អញ្ជើញតាឡៃទៅព្យាបាលជំងឺ

(NLDO)-បន្ទាប់ពីប៉ុន្មានថ្ងៃនៃការប្រារព្ធពិធីបុណ្យ Tet នៅក្នុងទីក្រុងដ៏អ៊ូអរ យើងបានអញ្ជើញគ្នាទៅលេងនិទាឃរដូវ "ព្យាបាល" ទៅភូមិជនជាតិភាគតិចតាឡៃ។

យើងចេញដំណើរពីទីក្រុង Bien Hoa តាមផ្លូវជាតិលេខ 20 ទៅកាន់ស្រុក Tan Phu (Dong Nai)។ ឆ្លងកាត់ស្ពាន Ta Lai ឆ្លងកាត់ទន្លេ Dong Nai ប្រកបដោយកំណាព្យ។ មកដល់ទីនេះ ខ្យល់ចាប់ផ្តើមស្រាលជាងមុន ព្រះអាទិត្យលែងក្តៅទៀតហើយ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាត្រជាក់ដូចខ្យល់នៅដាឡាត។

Rủ nhau về Tà Lài — ទទួលទេវតាស្រូវ (រូបថត៖ Pham Quoc Hung)

មិត្តភ័ក្តិរបស់ខ្ញុំ Hung ដែលធ្វើការនៅស្រុក Tan Phu បាននិយាយថា ឃុំ Ta Lai ត្រូវបានបំបែកចេញពីឃុំ Phu Lap នៃស្រុក Tan Phu ជាតំបន់ដាច់ស្រយាល និងលំបាកដោយមានជនជាតិភាគតិចជាច្រើនរស់នៅទីនេះ ភាគច្រើនគឺជនជាតិ Ma និង Stieng ជនជាតិ Tay Nung និងជនជាតិថៃ។

ដូច្នេះ ជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់ប្រជាជននៅទីនេះគឺមានលក្ខណៈប្លែក និងចម្រុះ។ នៅទីនេះ គំរូទេសចរណ៍សហគមន៍ត្រូវបានអនុវត្តដោយជនជាតិដើមភាគតិចខ្លួនឯង ដើម្បីអភិរក្សវប្បធម៌ជនជាតិរបស់ខ្លួន។ ពួកគេជាអ្នកដែលតែងតែងឿងឆ្ងល់ថាតើត្រូវបញ្ចូលវប្បធម៌ជាតិរបស់ខ្លួនដោយរបៀបណាដោយមិនត្រូវបានរំលាយ ឬបាត់បង់តាមពេលវេលា។

ពេលខ្ញុំសួរអំពីវាលស្រែដែលមានរហស្សនាមថា "វាលអ៊ឺរ៉ុប" លោក ហ៊ុង សើច ហើយនិយាយថា៖ នេះជាស្រែ C8 របស់ប្រជាជននៅភូមិ ៤ ពីមុន ប្រជាជនធ្វើស្រែតែមួយមុខប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែតាំងពីកសាងជនបទថ្មី ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រត្រូវបានវិនិយោគ និងសាងសង់ ប្រជាជនបានធ្វើការដាំដុះយ៉ាងសកម្ម និងបង្កើនចំនួនជីវិត។ កាលពីសម័យដើម កាលដែលតេតមកដល់ និងរដូវផ្ការីក កន្លែងនេះគ្រាន់តែជាដីប្រេះ។ តែពេលនេះរូបរាងខុសប្លែកពីមុន វាលស្រែក៏បៃតងដូចក្មេងស្រី។

ឈរនៅមុខវាលស្រែ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីសម្រស់នាពេលព្រឹកព្រលឹម។ វាលស្រែរដូវផ្ការីកពោរពេញដោយពន្លឺថ្ងៃ និងខ្យល់ ផ្លូវទៅកាន់វាលត្រូវបានចាក់បេតុង។ វាលស្រែពណ៌បៃតងនៅជាប់នឹងដើមឈើប្រេង។ ក្របីស៊ីស្មៅយឺតៗ ធ្វើឱ្យទីជនបទមានសន្តិភាពយ៉ាងខ្លាំង។ ដើមប្រេងឈរស្ងៀមនៅកណ្តាលវាល។ រំពេចមានអារម្មណ៍ស្ងប់។

អ្នកទេសចរជាច្រើនចូលចិត្តមើលផ្កា វាលស្រែ និងឆ្លៀតឱកាស "ឆែកឆេរ"។ យើងដើរតាមលោក Hung ទៅ "Van Ho Dam"។ វាពិបាកក្នុងការពណ៌នាទំនប់ដ៏ស្រស់ស្អាតជារូបភាព ឬជាគំនូរ។ ទឹកពណ៌សហូរកាត់ដូចបន្ទះសូត្រទន់ៗនៅចន្លោះភ្នំ និងភ្នំ។ អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នោះគឺភ្ញៀវទេសចរអាចដើរលើផ្លូវទឹកដោយមិនខ្លាចការធ្លាក់។

យើងបានបន្តទៅភូមិ។ មិនដូចកន្លែងដែលខ្ញុំរស់នៅទេ ការតុបតែង Tet នៅទីនេះគឺសាមញ្ញ និងសាមញ្ញ។ ប៉ុន្តែយើងមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះទិដ្ឋភាពនៃប្រជាជន Ma សម្ងួតកន្សែងចម្រុះពណ៌នៅក្នុងសួនច្បាររបស់ពួកគេ។ គេបានដឹងថា ស្ត្រីជនជាតិចាវម៉ា និងជនជាតិស្ទៀង មានជំនាញក្នុងការតម្បាញអាវទ្រនាប់។

ដោយឃើញការចង់ដឹងចង់ដឹងរបស់ខ្ញុំអំពីការតម្បាញអំបោះ លោក Hung បាននាំខ្ញុំទៅលេងផ្ទះស្ត្រីម្នាក់នៅភូមិតម្បាញអំបោះ។ បន្ទាប់ពីនិយាយរួច ខ្ញុំបានដឹងថា ស្ត្រីជនជាតិ Ma ភាគច្រើនត្រូវបានម្តាយបង្រៀនពីរបៀបត្បាញអាវទ្រនាប់មុនរៀបការ។

ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះនៅក្នុងភូមិមានមនុស្សតិចណាស់ដែលចេះត្បាញ។ Brocade មិនមែនគ្រាន់តែជាវាយនភណ្ឌធម្មតាសម្រាប់សំលៀកបំពាក់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែបានក្លាយទៅជាភាពចម្រុះកាន់តែច្រើនឡើងៗ ចាប់ពីកាបូប កាបូបស្ពាយ កាបូប ក្រមា ភួយ ខ្នើយ ខ្សែដៃ ជាដើម ។ ដើម្បីត្បាញអាវទ្រនាប់ត្រូវឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលជាច្រើនដូចជា ការត្បាញអំបោះ បង្កើតលំនាំ ការត្បាញ ហើយអ្វីៗទាំងអស់ត្រូវធ្វើដោយដៃ។ បន្ទះស្ទីលដែលបានបញ្ចប់មានលំនាំចម្រុះពីរាងសត្វស្លាប សត្វ ផ្កា ស្លឹក ចង្កៀង។ល។

ខ្ញុំបានអង្គុយមើលស្ត្រីត្បាញដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ហើយខ្ញុំអាចមានអារម្មណ៍ថាមានជំនាញ ភាពល្អិតល្អន់ សោភ័ណភាព និងគំនិតច្នៃប្រឌិតរបស់ស្ត្រីជនជាតិដើមភាគតិច។ ឆ្លៀតក្នុងឱកាសបុណ្យតេត ស្ត្រីនៅទីនេះនៅតែខិតខំប្រឹងប្រែងត្បាញផលិតផលប្លែកៗ ដើម្បីទទួលបានប្រាក់ចំណូលបន្ថែម និងលើកកំពស់ជីវិតរបស់ពួកគេ។

ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ គណៈកម្មាធិការបក្ស និងរដ្ឋាភិបាលឃុំបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះជីវភាពរស់នៅខាងសម្ភារៈ និងស្មារតីរបស់ប្រជាជននៅទីនេះ ដូច្នេះហើយ ក្រៅពីការវិនិយោគលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ រដ្ឋាភិបាលក៏បានយកចិត្តទុកដាក់ថែរក្សា និងលើកកំពស់តម្លៃវប្បធម៌ប្រពៃណីរបស់ជនជាតិ និងលើកកំពស់វិស័យទេសចរណ៍ផងដែរ។ ដូច្នេះរាល់រដូវផ្ការីកមកដល់តាឡៃ យើងឃើញភាពរឹងមាំថ្មីរីកចំរើន និងផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំង។

ប្រភព៖ https://nld.com.vn/ru-nhau-ve-ta-lai-chua-lanh-196250201080544155.htm