តេតវៀតណាមបុរាណ តាមរយៈកំណត់ត្រាលោកខាងលិច

ខែមករា ជាខែនៃពិធីជប់លៀង…

នៅឆ្នាំ 1886 Camille Paris ដែលជាអ្នករកឃើញដែនជម្រកសត្វ My Son បានមកដល់ Van Hoi (ក្រុង Dieu Tri ស្រុក Tuy Phuoc ខេត្ត Binh Dinh) នៅប៉ុន្មានថ្ងៃមុន Tet ។ នៅក្នុងការងាររបស់គាត់ Voyage d'exploration de Hue en Cochinchine par la Route mandarine (កំណត់ហេតុនៃការធ្វើដំណើររបស់វៀតណាមកណ្តាលតាមបណ្តោយផ្លូវចិនកុកងឺ) គាត់បាននិយាយថាក្នុងឱកាសនេះ "ប្រជាជនបានលាងជម្រះផ្ទះរបស់ពួកគេ លាបពណ៌អាសនៈដូនតារបស់ពួកគេឡើងវិញ និងផ្លាស់ប្តូរស្រោមជើងរបស់ពួកគេ។ » រួមទាំងមន្តស្នេហ៍ គ្រឿងអលង្កា ប្រយោគស្រប និងក្រដាសមាសដែលព្យួរ ឬបិទភ្ជាប់នៅក្នុងផ្ទះ និងនៅលើទ្វារតាំងពីតេតឆ្នាំមុន។ លោកបណ្ឌិត Baurac ពេលសង្កេតមើល Tet នៅ Saigon ក្នុងឆ្នាំ 1894 បាននិយាយថា នៅក្នុងការងាររបស់គាត់ La Cochinchine et ses habitants Provinces de l'Ouest (Cochinchina and its inhabitants: The Western province) , "នៅពេលចូលឆ្នាំថ្មី (Tet)) ផ្នូរគឺ សម្អាត ប្រជាជនបានដុតផាវ និងគ្រឿងឥស្សរិយយសនៅទីនោះ»។

Tết Việt xưa qua ghi chép của người phương Tây- Ảnh 1. — អ្នកប្រាជ្ញលក់ប្រយោគប៉ារ៉ាឡែល Tet ប្រហែលឆ្នាំ 1920 - 1929

យោងតាមសៀវភៅ Tour d'Asie: Cochinchine - Annam - Tonkin (Around Asia: Cochinchina - Central - Northern Vietnam) របស់អ្នកដំណើរ Marcel Monnier, Tet ក៏ជាឱកាសទៅទស្សនាហាងនានានៅ Cho Lon (វៀតណាមខាងត្បូង) មិនដែលត្រូវបានគេបស្ចិមប្រទេសទេ ហើយកន្លែងដែល "ភោជនីយដ្ឋានបើកចំហរយ៉ាងជិតស្និទ្ធ តូបសូត្រចម្រុះពណ៌ និងតូបកប្បាស គោមពណ៌រាប់មិនអស់ ប្រយោគស្របគ្នាប្រវែងមួយម៉ែត្រនៅលើផ្ទៃខាងក្រោយពណ៌ក្រហម ចារឹកអក្សរពណ៌មាស មានន័យថា សុភមង្គល និងភាពជាប់បានយូរ។ មានរទេះគោ រទេះមនុស្សដើរដោយខ្នងកោង នៅក្រោមកន្ត្រកធ្ងន់ៗ មានម៉ាឡាបា [រទេះកញ្ចក់] បួនកៅអីសម្រាប់គ្រួសារទាំងមូល អង្គុយនៅក្រោមសេះស្គមៗ គ្រប់ទិសទី តាមផ្លូវតូចចង្អៀតរវាងវាលស្រែ ច្រៀង និងជជែកគ្នាពេញមួយរសៀល។

យោងតាម Camille Paris ក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យតេត ភោជនីយដ្ឋានមានភាពរស់រវើកណាស់៖ មនុស្សផឹកតែ ផឹកស្រា ញ៉ាំសណ្តែក បាយ គ្រាប់ស្រូវព្រិលពណ៌ស តុបតែងជាមួយបំណែកនៃសាច់ជ្រូកចៀន ឬទឹកត្រី។ "វាសប្បាយ និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ក្មេងៗស្លៀកពាក់ស្អាត ពាក់មួកធំទូលាយ ដើម្បីការពារខ្លួនពីពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ តាំងពីកុមាររហូតដល់មនុស្សចាស់ គ្រប់គ្នាស្លៀកពាក់ខុសពីធម្មតា"។ ភ្ញៀវទេសចរណ៍ជនជាតិបារាំងម្នាក់ឈ្មោះ Pierre Barrelon ដែលបានមកទីក្រុង Saigon នៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1890 បានបញ្ចេញមតិថា៖ “សម្លៀកបំពាក់របស់កុមារ គឺជាអ្វីដែលចាប់អារម្មណ៍ជាពិសេស ព្រោះវាតែងតែជារបស់ដែលសំបូរបែប។ ក្មេងៗគ្រប់រូបតែងស្លៀកពាក់ “ចង្អុលកូនកំលោះ កំប្លែងតាមដែលអាចធ្វើបាន "។

Monnier សរសេរថា "ផ្ទះត្រូវបានតុបតែង បុរសនិងស្ត្រីបានផ្លាស់ប្តូរសម្លៀកបំពាក់ងងឹតរបស់ពួកគេសម្រាប់ភ្លឺ, ខ្សែក្រវាត់ពណ៌ cherry ឬ sashs ពណ៌បៃតង", "ពីថ្ងៃលិចរហូតដល់ថ្ងៃរះ, កាំជ្រួច និងកាំជ្រួច ទាំងរំលឹកដល់អ្នកស្លាប់ និងស្វាគមន៍ឆ្នាំថ្មី។

ពេលកំពុងសង្កេតមើល Tet នៅទីក្រុង Hue ក្នុងឆ្នាំ 1886 បណ្ឌិត Hocquard បានសរសេរនៅក្នុង Une campagne au Tonkin (យុទ្ធនាការមួយនៅតុងកឹង) ថា "គ្មានការជួញដូរ គ្មានការធ្វើស្រែចំការ គ្មានការងារលំបាក មនុស្សពេញវ័យ និងកុមារនឹងស្លៀកពាក់ស្អាត" និង "ការិយាល័យនៅក្នុង ព្រះបរមរាជវាំងត្រូវបានបិទចាប់ពីថ្ងៃទីម្ភៃប្រាំនៃខែធ្នូ តុលាការបានឈប់ដំណើរការ គ្មានឯកសារត្រូវបានចុះហត្ថលេខា និងបោះត្រារហូតដល់ថ្ងៃទី ១១ ខែមករា ឆ្នាំក្រោយ»។

យោងតាមលោក Michel Duc Chaigneau នៅក្នុងស្នាដៃរបស់គាត់ Souvenirs de Hue (Memoirs of Hue) ដែលបានបោះពុម្ពនៅទីក្រុងប៉ារីសក្នុងឆ្នាំ 1867 ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីនៅទីក្រុង Hue មានរយៈពេលប្រហែល 10 ថ្ងៃ ការងារទាំងអស់ត្រូវបានផ្អាក 6-8 ថ្ងៃមុនថ្ងៃចុងក្រោយនៃឆ្នាំតាមច័ន្ទគតិ។ ដើម្បីឱ្យប្រជាពលរដ្ឋបានសម្រាក និងសប្បាយរីករាយ ពិធីលើកទង់/បោះត្រា និងបញ្ចុះទង់/ពិធីបើកត្រា គឺជាសកម្មភាពតាមកាលកំណត់ដែលមិនអាចខ្វះបាន។

Pierre Barrelon មានឱកាសដើម្បីសង្កេតមើលថ្ងៃដំបូងនៃឆ្នាំថ្មីរបស់ជនជាតិដើមហើយយោងទៅតាមគាត់ក្នុងអំឡុងពេលបីថ្ងៃនៃពិធីបុណ្យ "ជនជាតិដើមចូលរួមក្នុងពិធីជប់លៀងដ៏ឆ្កួត ៗ និងផឹកស្រា។ សកម្មភាពពាណិជ្ជកម្ម "នៅទ្រឹង" មាន។ គ្មានផ្លូវទទួលបានអង្ករមួយបំពង់ទេ»។

ក្នុងអំឡុងពេលបីថ្ងៃនៃបុណ្យតេត លោកបណ្ឌិត បារ៉ាក់ និយាយថា "ការងារ និងសកម្មភាពពាណិជ្ជកម្មទាំងអស់ត្រូវបានផ្អាក គ្មានទីផ្សារទេ។ នៅក្រុងសៃហ្គន ព្រមទាំងស្ថានីយក្នុងទឹក ប្រជាជនអឺរ៉ុបត្រូវធ្វើការផ្គត់ផ្គង់ និងស្តុកទុក "ទិញមុនតេត ព្រោះ" ក្នុងអំឡុងពេលឈប់សម្រាកបីថ្ងៃនេះ គ្រប់ទីកន្លែងត្រូវបិទ»។

រកលុយឱ្យតេត

បើតាម Camille Paris ប៉ុន្មានថ្ងៃមុន Tet មានភាពអ៊ូអរខ្លាំង “មនុស្សធ្វើការទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ព្រោះគ្មានពេលធ្វើអីផ្សេង មកពីអ្នកក្រ ចង់ដូរគ្រឿងសង្ហារឹម អ្នកលក់ដូរ អ្នកលក់ដូរ អ្នកលក់តាមដងផ្លូវ លក់ផាវ ធូប រូបព្រះពុទ្ធ រូបចម្លាក់ឬស្សី រុំក្រដាសចម្រុះពណ៌... ធ្វើអីទៀត? "។

Tết Việt xưa qua ghi chép của người phương Tây- Ảnh 2. — ផ្កាប៉េសនៅតាមដងផ្លូវក្នុងក្រុងតេត ទីក្រុងហាណូយ ថ្ងៃទី២ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩២៩

យោងតាមការសង្កេតរបស់ Monnier តម្រូវការទិញទំនិញរបស់ប្រជាជនវៀតណាមនៅ Saigon គឺ "Tet Nguyen Dan ត្រូវតែប្រារព្ធយ៉ាងឧឡារិក ប្រជាជនសម្អាតផ្ទះ តុបតែងអាសនៈដូនតាដោយផ្កា និងក្រដាសពណ៌ និងទិញកាំជ្រួច និងផាវជាច្រើន"។ ហើយប្រាក់សន្សំទាំងស្រុងរបស់គ្រួសារបានចូលទៅក្នុងវា»។ លោកបណ្ឌិត Hocquard បានសរសេរថា "មនុស្សវេទនានឹងលក់របស់របររបស់គេ ហើយខ្ចីលុយគេ ដើម្បីមានលុយគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើបុណ្យ Tet"។

Pierre Barrelon បានសរសេរថា "មនុស្សគ្រប់គ្នាព្យាយាមរកលុយបានច្រើនដោយលក់ឬបញ្ចាំអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពិបាកព្រោះគ្រប់ការចំណាយពួកគេត្រូវតែមានលុយដើម្បីរីករាយជាមួយថ្ងៃបុណ្យទាំងនេះ" ។ អ្នកទេសចរស្ត្រីជនជាតិអង់គ្លេសម្នាក់ឈ្មោះ Gabrielle M. Vassal នៅក្នុងស្នាដៃរបស់នាង Mes trois ans d'Annam (បីឆ្នាំនៅអាណ្ណាម) បោះពុម្ពនៅឆ្នាំ 1912 បានចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់នាងអំពី Tet នៅ Nha Trang ថា “អ្នកខ្លះទៅទារបំណុល អ្នកខ្លះទៀតរកអ្វីដើម្បី លក់ដើម្បីប្រាក់»។

ថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល

បើតាមការកត់សម្គាល់របស់លោកបណ្ឌិត បារ៉ាក់ បានឲ្យដឹងថា នៅដើមឆ្នាំ ប្រសិនបើក្រុមល្ខោនខោល មិនត្រូវបានអញ្ជើញទៅសម្តែងនៅទីណាទេ ពួកគេនៅតែត្រូវសម្តែងល្ខោន ដើម្បីបើកឆ្នាំថ្មី។ គ្រានោះ “មនុស្សនឹងសុំព្រះឲ្យចាត់ការលេងឲ្យសមនឹងគេ ហើយគេធ្វើបែបនេះថា ដុំមួយត្រូវជ្រើសរើសដោយចៃដន្យពីការលេងរបស់ក្រុមដោយកុមារដែលមិនអាចវិនិច្ឆ័យទោសបាន។ ដោយការបោះកាក់ពីរឡើងខ្ពស់ (xin keo - NV ) បើកាក់មួយឡើងលើក្បាល និងមួយកាក់ធ្លាក់កន្ទុយ លទ្ធផលគឺអំណោយផលបើកាក់ទាំងពីរឡើងលើក្បាល ឬកន្ទុយក្រោយគេទម្លាក់មកវិញ នៅដើមឆ្នាំ៖ ការស្វែងរកការលេងមួយណាដែលនឹងបើកឆ្នាំថ្មីដោយការទស្សន៍ទាយ” ។

យោងតាមអ្នកប្រាជ្ញ Truong Vinh Ky ជារៀងរាល់ឆ្នាំបន្ទាប់ពី Tet នៅ Saigon ឧត្តមសេនីយ៍ Le Van Duyet បានប្រារព្ធពិធីព្យុហយាត្រាយោធា ដែលមានសារៈសំខាន់ខាងនយោបាយ និងសាសនា ជាជាងអបិយជំនឿ។ ពិធីនេះមានគោលបំណងដើម្បីបង្ហាញពីអំណាចប្រឆាំងនឹងការបះបោរ និងបំផ្លាញអំពើអាក្រក់ទាំងអស់។ ពិធីបញ្ជូនកងទ័ពប្រព្រឹត្តទៅដូចតទៅ៖ «មុនថ្ងៃទី ១៦ ខែមករា បន្ទាប់ពីតមអាហាររួច លោកអភិបាលបានស្លៀកសម្លៀក បំពាក់ធ្វើពិធី ហើយបានទៅវត្តដូនតា ដើម្បីរាយការណ៍ បន្ទាប់មកក្រោយការបាញ់កាំភ្លើងធំចំនួន ៣ គ្រាប់រួចមក ព្រះអង្គបានឡើងលើក្រមា ដែលដឹកនាំដោយទាហាន និងតាមពីក្រោយដោយ អភិបាលត្រូវបានអមដំណើរចេញពីបន្ទាយ កាត់តាម Gia Dinh Mon ឬ Phan Yen Mon; យើងសាកល្បងដំរី អភិបាលនឹងដើរជុំវិញខាងក្រោយទីក្រុង ហើយទៅកន្លែងផលិតកប៉ាល់ ចូលរួមក្នុងសមយុទ្ធទ័ពជើងទឹក រួចត្រឡប់មកក្រុងវិញ ក្នុងអំឡុងពេលព្យុហយាត្រា ប្រជាជនបានបាញ់កាំជ្រួចដើម្បីបណ្ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញ ផ្ទះរបស់ពួកគេ។

ល្បែងដើម្បីសំណាង

ទំនៀមទម្លាប់មួយដែលជនបរទេសយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសគឺការលេងល្បែងស៊ីសងក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យតេត។ ការលេងល្បែងស៊ីសងគឺជាសកម្មភាពដ៏ពេញនិយមក្នុងចំណោមប្រជាជនវៀតណាម មិនត្រឹមតែជាការកម្សាន្តប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងដើម្បីបួងសួងសុំសំណាងល្អក្នុងឆ្នាំថ្មីផងដែរ។ លោកបណ្ឌិត បារ៉ាក់ បានសរសេរថា ប្រជាជនវៀតណាម "ទាំងធំទាំងតូច ក្មេងទាំងចាស់ អ្នកមាននិងអ្នកក្រ ភាគច្រើនចូលរួមលេងហ្គេមនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ [ថ្ងៃទី៣]"។

Michel Duc Chaigneau បានអត្ថាធិប្បាយថា៖ "ប្រជាជន Dang Trong ចូលចិត្តលេងល្បែងស៊ីសងលុយ ពួកគេចូលចិត្តលេងល្បែងស៊ីសងគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងថ្ងៃឈប់សម្រាក"។ នៅក្នុងសៀវភៅធ្វើដំណើររបស់គាត់ Monnier បានសង្កេតឃើញថា "ពួកគេ [ជនជាតិវៀតណាម] ចូលចិត្តលេងល្បែង ប៉ុន្តែពេលខ្លះនៅក្នុងឱកាសពិសេស - ឆ្នាំថ្មី - តើពួកគេភ្នាល់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេដោយសេរីលើល្បែងបាក្វាន់ [ឧទាហរណ៍ [ល្បែងគ្រាប់ឡុកឡាក់ ឬបើកចាន]? ប្រសិនបើពួកគេមានសំណាងល្អ ពួកគេចាកចេញដោយមានការធូរស្រាល»។

កាស៊ីណូកំពុងលេចឡើងគ្រប់ទីកន្លែង មនុស្សប្រមូលផ្តុំគ្នាជាក្រុមបីទៅប្រាំពីរ "ក្នុងផ្ទះ ក្រៅផ្លូវ សូម្បីតែនៅតាមដងផ្លូវ..." ដើម្បីលេងល្បែងស៊ីសងគ្នាដែលអាចលេងបានពេញមួយយប់ ហើយអ្នកណាសំណាងនឹងចាញ់។ លុយទាំងអស់របស់ពួកគេបន្ទាប់មករត់ជុំវិញការខ្ចីប្រាក់ដើម្បីបន្តសង្ឃឹមថាសំណាងនេះបើយោងតាមលោក Michel Duc Chaigneau ។

លោកយាយ វិសាល ក៏បានរៀបរាប់ពីល្បែងស៊ីសងដ៏ពេញនិយមនៅញ៉ាត្រាងនាពេលនោះ ដែលគ្រប់គ្នាចូលចិត្តលេងនោះគឺ “បៀបីសន្លឹក”។ "មនុស្សថែមទាំងលក់សំលៀកបំពាក់ថ្មីដើម្បីបន្តល្បែង" "ដូច្នេះសិប្បករក្រីក្រនិងឆ្លាតវៃនៅតែក្រីក្រ" ។

Monnier បានសរសេរនូវចំនុចវិជ្ជមានមួយចំនួនថា "បងប្អូនជនរួមជាតិតែងតែមានចិត្តមេត្តា ហើយអាចអោយខ្ចីបានយ៉ាងងាយស្រួល។ សម្រាប់ប្រជាជនទាំងនេះ ភូមិនឹងយកលុយពីហោប៉ៅផ្ទាល់ខ្លួន ឬបរិច្ចាគដើម្បីជួយអ្នកលេងល្បែង និងផ្តល់អាហារ និងសំលៀកបំពាក់ដល់ខ្ញុំ។ ដរាបណាគាត់ផ្តល់ឱ្យខ្ញុំដូចគ្នានៅក្នុងការត្រឡប់មកវិញ។

តាមទំនៀមទំលាប់បុរាណ ចាប់ពីថ្ងៃចូលឆ្នាំសកល (ពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ ដល់ថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មី) ជនជាតិវៀតណាម ធ្វើពិធីសែនព្រេនដូនតា ដោយនៅព្រឹកថ្ងៃដំបូង គេធ្វើពិធីសែនព្រេន ហើយថ្វាយអាហារពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃ រហូតដល់ព្រឹក។ ថ្ងៃទីបួន ថ្វាយបង្គំព្រះនៃក្រណាត់ គ្រួសារខ្លះថ្វាយបង្គំរហូតដល់ថ្ងៃទី៧។

ក្រៅពីពិធីថ្វាយបង្គំនោះក៏មានពិធីទទួលប្រាក់សំណាងដែរ ដែលយុវជនលុតជង្គង់សំពះចាស់ចំនួនពីរដង និងទទួលបានប្រាក់សំណាងជាថ្នូរ។ ទំនៀមទម្លាប់ចូលផ្ទះអ្នកណាម្នាក់ដំបូងក្នុងថ្ងៃដំបូងនៃឆ្នាំថ្មីជាមួយនឹងគំនិត «ធ្ងន់» ឬ «ពន្លឺ» នៅតែមានរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើនគិតថាមិនប្រញាប់ទៅផ្ទះអ្នកផ្សេងនៅថ្ងៃដំបូងនៃឆ្នាំថ្មី។ ព្រោះខ្លាចគេស្តីបន្ទោស។ នៅថ្ងៃបុណ្យតេត មនុស្សតែងដាំបង្គោល និងប្រោះម្សៅកំបោរ គ្រប់ផ្ទះមានបិណ្ឌភ្ជុំ ដើម្បីថ្វាយបង្គំបុណ្យតេត ប្រៀបដូចជាខ្វះបុណ្យតេត។

នៅឆ្នាំ 1944 អ្នកប្រាជ្ញ ង្វៀន វ៉ាន់វិញ ធ្លាប់សរសេរយ៉ាងរំជើបរំជួលក្នុង សៀវភៅឥណ្ឌូចិន ប្រចាំសប្តាហ៍ថា "កុំធ្វើពហិការតេត" ប៉ុន្តែបុរាណក៏មានពាក្យថា "ឡេថូ វីដាយ" មានន័យថា ពិធីត្រូវតែស្របតាមសម័យកាល។ រឿងសំខាន់បំផុត។ ការគោរពពិធីសាសនា គឺជារឿងត្រឹមត្រូវដែលត្រូវធ្វើ ប៉ុន្តែការកែទម្រង់ទំនៀមទម្លាប់ និងពិធីសាសនាក៏ជាបញ្ហាជាប់លាប់ដែរ ជាពិសេសក្នុងបរិបទសម័យទំនើប អ្វីត្រូវរក្សា អ្វីត្រូវបោះបង់ចោល អ្វីគួរសាមញ្ញ ដើម្បីភាពរីកចម្រើនជឿនលឿន។

បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី ឬបុណ្យតេតប្រពៃណីរបស់ប្រជាជនវៀតណាម គឺជាឱកាសដ៏អស្ចារ្យ “វាបញ្ចប់ខ្សែសង្វាក់បន្តដ៏វែងនៃពេលវេលា និងធ្វើឱ្យជីវិតមនុស្ស និងអ្វីៗទាំងអស់កាន់តែមានចង្វាក់” (Jean Przyluski) វាជាឱកាសសម្រាប់ប្រជាជន។ ទុកកង្វល់ និងក្តីកង្វល់ប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីផ្ញើក្តីស្រលាញ់ និងជូនពរ ចែករំលែកភាពសប្បាយរីករាយជាមួយគ្នា រំលឹកដល់បុព្វការីជន សម្រាក ជួបជុំគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្តិ បោះចោលទុក្ខលំបាកឆ្នាំចាស់ និងរួមគ្នាស្វាគមន៍ រឿងមកដល់...

អាចនិយាយបានថា កំណត់ត្រាលោកខាងលិចអំពីពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីរបស់វៀតណាមមិនត្រឹមតែនាំមកនូវទស្សនៈថ្មី និងសម្បូរបែបក្នុងឆ្នាំថ្មីប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបង្ហាញថាក្រោមឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌បារាំង បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីនៅតែរក្សាបាននូវតម្លៃស្នូល ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីភាពរឹងមាំយូរអង្វែង។ និងភាពធន់នៃវប្បធម៌ជាតិតែមួយគត់។

ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/tet-viet-xua-qua-ghi-chep-cua-nguoi-phuong-tay-185250106165404594.htm