ពន្លឺថ្ងៃ…

មានបទចម្រៀងជាច្រើនដែលសរសេរអំពីភ្លៀង ប៉ុន្តែមានបទចម្រៀងតិចតួចណាស់ដែលសរសេរអំពីព្រះអាទិត្យ។ ពន្លឺព្រះអាទិត្យនៅទីនេះ គឺជាពន្លឺថ្ងៃពេលព្រឹក ព្រះអាទិត្យដ៏ស្រស់ស្អាត ពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវការក្នុងជីវិត... ពន្លឺថ្ងៃ!

ខ្ញុំក៏មានថ្ងៃរង់ចាំព្រះអាទិត្យដែរ។ បទចម្រៀង “ពន្លឺថ្ងៃលើអ្នកក្រ” របស់តន្ត្រីករចុងភៅ ផាម ធី មៃ បានបន្សល់ទុកនូវសញ្ញាណដែលមិនអាចបំភ្លេចបានចំពោះខ្ញុំ៖ នេះគឺជា “ពន្លឺថ្ងៃ” ដែលសង្កាត់ក្រីក្រមួយត្រូវការយ៉ាងខ្លាំង ផ្តល់ភាពកក់ក្តៅដល់ក្មេងៗឃ្វាលក្របី ដើម្បីកុំឱ្យភ្លៀងធ្លាក់។ ព្រះអាទិត្យសំលឹងមើលពីក្រោយពពក ផ្លែឈើហាក់ដូចជាមានឱកាសដកដង្ហើម ពន្លកដុះពន្លក ជនបទហាក់ដូចជាភ្ញាក់ឡើង… នោះគឺជារូបភាពជនបទនៃឆ្នាំចាស់ ឆ្ងាយពីទីក្រុង ដេកស្ងាត់ស្ងៀមស្ងាត់ជ្រងំ ប៉ុន្តែមិនឯកកោ សន្តិភាពតាំងពីឆ្នាំ ១៩៥០ ហើយមានវប្បធម៌ភូមិជាច្រើនបានកើត និងទំនៀមទម្លាប់ត្រូវបានបង្កើតឡើង។

"Nang len xom ngheo" មានភ្លេង Rumba ប៉ុន្តែគេនិយមច្រៀងវាទៅជាចង្វាក់ Bolero គឺមិនខុសទេ ព្រោះនេះជាទម្លាប់របស់មនុស្ស "ប្រទេស" ដែលចូលចិត្ត Bolero!

ការបើកនៅក្នុង Prelude (ដុំបើក ដុំដែលលេងដោយខ្លួនឯង): "ព្រះអាទិត្យរះហើយ! ព្រះអាទិត្យរះហើយ! ព្រះអាទិត្យរះហើយ! ព្រះអាទិត្យរះហើយបងប្អូន!”... តន្ត្រីករ Pham The My បានធ្វើឲ្យអ្នកស្តាប់ចាប់អារម្មណ៍ ហាក់បីដូចជាសង្កាត់ក្រីក្រត្រូវបានញាំញីដោយអាកាសធាតុអាប់អួរ ព្រះអាទិត្យបាត់អស់ជាច្រើនថ្ងៃ ពេលនេះព្រះអាទិត្យរះហើយ មនុស្សម្នាស្រែកថា ព្រះអាទិត្យរះហើយ!

បទចម្រៀងនេះត្រូវបានចេញផ្សាយនៅឆ្នាំ 1950 ដែលបោះពុម្ពដោយ Tinh Hoa Mien Nam វាហាក់ដូចជាអ្នកបានលក់កម្មសិទ្ធិបញ្ញាទៅ Tinh Hoa? កាលពីថ្ងៃដែលខ្ញុំទៅលេងគាត់នៅមណ្ឌលទី៤ ខ្ញុំភ្លេចសួរគាត់ ហើយនៅសល់ឯកសារដើមមិនច្រើនទេ ទើបខ្ញុំខ្ចីថតចម្លង។

"ពន្លឺថ្ងៃនៅសង្កាត់ក្រីក្រ" ស្អាតណាស់! កាលពីពេលនោះក៏ដូចជាពេលនេះ តើពិបាករកបទភ្លេងស្រដៀងគ្នាមែនទេ? សាកច្រៀងម្ដងទៀត ស្ដាប់ម្ដងទៀត សាកស្រមៃមើលសង្កាត់ក្រីក្រ ដែលគ្រប់គ្នាធ្លាប់មានពេលសប្បាយជុំគ្នាក្រោមពន្លឺថ្ងៃ ពេលរសៀលមើលសត្វស្លាបហើរមកសម្បុក យប់ភ្លៀងអង្គុយក្បែរចង្កៀងរៀន... ឆ្នាំទាំងនោះហាក់មានសេចក្តីសុខ និងរីករាយពេញមួយជីវិត៖ «នេះជាស្រុកកំណើតខ្ញុំពេលថ្ងៃរះ/ ស្រូវក្រអូបឈ្ងុយឆ្ងាញ់ ធ្វើឲ្យស្នេហាស្រុកស្រែកាន់តែស្រលាញ់។

មេអំបៅពណ៌លឿងមួយគូបានបក់បោកដោយក្តីស្រលាញ់ / ហើយនារីភូមិនឹកស្រមៃចង់បានស្នេហា…” (Sunshine on the poor សង្កាត់)។ ហើយ Bolero ដែលមានពន្លឺថ្ងៃដោយ Lam Phuong នោះគឺជា "Beautiful Southern Sunshine" ដែលជាបទចម្រៀងស្នេហាដែលបានចាក់ដោតបេះដូងមនុស្សក្នុងសម័យសង្រ្គាម៖ "នៅទីនេះមេឃធំទូលាយ ពន្លឺថ្ងៃពេលព្រឹកមើលលើច្រាំងថ្មចោទ/ បណ្តើរទៅវាលស្មៅបៃតង…"។

ហើយវាក៏ពិបាកក្នុងការប្រៀបធៀបរវាង "Sunshine in the poor district" និង "Beautiful sunshine in the South"។ បទចម្រៀងនីមួយៗមានសម្រស់ខុសគ្នា ប៉ុន្តែជាទូទៅគឺមានវត្តមានដើមស្រូវ។ "Sunshine on the Poor Hamlet" គឺជាអត្ថបទ "ការពិពណ៌នាទេសភាព" ដែលត្រូវបានបញ្ចប់នៅក្នុងភូមិមួយ ខណៈដែល "Beautiful Southern Sunshine" "ពណ៌នាពីអារម្មណ៍" នៃទឹកដីភាគខាងត្បូងដ៏មានជីជាតិ ដែលភ្លឺឡើងជាមួយនឹងថ្ងៃរះដែលរំសាយភាពងងឹត៖ "... ស្រមោលរាប់ពាន់នៃពេលយប់បានរសាត់ទៅ/ ភូមិរបស់យើងឥឡូវនេះកំពុងរះ។

តន្ត្រីករសម័យក្រោយសង្រ្គាមឆ្នាំ ១៩៥៤ តែងនិពន្ធបទភ្លេងដំបូងអំពីដើមស្រូវ ហើយតាមពិតវាគឺជាភ្លេងដើមស្រូវ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកភូមិពេញចិត្តចំពោះតន្ត្រី និងស្រឡាញ់ដើមស្រូវដែលពួកគេបានភ្ជួររាស់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ ហើយបន្ទាប់ពីសន្តិភាព តន្ត្រីករទាំងចាស់ទាំងថ្មីបានស្វែងរកប្រធានបទមួយទៀតដែលគេគិតថាមានភាពទាក់ទាញ និងចាប់អារម្មណ៍ជាងជនបទក្រីក្រ ដំណាំស្រូវ ក្របី វាលស្រែ និងសួនច្បារ... ដែលអ្នកខ្លះកើតមក ពេលខ្លះពួកគេបាន "សម្លាប់" ស្រុកកំណើតដោយសារឈ្មោះ ... មិនស្អាត?

ហើយមានចម្រៀងមួយបទដែលមានតែពន្លឺថ្ងៃបន្តិចប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែវាបង្កើតភាពស្រស់ស្អាតរបស់នារីជនបទនៅតាមភូមិតូចៗក្នុងសម័យសង្រ្គាម៖ “… មានពេលរសៀល/ ព្រះអាទិត្យអណ្តែតលើកំពូលភ្នំ/ ព្រះអាទិត្យរះលើភូមិ ធ្វើឲ្យថ្ពាល់កាន់តែស្រួយ…”។ (ផ្លូវត្រឡប់ទៅភូមិតូច - Trinh Hung) ។

ប្រភព