มุมความทรงจำเดือนเมษายน

ภาพประกอบ

เมษายนมาถึงแล้ว ลมร้องเพลงฤดูร้อน

มีฝนตกในดวงตาสีฟ้า

ฉันมองเห็นคำพูดจริงใจของคุณทันที

ดั่งดอกโคลเวอร์ที่เกาะติดรอยเท้าที่คุ้นเคย…

(เมษากลับมาแล้ว - เหงียนนัทอันห์)

เดือนเมษายนกลับมาพร้อมกับลมหายใจอ่อนโยนจากสวรรค์และโลก ราวกับกลัวที่จะปลุกความฝันเก่าๆ ที่ยังคงตกค้างอยู่บนเรือนยอดใบไม้ หัวใจของฉันก็มีมุมเล็กๆ สำรองไว้สำหรับเดือนเมษายนเช่นกัน ไว้เก็บความทรงจำไร้ชื่อ แค่สายลมพัดผ่านก็พอแล้ว

เดือนเมษายนเป็นช่วงเปลี่ยนฤดูกาล เมื่อฝนฤดูร้อนแรกตกลงมาอย่างกะทันหัน ชะล้างแสงแดดฤดูใบไม้ผลิที่เหลืออยู่บนท้องถนนไปหมด เช้าวันหนึ่งฉันตื่นขึ้นมา และทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่าลมพัดพาละอองน้ำเย็นๆ มา และมีกลิ่นลิลลี่หอมๆ แฝงอยู่ที่ไหนสักแห่ง ลิลลี่ - ดอกไม้แห่งเดือนเมษายน สีขาวราวกับจดหมายที่ไม่ได้ส่ง บริสุทธิ์ราวกับความคิดถึงที่ไม่ได้ระบุชื่อ...

ว่ากันว่าฤดูดอกไม้บานทุกฤดูคือฤดูแห่งความคิดถึง ฉันไม่รู้ว่านั่นเป็นความจริงหรือไม่ แต่ทุกครั้งที่ฉันเห็นดอกลิลลี่ ใจฉันก็หดหู่ลง ฉันจำได้ว่าตอนเช้าๆ ตอนที่แม่ไปตลาดดอกไม้ ฉันจับมือเล็กๆ ของเธอไว้และดวงตาของฉันเป็นประกายเมื่อมองดูช่อดอกลิลลี่ที่เพิ่งตัดใหม่ๆ ซึ่งยังเปียกไปด้วยน้ำค้าง ฉันจำได้ว่าครั้งแรกที่ฉันจัดแจกันดอกไม้ด้วยมือฉันเอง ดอกลิลลี่เอียงอยู่ในแจกันพอร์ซเลนสีขาว กลิ่นหอมอ่อนๆ กระจายไปทั่วมุมบ้านเก่า แล้วฉันก็จำได้ว่า... บ่ายวันหนึ่งที่ห่างไกลออกไป มีคนเคยมอบกิ่งดอกลิลลี่ให้ฉัน พร้อมกับคำสัญญาที่ว่าเวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ความทรงจำเหล่านั้นเก่าแก่เหมือนจดหมายที่เขียนด้วยลายมือที่ถูกกดไว้ระหว่างหน้าไดอารี่ที่เลือนลาง เมื่อเดือนเมษายนมาถึง ทันทีที่สายลมพัดผ่านพากลิ่นหอมของดอกลิลลี่มา ทุกสิ่งทุกอย่างก็พุ่งกลับมาอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ามันไม่เคยจางหายไปเลย...

เดือนเมษายนมาพร้อมกับฝนที่ตกอย่างกะทันหัน ตกและไปอย่างรวดเร็ว เหมือนกับเรื่องราวที่ต้องจบลงก่อนที่มันจะเริ่มต้นเสียอีก ฝนในเดือนเมษายนไม่หนาวเหมือนฝนฤดูใบไม้ผลิ และไม่ใช่ฝนหนักเหมือนฝนฤดูร้อน มันตกลงมาอย่างเบามาก เหมือนกับเสียงกระซิบจากสวรรค์และแผ่นดิน เหมือนกับการสัมผัสอันอ่อนโยนบนความทรงจำ ฉันชอบนั่งเงียบๆ ริมหน้าต่างในยามบ่ายของเดือนเมษายน มองดูฝนตกบนหลังคาระเบียง และหัวใจก็ล่องลอยกลับไปสู่วันเก่าๆ วันนั้น ซึ่งเป็นบ่ายวันหนึ่งในเดือนเมษายนเหมือนกัน ฉันได้ยินเสียงใครบางคนหัวเราะเสียงดังในสายฝนอย่างเงียบๆ แต่แล้วมันก็เป็นแค่ความทรงจำเท่านั้น

เดือนเมษายนยังเป็นเดือนแห่งการอำลาอีกด้วย ใบของต้น Lagerstroemia เริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง ซึ่งเป็นการเตือนว่าฤดูสอบกำลังมาถึงแล้ว ตอนที่ผมยังเป็นนักเรียน ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผู้คนถึงชอบ Lagerstroemia มากขนาดนั้น เมื่อฉันโตขึ้น ฉันจึงตระหนักว่าสีม่วงไม่เพียงแต่เป็นสีของดอกไม้เท่านั้น แต่ยังเป็นสีของความรู้สึกที่ไม่ได้ถูกเอ่ยออกมาและอารมณ์ที่บริสุทธิ์และเงียบงันอีกด้วย มีผู้คนผ่านเดือนเมษายนไป ทิ้งร่องรอยอันเลือนลางไว้ในตัวฉัน เป็นความทรงจำอันอ่อนโยนที่ไม่เคยจางหาย

พวกเขาบอกว่าเดือนเมษายนเป็นช่วงที่มีธุระที่ยังไม่เสร็จสิ้น มีคนพลาดการสารภาพบาป มีคนเสียมือ มีคนสบตากันแต่ไม่มีความกล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า... และแล้วเดือนเมษายนก็ผ่านไป โดยนำพาสิ่งต่างๆ ที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างไปด้วย ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าเลือนลางในใจผู้คน แต่ฉันเชื่อว่าแม้ว่าเดือนเมษายนจะนำสิ่งที่ยังไม่เสร็จสิ้นมาให้ แต่มันก็ยังเป็นช่วงเวลาที่สวยงามมากของวัยรุ่นเช่นกัน อย่างน้อยก็ในบางจุดหนึ่ง เราก็เคยรัก หวัง และฝัน

เดือนเมษายนเป็นฤดูกาลแห่งความคิดถึงแต่ยังเป็นฤดูกาลของการเริ่มต้นใหม่อีกด้วย เดือนเมษายนฝนตกชุ่มฉ่ำทั้งพื้นดินและท้องฟ้า และจากนั้นเป็นต้นมา ต้นไม้ก็แตกหน่อและถนนเก่าก็กลายเป็นถนนใหม่ทันที ฉันเคยคิดว่าเดือนเมษายนเป็นเดือนแห่งการสูญเสีย แต่แล้วฉันก็ตระหนักว่ามันเป็นเดือนแห่งความหวังอันอ่อนโยนด้วย เดือนเมษายนผ่านมาแล้วก็ไป แต่ใจของผู้คนยังคงอยู่กับความรู้สึกที่ไม่สามารถระบุชื่อได้

แม้ว่าเดือนเมษายนจะทำให้รำลึกถึงความทรงจำเก่าๆ และทำให้คิดถึงอดีตเล็กน้อย แต่ฉันก็ยังคงรักเดือนเมษายนเป็นพิเศษ รักสายลมที่สดชื่น รักสีสันอันบริสุทธิ์ของดอกลิลลี่ รักฝนที่ตกลงมาอย่างกะทันหัน รักสิ่งที่ยังไม่สมบูรณ์ ไม่ว่าจะอย่างไร เมษายนก็ต้องสิ้นสุดลง และยังมีวันอันสดใสรออยู่ข้างหน้า

เดือนเมษายนมาถึงแล้ว หัวใจของฉันเปิดมุมแห่งความทรงจำ...

ลินห์จาว

ที่มา: https://baolongan.vn/goc-nho-thang-tu-a192894.html