ងៃនេះ សាកលវិទ្យាល័យជាច្រើនបានបំពេញតែស្តង់ដារលទ្ធផលភាសាអង់គ្លេសនៃ IELTS ប៉ុន្តែយើងបានភ្លេចអំពីភាសាអង់គ្លេសឯកទេស។ នេះជាលក្ខខណ្ឌដ៏សំខាន់មួយដែលត្រូវតែពង្រឹងប្រសិនបើយើងមិនធ្វើបែបនេះទេ យើងនឹងមិនអាចបំពេញតម្រូវការក្រោយបរិញ្ញាបត្របានឡើយ។
ទីបី យើងត្រូវតែគាំទ្រសម្ភារៈបរិក្ខាររាងកាយដើម្បីឱ្យគ្រូអាចបំពេញតម្រូវការបង្រៀន។ ឧទាហរណ៍រៀបចំថ្នាក់។ មិនថាគ្រូបង្រៀនល្អ ឬមានទេពកោសល្យយ៉ាងណានោះទេ ប្រសិនបើសិស្ស 40 នាក់មិននិយាយពាក្យមួយម៉ាត់មុនពេលថ្នាក់រៀនចប់ វាមិនអាចបង្ហាញពីជំនាញទំនាក់ទំនងរបស់គ្រូជាមួយសិស្សបានទេ។ បន្ថែមពីលើកម្មវិធីសិក្សា និងសម្ភារៈបរិក្ខារ យើងក៏ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើការអនុវត្តគោលនយោបាយប្រាក់ឈ្នួលផងដែរ។ ព្រោះគ្រូភាសាអង់គ្លេសខុសពីគ្រូដទៃ ហើយតាមពិតប្រទេសដទៃក៏ដូចគ្នាដែរ។ គ្រូបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស ធ្វើការយ៉ាងលំបាក ដោយមានការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សម្នាក់ៗ។ យើងត្រូវតែមានរបបត្រឹមត្រូវ។
ក្រៅពីនេះ ខ្ញុំគិតថា ការបង្កើតបរិយាកាសអន្តរជាតិ កម្មវិធីពីរភាសាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនទាំងអស់ មានបរិយាកាសបញ្ចេញមតិ និងមានការប្រកួតប្រជែង... ក៏ជាឱកាសដ៏ល្អសម្រាប់គ្រូបង្រៀនផងដែរ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា យើងនឹងបង្កើតលក្ខខណ្ឌសម្រាប់គ្រូបរទេសមក មិនមែនបង្រៀនសិស្សទេ គឺបង្រៀន និងបណ្តុះបណ្តាលបុគ្គលិកបង្រៀនវៀតណាម។
 |
| លោកស្រី Tu Oanh៖ ខ្ញុំជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថា យើងអាច ធ្វើឱ្យភាសាអង់គ្លេសក្លាយជាភាសាទីពីរនៅក្នុងសាលារៀន ប្រសិនបើយើងផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈរបស់យើង។ |
PV: យើងបានកំណត់ថាការធ្វើឱ្យភាសាអង់គ្លេសក្លាយជាភាសាទីពីរនៅក្នុងសាលារៀនគឺជាគោលការណ៍សំខាន់មួយ ហើយត្រូវការផែនទីបង្ហាញផ្លូវនៃការអនុវត្តជាជំហានៗ។ តើអ្នកស្រី លូ ទូអាញ់ មានយោបល់យ៉ាងណាចំពោះបញ្ហានេះ?
លោកស្រី Tu Oanh៖ យើងមានរឿងវាយតម្លៃពិបាកណាស់ឥឡូវនេះ ព្រោះយើងមានសៀវភៅសិក្សាច្រើន ហើយយើងមានក្របខណ្ឌកម្មវិធីសិក្សា។ ប៉ុន្តែយើងនៅតែខិតជិតវាតាមវិធីចាស់ តើសៀវភៅមួយណាដែលយើងនឹងបង្រៀន? យើងត្រូវផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈរបស់យើងលើការប្រើប្រាស់សៀវភៅសិក្សា ហើយយើងត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវក្របខ័ណ្ឌកម្មវិធីសិក្សា។
នេះក៏ជាវិធីសាស្រ្តមួយដែលគ្រូបង្រៀន ក៏ដូចជាអ្នកដែលនឹងធ្វើការងារវាយតម្លៃត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរ។ យើងនឹងមិនពឹងផ្អែកលើសៀវភៅណាមួយឡើយ ប៉ុន្តែនឹងប្រើប្រាស់ក្របខណ្ឌកម្មវិធីសិក្សា ដើម្បីវាយតម្លៃសមត្ថភាពរបស់សិស្ស។ ហើយវាក៏ពិបាកដែរ។
នៅពេលប្រើក្របខណ្ឌសមត្ថភាពសម្រាប់ការវាយតម្លៃ សាលារៀននឹងមានការភ័ន្តច្រឡំ និងព្រួយបារម្ភ ដោយសារពួកគេមិនដឹងថាត្រូវប្រើសៀវភៅណាដើម្បីពិនិត្យសម្រាប់កូនរបស់ពួកគេឥឡូវនេះ។ យើងនឹងត្រូវតែស៊ាំទៅនឹងវិធីសាស្រ្ត និងការវាយតម្លៃផ្សេងៗគ្នា។ នោះកំពុងប្រើក្របខណ្ឌវាយតម្លៃជំនួសឱ្យសៀវភៅសិក្សាដើម្បីវាយតម្លៃកុមារ។ ខ្ញុំជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថាយើងអាចធ្វើបានប្រសិនបើយើងផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈរបស់យើង។
PV: ចំណែកលោកសាស្ត្រាចារ្យ Hoang Duc តើលោកវាយតម្លៃយ៉ាងណាចំពោះការលំបាកក្នុងការអនុវត្តការបង្រៀនមុខវិជ្ជាទាំងអស់នៅសាលាជាភាសាអង់គ្លេស?
សាស្ត្រាចារ្យ Hoang Duc ៖ វានឹងមានឧបសគ្គក្នុងការធានាគុណភាពគ្រូបង្រៀន។ ជាពិសេសមុខវិជ្ជាគ្រូបង្រៀនដែលមិនទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ចំពោះភាសាអង់គ្លេស។ វាទាមទារកម្រិតខ្ពស់នៃជំនាញភាសាដើម្បីអាចបញ្ជូនចំណេះដឹងឯកទេស ដូចជាភូមិសាស្ត្រ ប្រវត្តិសាស្រ្ត ឬសូម្បីតែមុខវិជ្ជាដូចជា គណិតវិទ្យា...
 |
| សាស្ត្រាចារ្យ Hoang Duc៖ នឹងមានការប្រឈមក្នុងការធានាគុណភាពគ្រូបង្រៀនប្រកបដោយឯកសណ្ឋាន។ |
ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើយើងប្តូរទៅបង្រៀនមុខវិជ្ជាផ្សេងទៀតជាភាសាអង់គ្លេស ខ្ញុំគិតថាដំបូងយើងនឹងជួបប្រទះការតស៊ូពីឪពុកម្តាយ និងសិស្ស។ ហេតុផលគឺដោយសារតែវាមិនត្រឹមតែអំពីអ្វីដែលយើងប្រើសៀវភៅនោះទេ យើងក៏កំពុងវាយតម្លៃការធ្វើតេស្តរបស់អ្នកដោយផ្អែកលើលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ និងមិនវាយតម្លៃសមត្ថភាពភាសាទាំងមូលរបស់អ្នក។ វាផ្តោតលើវេយ្យាករណ៍ និងវាក្យសព្ទច្រើនពេក ជំនួសឱ្យជំនាញភាសាដូចជា ការស្តាប់ ការនិយាយ ការអាន និងការសរសេរជាដើម។
សាស្ត្រាចារ្យបណ្ឌិតវិទ្យាសាស្ត្រ Nguyen Dinh Duc ៖ បើយើងនិយាយដូច្នេះ យើងឃើញថាការរៀនភាសាបរទេសហាក់ដូចជាពិបាកពេក។ ប៉ុន្តែយើងក៏ត្រូវមានសុទិដ្ឋិនិយមបន្តិចដែរ។ ដោយសារជំនាន់យើងអត់បានរៀនភាសាអង់គ្លេស ហើយពេលទៅរៀននៅបរទេស យើងរៀនរុស្ស៊ី ហុងគ្រី ប៉ូឡូញ និងអាល្លឺម៉ង់។ វាអាចនិយាយបានថាប្រសិនបើមានការអប់រំទូទៅ 10 ឆ្នាំនោះមានតែភាសារុស្ស៊ីប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានរៀន។ ប៉ូឡូញ អាល្លឺម៉ង់ មិនបានរៀន។ ប៉ុន្តែក្រោយរៀនបានតែ១ឆ្នាំ រៀនទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ រៀននៅបន្ទប់កុំព្យូទ័រ ខ្ញុំនៅតែអាចទៅរៀននៅបរទេសបានយ៉ាងល្អ។
និយាយថាដើម្បីមើលថាតើយើងមានការតាំងចិត្តឬអត់ បើយើងមានសម្ពាធ ហើយបើអ្នករៀនមានទិសដៅ ខ្ញុំគិតថាការលំបាកទាំងអស់នឹងត្រូវកាត់ខ្លីច្រើន។ នោះគឺជាការពិតដែលបានជួបប្រទះ។ សង្ឃឹមថា ប្រសិនបើតាមរយៈនេះ យើងមានកម្លាំងចិត្តពីឪពុកម្តាយ ពីការយល់ដឹងរបស់កុមារ និងការយល់ដឹងដោយខ្លួនឯង ការប្តេជ្ញាចិត្ត និងឆន្ទៈ ខ្ញុំគិតថាលក្ខខណ្ឌទាំងអស់នឹងកាត់បន្ថយយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយនឹងបង្កើតការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំមួយ។
សង្ឃឹមថាថ្ងៃណាមួយឆាប់ៗនេះ យុវជនវៀតណាមជំនាន់ក្រោយពិតជាពូកែភាសាអង់គ្លេសដូចសិង្ហបុរី ម៉ាឡេស៊ី និងប្រទេសផ្សេងៗទៀត។ នេះពិតជាការលើកទឹកចិត្ត និងឱកាសដ៏ល្អសម្រាប់យុវជននាពេលអនាគត។ ហើយនោះគឺជាសារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំទៅកាន់យុវជនទាំងអស់។
PV: បន្ទាប់ពីរយៈពេល 10 ឆ្នាំនៃការអនុវត្តសេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ 29 របស់បក្ស ការលើកកម្ពស់អន្តរជាតិភាវូបនីយកម្មនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យបានឈានដល់កម្រិតខ្ពស់ថ្មី។ ផ្អែកលើបទពិសោធន៍អន្តរជាតិ តើការផ្ដល់យោបល់ និងអនុសាសន៍អ្វីខ្លះ ដែលសាស្ត្រាចារ្យ ង្វៀន ឌិញ ឌឹក ធ្វើដូច្នេះ សេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ ២៩ និង សេចក្តីសន្និដ្ឋានលេខ ៩១-KL/TW ចុះថ្ងៃទី ១២ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០២៤ របស់ការិយាល័យនយោបាយអាចបន្តអនុវត្តសេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ ២៩-NQ/TW ហើយអាចអនុវត្តប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពក្នុងការអនុវត្ត?
សាស្រ្តាចារ្យបណ្ឌិត Nguyen Dinh Duc ៖ បញ្ហាទីមួយគឺយើងត្រូវបង្កើតការបង្រៀនភាសាអង់គ្លេសនៅក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំនៅសកលវិទ្យាល័យរបស់វៀតណាម។ បញ្ហាទី២ គឺការតាំងចិត្ត និងសម្ពាធពីរដ្ឋាភិបាល។ ហើយបញ្ហាទី៣ គឺបង្កើតវប្បធម៌និយាយភាសាអង់គ្លេសទូទាំងសង្គមវៀតណាម។
 |
| សាស្រ្តាចារ្យបណ្ឌិត ង្វៀន ឌិញ ឌឹក៖ បើយើងតាំងចិត្ត បើយើងមានសម្ពាធ ហើយបើអ្នកសិក្សាមានទិសដៅ ខ្ញុំគិតថាការលំបាកទាំងអស់នឹងខ្លីទៅច្រើន។ |
មនុស្សគ្រប់គ្នាទទួលស្គាល់ភាសាអង់គ្លេសជាអាវុធចាំបាច់។ រឿងដំបូងដែលខ្ញុំស្នើនោះគឺថា យើងគួរតែបង្ហាត់ភាសាអង់គ្លេសភ្លាមៗ តាំងពីបឋមសិក្សាដូចប្រទេសទាំងអស់។
ទីពីរ ការអប់រំ និងការបណ្តុះបណ្តាលពីរភាសាគួរតែត្រូវបានអនុវត្តនៅក្នុងសាលារៀន និងធ្វើជាជំហានៗ។ ប្រសិនបើវាមិនអាចអនុវត្តបានភ្លាមៗលើមុខវិជ្ជាទាំងអស់នោះ មួយជំហានម្តងៗ មុខវិជ្ជាងាយស្រួលជាមុនសិន ភាសាអង់គ្លេសតិច ទាំងនោះគឺ គណិតវិទ្យា រូបវិទ្យា បន្ទាប់មកមុខវិជ្ជាដែលតម្រូវឱ្យសរសេរអត្ថបទមានកាំជណ្តើរបែបនេះ។
ទីបី យើងត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរស្តង់ដារទិន្នផលសម្រាប់កម្មវិធីបណ្តុះបណ្តាលបច្ចុប្បន្ន។ ខ្ញុំស្នើថាស្តង់ដារទិន្នផលភាសាអង់គ្លេសសម្រាប់កម្រិតវិទ្យាល័យត្រូវតែជា ILETS 6.5 មិនមែន 3.0 និង 4.0 ដូចដែលសារាចរលេខ 32 និយាយថាយើងអាចអនុវត្តបាននៅឆ្នាំ 2025 ។
ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ យើងត្រូវបង្កើតកម្មវិធី និងច្នៃប្រឌិតសៀវភៅសិក្សាម្តងទៀត។ ក្រៅពីនេះ យើងត្រូវវិនិយោគដើម្បីបង្កើតក្រុមបង្រៀនភាសាអង់គ្លេសដែលមានសមត្ថភាពបំផុត។ ខ្ញុំគិតថានេះជាអាជីពដែលថ្លៃបំផុតដែលទាមទារការតាំងចិត្តរយៈពេលវែង។ ប៉ុន្តែបើគ្មានការបណ្តុះបណ្តាលមូលដ្ឋាន អ្នកនឹងមិនជោគជ័យឡើយ។
ទី៤ ខ្ញុំគិតថា យើងត្រូវរៀបចំបរិក្ខារ និងការរៀបចំការបង្រៀនភាសាអង់គ្លេសឡើងវិញ។
ជាមួយនឹងចំណុចទាំងអស់នេះ ខ្ញុំពិតជាសង្ឃឹមថា តាមរយៈវេទិកានេះ ក្នុងនាមជាអ្នកអប់រំ ស្រលាញ់អាជីពអប់រំ ខ្ញុំអាចផ្ញើនូវចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំ ចូលរួមចំណែកធ្វើឱ្យភាសាអង់គ្លេសក្លាយជាភាសាទីពីរបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស....
PV: អរគុណច្រើនសម្រាប់ការអញ្ជើញរបស់អ្នក!
ប្រភព៖ https://dangcongsan.vn/tieu-diem/dua-tieng-anh-thanh-ngon-ngu-thu-2-trach-nhiem-khong-chi-cua-nganh-giao-duc-686349.html
Kommentar (0)